DE MAN VAN DE WINNAAR VAN DE GLOBEL TEACHER PRIJS SLACHTTE JODEN AF TOEN ZE SABBAT VIERDEN

21 maart 2016 - Daniel Greenfield

Misschien hebt u gezien hoe de media dit verhaal heeft opblazen niet zo heel lang geleden.

Hanan Al Hroub, een moslim-koloniste die op de Westelijke Jordaanoever woonde in 1967, ontving de Global Teacher Prijs en de $1 miljoen dollar die daarbij hoort. Ze werd geprezen door Bill Clinton en paus Franciscus, omdat ze zogenaamd geweldloosheid leert aan haar leerlingen. Aussie Dave op Isreallycool ontdekte de grimmige realiteit achter deze hype.

Dit is hun verhaal:

Hanan Al-Hroub werd geboren en groeide op in de steegjes van het vluchtelingenkamp Dheisheh en heeft uit eerste hand het lijden van haar volk ervaren. Het kamp ligt dicht bij de stad Bethlehem in de bezette Westelijke Jordaanoever, waar ze naar school ging.Ze trouwde met een Palestijnse vrijheidsstrijder, Omar Al-Hroub, die deelgenomen heeft aan een van de meest gedurfde guerrilla operaties in de bezette gebieden: de operatie van de Dabboya in Hebron in mei 1980. Toen de guerrilla's werden achtervolgd in de bergen, vielen zij een groep kolonisten aan, die van de illegale nederzetting Kiryat Arba naar het gebouw Dabboya gingen in de buurt van de Ibrahimi moskee. Dertien kolonisten werden gedood, inclusief hun militaire leider in Hebron, en tientallen raakten gewond. Maanden na de operatie werden de guerrillastrijders gevangen genomen. Omar werd gevangengenomen en bracht vele jaren door in Israëlische gevangenissen voordat hij werd vrijgelaten. Het was toen dat hij zijn levenspartner ontmoette en trouwde, die de beste leraar in de wereld werd.

Het werkelijke verhaal is, dat haar man deel nam aan die wrede terroristische aanval op Joden die van huis naar de synagoge liepen. Dit was de Beit Hadassah-aanval. (Dabboya is de naam die de islamitische kolonisten in 1967 in Israël gebruikten om te verwijzen naar de Joodse wijk.)

Zes, en niet dertien, Joden werden vermoord. Twintig anderen raakten gewond. Er was geen achtervolging. Het was een koelbloedige hinderlaag. De terroristen namen hun positie in op een dak en openden het vuur op de Joden die de Sabbat vierden.

Elke vrijdagavond, volgens de Shabbat-aanbidding op de Ma'arat HaMachpela, gaat een groep mannen zingend en dansend op weg door de straten naar Beit Hadassah, waar zij de viering vervolgen, samen met hun vrouwen en kinderen die in het gebouw wonen, ter verhoging van de Shabbatsvreugde.

Vrijdagavond 12 mei, op de 17e van Iyar, slechts één dag vóór de Lag B'Omer viering. Kwamen de mannen zoals gewoonlijk en begonnen met de vorming van een dans in een cirkel... en toen gebeurde het. Schoten klonken, ontploffingen vulden de zuivere lucht van de Shabbat.

Zes werden er gedood en ongeveer 20 gewond. Onder de doden was een jonge Torah geleerde Tzvi Glatt uit de Verenigde Staten, die studeerde aan de Yeshivat Merkaz HaRav in Jeruzalem. Een ander slachtoffer was ook een voormalige Amerikaan, die had gevochten in Vietnam en zich bekeerde tot het jodendom, Eli HaZe'ev.

Eli HaZe'ev, zijn oorspronkelijke naam was James Eli Mahon Jr., diende in de 101st Airborne Division, verloor een duim, zijn tanden werden beschadigd door een granaat, hij had napalm-brandwonden opgelopen en door een kogel een lek in zijn longen. Hij infiltreerde undercover in communistische groepen in de VS voor de FBI, voordat hij naar Israël ging.

Tzvi Glatt was 21 toen hij werd vermoord. Dit is het verslag van de aanval zoals het werd herinnerd door een van zijn vrienden:

"We zongen de hele weg," herinnerde Simcha zich. "Het was levendig en spiritueel." Ze zei dat ze "Terugkijkend," zich herinnerde dat de Arabieren naar hen staarden toen ze voorbij kwamen, de haat voor de Joden was duidelijk.

En vervolgens klonken geweerschoten en explosies door de nacht. De Arabieren opende het vuur vanaf de daken rond Beit Hadassah en wierpen handgranaten op de jonge mannen en vrouwen daar onder. Het schieten ging een minuut of twee door, herinnerde Yerachmiel zich, totdat iemand wegrende en een geweer pakte uit een nabijgelegen kraampje en begon te schieten. Toen vluchtten de terroristen. Yerachmiel, die destijds in Hesder woonde, zag dat de persoon tegenover hem dood was en hoewel hijzelf ernstig gewond was geraakt, sleepte hij een ander onder een nabijgelegen Jeep, buiten het bereik van de kogels. Ze wisten het niet tot pas later, maar daar strief Tzvi. De gewonden werden geëvacueerd. Zes stierven er.

"Ik lag een paar dagen op de intensive care," herinnerde Yerachmiel zich. "Ik was niet op de begrafenis. Met Hashem kwamen we erdoor. Ik kreeg veel bezoekers. Sommige bezoekers trouwden later met elkaar," zei hij, glimlachend naar Simcha. "Het is iets als van een happy end aan het verhaal."

Dit is de waarheid achter de leugens die naar buiten werden gebracht door en over Hanan Al-Hroub, en haar echtgenoot, over zijn "lijden" door toedoen van Israël. Haar man is een lafaard en een moordenaar. En je kunt je gemakkelijk voorstellen wat ze echt leert aan haar leerlingen.

Bron: Global Teacher Prize Winner's Husband Massacred Jews Celebrating Sabbath | Frontpage Mag