Ongelegen genocide

Christelijke gemeenschappen die net als de Joden dateren van vóór de islam, zijn doelwit van uitroeiing.

Door Caroline Glick - 7 april 2016.

De christelijke gemeenschappen van Irak, Syrië, Egypte en Libanon zijn goed op weg om hun Joodse neven te volgen. De Joodse gemeenschappen van deze staten dateren van voor de islam met een millennium, en leefden daar tot aan de 20e eeuw. Maar de Arabische oorlogen tegen de Joodse staat, en meer in het algemeen tegen de Joden, heeft daar enkele decennia geleden de Joodse bevolking weggevaagd.

En nu zijn de christelijke gemeenschappen, die net als de Joden dateren van vóór de islam, het doelwit van uitroeiing.

De voortdurende genocide op de christenen in het Midden-Oosten is in handen van de soennitische jihadisten en is een moreel schandaal. Is het ook van invloed op de nationale belangen van Israël? Wat leren we van de onverschilligheid van de westerse regeringen - onder leiding van de regering-Obama - betreffende hun vernietiging? Het is waar, na jaren van een bewust bagatelliseren van dit probleem en het ontkennen ervan, heeft de regering-Obama eindelijk toegegeven dat het bestaat.

In verlegenheid gebracht door het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, met een unanieme resolutie vorige maand, om te erkennen dat de Midden-Oosten christenen het doelwit zijn van een genocide, erkende het State Department eindelijk op 25 maart datgene wat zo voor de hand lag. Minister van Buitenlandse Zaken John Kerry verklaarde dat de Islamitische Staat bezig is met een "genocide van christenen, Yezidi's en sjiieten".

Kerry's verlate stap, waar de State Department advocaten er snel bij waren om te zeggen dat het geen operationele betekenis heeft, roept twee vragen op.

Ten eerste, wat weerhield de regering-Obama zo lang? Vervolging van christenen in Irak begon reeds onmiddellijk na de door de VS geleide coalitie tegen Saddam Hussein in 2003, die hem neerhaalde. Met de opkomst van de Islamitische Staat in 2012 ging het proces van vernietiging van de christelijke gemeenschap in een hogere versnelling. En nu staan deze oude gemeenschappen op de rand van uitsterven.

In Irak maakten christenen 8 procent uit van de bevolking in 2003. Vandaag de dag is minder dan 1% van de Irakezen christen. In Syrië heeft de christelijke gemeenschap de helft tot twee derde van haar leden verloren in de afgelopen vijf jaar.

Een van de verschrikkelijke aspecten van de doelbewuste vernietiging van christenen door ISIS is, dat het zo weinig weerstand heeft ontvangen van de lokale soennitische bevolking. Zoals Raymond Ibrahim van het David Horowitz Freedom Center nauwgezet gedocumenteerd heeft, kwamen de lokale soennieten niet op voor hun christelijke buren, die naast hen leefden gedurende honderden jaren. Integendeel, in de gebieden die werden veroverd door ISIS, werkten de lokale soennieten samen met hun genocidale meesters in het verkrachten en vermoorden van de christelijke buren, het plunderen van hun bezittingen, het vernietigen van hun kerken, en hen verdrijven uit hun voorouderlijke huizen.

Hoewel het moeilijk is om aan exacte gegevens te komen, is het duidelijk dat duizenden christenen zijn afgeslacht. Duizenden christelijke vrouwen en meisjes zijn verkocht als seksslavinnen op de slavenmarkten van ISIS, onderworpen aan voortdurende, gewelddadige verkrachting en mishandeling. Nonnen en priesters zijn slaaf geworden, gekruisigd, verminkt, ontvoerd en vastgehouden voor losgeld, net als de leden van de christelijke gemeenschappen. Christenen werden levend verbrand.

Jarenlang zei de Obama-regering dat de vervolging niet op genocide neerkwam, want volgens de propaganda van ISIS werd aan christenen toegestaan ​​in hun huizen te blijven als zij ermee instemden om te leven als dhimmi's - dat wil zeggen, zonder enige rechten van de mens, en onderworpen aan inbeslagnemende belastingen .

Maar zoals Nina Shea van het Hudson Institute meldde, bleken deze claims vals in Mosul, Nineveh en andere plaatsen, waar ISIS beweerde dat dergelijke praktijken zouden zijn ingesteld.

De jihadistische genocide van de christenen heeft zich niet alleen beperkt tot Irak en Syrië. Boko Haram - een zijtak van ISIS in Nigeria - is bezig met een systematische campagne om het christendom te vernietigen in Afrika. Dochterondernemingen van ISIS in de Sinaï en in Libië hebben zich op de christenen gericht, met enscenering van massa-onthoofdingen en andere monsterlijke daden.

En natuurlijk hoeft een gebied niet onder directe controle van ISIS te staan om christenen tot doelwit te maken van vernietiging. Het bloedbad op Pasen in Pakistan was een verder bewijs, dat waar de radicale islamisten aan de macht komen, ze dit gebruiken om de christenen te vermoorden.

En zoals Larry Franklin van het Gatestone Institute in een recent artikel opmerkte, is de uittocht van christenen uit het Palestijnse Autoriteit gebied het directe gevolg van het opzetten van vervolging van christenen door de PA.

Waarom is het, gezien het vaak voorkomen van christelijke vervolging, dat het Westen - dat overwegend christelijk is - zo terughoudend is om het te vermelden? En waarom verafschuwen de westerse leiders het zo om iets te doen om het te stoppen? Er zijn twee manieren om een ​​einde te maken aan de genocide. Ten eerste kun je hen die dit doen, verslaan op het slagveld.

[Opmerking editor: Er heerst nog steeds het idee dat het westen nog christelijk is. De christenen hier weten wel beter.]

Als men de krachten vernietigd die de genocide uitvoeren, dan eindigt de genocide.

De tweede manier waarop je genocide kunt stoppen, is door het evacueren van de doelgroep en voor haar leden te zorgen.

Na bepaald te hebben dat ISIS een genocide aan het uitvoeren is, maakte Kerry duidelijk dat de VS ISIS niet zal verslaan, en het zo te beëindigen. In plaats daarvan zei Kerry: "We moeten er rekening mee houden ... dat het beste antwoord op de genocide is een herbevestiging van het fundamentele recht tot het overleven van elke groep die doelwit is voor vernietiging. Wat Daesh [ISIS] wil wissen, moeten we behouden. Dat vereist het verslaan Daesh, maar het vereist ook de afwijzing van discriminatie en onverdraagzaamheid. "

Kerry legde vervolgens uit dat Amerika het plan heeft om de vorming van een multiculturele samenleving in Syrië te ontwikkelen. Gezien de brutale aard van de oorlog, komt Kerry's plan neer op te zeggen dat de VS van plan is om ISIS te verslaan en hen te redden die momenteel worden uitgeroeid, door eenhoorns en geesten naar de slavenmarkten van Raqqa te brengen. Inhoudelijk is het Kerry's plan is om de christen-vluchtelingen te ontkennen, en hen over te geven aan de genade van hun moordenaars.

Het is een waanvoorstelling, maar de verklaring van Kerry is in lijn met de timide, waardeloze militaire campagne van de regering-Obama tegen ISIS. Iedereen weet dat het Amerikaanse leger ISIS zou kunnen verslaan, een kwestie van een paar weken, als Obama een opdracht zou geven om dat te doen.

Maar in plaats van doortastend op te treden, heeft de VS haar activiteiten beperkt tot angstvallige luchtbombardementen.

Door daar nauwelijks een campagne uit te voeren, vertelt Obama aan de wereld dat, hoewel hij de eer wil nemen bij een eventuele nederlaag die ISIS zou lijden, hij niet zal toestaan ​​dat de VS de strijd tegen de jihadistische doodsmachine zal leiden.

Net zoals bij het verschaffen van onderdak aan bevolkingen die doelwit van genocide zijn, maken de grove gegevens duidelijk dat Obama precies het tegenovergestelde doet. Hij is bezig met het verstrekken van een toevluchtsoord voor de soennitische moslims, die niet het doelwit zijn van de genocide, die juist wordt uitgevoerd door soennitische moslims.

Zoals Ibrahim documenteerde, omvatten christenen 10% van de Syrische bevolking, maar maakten ze in 2011 slechts voor 2,7% deel uit van de Syrische vluchtelingen die de regering-Obama toeliet ​​in de Verenigde Staten. En toen presidentskandidaat Senator Ted Cruz de VS opriep om een toevluchtsoord te zijn voor christenen die geen bedreiging voor de veiligheid vormen, maar het doelwit van genocide en vervolging zijn, en tevens een verbod op islamitische immigratie in te stellen, beschuldigde Obama hem van fanatisme.

Ondanks het feit dat FBI-directeur James Coney het Congres vertelde dat de Verenigde Staten niet de capaciteit had om de moslims uit Syrië effectief te screenen betreffende hun banden met jihadistische groepen, zei Obama dat een beleid van het redden van hen die onderhevig zijn aan vernietiging, boven hen die afkomstig zijn uit de bevolking die de genocide uitvoert, "beschamend" is en "on-Amerikaans".

Na deze weigering om de nodige stappen te ondernemen en ervoor te zorgen dat de vervolgde christenen worden gered van de vernietiging, heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken de visumaanvragen afgewezen van christelijke activisten en leiders uit die vervolgde gemeenschappen, om de VS te bezoeken om informatie te geven en hun lijden met het Amerikaanse publiek te delen. Dit gebeurde op hetzelfde moment dat de regering de sympathisanten van de islamitische jihad verwelkomde, waaronder de Moslim Broederschapleden in Washington.

Bijvoorbeeld, in mei vorig jaar weigerde het State Department een visum aan zuster Diana Momeka, een Iraakse non en ISIS overlevende. Momeka was het enige christelijke lid van een delegatie van vervolgde minderheden. Vertegenwoordigers van alle andere groepen kregen een visum. Publieke verontwaardiging was nodig om het State Department te dwingen het besluit te herzien.

Ook vorig jaar gaf het Ministerie van Buitenlandse Zaken visa aan alle regionale gouverneurs van moslimlanden in het noorden van Nigeria om deel te nemen aan een conferentie welke werd gesponsord door het Amerikaanse Institute of Peace. Ze weigerden een visum aan de enige christelijke gouverneur van die regio, Jonah Jang David. Christelijke activisten beweerden dat Jang een visum werd geweigerd omdat hij sprak met Amerikaanse functionarissen over de antichristelijke vervolging in 12 staten in het noorden van Nigeria, die de sharia hebben ingesteld.

Wat is de motivatie voor dit gedrag? Het antwoord is niet: onwetendheid, maar een ideologisch en gemotiveerd fanatisme. De organisatie Steun aan de Kerk in Nood verklaarde in haar verslag van 2015 over de christelijke vervolging: "Christenen zijn het doelwit geweest [omdat] ... christendom [gezien] wordt als een vreemde 'koloniale' import. Christenen worden gezien als verbonden met het Westen, dat als corrupt en uitbuitend wordt gezien. "

In een ander rapport legde de groep uit dat de westerse media met betrekking tot het verhaal van de islamitische genocide van het Midden-Oosten de christenen heeft vermeden, als gevolg van "misplaatste schaamte over de 19e-eeuwse koloniale machten met het evangeliseren van de 'de inheemsen' in verre oorden."

Met andere woorden, de Midden-Oosten christenen worden, hoewel het gemeenschappen zijn die werden opgericht vóór de islam, waargenomen als westerse implantaten.

En het Westen negeert hun lijden, omdat links in het Westen hen beschouwt als Westerse-implantaten.

In beide gevallen, aan de ene kant de vooroordelen betreffende geworteld zijn in de jihadistische islam, en aan de andere kant de westerse zelfhaat en het post-kolonialisme, leidt dit tot dezelfde dweepzieke conclusie: de enige "echte" mensen in het Midden-Oosten zijn de moslims.

Al het andere is koloniale inplantatie. En als zodanig verdienen ze wat ze krijgen.

Dit brengt ons weer terug naar Israël en de Joden.

Ditzelfde ideologische vooroordeel dat weigert te erkennen dat de Islamitische Staat islamitisch is, weigert ook te erkennen dat jihad uniek islam is, weigert ook te erkennen dat christenen als religieuze minderheden het doelwit zijn voor vernietiging, en het weigert ook te erkennen dat de christenen in het Midden-Oosten de oude volken zijn die in hun gemeenschappen hebben geleefd sinds het begin van het christendom, en het weigert ook om de rechten van het Joodse volk erkennen als de inheemse bevolking van het land Israël.

Dit is de reden waarom de westerse regeringen onder leiding van de regering-Obama niet bereid zijn om ISIS te verslaan. Dit is de reden dat ze de voorkeur geven aan islamitische asielzoekers, waarvan zij niet in staat zijn hen te screenen, tegenover christenen waarvan het niet nodig is om ze te screenen.

Dit is de reden dat diezelfde regeringen veel meer bereid zijn om Joden aan te vallen die leven achter de wapenstilstandslijnen van 1949, in Jeruzalem, Judea en Samaria - wat de bakermat is van de Joodse beschaving en het hart van het land van Israël - dan dat ze bereid zijn tot het beëindigen van hun steun aan de Palestijnse Autoriteit, die terrorisme sponsort en bejubelt. Dit is waarom deze regeringen gretig elke bewering omarmen van Israëlische racisme, echt of ingebeeld, terwijl ze het negeren, of zelfs financieren als het racistische Palestijnse inspanningen zijn om de Joodse geschiedenis te ontkennen; een geschiedenis die leidt tot de onvermijdelijke conclusie dat de Joden de inheemse bevolking van het land Israël zijn.

De reden waarom Obama weigert de Midden-Oosten christenen te beschermen tegen uitroeiing is, omdat hij ze niet kan redden - niet op de grond, en niet door ervoor te zorgen dat ze naar veiligheid kunnen vluchten - zonder zijn ideologische geloof op te geven dat de enige 'inheemsen' van het Midden-Oosten de moslims zijn.

Bron: Column One: Inconvenient genocide - Opinion - Jerusalem Post