Zoals ik het zie: de illegale nederzettingen van de EU

Door Melanie Phillips - 17 maart 2016

Door haar beleid van illegale nederzettingen voert de EU een onzichtbare oorlog tegen Israël.

Het is voor degenen die op Israël inbeuken vaststaand dat Israël illegale nederzettingen aan het bouwen is in Judea en Samaria, ook wel bekend als de Westelijke Jordaanoever, en dat het tegen het volkenrecht ingaat.

Dit is als walgelijk verkocht door de EU en de talloze anti-Israël NGO's die ze financieren, en dit is de basis van het EU-beleid van het labelen van goederen uit de "bezette gebieden".

Het is echter de EU zelf, die verbluffend genoeg, achter de bouw van illegale nederzettingen zit.

Vorig jaar heeft het aangekondigd 3,5 miljoen euro te geven voor de financiering van infrastructuurprojecten in gebied C, het gedeelte van de betwiste gebieden die onder Israëlische controle staan.

Deze nederzettingen, die varen onder de vlag van de EU en haar logo op hun bouwsels weergeven, zijn te vinden in meer dan 40 locaties in gebied C. Volgens de Israëlische NGO Regavim die deze activiteit in kaart brengt, werden tussen 2012 en 2014 meer dan 400 ervan alleen al geconstrueerd binnen het gebied van Adoemim in de buurt van Jeruzalem.

Onder de Oslo-akkoorden worden de C gebieden beheerd door Israël. De EU heeft daar nederzettingen gebouwd zonder toestemming van de Israëlische en tegen Israëlische zoneringswetten in, en het zijn daarom illegale krakerskampen.

Israël vernietigt regelmatig deze structuren.

Vorige maand klaagde de speciale VN-coördinator voor het Midden-Oosten-vredesproces, Nikolay Mladenov, bij de VN-Veiligheidsraad dat, sinds het begin van dit jaar, Israël gemiddeld 29 Palestijns gerunde structuren per week had gesloopt, driemaal het wekelijkse gemiddelde van voor 2015. "Deze acties zijn uitgevoerd direct tegen het idee van vrede," zei hij.

De EU beweert dat het slechts aan verstrekken van humanitaire hulp doet voor de Palestijnen.

Dit is duidelijk niet eerlijk. De Arabieren die leven in de betwiste gebieden leven niet in honger of armoede, wat de juiste focus is van echte humanitaire hulp.

Nee, de EU heeft over het geheel genomen een ander doel in gedachten - waarover men nauwelijks verontrust is om het te verbergen.

Het is met behulp van deze bouw bezig met een omvormen van de demografische realiteit en met het ondermijnen van Israël.

Het neemt de "humanitaire noodzaak" weg en de overtuiging dat gebied C "deel zou uitmaken van een levensvatbare Palestijnse staat." Door de Arabische ontwikkeling in gebied C bijstand te verlenen, creëert het tevens feiten op de grond om deze staat tot stand te brengen. Wat haar ambtenaren ook anders zeggen.

Toen de EU het financieringsprogramma van de nederzettingen vorig jaar aangekondigde, zei Michael Köhler, de directeur van de Europese Commissie voor South Neighborhood, dat het blijkt geeft van de "vaste verbintenis van de EU ter ondersteuning van de Palestijnse regering in verschillende sectoren in de opbouw van een toekomstige Palestijnse staat."

"Door middel van deze financiering we zijn gericht op het C-gebied, waar de Palestijnse Autoriteit met ernstige beperkingen kampt in het bevorderen van sociale en economische ontwikkeling van de Palestijnse bevolking."

De vertegenwoordiger van de Europese Unie John Gatt-Rutter heeft toegevoegd: "Gebied C blijft een integraal onderdeel van de bezette Palestijnse gebieden en compromissen van belangrijke natuurlijke hulpbronnen en land voor een levensvatbare Palestijnse staat. Zonder dit gebied zal de tweestatenoplossing – waarin we jarenlang hebben geïnvesteerd – onmogelijk zijn."

Deze brutale kruiperige missie is een politisering van steun. De Europese Consensus on Humanitarian Aid vereist "de autonomie van de humanitaire doelstellingen van de politieke, economische, militaire of andere doelstellingen." Met andere woorden, de steun mag niet worden gebruikt als een instrument van buitenlands beleid.

Sommige eurocraten zijn bezorgd dat onder het Verdrag van Lissabon, in het bijzonder die voorwaarde over het algemeen steeds meer wordt uitgehold. Financiering van de Palestijnse nederzettingen lijkt dit te doorkruisen.

Het is ook illegaal. Dit zegt Prof. Eugene Kontorovich van de Northwestern University School of Law in Chicago: "Het is geen vraag of de EU openlijk in strijd is met het internationale recht."

Dit is vanwege de Oslo akkoorden, waar de EU getuige geweest is van een internationaal verdrag dat de burgerlijke bevoegdheid aan Israël geeft over de C-gebieden. James Carver, lid van de EU-Commissie Buitenlandse Zaken, heeft ook geklaagd dat de EU helpt om de Oslo-akkoorden te schenden. Hij voegde toe dat sommige van deze constructies plaatsvinden in de natuurgebieden van de C-gebieden ook in de Negev, waar bouwen strikt verboden is en waar het ernstige schade veroorzaakt aan de natuurlijke omgeving.

Regavim heeft geprobeerd gerechtelijke stappen te ondernemen tegen de EU omdat internationale overeenkomsten wordt ondermijnd. De EU heeft echter gerechtelijke stappen ontweken door te beweren dat ze diplomatieke onschendbaarheid hebben. Regavim suggereerde dat dit op zichzelf al onjuist is, omdat het Verdrag van Wenen, dat in ruil voor immuniteit tegen een actie door een staat stelt, dat diplomaten zich niet moeten "mengen in de interne aangelegenheden van dat land."

De adembenemende dubbele moraal van de EU en de NGO's ontbloot duidelijk de nep van het financieren van deze humanitaire hulp. Oxfam bijvoorbeeld beweert dat Israël wil voorkomen dat Palestijnen huizen en scholen bouwen, en draait de vaststelling om dat vrijwel alle bouwvergunningen worden toegestaan in gebied C.

"Palestijnse gemeenschappen in gebied C zijn de armste op de Westelijke Jordaanoever," zei een woordvoerder. "De internationale gemeenschap heeft een verantwoordelijkheid om de essentiële projecten te steunen van de gemarginaliseerde gemeenschappen in gebied C, die juridisch onder internationaal humanitair recht staan."

Maar de EU en de NGO's beweren dus dat Israël de wettelijke verplichting heeft om deze Palestijnen daarin te voorzien, terwijl het tegelijkertijd volhoudt dat zij het recht hebben om zich te mengen in die plicht.

Israël heeft bovendien juist herhaaldelijk geprobeerd dergelijke bijstand te verlenen. Het wilde een deal met de illegale Bedoeïenen sloppenwijken in het Adoemim gebied, om de buurt op te bouwen met goede sanitaire voorzieningen, huisvesting, onderwijs en welzijn.

Maar terwijl ze dergelijke initiatieven probeerden, klaagden de EU en de NGO's dat deze deal een "gedwongen verplaatsing was van Palestijnen."

Dit is erg overdreven, gezien het feit dat de afgelopen jaren Frankrijk en Italië tienduizenden Roma hebben gedeporteerd naar Roemenië, Bulgarije en Kosovo. In 2013 oordeelde het Europese Hof van de mensenrechten dat Frankrijk de rechten van de mens had geschonden door deze Roma-deportaties.

De EU maakt van een soortgelijk gebruik van de Bedoeïenen om de demografische realiteit binnen Israël zelf te wijzigen. Tientallen door de EU gefinancierde NGO's helpen om de illegale nederzettingen van de Bedoeïenen uit te breiden in de Negev en Galilea. Regavim schat dat zo'n 65.000 illegale structuren zijn opgebouwd aan het einde van 2012, met ongeveer 2000 nieuwe die jaarlijks worden opgezet.

Deze strategie is het koppelen van duizenden van dergelijke krakers-gemeenschappen in het noorden van de Negev tussen Beersheba, Arad en Dimona.

Dit is het creëren van in feite één aaneengesloten illegaal Bedoeïenen grondgebied op onbetwistbaar Israëlisch soeverein land.

Om een idee te geven van de omvang van wat er gebeurt. Regavim schat dat terwijl de 205.000 bewoners in Beersheba slechts 3.500 hectare (8,650 are) land bewonen, 211.000 Beduin nu aanspraak maken op ongeveer 60.000 hectare (148,260 are).

"Steun aan de Bedoeïenen" is een beleid van de Palestijnse Autoriteit dat bedoeld is om de controle over het gebied C uit te breiden en Israël te ondermijnen. Het is duidelijk dat de EU niet alleen bij dat doel helpt, maar ook streeft om een Bedoeïenenstaat te maken binnenin de staat Israël zelf.

Zowel de VN als de VS veroordelen de Israëlische nederzettingen als illegaal en beschuldigen Israël van onteigening van Palestijnse grond. Maar ze verzuimen de EU te veroordelen voor haar eigen illegale en koloniale activiteiten.

Een dergelijke schandalige en manipulatieve inmenging in de aangelegenheden van een soevereine staat illustreert onweersprekelijk de echte agenda van de EU.

Door haar beleid van illegale nederzettingen voert de EU een onzichtbare oorlog tegen Israël.

Melanie Phillips is een columnist voor The Times (UK).

Bron: As I see it: The EU’s illegal settlements - Opinion - Jerusalem Post