Palestijnen: Kerry en het spel van verduistering

door Khaled Abu Toameh | 22 februari, 2016

Deze "intifada" is gewoon een volgende fase in een groter plan om Israël te vernietigen. Toen het plan officieel begon met de oprichting van de PLO in 1964, waren er geen "nederzettingen" -- pas na de oorlog in juni 1967 -- zo wat waren de Palestijnen nu precies van plan om te "bevrijden"?

Amerikaanse minister van buitenlandse zaken John Kerry is weer terug in de stad. Dit keer heeft hij een ontmoeting met de Jordaanse en Palestijnse leiders over de "lopende veiligheidsvraagstukken in de regio en de aanhoudende spanningen tussen Israël en de Palestijnen."

Voor degenen die niet betrokken zijn in politieke eufemistische praat is hier een vertaling:

"Lopende beveiligingsproblemen" = de terreurgroep islamitische staat (ISIS).

"Spanningen tussen Israël en de Palestijnen" = de aanhoudende golf van aanvallen met het Palestijnse neersteken, auto-rammen en schieten wat begon in oktober 2015.

Jordaanse en de Palestijnse autoriteit (PA) in de bestrijding van ISIS? Nu dat is een goed idee! De Jordaanse koning Abdullah en PA President Mahmoud Abbas beëindigen het "spanningsveld" tussen Israël en de Palestijnen? Laten we daar eens over nadenken.

Kerry komt terug, maar noemt nooit, een spade is een spade. De "spanningen", waarop hij bedrieglijk zinspeelt zijn messteken en auto-rammen. En wat is de grootste spade die Kerry vermijdt bij de naam te noemen? De nieuwe generatie Palestijnen die is gehersenspoeld om te geloven dat Israël kan worden verslagen met messen en een aanval met een auto.

Deze "intifada" is gewoon een volgende fase in een groter plan tot het vernederen en vernietiging van Israël. Dit plan begon officieel met de oprichting van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie organisatie (PLO), in mei 1964. Op dat moment waren er geen "nederzettingen" -- pas na de oorlog in juni 1967 -- zo wat waren de Palestijnen nu precies van plan om te "bevrijden"?

Het plan heeft zich voortgezet in 1974, in de twaalfde vergadering van de Palestijnse Nationale Raad in Caïro, met het 10-punts "Fasen Plan" (zie bijlage hieronder voor de volledige tekst van de gefaseerde plan). Artikel 2 roept op voor "gewapende strijd" (terrorisme) om "een onafhankelijke strijdbare nationale instantie" vast te stellen, die "bevrijd" is van Israëlische overheersing.

In tegenstelling tot de Palestijnse leiders kliek, het huidige conflict gaat niet over de "verdediging" van elke moskee die wordt verontreinigd door de "vuile voeten" van de Joden: het gaat om het zien van een Israël die op de knieën is gedwongen. Abbas en anderen willen de heerlijke politieke vruchten uit deze "intifada" oogsten.

Dat is waarom, Abbas in zijn ontmoeting met Kerry, duidelijk gemaakt heeft dat hij de eenzijdige eenzijdige bewegingen wil voortzetten met opleggen voor een oplossing bij Israël, met de hulp van de internationale gemeenschap.

Abbas vertelde Kerry ook dat hij voornemens is om door te gaan met zijn inspanningen om een resolutie van de VN-Veiligheidsraad te krijgen ter veroordeling van Israël over de "nederzettingen bouw."

Niet eraan herinneren dat geheel Israël op Palestijnse maps, wordt beschouwd als één grote "nederzetting."

Maar terug naar Kerry. Zijn "spanningen" impliceren dat er twee partijen zijn betrokken in een soort van geschil dat een situatie is in het verergeren van de gespannen betrekkingen tussen hen, in plaats van wat het werkelijk is: Palestijnen die openlijk proberen de Israëli's te verdringen -- de hele staat.

Zo blijft het spel van de verduistering doorgaan. Ongetwijfeld zullen we getuige zijn van meer druk op Israël om de concessies vermoedelijk in het verlichten van de "spanningen."

Kerry en zijn vrienden ofwel "snappen" het niet of ze willen het niet "snappen". Palestijnen zijn een totale oorlog aan het voeren tegen Israël met het doel om Israëli's te laten lijden tot een punt waarop ze hun leiders om een capitulatie zullen smeken. In de Palestijnse zienswijze beloont een dergelijk gedrag vorstelijk.

Het is een Palestijnse gemeenplaats, dat de twee vorige opstanden -- in 1987 en 2000 -- grote resultaten bracht voor de Palestijnen.

De eerste "intifada" leidde tot Israëls erkenning van de PLO als de "enige legitieme vertegenwoordiger van de Palestijnen" -- een stap die werd gevolgd door de ondertekening van de akkoorden van Oslo en de oprichting van de Palestijnse autoriteit.

De tweede "intifada", zo betogen de Palestijnen, leidde tot de volledige terugtrekking van Israël uit de Gazastrook in de zomer van 2005.

En als we zo bij de nieuwste golf van aanslagen komen. Zoals het gezegd is het gaat: stap voor stap.

Kerry wil een einde maken aan de Palestijnse aanvallen op de Israëlische Joden. Het enige probleem is dat zijn inhoudsloze retoriek hem de kans ontneemt van een sneeuwbaleffect in een Midden-Oosten zomer die het bereiken van dat doel voorkomt.

Laten we ook niet de verwerping van de Palestijnse autoriteit onderschatten. Aan de vooravond van de bijeenkomst van Kerry met Abbas, werden ambtenaren van de Palestijnse autoriteit geciteerd als zeggende dat zij niet verwachten dat er iets positiefs zal komen uit de besprekingen, "omdat de VS vooringenomen is en blijft ten gunste van Israël."

Zoals altijd, is het Palestijnse standpunt, "mijn weg of de hoofdweg."

Bovendien droomt Kerry als hij denkt dat President Mahmoud Abbas of koning Abdullah in staat zou zijn om de aanslagen op Israëliërs te laten stoppen. Noch heeft men het mandaat of de geloofwaardigheid om het te doen. In ieder geval, zijn zij en hun media nu druk met hun anti-Israëlische tirade en doen veel op dat punt.

Tot nu toe is er nog geen woord uitgesproken door een van de twee Arabische leiders die men zelfs vaag zouden kunnen worden geïnterpreteerd door hun mensen als "stop met Israëli's te doden." Door de Palestijnse bril, is het Israël dat verantwoordelijk is voor de dodelijke aanslagen. Immers, door hun bewering dat het onwaar is dat Israëli's de Al-Aqsa moskee "bestormen en ontheiligen en andere islamitische heilige plaatsen" provocerende, om het op zijn zachtst te zeggen.

Hier is het vernieuwende idee: Kerry zou druk kunnen uitoefenen op het Palestijnse en Jordaanse leiderschap om het aanzetten van een indoctrinatie te staken die anti-Israëlisch is. Dat zou nu goed toegepaste druk zijn. En het hoeft zelfs geen financiering nodig.

Van President Abbas wordt verwacht een partner te zijn in de strijd tegen ISIS en radicale islamistische groeperingen. Allemaal goed en wel. Waarom wordt dan van hem niet verwacht te stoppen met het toejuichen en verheerlijken van jonge Palestijnen die Joodse Israëli's aanvallen?

Als Kerry en zijn ploeg eindelijk wakker worden voor het feit dat het precies dit aanzetten de Palestijnen in de open armen van ISIS drijft, eb van Hamas en andere terreurgroepen, misschien, ten slotte, zullen we kunnen we hopen voor het "verlichten van de spanningen in de regio."

Kerry is ondertussen terug, kletsende over vrede in het Midden-Oosten. Helaas lijkt hij niet in staat om een spade een spade te noemen -- vooral wanneer de die spade een Palestijnse ambtsverzaking is..

Khaled Abu Toameh, een bekroonde journalist, is gevestigd in Jeruzalem.

Aanhangsel

HET PLO'S STAPPENPLAN

Politiek programma

Aangenomen op de 12e zitting van de Palestijnse Nationale Raad Cairo, 9 juni 1974

Tekst van de resolutie Fasen Plan:

De Palestijnse Nationale Raad:

Op basis van het Palestijnse nationale Handvest en het politieke programma opgesteld tijdens de elfde zitting, gehouden van 6 tot 12 januari 1973; en vanuit de overtuiging dat het onmogelijk is een permanente en rechtvaardige vrede in het gebied zal worden vastgesteld, tenzij ons Palestijnse volk al hun nationale rechten terug krijgt en, eerst en vooral, hun rechten om terug te keren en op zelfbeschikking op geheel de bodem van hun vaderland; en in het licht van een studie over de nieuwe politieke omstandigheden die zijn ontstaan in de periode tussen de laatste en de huidige sessies van de Raad, beslist tot het volgende:

1. Om te bevestigen dat de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie vorige houding ten opzichte van resolutie 242, die het nationale recht van onze mensen uitwist en de zaak van ons volk behandelt als een probleem van de vluchtelingen. De Raad weigert daarom iets te doen te hebben met deze resolutie op elk niveau, Arabische of internationaal, met inbegrip van de Conferentie van Genève.
2. De Bevrijdingsorganisatie zal alles aanwenden, en eerst en vooral de gewapende strijd, ter bevrijding van Palestijns grondgebied en de onafhankelijke strijdende nationale instantie voor het volk tot elk deel van het Palestijnse gebied is bevrijd. Dit vergt verdere veranderingen in de machtsverhoudingen uitgevoerd ten gunste van onze mensen en hun strijd.
3. De Bevrijdingsorganisatie zal worstelen tegen elk voorstel voor een Palestijnse entiteit waarvan de prijs is een erkenning, vrede, veilige grenzen, met het afzien van de rechten van de nationale en het verval van onze mensen van hun recht om terug te keren en hun recht op zelfbeschikking op de bodem van hun vaderland.
4. Elke stap gezet naar bevrijding is een stap naar de realisatie van de strategie van de organisatie van de bevrijding tot de vaststelling van de democratische Palestijnse staat vermeld in de resoluties van voorgaande Palestijnse nationale raden.
5. Strijdende samen met de Jordaanse nationale krachten in een Jordaans-Palestijnse nationale front waarvan het doel zijn zal omin Jordan een democratische nationale autoriteit in te stellen in nauw contact met de Palestijnse entiteit die is opgericht door strijd.
6. De Bevrijdingsorganisatie zal worstelen om eenheid te brengen in de strijd tussen de twee volkeren en tussen alle krachten van de Arabische bevrijdingsbeweging die het eens zijn over dit programma.
7. In het licht van dit programma, zal de Bevrijdingsorganisatie de strijd versterken van een nationale eenheid om het niveau te verhogen waar het zal kundig zal zijn om zijn nationale bevoegdheden en taken uit te voeren.
8. Zodra die is opgericht, zal de Palestijnse nationale autoriteit streven naar een unie van de confrontatie landen, met het doel de voltooiing van de bevrijding van al het Palestijnse grondgebied, en als een stap op de weg naar de uitgebreide Arabische eenheid.
9. De Bevrijdingsorganisatie zal streven naar versterking van haar solidariteit met de socialistische landen en krachten voor bevrijding en vooruitgang in de hele wereld, met het oog op een frustratie van alle de regelingen van het zionisme, reactie en imperialisme.
10. In het licht van dit programma, zal de leiding van de revolutie de tactiek bepalen die zal dienen en zorgen voor de verwezenlijking van deze doelstellingen.

Het Uitvoerend Comité van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie zal inspannen om de uitvoering van dit programma, en zou een situatie ontstaan die het lot en de toekomst van het Palestijnse volk, zal de nationale vergadering in buitengewone zitting worden bijeengeroepen.

© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden.

Bron: Palestinians: Kerry and the Game of Obfuscation