MORELE GELIJKWAARDIGHEID IS VERWORDEN TOT EEN MORELE GRUWEL

Het falen van de internationale gemeenschap om goed van kwaad te onderscheiden -- en de slachtoffers die het produceert.

5 juli 2016 - Caroline Glick

Oorspronkelijk gepubliceerd door de Jerusalem Post.

We hebben het punt bereikt waar morele gelijkwaardigheid is uitgegroeid tot een morele gruweldaad.

De slimmeriken in het westen hebben er al meer dan een generatie op aangedrongen dat Israël en de Palestijnen moreel gelijk zijn. Er zijn extremisten aan beide zijden, zeggen ze. Beide partijen zijn verantwoordelijk voor het ontbreken van vrede.

De eerste ernstige protesten tegen deze leugen kwamen onmiddellijk nadat de Palestijnen met hun terroristische oorlog tegen Israël begonnen in september 2000. Deze oorlog werd aangezet, geregisseerd, gefinancierd, geboden en gevierd door Yassir Arafat en zijn handlangers, met inbegrip van zijn opvolger Mahmoud Abbas, en begon twee maanden nadat Arafat de onderhandelingstafel verliet in Camp David als antwoord op het aanbod van de Premier Ehud Barak om zich terug te trekken uit 95 procent van Judea en Samaria, heel Gaza en de helft van Jeruzalem ten behoeve van de oprichting van een onafhankelijke staat Palestina in deze gebieden.

De gebieden in kwestie, zo zei Barak, zouden Jodenvrij worden overgedragen aan de PLO. De honderdduizenden Joden die toen woonden in gebieden die Palestina zouden worden, zouden met geweld uit hun huizen worden gezet om ervoor te zorgen dat de delicate, gevoelige Palestijnen zich niet verontrust zouden voelen door de Joden met hun "vuile voeten", in de woorden van Abbas.

Dat was natuurlijk niet genoeg voor Arafat. En het was onvoldoende, niet omdat Barak niet aan hem wilde geven wat hij eiste; het was onvoldoende, omdat zijn eisen onverzadigbaar waren. Arafat was nooit geïnteresseerd in vrede.

Zoals zijn plaatsvervanger Faisal Husseini destijds gezegd heeft, was het vredesproces een "Trojaans paard".

Het doel ervan was om de PLO een basis te geven voor operaties van binnen uit het Israëlische grondgebied om haar capaciteiten uit te breiden en zo de Joodse staat te vernietigen. Dit is de reden dat ondanks het feit dat de internationale gemeenschap hen meer financiële hulp heeft gegeven dan alle andere mensen in de geschiedenis van de mensheid, de Palestijnen niet hebben gebouwd aan een samenleving. Ze hebben tientallen miljarden dollars aan ontwikkelingshulp ontvangen en faalden om een werkende economie te ontwikkelen.

Deze mislukking is niet te wijten aan incompetentie of corruptie.

Het is gewoon zo dat de Palestijnen die dingen niet willen. Ze kozen ervoor geen onafhankelijke instellingen te ontwikkelen.

Ze willen geen opbouw van een staat. Zij hebben het geld gespendeerd om van de Palestijnse samenleving de meest antisemitische maatschappij ter wereld te maken, waar de overgrote meerderheid van de mensen de Joden wil vermoorden en de vernietiging van Israël wil. Ze hebben de Palestijnse samenleving omgevormd naar een plaats waar Joden geen recht hebben om te leven – niet vanwege een soort van bezetting, maar omdat zij Joden zijn. En Joden, zo zijn ze geïndoctrineerd om te geloven, zijn een gruwel.

Dit kan iedereen met ogen in zijn hoofd zien. Het is al 16 jaar duidelijk.

De slimmeriken falen om de werkelijkheid op te merken, die al in september 2000 begon met hun oorsprong in morele vergetelheid.

De eerste stap op die weg was toen dat haar leden de verderfelijke term bedachten van: "cyclus van geweld".

"Cyclus van geweld" betekent dat er geen moreel onderscheid is tussen een moordenaar en een politieagent, tussen een maatschappij die gericht is op het vernietigen van het slachtoffer en wat het slachtoffer doet om deze acties te voorkomen.

De nieuwste consequentie van deze morele verdorvenheid kwam op vrijdag met de publicatie van het zogenaamde Kwartet voor het Midden-Oosten met het langverwachte verslag, waarvan wordt verondersteld dat het ons de weg naar vrede zal tonen. Dat verslag – net als zijn voorgangers - stelde vast dat een Joodse "kolonist" moreel gelijkwaardig is aan een Palestijnse moordenaar.

De dag voordat het verslag werd uitgebracht, zagen we – wederom – deze kwade bekrachtigende aard van deze stelling.

Donderdagochtend, toen een met haat doordrenkte, demonische Palestijnse moordenaar een mes nam en toestak in de stad Kiryat Arba – een "nederzetting".

Hij brak in in huis van de familie Ariel. Hij liep naar hun kinderslaapkamer waar hij de 13-jarige Halleel Yaffa in slaap vond in haar bed.

Hij stak haar herhaaldelijk. En toen er geen plaats meer overbleef om haar in haar gezicht en borst te steken, heeft hij haar omgedraaid en ging door met haar in de rug te steken.

De moordenaar zette de sensoren in de veiligheidsmuur van Kiryat Arba uit toen hij die passeerde. Het duurde maar drie minuten voordat het beveiligingsteam van de gemeenschap naar het huis kwam. Ze schoten op de Palestijnse dader en doodden hem, en zo beletten ze hem om zich naar de aangrenzende school te begeven en zijn afslachten te vernanderen in een bloedbad.

Maar Halleel was al heengegaan.

De volgende dag reed de familie Mark langs snelweg 60. Een Palestijnse auto met moordenaars reed naast hen en opende het vuur op Michael Mark, zijn vrouw Chavi en hun kinderen. Mark werd vermoord, zijn zoon raakte gewond en zijn vrouw en dochter ernstig gewond toen de auto diverse malen over de kop sloeg, nadat Mark de controle over het stuur verloor.

Daarop begonnen de Palestijnen te feesten over de vermoorden en de moordenaars. De gouverneur van de PLO in Hebron bracht een condoleance-bezoek aan het huis van Halleels moordenaar.

De Palestijnse media vierden hun misdaden. En een nieuwe hoog-kwalitatieve animatiefilm werd uitgebracht op Facebook voor de kijkers m hen aan te zetten Knessetlid Yehuda Glick te vermoorden. De film, waarin opgenomen een routebeschrijving naar Otniel, met beelden van terroristen die graven onder de veiligheidsmuur om de gemeenschap binnen te komen en hoe de detectie te voorkomen.

Temidden van dit alles werd door het Kwartet hun verslag vrijgegeven.

En hoewel het verslag de toon van neutraliteit aansloeg – beide kanten moeten dit toch doen, en beide partijen moeten er zijn om dat te doen - is het feit dat na 16 jaar van Palestijnse wreedheden tegen Israëli's, het Kwartet de stelling neerzet dat ze hetzelfde zijn, en dit is gelijk aan een morele gruweldaad.

Het Kwartet geeft aan dat beide zijden de "spanningen moeten laten de-escaleren." Maar natuurlijk, alleen de Palestijnen escaleren de spanningen.

Beide zijden, zo vertellen deze wijze mannen ons, "moeten alle nodige maatregelen nemen ter voorkoming van geweld en bescherming van de levens en de eigendommen van alle burgers."

Maar slechts één kant is bezig met het stimuleren van geweld, en dat bewust gericht op burgers.

Beide zijden, zegt het Kwartet, moeten "terughoudend zijn en zich onthouden van provocerende acties en retoriek."

Maar slechts één zijde is druk bezig met provocerende acties en retoriek, tenzij het Kwartet bedoeld dat Israël met haar boos reageren op de afslachting van haar kinderen en gezinnen een provocerend optreden is - want dat is het natuurlijk wat ze hier impliceren.

En het wordt nog erger. Het verslag bevat een loze oproep naar de Palestijnen om resoluut te handelen en alle stappen te doen binnen haar capaciteit om te staken met het aanzetten tot geweld en de lopende inspanningen ter bestrijding van het terrorisme te versterken, inclusief het duidelijk veroordelen van alle daden van terrorisme.

De Palestijnen zullen natuurlijk niet zoiets doen.

Abbas is de motor in het aanzetten tot het geweld.

Hij is dat altijd geweest. En het feit dat hij erin geslaagd is om ermee weg te komen sinds de machtsovername van Arafat 12 jaar geleden, toont aan dat het morele gif van het westen een gevaar is geworden voor de vrede in de wereld.

Nadat men doet alsof de mensen die de Palestijnse samenleving omvormden tot een met haat gevulde maatschappij, een voor moord applaudisserende menigte die slechts geïnteresseerd is in het doen van het tegenovergestelde, richt het Kwartet zijn geweren op Israël.

Israël moet de Joodse eigendomsrechten ontkennen. Israël moet een uitbreiding geven aan de bevoegdheden van de Palestijnse doodscultus in gebied C – dus waar alle Israëlische gemeenschappen zich bevinden en waar maar twee procent van de Palestijnen woont.

Israël moet de samenwerking uitbreiden op veiligheidsgebied met Abbas' milities die door de VS zijn opgeleid, en die doordrongen zijn van dezelfde Jodenhaat als de rest van de Palestijnen, en dat vaak gepropageerd hebben.

Zondagmiddag stonden honderden mensen stil buiten het huis van Ariel in Kiryat Arba, en wachtten om de bescheiden woning binnen te gaan om de familie te troosten. Het landschap buiten is idyllisch.

De familie Ariel leeft van hun wijngaard en de wijn die ze produceren.

Omringd door wijngaarden en heuvels, ziet de hofstede van de Ariels eruit als een soort plek waar niets slechts kan gebeuren. Een rustige diepgelovige familie, de Ariels leefden gewoon hun rustige leven, met de opvoeding van hun dochters, bezig met hun wijngaarden, toen het kwaad van buiten hun poort hun huis binnenkwam en toesloeg.

Dat is het verschil tussen die twee partijen. De een wil zorgen voor zijn wijngaard. De ander wenst te vernietigen.

Het is zwart en wit. Er is een duidelijk onderscheid.

De weigering van de internationale gemeenschap om dit fundamentele feit te erkennen - na zoveel jaren - is een belangrijke reden dat er geen vrede is, en zo veel bloedvergieten.

Bron: Moral Equivalence Has Become a Moral Atrocity | Frontpage Mag