Commentaar: Israël en het opkomende nieuwe Westen

Door Caroline Glick - 24 december 2016

Volgend jaar zijn er algemene verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Duitsland. En nationalistische partijen dreigen in alle drie landen te winnen of minimaal stevig te worden versterkt.

De Amerikaanse President Barack Obama is nog slechts één maand in functie. Maar hij heeft die maand over. En hij gebruikt die. In de nog resterende dagen gebruikt Obama het volledige gezag van zijn kantoor om zijn beleid van hoop op verandering permanent op de Amerikaanse politiek te drukken.

In het binnenland werkt Obama aan het ondergraven van de capaciteit van zijn opvolger, President-elect Donald Trump, die plannen heeft voor het uitbreiden van de binnenlandse olie- en gasexploratie en ontwikkeling.

Dinsdag heeft Obama het boren in de zee verboden in grote delen van de Stille- en de Atlantische Oceaan.

In buitenlandse zaken heeft Obama Israël in het vizier.

Het is nu duidelijk dat deze 'lame duck'-president, zonder beperking van enige partij, de intentie heeft om zijn acht jaar lopende beloften, met nog een laatste maand aan de macht, vol zal maken met Israël bij de VN.

De openingsaanval van Obama op Israël kwam woensdag, toen Buitenlandwoordvoerder James Kirby de dwaze en ongekende bewering deed dat Israëlische gemeenschappen die waren gebouwd over de 1949-wapenstilstandslijn heen – de zogenaamde nederzettingen – illegaal zijn.

Laat op de woensdag kondigde de VN plotseling aan dat het zou stemmen over een Egyptische resolutie waarin in dezelfde taal werd opgeroepen tot volledige stilstand van de bouwprojecten voor Joden in de gebieden, met inbegrip van Jeruzalem.

De ontwerpresolutie bevatte de oproep tot een internationale omhelzing van regeringen tot een economische oorlog tegen Israël. Het roept de lidstaten op "om te onderscheiden in hun relevante transacties, tussen het grondgebied van de staat Israël en de sinds 1967 bezette gebieden."

Een indicatie van de diepte van Obama's betrokkenheid om de resolutie mogelijk te midden kwam van rapporten dat de Minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, van plan was zich te richten tot de Veiligheidsraad, voorafgaand aan de geplande stemming.

In ieder geval werd na zware druk uit Israël, en een verklaring van President-elect Donald Trump aan Obama waarin hij aandrong op een veto over de resolutie van Egypte, de stemming over de resolutie opgeschoven."

Maar met of zonder de resolutie - en er waren ten minste twee anderen die ook klaar stonden voor een stemming - Obama gebruikt zijn resterende tijd voor een versterking van de anti-Israël 'Boycot, Desinvestering en Sancties'-operatie welke gericht is op het vernietigen Israëls economie en internationale positie.

Zoals Anne Bayevsky woensdag meldde in the Washington Examiner, steunt Obama de VN-begroting die wijst op de financiering van de uitvoering van een resolutie van de VN-Mensenrechtenraad ter bevordering van de BDS. De resolutie vraagt de Raad voor de mensenrechten een zwarte lijst van bedrijven op te stellen, wereldwijd, die directe of indirecte zakelijke banden hebben opgebouwd met Israëlische gemeenschappen voorbij de 1949-wapenstilstandslijnen. Aangezien alle bedrijven die zakendoen met Israëlische entiteiten indirecte of directe banden hebben met de gebieden, waar ongeveer 750.000 Israëliërs wonen, is de resolutie een afkondiging tot het uitvoeren van een totale oorlog tegen de Israëlische economie.

En Obama financiert de uitvoering ervan.

Bovendien probeert Obama de Trump-regering te beperken door zijn ondersteunende houding in de Mensenrechtenraad voort te zetten. Terwijl de Bush-regering weigerde om toe te treden tot dit lichaam als zijnde inherent en ongeneeslijk anti-Israël, heeft Obama het rijkelijk voorzien van legitimiteit en financiering.

Deze maand verkreeg de regering een nieuwe termijn van drie jaar voor de Verenigde Staten in de Raad, die begint op 1 januari. Dit betekent dat ongeacht Trumps benadering van dit neplichaam van de rechten van de mens, de VS nu opgezadeld zit met een lidmaatschap voor het grootste deel van zijn presidentschap.

Een van de dingen die in Israëls voordeel werken, is het ongedaan maken van Obama's vijandige erfenis zodra hij verdwenen is, omdat Trumps verkiezing onderdeel is van een grootschalige verandering in de westerse politiek, die fundamenteel de zogenaamde "internationale gemeenschap" zal transformeren, die zo overhaastig ondersteuning gaf voor het BDS en alle andere anti-Israël-initiatieven.

De term "internationale gemeenschap" is natuurlijk gewoon een grandioze naam om de collectieve westerse Europese elites weer te geven en hun tegenhangers op de Amerikaanse kusten. En zoals Trumps overwinning, evenals het Britse besluit om zich terug te trekken uit de Europese Unie, aangeven, zal de capaciteit van de elite om hun visie aan de kiezers op te leggen, snel verdwijnen.

De populistische golf van het goedkeuren van de Brexit en Trumps aantreden aan de macht is verre van voorbij. Volgend jaar zijn er algemene verkiezingen in Nederland, Frankrijk en Duitsland. En de nationalistische partijen in die drie landen dreigen te winnen of minimaal enorm te worden versterkt. Dit betekent dat de kans dat de EU zal splitsen met de dag stijgt. En het buitenlands beleid van de afzonderlijke landen van Europa zal heel anders zijn dan tijdens hun gemeenschappelijke positie onder de EU.

De belangrijkste oorzaak van de snelle opkomst van nationalistisch Rechts door heel West-Europa is de massale moslim-immigratie naar Europa. Diepgaande publieke weerstand tegen de stortvloed van migranten uit islamitische staten brengt een volkse afwijzing van de multiculturele en anti-nationalistische waarden die de toon hebben gedicteerd en de inhoud waren van de Europese politiek gedurende twee generaties. De gevolgen van deze revolutionaire verschuiving in de waarden en ook het effect op de Europese politiek zijn enorm. En Israël is als een van de eerste begunstigden onder deze transformatie, althans als ons bureaucratisch buitenlandse beleid in staat is om te begrijpen wat er gebeurt.

Helaas, de acties van het Ministerie van Buitenlandse Zaken zoals ze die deze week hebben aangegeven, laten zien dat onze diplomatieke bureaucraten zelfs geen vaag idee hebben van wat er gebeurt, of waarom deze ontwikkelingen gunstig zullen kunnen zijn voor Israël.

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft deze week aangekondigd dat de regering het bezoek van een delegatie van de Europese wetgevers zou boycotten, omdat Kristina Winberg, een lid van de Zweedse rechtse 'Zweedse Democratische Partij, een van haar leden was.

In de afgelopen weken is het Ministerie van Buitenlandse Zaken druk geweest met het boycotten van Zwedens hele politieke spectrum. Vorige week maakte het Ministerie bekend dat premier Benjamin Netanyahu het verzoek van de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken, Margot Wallstrom, had verworpen voor een ontmoeting als gevolg van moeilijkheden bij de inplanning.

Wallstrom verdient rijkelijk deze onofficiële boycot van de regering. O.a. omdat Wallstrom Israël de schuld gaf voor de slachtpartijen in Parijs in november vorig jaar.

Terwijl het Ministerie van Buitenlandse Zaken een procedureel excuus gebruikte om Wallstrom af te wijzen, wierp men het diplomatieke protocol tegen zeven winden in toen het aangekondigde dat de onderminister van Buitenlandse Zaken Tzipi Hotovely niet aan de geplande briefing van de delegatie van Europese wetgevers zou deelnemen en dat dit werd geannuleerd wegens deelname van Winberg.

De woordvoerder van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Emmanuel Nahasson, zei dat de Zweedse Democratische Partij "neonazistische tendensen heeft, en dat daarom het Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft besloten Winberg niet op te nemen in de ontmoeting met Hotovely."

Winbergs collega's, waarin opgenomen een lid van Trumps overgangsteam, waren geschokt door de boycot. Om daartegen te protesteren, annuleerde de hele delegatie haar ontmoeting met Hotovely.

De delegatie was in Israël om deel te nemen aan de top van een leiderschap in Jeruzalem. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken veroorzaakte met zijn houding tegenover de Zweedse democraten, dat Minister van Justitie, Ayelet Shaked, haar geplande opmerkingen op de conferentie moest annuleren.

Met andere woorden, het Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft aangenomen en uitgevoerd een volledige, openbare, ondiplomatieke boycot tegen die rechtse partij.

Het is onduidelijk wie achter dit beleid staat. Maar degene die ervoor verantwoordelijk is, moet worden onderworpen aan een carrière-herziening. Het beleid is net zo destructief voor Israëls nationale belangen, als het onrechtvaardig is naar de Zweedse democraten toe.

De Zweedse Democratische Partij is de enige pro-Israël politieke partij in Zweden. Het is de enige partij die tegen de Zweedse erkenning is van "Palestina".

De bewering van het Ministerie van Buitenlandse Zaken dat de partij "neonazistische tendensen" heeft, is tendentieus. Eerder deze maand, nam de partij de extreme stap een van zijn eigen wetgevers te schorsen, nadat zij een antisemitische verklaring had afgelegd. In het verleden heeft het zijn jeugdafdeling ontbonden en vormde een nieuwe afdeling vanwege beschuldigingen van antisemitisme. Hoeveel nazi-partijen verdrijven hun leden of ontbinden hun jongerenorganisatie vanwege het haten van Joden? De Zweedse Democratische Partij wordt geïdentificeerd met het nationalistische rechts, en heeft een politiek standpunt opgebouwd rond haar onvoorwaardelijke verzet tegen immigratie. Voor haar verzet tegen immigratie worden de democraten voortdurend gehekeld als racisten door hun politieke rivalen.

Er is alle reden om te geloven dat er Jodenhaters zitten tussen de partijleden. Maar in tegenstelling tot leden van Wallstroms Sociaal Democratische Partij, nemen de Zweedse democraten niet deel aan de anti-Israël demonstraties waar Hezbollah- en Hamasvlaggen prominent zijn. Inderdaad, zij nemen helemaal niet deel aan anti-Israël demonstraties.

Bovendien zijn ze de snelst groeiende en grootste partij in Zweden. Dit feit maakt dat de behandeling door het Buitenland Ministerie van Winberg niet alleen onrechtvaardig is, maar ook diepgaand stom. Slechts tien jaar nadat het de eerste vertegenwoordiging won in het Parlement, hebben de Zweedse Democraten het voortouw genomen in de politieke peilingen van het afgelopen jaar. En ons Ministerie van Buitenlandse Zaken noemt het nu een nazi-partij.

Helaas, het is niet erg verrassend dat het Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft nagelaten om te lezen wat er in Zweden is geschreven op de muren en daarop adequaat te handelen. Onze Buitenland en Defensie bureaucratieën hebben een historisch verleden van het missen van belangrijke ontwikkelingen. Ze zijn te druk in gesprek met hun bureaucratische tegenhangers om aandacht te besteden aan wat het publiek zegt.

In Egypte bijvoorbeeld was er niemand meer verbaasd over de omverwerping van de toenmalige president Hosni Mubarak en de daarmee gepaard gaande opkomst van de Moslimbroederschap in Egypte, dan de gevestigde orde in Defensie, terwijl die leden grotendeels verantwoordelijk waren voor de behandeling van de bilaterale betrekkingen van Israël met Mubarak.

In de tien jaar, of meer, die voorafgingen aan de val van Mubarak, had niemand aandacht besteedt aan de gegevens van open peilingen van de publieke opinie in Egypte, of wat er gezegd werd in de Egyptische media, zodat zij zich bewust konden worden van de diepgewortelde en stijgende openbare frustratie en walging over Mubarak, zijn zonen en zijn trawanten. Maar aangezien de enige mensen die Israëls verdedigingsestablishment sprak, Mubaraks zonen en trawanten waren, was het een complete verrassing voor hen toen hij werd afgezet en vervangen door de Moslimbroederschap.

Obama zal president blijven tot 20 januari om 24:00 uur. En Israël kan erop wachten dat hij deze tijd zal gebruiken om de acties tegen Israël uit te voeren waarmee hij gedurende acht jaar heeft gedreigd. Op de een of andere manier zal hij precies daaraan voldoen.

Maar op 21 januari om 0:01 uur zal er een nieuw tijdperk beginnen.

En in de komende maanden, als de volgende golf van populistische rechtse partijen aan de macht komt in Europa, zal de "internationale gemeenschap" die nu al gedurende een generatie unaniem is in haar steun voor een anti-Israël-beleid, een heel ander lichaam worden.

Dit nieuwe tijdperk biedt Israël diepe en inderdaad ongekende mogelijkheden. Maar als onze Buitenland- en Defensiebureaucraten zich blijven gedragen alsof er niets gebeurd is, zullen we falen om te profiteren van wat er ook gebeurt.

www.CarolineGlick.com

Bron: Comment: Israel and the rising new West - Opinion - Jerusalem Post