Waarom vrede tussen Israël en een moslim-regime onmogelijk is

Door Prof. Paul Eidelberg - 22 juli 2016

Het openhartige bezien van de islam en de democratie onthult de basis en de onoverkomelijke tegenstellingen tussen Israël en de eventuele islamitische regimes:

(1) Overwegende dat vrijheid, waaronder de vrijheid van meningsuiting, één van de twee kardinale principes is van de democratie, en dat de islam strikt autoritair is, is dat de reden dat de islamitische media door de staat worden gecontroleerde.

(2) In tegenstelling tot de democratie, waarvan het belangrijkste principe de gelijkheid is, is daar de islam strikt hiërarchisch. Top-down leiderschap is een fundamenteel beginsel van de islamitische theologie. De autoriteit loopt naar beneden, vanaf Allah naar Mohammed en van Mohammed naar de Imam, en naar de heerser van het regime.

(3) De democratie is gebaseerd op het primaat van toestemming of overtuiging. Dit siert de democratische samenlevingen met een zekere makkelijke omgang en beleefdheid. Niet alleen wanneer in het verleden grieven gemakkelijk van tafel zijn geveegd, maar politieke tegenstanders kunnen vrienden zijn, ondanks hun verschillen. Verschillen worden opgelost door wederzijdse concessies en overeenkomsten, die meestal blijvend zijn. In tegenstelling daarmee is de islamitische cultuur gebaseerd op het primaat van dwang. Overeenkomsten tussen rivaliserende facties zullen niet echt de vijandigheden laten beëindigen, dat is de reden waarom dergelijke overeenkomsten altijd van korte duur zijn.

(4) Omdat de democratie is gebaseerd op het primaat van toestemming, en het streven naar vrede is, is dat de norm van de democratische regimes. In tegenstelling, daarmee is de islamitische cultuur gebaseerd op het primaat van dwang, en is de norm in het buitenlands beleid van een islamitische regimes intimidatie en verovering. Jihad (heilige oorlog) is een fundamenteel islamitisch principe, dat de reden is dat het moslimgeweld zal worden gevonden over de hele wereld.

(5) Overwegende dat de democratie is gebaseerd op het primaat van het individu, is de islamitische cultuur gebaseerd is op het primaat van de groep, of het nu het dorp is, of de uitgebreide familie. De individuele moslim heeft geen identiteit buiten de groep. Het is aan de groep waaraan hij al zijn loyaliteit verschuldigd is. Dit is een reden waarom de moorddadige conflicten in de geschiedenis endemisch zijn geweest onder de moslims.

(6) Hedendaagse democratie wordt beschouwd als een proces waarbij individuen streven naar hun eigen belangen en daarbij uiteenlopende waarden of "levensstijl" hebben. Dit is niet het geval bij de islam, die iedereen bindt aan de set van inhoudelijke waarden in de Koran en in het islamitische voorgeschreven recht (de sharia).

(7) Overwegende dat de hedendaagse democratie geneigd is in de richting van een moreel relativisme te gaan, is de islam gebaseerd op het absolutisme. Wanneer moreel relativisme niet ontaard in een morele ommekeer, draagt hedendaagse democratie bij aan de tolerantie, terwijl de islam intolerantie in zich heeft. Toegegeven, de islamitische regimes tolereren de niet-islamitische minderheden, maar alleen als feitelijke dhimmi-paria's.

(8) Democratische samenlevingen zijn bezig met het heden (het nu). Omgekeerd, bestaat de islamitische cultuur uit hoofde van het aspect van de eeuwigheid. De islamitische mentaliteit wordt gedomineerd door het verleden, dat is de reden waarom wraak voor verwondingen in het verleden een dominant motief is in de islamitische wereld. En gezien hun groepsloyaliteit zijn moslims religieus gebonden om wraak te nemen tegen degenen die de eer van een moslim hebben gekleineerd.

(9) De openheid of publiciteit in de democratie staat in schril contrast tot de verborgenheid, geheimhouding, en geveinsdheid (taqiyya) als kenmerk van de islam. Zoals een intellectueel bevrijde moslim socioloog schrijft over Arabieren: "Liegen is een wijdverbreide gewoonte onder de Arabieren, en ze hebben een laag idee van de waarheid."

(10) Overwegend dat de hedendaagse democratie is geworteld in een mild secularisme, is de islamitische cultuur geworteld in een harde religie. Zelfs Arabische leiders die geen vrome moslims zijn, identificeren zich met de basisdoelstellingen van de islam. De radicale scheiding van religie en politiek in de democratie is vreemd aan de islam.

(11) Overwegend dat de democratie - vóór de corruptie door scepsis - geworteld is in het joods-christelijke concept van de schepping van de mens naar het beeld van God (Genesis 1:26), verwerpt de islamitische theologie dit concept als godslasterlijk.

(12) Overwegend dat de democratie in overeenstemming is met Genesis 1:26, bevestigt dit de morele eenheid van de mensheid; de islam vermindert echter de status van de niet-moslims tot apen en honden.

(13) Overwegend dat de democratie - vóór de corruptie door moreel relativisme - het primaat van de rede aanprijst, verheft de islamitische theologie het primaat van de wil. Daarom is het niet strijdig met de onvoorwaardelijke of absolute almacht die de islam toeschrijft aan Allah, zodat de Taliban verkondigt: "Praat met honden - het stinkt van de corruptie"

De voorgaande feiten tonen aan dat islam en democratie absoluut onverenigbaar zijn. Dit is de reden waarom echte vrede tussen de "Palestijnen", (dat wil zeggen) moslims, in de ten onrechte zo genoemde Westelijke Jordaanoever (dat wil zeggen, Judea en Samaria), onmogelijk is. Reduceert dit Premier Netanyahu's "tweestatenoplossing" tot louter retoriek, of intellectuele oneerlijkheid.?

Bron: Israpundit » Blog Archive Why Peace between Israel and any Muslim Regime is Impossible - Israpundit