Europa's Nieuwe Media Lievelingen: Terroristen

door Giulio Meotti - 1 oktober 2016

Het is een schande en een ironie dat terroristen die ongewapende en onschuldige Joden hebben gedood en bevalen te doden, nu in Europa worden gevierd als apostelen van vrede.

Wat zou er gebeurd zijn als het stadsbestuur van Jeruzalem het ereburgerschap verleende aan de Italiaanse maffialeider, Totò Riina en hem een ​​"politieke gevangene" zou noemen? Wat zou er gebeurd zijn als het stadsbestuur van Tel Aviv een straat naar Giovanni Brusca had genoemd, de maffiaslager die de 11-jarige zoon ontvoerde van een andere maffioso die hem had verraden en gemarteld, en daarna het lichaam van de jongen opgelost heeft in zuur? De Italiaanse regering zou fel hebben geprotesteerd. Maar met Palestijnse terroristen is er een andere standaard in de ogen van veel van de Italiaanse gemeenten; terreur tegen de Israëlische Joden is eigenlijk gerechtvaardigd.

In de pro-Palestijnse geloofsbrieven van de burgemeester van Napels, Luigi de Magistris, was het enige punt dat ontbreekt het schenken van het ereburgerschap aan een Palestijnse terrorist. Bilal Kayed is allesbehalve een "man van vrede". Hij is een gevaarlijke Palestijnse terrorist die 14 jaar in Israëlische gevangenissen doorbracht voor twee schietincidenten, en voor de planning en het proberen van een (mislukte) ontvoering van een soldaat. Kayed is nu de nieuwe ereburger van Napels.

"Het is een beslissing die het beeld van Napels schaadt," zo protesteerde de nieuw gekozen president van de Unie van Italiaanse Joodse Gemeenschappen, Noemi Di Segni. Ondertussen heeft de gemeenteraad van Napels geweigerd om het ereburgerschap te verlenen aan de opperrabbijn van Jeruzalem.

Het is niet de eerste keer dat de Burgemeester Magistris de anti-Israël strijdbaarheid omarmt. De stad Napels voorzag in een gemeentelijke ruimte om een documentaire te tonen, genaamd "Israel, een Kanker", wat op schandalige wijze de Israëlische soldaten vergelijkt met nazi's. De Israëlische ambassadeur in Italië, Naor Gilon, protesteerde tegen de vertoning en merkte op dat "de titel van de film, 'Israël, een Kanker', doet denken aan de donkere tijden in de Italiaanse en Europese geschiedenis, waarin Joden werden gedefinieerd als een ziekte."

De Magistris kreeg ook omgekeerd het "Palestijnse burgerschap" uit handen van de Palestijnse Autoriteit (PA), en de burgemeester van Napels verleende omgekeerd de gunst van een ereburgerschap voor PA president Mahmoud Abbas. De Magistris gaf ook zijn steun aan het "Freedom Flotilla", het konvooi van schepen dat probeerden wapens naar het Hamas regime in Gaza te brengen. En Eleonora De Majo, een kandidaat op politieke de lijst van De Magistris, noemde de Israëli's "varkens".

De Magistris is niet de enige Italiaanse burgemeester die blijkbaar het Palestijns terrorisme prijst. Palermo burgemeester, Leoluca Orlando, heeft het ereburgerschap aan Marwan Barghouti uitgereikt, de Palestijnse terrorist die de aanvallen orkestreerde waarbij verschillende mensen werden vermoord en die op dit moment vijf levenslange gevangenisstraffen uitdient in een Israëlische gevangenis.

Veel van Europa's straten zijn vernoemd met namen van Palestijnse terroristen. De Franse stad Valenton noemde een straat naar Marwan Barghouti; en een paar dagen nadat een priester werd afgeslacht deze zomer in Frankrijk, plande een groep Franse steden om Barghouti te eren. Steden als Pierrefitte-sur-Seine hebben hem al het ereburgerschap toegekend, en een foto van de Palestijnse terreurleider werd opgehangen aan de voorkant van het stadhuis.

Barghouti, die de brein was achter aanval van 2002 op de Seafood Market in Tel Aviv en een bloedbad in Hadera waarbij zes Israëli's werden gedood, is een man waarvan Europa's televisiestations houden om hem geboeid met zijn armen te laten zien. Hij is Europa's idool, een held, een icoon. The Guardian publiceerde zelfs een opiniestuk stuk door Barghouti geschreven, waarin hij steun vraagt voor de "Derde Intifada" van steek- en schiet-aanvallen en auto-rammen.

De westerse pers houdt van Barghouti en probeert hem zelfs te vergelijken met Nelson Mandela in artikelen zoals "De vraag over Barghouti: Is hij een Mandela of een Arafat?" (Time); en "Een Midden-Oosten Mandela" (Newsweek); en "Een Nelson Mandela voor de Palestijnen" (New York Times).

Twintig Franse steden, zoals Vitry-sur-Seine, La Verrière en Montataire, hebben het ereburgerschap toegekend aan deze terroristen en hun straten versiert met hun schandelijke namen. De Jeu de Paume National Gallery in Parijs was de gastheer voor een tentoonstelling die de Palestijnse zelfmoordterroristen "martelaren" noemde. De tentoonstelling "Dood" door fotograaf Ahlam Shibli, was gekenmerkt door de Palestijnse zelfmoordaanslagen met bijschriften die de jihadistische agenda promoot met het verheerlijken van hun dood.

Bezons, een stedelijk conglomeraat op slechts 10 kilometer van Parijs, was ook de eerste Franse stad die officieel de Palestijnse terrorist, Majdi Rimawi, als ereburger opnam, die de moord op de Israëlische minister van Toerisme Rehavam Zeevi plande en uitvoerde in 2001. Rimawi die in een Israëlische gevangenis zit werd vereeuwigd in een plaquette die is opgesteld door de stad Bezons in 2013, waarbij de terrorist als "politieke gevangene" werd aangemerkt.

De burgemeester van Bezons, Dominique Lesparre, hield een openbare toespraak, waarin hij Rimawi een 'slachtoffer' noemde. In de officiële documenten van het stadhuis van Bezons, getiteld "Prisonnier et citoyen d'honneur", wordt het feit dat Rimawi een moordenaar is zelfs niet eens genoemd.

Het is een schande en een ironie dat terroristen die ongewapende en onschuldige Joden doden of het opdragen, nu worden gevierd als apostelen van de vrede in Europa. Ze zijn nu zelfs de nieuwe media lievelingen.

Kun u zich voorstellen dat de Italiaanse of Franse burgemeesters en leden van het Europees Parlement een straat vernoemen naar Mohamed Lahouaiej Bouhlel, die tenminste 84 mensen wist te vermoorden in Nice op 14 juli? Of ter ere van de gebroeders Salah en Brahim Abdesalem voor hun aanval op het Bataclan Theater in Parijs op 13 november 2015, waarbij 89 mensen werden vermoord? Of Khalid Sheikh Mohammed, die werd gekoppeld aan bijna alle al-Qaeda aanvallen tussen 1993 en 2003?

Giulio Meotti, Cultureel auteur voor Il Foglio, is een Italiaanse journalist en schrijver.

© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Europe's New Media Darlings: Terrorists