www.wimjongman.nl
Verbazingwekkende wereld: VN passeert 6 resoluties die Israëls schuld bevestigen
Door David Israël | 1 december 2016
Zicht op de Rotskoepel (1995)
De algemene vergadering van de VN heeft op woensdag zes resoluties aangenomen over "Palestijnse en Midden-Oosten kwesties", variërend van Jeruzalem tot aan het Bijzondere informatie programma van de Verenigde Naties over de kwestie van Palestina. Het goede nieuws is dat Israël nog steeds een kleine groep vrienden heeft in de VN: Canada, de Verenigde Staten van Micronesia, de Marshalleilanden, Nauru, Palau, en de Verenigde Staten (en Israël, natuurlijk) die tegen gestemd hebben; terwijl Australië, Kameroen, Honduras, Guatemala, Papoea-Nieuw-Guinea, Paraguay, Tonga en Vanuatu zich van stemming onthielden. De rest, 153 landen met plaatsen waar u van plan was uw auto te kopen, of uw vakantie te houden deze zomer, veroordeelden Israël als verantwoordelijk zijnde voor de meeste kwalen van deze planeet, met name het Midden-Oosten.
Bijvoorbeeld, Haya al-Duraie, die Koeweit vertegenwoordigt dat in 1991 400.000 Palestijnen in de woestijn heeft verdreven, heeft zijn steun uitgesproken voor internationale inspanningen die het fundament werden voor de veiligheid en stabiliteit in de regio. "Echter," waarschuwde de ambassadeur, "het haperende vredesproces blijft echter een gevaar vormen voor het Midden-Oosten."
Daar heb je het.
Het UN-persbericht over de stemming in de vergadering, bevat een sectie die de "situatie in het Midden-Oosten" behandelde. Men zou verwachten dat deze sectie zou gaan over de 500.000 Syriërs die stierven en miljoenen mensen die in de afgelopen zes jaar ontworteld werden; over de oorlog tussen de sjiieten en soennieten in Irak; de nucleaire dreiging van Iran en het zijn regio bestrijkende terrorisme; over Egypte en de verlammende armoede daar; misschien over het discriminerende beleid van Saoedi-Arabië. Helaas, dat is even verkeerd. Volgens de VN-Algemene Vergadering zijn er maar twee belangrijkste kwesties in het bedreigen van de stabiliteit en vrede in het Midden-Oosten: de Israëlische "bezetting" van Jeruzalem en Israël's weigering de Golanhoogte te overhandigen aan het Regime van Assad.
Over Jeruzalem drong de ontwerp-resolutie aan op "respect voor de historische status quo bij de heilige plaatsen van Jeruzalem", en in de geest van dat respect voor dit focusgebied als twistpunt gebruikte het alleen de Arabische naam, "Haram al-Sharif". De vergadering herhaalde vastbesloten alle acties die worden ondernomen door Israël, "als de bezetter", bij het opleggen van zijn wetten, rechtspraak en administratie op de heilige stad Jeruzalem als "illegaal en dus nietig te verklaren en geen enkele geldigheid hebben." – Let op de dubbele nietigverklaring. Ook roept het Israël op "onmiddellijk alle dergelijke illegale en unilaterale maatregelen te eindigen" en benadrukt "een alomvattende, rechtvaardige en duurzame oplossing voor de kwestie van de stad Jeruzalem, waarbij rekening moet worden houden met de terechte zorgen van zowel de Palestijnse als de Israëlische zijde."
Tenminste noemden ze het nog "Jeruzalem" en niet Al Quds. Een punt voor de thuisploeg.
In zijn resolutie over de "Syrische Golan" heeft de vergadering, temidden van een razende oorlog tussen het moorddadige regime van Assad dat zijn eigen burgers afslacht en ISIS en Al Qaeda-groepen die iedereen vermoorden, geëist dat "Israël zich zou terugtrekken uit de bezette gebieden naar de lijn van 4 juni 1967 en verzoekt alle betrokken partijen tot het uitoefenen van de nodige inspanningen tot de hervatting van het vredesproces." Opgemerkt moet worden dat dit voorbeeld van grote idiotie alleen 103 stemmen voor kreeg, met 6 tegen (Canada, Federale Staten van Micronesië, Israël, Marshalleilanden, Palau, Verenigde Staten), en 56 onthoudingen.
Pffffff...
De permanente waarnemer van Palestina - die de Palestijnse Autoriteit gezant van de Verenigde Naties zal worden, mocht de Obama-regering het snel naar voren trekken (wat tot nu toe nog goed gaat, hoewel) – zei dat de aanneming van de zes resoluties met een overweldigende meerderheid van de lidstaten van de Verenigde Naties "een weerspiegeling was van de jarenlange internationale consensus ten gunste van het bereiken van een rechtvaardige, duurzame en vreedzame oplossing voor de kwestie van Palestina" en "een duidelijke bevestiging van de consensus van de internationale gemeenschap over de tweestatenoplossing."
Vervolgens voegde hij eraan toe dat "de wanhoop en uitzichtloosheid van het Palestijnse volk groeit nu het vijftigste jaar nadert van de onwettige Israëlische bezetting."
Tot ziens over vijftig jaar?
De vertegenwoordiger van Israël zei dat de resoluties niet alleen hadden nagelaten de dialoog te bevorderen of de opbouw van een wederzijds vertrouwen, ze hadden ook een organisatie-infrastructuur geschapen die misbruik maakt van de financiering voor anti-Israël activiteiten die nu plaatsvinden onder auspiciën van de Verenigde Naties.
Ze voerde aan dat de ondersteuning van de resoluties en het inherente vooroordeel tegen Israël niet verder de zaak van vrede zal dienen, maar in plaats daarvan het moeilijker zal maken om de vrede te bereiken. Het "speciale informatie programma over de kwestie van Palestina" biedt een misleidend verhaal over de regio en bevat bevooroordeelde verhalen onder de vlag van de Verenigde Naties, in het ondermijnen van de integriteit en onpartijdigheid van de organisatie. Het was verbijsterend hoe de Verenigde Naties, die geconfronteerd blijft met een ernstig begrotingstekort, ongeveer 6,5 miljoen dollar per jaar besteedde aan instanties die uitsluitend zijn toegewijd aan de bevordering van het Palestijnse verhaal.
Mooi is het gedeelte over de resoluties als "ondermijning van de integriteit en onpartijdigheid van de organisatie." Wie zegt dat Israëlische diplomaten geen gevoel voor humor hebben?