Palestijnen: Wij willen onze eigen Knesset

door Khaled Abu Toameh - 1 maart 2016

Blijkbaar vergat Najat Abu Bakr dat ze deel uitmaakt van het Palestijnse Parlement en niet van het Israëlische. Zij en haar collega's hebben geen recht om President Abbas of hoge ambtenaren in Ramallah te bekritiseren. Dergelijke kritiek wordt beschouwd als een "belediging" voor topambtenaren en zelfs als een daad van verraad.

Wat hebben Haneen Zoabi en Najat Abu Bakr met elkaar gemeen?

Beide vrouwen zijn uitgesproken leden van een Parlement - Zoabi in Israël, en Abu Bakr in de Palestijnse gebieden.

Zoabi, die uit Nazareth komt, is een burger van Israël. Abu Bakr komt van de Westelijke Jordaanoever-stad Nablus en is een gekozen lid van de Palestijnse Wetgevende Raad (PLC), het parlement dat feitelijk reeds verlamd is sinds 2007 toen Hamas de Palestijnse Autoriteit (PA) uit de Gazastrook verdreef.

De deelneming in de parlementen is de enige overeenkomst, en daar eindigt het.

Zoabi, die in Israël woont, leeft een heel ander leven dan haar collega Abu Bakr, die Palestijnse burger is.

Zoabi, het Israëlische parlementslid, is reeds langdurig een provocateur, die regelmatig het Joods-Israëlische publiek woedend maakt. Ze sloot zich aan bij het flottielje konvooi voor "hulp" aan de Gazastrook - een beweging die veel Israëli's furieus maakte.

Ook bij andere gelegenheden werden haar verklaringen geïnterpreteerd als een blijk van solidariteit met de vijanden van Israël. Recent heeft zij een lichte straf ontvangen na het ondertekenen van een stuk waarin ze toegaf een Arabische werker voor de Israël politie te hebben beledigd.

Zoabi kwam vorige maand opnieuw in de krantenkoppen - samen met twee andere Arabische leden van de Israëlische Knesset, Jamal Zahalka en Basel Ghattas - voor een ontmoeting met gezinnen van Palestijnen die terroristische aanslagen tegen Israëli's had gepleegd.

Voor al deze zaken en optredens ontvingen zij en de twee andere leden van de Knesset slechts een "vermaning": ze werden geschorst van het bijwonen van vergaderingen van de parlementaire Commissie voor enkele maanden.

Hoewel Zoabi's gedrag en retoriek grondig weerzinwekkend is voor veel Israëli's, waaronder ook enkele Israëlsche Arabische burgers, kwamen Israëls President, Reuven Rivlin, en enkele andere Israëli's op tegen haar uitzetting uit de Knesset en die van enkele andere collega's van de Verenigde Arabische Lijst.

"We kunnen de Knesset niet toestaan, waarvan de vertegenwoordigers worden gekozen door het publiek, om onafhankelijk de publieke keuze terug te draaien," zei Rivlin, verwijzend naar de voorgestelde wetgeving waardoor de Knessetleden collega's weg kunnen stemmen die hun steun voor terrorisme uitspreken.

Maar laten we terugkomen op de vraag: hoe doen Haneen Zoabi en Najat Abu Bakr het, onze twee vrouwelijke parlementsleden?

Terwijl Zoabi, een Arabische moslimburger van Israël, haar taken uitvoert - en haar leven leeft - in vrijheid, is Abu Bakr gedwongen haar toevlucht te nemen in het Palestijnse Raadsgebouw in Ramallah.

Kortom, zo leven de twee vrouwen in verschillende werelden.

Sinds vorige week, toen President Mahmoud Abbas haar arrestatie beval, houdt Abu Bakr zich verborgen binnen het parlementsgebouw van de Palestijnse Autoriteit. Haar misdaad: het luiden van de klok over de financiële corruptie van een kabinetsminister die nauw verbonden is met President Abbas.

Haar bewering is dat de minister privé water aan Palestijnen verkocht heeft en illegaal meer dan $ 200.000 heeft weggenomen van de Palestijnse begroting.

Maar dat is niet haar enige vermeende misdaad. Een andere betreft haar publieke steun voor een leraren-staking op de Westelijke Jordaanoever. De staking heeft President Abbas en de leiders van de Palestijnse Autoriteit ernstig in verlegenheid gebracht. Abbas heeft orders gegeven om groepen leraren te arresteren en heeft honderden politiemensen ingezet op controleposten om het protest, georganiseerd door de leerkrachten, die hogere lonen en betere voorwaarden eisen, te verijdelen.

Blijkbaar vergat Abu Bakr dat ze deel uitmaakt van het Palestijnse Parlement en niet van het Israëlische. Zij en haar collega's hebben geen recht op het bekritiseren van President Abbas of hoge ambtenaren in Ramallah. Dergelijke kritiek wordt beschouwd als een "belediging" voor topambtenaren en zelfs als een daad van verraad.

Leden van het Parlement van de Palestijnse Autoriteit genieten geen van de rechten die de Arabische leden van het Parlement van Israël hebben in de Knesset.

Parlementaire immuniteit betekent bijvoorbeeld dat Zoabi en haar collega's niet kunnen worden aangehouden, of door de autoriteiten voor ondervraging worden opgeroepen.

In werkelijkheid is er geen leven in het Palestijnse Parlement. Het heeft zich verlamd, dankzij de PA en de strijd met Hamas. En meestal zijn de functies het mikpunt van Palestijnse grappen.

Maar het ontbreken van een effectief parlement past prima bij President Abbas en zijn regering. Geen parlement betekent niemand om hen ter verantwoording te roepen.

Ondertussen is Abu Bakr, de parlementariër die haar mond open durfde te doen tegen de president en een ambtenaar van de Palestijnse Autoriteit uit het top-echelon, gegrepen door de lange arm van de Palestijnse veiligheidstroepen.

Abu Bakr is nu een vluchteling. Maandag was de zesde dag dat ze zich verborgen hield in het parlementsgebouw. Ze heeft geweigerd om uit het gebouw te vertrekken voor ondervraging, en eist dat Abbas het arrestatiebevel tegen haar zal intrekken.

Waar is kameraad Zoabi nu? De gezamenlijke Arabische lijst in Israël is nu opvallend stil over de intimidatie van hun collega volksvertegenwoordiger in Ramallah.

Wat een ander beeld zouden we hebben gezien als Abu Bakr bij een controlepost van de IDF vijftien minuten vertraging had opgelopen. In minder tijd dan dat, zou Zoabi Israël aangeklaagd hebben voor het schenden van de rechten van een afgevaardigde in de Palestijnse gebieden.

En dus hebben we twee wetgevers. Een die gedwongen is om een schuilplaats binnen haar eigen Parlement te zoeken uit angst te worden gearresteerd door de Palestijnse veiligheidstroepen. En de andere krijgt alle rechten en voorrechten die worden genoten door haar collega Arabieren in Israël – ondanks haar enorm provocerende gedrag.

Dat is het verschil tussen een gezagsgetrouw land en de Palestijnse Autoriteit, die al jaren heeft gefunctioneerd als een maffia.

Najat Abu Bakr en vele Palestijnen dromen van de dag dat ze ook een Knesset hebben, een echt Parlement, waar de leiders verantwoordelijk kunnen worden gesteld. Voor nu – en voor de nabije toekomst – is die dag gewoon een illusie.

Zoabi en haar collega Arabische burgers van Israël zullen niet binnenkort hun koffers en hun tassen pakken en naar Ramallah gaan, want het lijkt erop dat deze Arabische dictatuur niet hun idee is van wat ze willen verkrijgen.

Khaled Abu Toameh, een bekroond journalist, is gevestigd in Jeruzalem.

© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden.

Bron: Palestinians: We Want Our Own Knesset