Door Con Coughlin - 25 juli 2016
In de afgelopen maanden heeft het Kremlin laten doorschemeren dat Assad aan de macht houden niet zijn primaire zorg is. De belangrijkste doelstelling in Syrië is eerder het behouden van de strategisch belangrijke bases in het land.
Het versterkte diplomatieke verdrag tussen Turkije en Rusland vertegenwoordigt echter een nieuw vernietigend oordeel over het vermogen van de Obama-regering om goede betrekkingen te onderhouden met Washingtons traditionele bondgenoten in het Midden-Oosten.
Westerse diplomaten beschouwen het besluit van vorige maand van de Turkse President Recep Tayyip Erdogan om de betrekkingen met Moskou te herstellen als onderdeel van een zorgvuldig gecoördineerde poging van Ankara een nieuwe machtsbasis in de regio op te bouwen.
Decennialang heeft Turkije als een belangrijk lid van de NAVO gezegd dat ze nauwere banden wil smeden met het westen, en dat in die mate dat Turkse diplomaten erop wijzen dat Ankara nog steeds serieus is over het toetreding tot de Europese Unie.
Maar gezien de steeds onbuigzamere islamitische benadering van de heer Erdogan in de nasleep van de mislukte staatsgreep, die tienduizenden aan rechters, academici en journalisten uit hun baan heeft gezet, heeft dat ertoe geleid dat de Turkse regering zich ging realiseren dat de vooruitzichten betreffende het onderhouden van de betrekkingen met de westerse bondgenoten in de huidige afbraak verdwijnt.
Hierdoor begon de heer Erdogan met een campagne om naar landen als Rusland uit te reiken, wat hij als een levensvatbaar alternatief beschouwt voor de VS en voor het beschermen van de Turkse belangen in de regio.
De ontgoocheling van de Turkse leider met de Amerikaanse President Barack Obama dateert van de spanningen veroorzaakt door de militaire staatsgreep en Turkije's eis dat Washington de verbannen Turkse geestelijke Fethullah Gulen uitlevert, die Ankara beschuldigt van het orkestreren van de mislukte militaire coup.
De ruzie tussen de heer Erdogan en de heer Obama dateert vanaf de mislukking van de Amerikaanse president om zijn bedreiging uit te voeren van het starten van de militaire actie tegen de Syrische President Bashar al-Assad toen deze chemische wapens gebruikte tegen zijn eigen volk in Syrië in de wrede burgeroorlog .
Vanaf het begin van het conflict heeft de heer Erdogan gepleit voor de omverwerping van het regime van Assad, die hij beschuldigde van het steunen van de Koerdische separatistische groepen. Het is om deze reden dat de VS Turkije heeft beschuldigd de ogen sluiten te voor de activiteiten van de terroristen van Islamitische Staat van Irak en Syrië (ISIS) aan haar lange grens met Syrië.
Inderdaad was het grote struikelblok het verhinderen dat Turkije betere betrekkingen kreeg met Rusland, en dat Moskou hielp het regime van Assad overeind te houden door middel van de militaire interventie door Russische troepen dat vorig jaar begon.
Maar in de afgelopen maanden heeft het Kremlin laten doorschemeren dat het aan de macht houden van Assad niet hun primaire zorg is. Eerder is het hoofddoel het in Syrië beschermen van zijn eigen strategisch belangrijke militaire bases in dat land.
Dit heeft geleid tot suggesties dat in ruil voor het opbouwen van nauwere betrekkingen met Turkije, Moskou bereid zou zijn om een deal te sluiten waarbij Assad uit de macht is gezet, en Ruslands militaire belangen in het land zijn gewaarborgd.
En als dat resultaat kan worden bereikt, dan zouden Turkije en Rusland een krachtig partnerschap kunnen vormen, en dat zou een ernstige bedreiging vormen voor de Westerse belangen in het Midden-Oosten en daaromheen.
Dhr. Coughlin is Defensie en Buitenlandse Zaken redacteur van de Londen Daily Telegraph.
© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten van de vertalers of van Gatestone Institute weer. Geen enkel deel van de Gatestone-website of de inhoud ervan mag worden gereproduceerd, gekopieerd of gewijzigd, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Gatestone Institute.
Bron: Turkey-Russia Pact Threatens Western Interests in the Middle East