Waarom Links de Joden haat

29 april 2016 - door KEVIN D. WILLIAMSON

Israël en de Joodse diaspora laat de progressieve piëtisten er onnozel uitzien.

Waarom haat Links de Joden? De Labour Partij in het Verenigd Koninkrijk is op dit moment vervuld met het openbaar erkenning van hun antisemitisme door enkele van de meest prominente leden, waaronder de voormalige burgemeester van Londen, de "rooie" Ken Livingstone, die door de partij geschorst is vanwege zijn argument dat Adolf Hitler een efficiënte zionistisch was. Hij probeerde de antisemitische opmerkingen van Premier Naz Shah weg te verklaren. Die suggereerde dat Israël moet worden geliquideerd en de bevolking onder dwang opnieuw gevestigd moet worden in de Verenigde Staten.

In de Verenigde Staten ging de Harvard Law Record nog verder in het verbergen van de identiteit van een rechtenstudent die een bezoekende Israëlische hoogwaardigheidsbekleder had aangevallen — met de klassieke formulering van het antisemitische — als "stinkend". De student was Husam El-Qoulaq, een linkse Palestijn. De campus-linksen hebben naar niemands verrassing een rally gehouden tot zijn verdediging. Onder degenen die hem verdedigden waren een aantal Joodse rechten-studenten, die erop wezen dat El-Qoulaq wellicht niet de geschiedenis van de antisemitische retoriek van de "stinkende Jood" zou hebben gekend, ondanks dat hij middenin de wereld van dergelijke onzin is opgevoed.

Anderen drongen erop aan dat de zaak van Harvard en Labour gevallen zijn — en ook dit zal vertrouwd klinken — die helemaal niet over antisemitisme gaan, maar over anti-Zionisme.

Dat argument blijft nog geen twee seconden overeind staan als je het onderzoekt, en heeft het ook nooit gedaan. Een van de fundamentele verhalen uit de geschiedenis is, dat mensen rondtrekken en op elkaar botsen. Het klopt dat de meesten van de huidige Joodse bevolking van Israël afstamt van mensen die niet precies de zonen zijn van de bodem die ze nu bewonen. Maar dan, ook de zogenaamde Palestijnen, Arabieren weten dat niet. Arabieren, zoals ieder weet, komen uit Arabië, maar zij hebben zich gevestigd over de hele wereld. Niemand praat over de noodzaak om de Arabieren uit Egypte of Libië te verdrijven — of uit Palestina, vanwege die kwestie — net zo min als iemand er serieus over denkt Amerika's afstammelingen van de inheemse bevolking te retourneren, die natuurlijk ook niet inheems was, maar enkel de eersten die daarheen emigreerden. De Ieren stammen af van mensen die niet inheems waren in Ierland, net als inderdaad uiteindelijk elke bevolking in de wereld dat niet is, met inbegrip van die uit de Afrikaanse wieg van de mensheid.

En het is ook niet omdat de oprichting van Israël, relatief gezien, vers in het historische geheugen ligt, en dus een open wond is. Vóór het einde van de Tweede Wereldoorlog was er geen Pakistan in de mate dat er een "India" was. Het was een geografische plaats van een politieke eenheid, net als "Palestina". Er was geen onafhankelijk Ierland tot de jaren 1920, en geen Ierse Republiek tot 1948. Er was geen Volksrepubliek China tot 1949. Er was geen Zimbabwe tot 1980, geen Tsjechië tot 1993, en geen moderne democratische Republiek Congo tot 1997. Israël is een oude staat in vergelijking met deze geopolitieke nieuwkomers, zoals de 30 landen die gecreëerd zijn sinds 1990.

Toch is het de Joodse staat, en de Joodse staat alleen, die permanent met uitroeiing wordt bedreigd. Niemand heeft het over Oost-Timor of Servië. De ouden afgezaagde Amerikaanse raciale politiek was dat de blanken in het zuiden de zwarten individueel aanvaarden, maar hen gemeenschappelijk verwierpen, daarbij overwegend dat in het noorden het tegenovergestelde plaats vond, waar de Yankees de integratie omarmden en in theorie gelijke kansen garandeerden, maar tegelijkertijd zelden een zwarte Amerikaan in persoon ontmoetten. (Senator Bernie Sanders, de trotse zoon van het gevarieerde Brooklyn, vertegenwoordigt nu de witste status in de Unie.) En dat is het beste wat Links van zichzelf kan zeggen: "We haten de Joden niet individueel, maar als een natie."

Dat is niet veel als verdediging.

Van Adolf Hitler wordt verondersteld dat hij zijn antisemitisme heeft gerechtvaardigd van Otto Wagener, op grond van het feit dat "De Jood niet socialistisch is". Noch was de Jood een Nieuwe Sovjet-Mens, zoals Josef Stalins volgelingen hun moorddadige zuiveringen rechtvaardigden met een klacht over "wereldburgers zonder wortels", een term van misbruik die onlangs nieuw leven werd ingeblazen door partizanen van Donald Trump. In de Verenigde Staten nemen de Jodenhaters het tegenovergestelde standpunt in: dat de Joden beschimpt moesten worden omdat ze socialisten zijn en potentiële nieuwe Sovjetmensen.

De Joden kunnen zijn wat hun vijanden willen dat ze worden.

De Joden kunnen zijn wat hun vijanden willen dat ze worden. Voor Henry Ford en een paar meer moderne Linksen zijn de Joden de internationale bankiers die in het geheim aan de de touwtjes van de wereldeconomie trekken. Zoals een wijd verspreide Occupy-video het uitdrukte: "De kleinste fractie in Amerika beheert het geld, de media, en alle andere dingen. De vingerafdrukken behoren toe aan de Joodse bankiers die de controle hebben over Wall Street. Ik ben tegen Joden die Amerika beroven. Zij zijn de 1 procent die de controle heeft van Amerika. President Obama is een Joodse marionet. De hele economie is Joods. Elke federale rechter [aan] de oostkust is Joods."

Voor degenen die aan de voeten zaten van die oude fraudeur Edward Said, zijn de Joden de kolonialisten, het Europese modernistische opleggen van het kapitalisme en technologie op de edele wilden van hun verbeelding. De Israëlische Joden begaan de dubbele misdaad van het aandringen om Joden te zijn en weigeren het slachtoffer te zijn. Ze waren oke naar de inschatting van links, en voor ongeveer vijf minuten in het verleden, toen Israëls toekomst werd gezien als een weinig invloed hebbend kibboets-socialisme. De geschiedenis ging echter in een andere richting, en vandaag heeft Israël een van 's werelds meest geavanceerde economieën.

Dit is voor de Jodenhater gekmakend: gooi de Joden uit Spanje, en ze gedijen in het buitenland. Stuur ze naar de armste sloppenwijken van New York, en deze sloppenwijken houden op sloppenwijken te zijn. Houd ze buiten de Ivy League en kijk de NYU is een wereldklasse instelling geworden, geïnspireerd door mannen zoals Jonas Salk, zoon van laag geschoolde Poolse immigranten. Zet de Joodse staat in een woestijn en kijk naar de opbloei, eerst met productie en vervolgens met technologie. Israël heeft vandaag meer bedrijven genoteerd op NASDAQ dan enig ander land met uitzondering van de Verenigde Staten en China. De economie onder Palestijns beheer? Olijven en ambachten, en een BBP per hoofd van de bevolking die nauwelijks groter is dan die van Soedan.

Het Arabisch-Israëlische conflict is bitter en lelijk. Mijn eigen mening daarover is dat de Palestijnse Arabieren een aantal legitieme grieven hebben, maar ik stopte ermee om me daarover zorgen te maken toen ze begonnen met het opblazen van kinderen in pizzaria's. U kunt de moedige helden van de Strijd van Sbarro daarvoor danken. Israël is niet mijn land, maar het is bondgenoot van mijn land, en het is onmogelijk voor een vrijheid-liefhebbende Amerikaan om niet te bewonderen wat de Joodse staat heeft gedaan.

En, natuurlijk, daarom wil Links de Joodse staat uitgeroeid zien.

— Kevin D. Williamson is een vrije correspondent bij National Review.

Bron: Leftist Anti-Semitism: It’s Consistent with Their Worldview | National Review