DE VAL VAN EEN FBI-DIRECTEUR

"Het enige wat nodig is voor de triomf van het kwaad is dat goede mensen niets doen."

7 november 2016 - Daniel Greenfield

Iedere agent van de Federal Bureau of Investigation (FBI) legt deze eed af: "...het steunen en verdedigen van de Grondwet van de Verenigde Staten tegen alle vijanden, buitenlandse en binnenlandse..." en "te dragen geloof en trouw aan deze." En hij zweert "getrouw te vervullen de taken van het Bureau."

Het lijkt heel veel op dezelfde eed die wordt afgenomen bij de leden van het Congres, militaire officieren en werknemers van de overheid. Het is een eed die teruggaat naar Washington en Lincoln. De oorsprong ervan ligt in de Grondwet.

En FBI-directeur James Comey heeft die geschonden.

De eed verwijst niet naar de president of regering, maar naar de onpartijdige Grondwet. Het zegt dat niemand boven de wet staat. James Comey vermelde tweemaal impliciet dat een politicus boven de wet staat.

Tweemaal heeft Comey nu een keuze gedaan tussen zijn eigen achterban - de agenten die plichtsgetrouw hun eden volgden en getrouw aan de plichten van hun ambt voldeden, met onderzoek naar crimineel gedrag op het hoogste niveau, en zijn politieke superieuren die dat crimineel gedrag beschermen en willen voorkomen dat het aan het licht komt.

Nu twee keer, heeft Comey meegewerkt aan een cover-up. Tweemaal heeft hij zijn eed geschonden, zijn eigen onderzoekers verraden en kreeg niets voor zijn moeite, met uitzondering van een snelle schop onder zijn achterste door de nationale pers.

Als een wiebelaar, zo waggelt Comey. Agenten van het Bureau streven naar leiding. De DOJ dreigt en waarschuwt. En Comey probeert beide meesters te dienen. Hij doet compromissen naar zowel het onderzoek als naar het afdekken. Hij serveert informatie terwijl hij zijn conclusies in de uitverkoop doet. Zijn mensen vinden bewijs van criminaliteit, terwijl hun baas de boosdoeners witwast. Zelfs als er elke dag nieuwe vernietigende e-mails komen, wuift Comey al deze zaken weg. Hij probeert tegelijkertijd het juiste en het verkeerde ding te doen.

Nu deed Comey weer het juiste ding en het verkeerde ding opnieuw. De volgorde is voorspelbaar. De FBI-directeur zal het juiste ding doen, totdat hij geïntimideerd wordt om het verkeerde ding te doet.

De laatste tijd wilde één kant de zaak afdekken en de andere kant wilde een onderzoek. En Comey gaf ze hoffelijk allebei wat ze wilden. Zijn onderzoek werd gevolgd door een afdekking. En zijn afdekking wendde naar een onderzoek. Het werkte allemaal heel goed, totdat Comey een keuze moest maken.

En Comey koos het bedekken. Hij legde het bewijs van de illegale acties uit, maar ontkende dat ze onwettig waren.

Hij probeerde de truc een tweede keer te spelen, maar inmiddels was iedereen verstandiger. Links eiste een directe afdekking en hekelde de plots verschijnende man van de wet voor zelfs maar het overwegen van een onderzoek. Het duurde niet lang dat Comey als een goedkope Koreaanse auto in elkaar vouwde. Na bedreigd te zijn met schendingen van de Hatch Act van 1939 en dat Maureen Dowd (columnist NYT) niet langer aan haar media-vrienden zou vertellen dat hij eruit ziet als Henry Fonda, gaf hij toe.

Als Comey dankbaarheid verwachtte voor het uiteindelijk akkoord gaan met de afdekking, had hij zijn publiek verkeerd ingeschat.

"De brief van vandaag maakt directeur Comey's actie van negen dagen geleden zelfs meer verontrustend," siste Senator Feinstein.

Al Franken duwde zijn Droopy-hond-gezicht in de lens van de dichtstbijzijnde CNN-camera. "We zullen hoorzittingen hebben. Ik ben ervan overtuigd dat FBI-directeur Comey voor ons zal staan," lispelde hij krijgszuchtig.

Arme Comey. Eén onderzoek met een afdekking kreeg hij gedempt applaus en zuchten van opluchting. Twee, en Franken en Feinstein beginnen je nek te bekijken als vampiers bij een bloedbank. Vroeg of laat moet elke man een kant kiezen. De kant van het recht of het verkeerde. De kant van de wet of van het misdrijf. De kant van de waarheid of de leugen.

Dat is de tragedie van James Comey. Hij wil aan de kant staan van recht, wet en waarheid. Ten minste, tot aan de dagen van het ononderbroken gekrijs van CNN met presentators die aandrongen op zijn hoofd, wat hem deed nadenken over de dingen.

Als Comey grondig en onherstelbaar corrupt was, zou hij nauwelijks vermeldenswaardig zijn. De federale bureaucratie is grondig verrot met mannen en vrouwen die zijn omgekocht voor doeleinden die hun eden waardeloos maken, en anderen die al een rode eed hebben gezworen om de oppermacht van links te steunen.

We weten al dat de ambtenaren van het Ministerie van Justitie zullen samenwerken met degenen waarvoor ze bedoeld zijn om te onderzoeken, en dat politici vooraf de debatvragen ontvangen, zodat ze hun reacties kunnen onderzoeken en bestuderen, waarmee ze mooi opgetuigd zijn door het politieke establishment.

Comey is niet grondig corrupt, noch een linkse carrière-man. De FBI-directeur is gewoon een lafaard. Hij is niets zonder zijn overtuigingen. Als hij die had, zou het onderzoek dat hij tweemaal heeft vernietigd, veel eerder zijn afgebroken. Hij zou nooit het Ferguson-Effect hebben genoemd, ondanks het ongenoegen van het Witte Huis, of betrokken zijn bij diverse andere schendingen van de politiek correcte normen van Obamastan.

In plaats daarvan illustreert Comey het beroemde citaat: "Het enige wat nodig is voor het triomferen van het kwaad, is dat goede mensen niets doen."

Comey is niet het kwaad. Hij is een van de vele "goede mensen" in onze regering en in het privé-leven die niets doen. En hij doet zelfs helemaal niets. In plaats daarvan duwt Comey het moment naar een crisis en vervolgens voert hij een snelle retraite uit om zijn politieke huid te redden. In tegenstelling tot zijn eerdere manoeuvre heeft hij ditmaal zich misrekend in de timing van de terugtocht en kwam hij onder slecht vuur.

Waarom kwam Comey onder een dergelijke stroom van aanvallen, van het Witte Huis tot aan CNN? Omdat hij voldoende had aangetoond in zijn vorige uitstapje dat hij onder druk bezwijken zou. En na slechts enkele dagen van druk, en te worden bedreigd door Harry Reid, en aan de kaak gesteld in de pers, zwaaide hij met de witte vlag.

Vaak vragen wij ons af waarom de linkerzijde het voor elkaar heeft gekregen haar lange institutionele mars uit te voeren met zo weinig tegenstand. Hoe hebben wij zo veel van de Grondwet verloren zonder hen met meer oppositie geconfronteerd te hebben?

De tragedie van James Comey biedt een zeer onthullend antwoord. Zelfs de mannen die zijn gekozen om op te staan en de muur te vormen als de eerste en laatste verdediging van de Grondwet, ontbreekt de sterke de maag voor deze taak. Hun dienst is eervol, slechts totdat zij worden geconfronteerd met voldoende oppositie om hen ervan te overtuigen dat hun zes cijfer-salarissen en mooie huizen in gevaar zouden kunnen komen door feitelijk hun werkt te doen. En dus gaan ze innerlijk knarsende compromissen sluiten, die ze gedwongen zijn om te maken tijdens het sussen van hun ondergeschikten.

James Comey heeft een eed afgelegd. Maar hij heeft ook een huis van 3 miljoen dollar in Westport. Hetzelfde geldt voor de verschillende rangen in de regering. Comey probeerde zijn eed te houden totdat het risico te groot werd.

En toen brak hij hem.

Er zijn vele Comey's in onze regering. Sommigen zijn verkozen ambtenaren en anderen zijn benoemd. Ze haten de compromissen waartoe zij gedwongen worden om die te maken. En ze drukken de omvang van hun moed weg.

En vervolgens faalt al hun moed. En ze stappen in hun lange zwarte auto's en hun chauffeurs brengen hen terug naar huis. De Grondwet kan smelten in hun uitlaatpijpen. Ze zetten de televisie thuis aan en ze kijken toe, en wensten dat iemand daar buiten wel de moed zou hebben om het juiste ding te doen.

Er zijn mensen die hoopten dat James Comey die man zou zijn. Maar, zoals zo velen van hen, koos hij voor zijn carrière, zijn woning en zijn ambities, boven zijn eed.

Bron: The Fall of an FBI Director | Frontpage Mag