Artikel

Als Arabier breekt de situatie van de Palestijnen mijn hart, evenals de situatie van de Syriërs, Libanezen, Irakezen en zelfs de bewoners met een relatieve vrede onder dictaturen. Maar de Palestijnse situatie stoort mij het meest, omdat er geen realistische oplossing is om ooit serieus te worden overwogen.

Terwijl Palestijnse vluchtelingen verspreid zijn over verschillende landen, en hen slechts enkele rechten zijn gegeven door hun Arabische gastheren, en terwijl zij in verschillende toestanden van afhankelijkheid leven in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, is de oplossing betreffende hun status decennium na decennium vertraagd. En af en toe is hen wat lippendienst bewezen over een uitonderhandelde tweestatenoplossing - wat de magische oplossing zou zijn die zogenaamd alles zou genezen!

Wie moet dit worden verweten? Het grootste deel van de wereld staat al snel klaar om Israël te beschuldigen. Ik beschuldig Israël niet, nog niet gedurende één seconde. De Joden aanvaarden het VN-partitie plan van 1947, wat de Palestijnen een staat zou hebben gegeven meer levensvatbaar dan wat er aan de Joden werd gegeven. Maar de Arabische landen overtuigden de Palestijnen ervan dat het een slechte deal was, en de Palestijnen hebben het verworpen, samen met alle volgende kansen op een staat sindsdien.

De Arabische Staten, en veel Europeanen, en de zogenaamde "pro-Palestijnse" beweging gebruiken dezelfde tactiek sinds 1948 – de Palestijnen in armoede houden, slachtofferschap en afhankelijkheid, zodat dit Israël kon worden verweten, met daarbij de hoop dat Israël haar legitimiteit zou verliezen en dat haar Joodse bewoners in de zee zouden worden gedreven, of dat ze zouden inpakken en vertrekken. Uiteraard heeft dat niet gewerkt en dat zal het ook nooit doen, maar het heeft iets gecreëerd wat lijkt op een zorgvuldig geplande haatcultuur voor de Palestijnen. Deze haatcultuur is gestart vanuit het traditionele Arabische antisemitisme, gecombineerd met het Europese antisemitisme en is uitgegroeid tot de meest beruchte en eventueel ergste cultuur van haat op aarde vandaag de dag. Minder dan een week geleden bad in de officiële vrijdagpreek op de officiële Palestijnse Autoriteit (PA) televisie - niet die van Hamas - de PA-prediker voor een genocide:

"Allah, bestraf uw vijanden, de vijanden van religie, tel hun aantallen en dood hen tot de laatste toe, en breng hen een zwarte dag. Allah, straf de slechte Joden, en hen onder de atheïsten die hen helpen. Allah, wij vragen dat U ons dit respect en eer schenkt door ons in staat te stellen om hen terug te drijven, en wij vragen U om ons te redden van hun kwaad."

Alle pogingen van de VS om een definitief status-akkoord te sluiten tussen Israël en de Palestijnen hebben gefaald. Heeft er echt één weldenkend mens verwacht dat die pogingen zouden slagen?

Een maatschappij waarvan de leiders campagne voeren voor een veroordeelde terrorist om te worden vrijgelaten en de Nobelprijs voor de vrede te geven; een samenleving die haar kinderen haat en geweld leert als onderdeel van haar standaard leerplan; een samenleving die ongegeneerd het antisemitisme uitdraagt met alle beschikbare middelen; een samenleving die zelfmoordbomgordels op kinderen bindt tijdens politieke feesten; een samenleving die de terroristen eert, verheerlijkt en financiert; een samenleving die gebruikmaakt van een hatelijke versie van zijn religie om de hoofden van de kinderen te vergiftigen; een samenleving die zich bezighoudt met grootschalige feestelijke uitingen wanneer Joden slachtoffers zijn geworden van terroristische aanslagen... dit is geen gezonde samenleving, die vrede van welke aard ook, zal kunnen ontwikkelen.

De President van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, beweert dat hij een Palestijnse staat wil in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, maar hij weigerde toen die hem werd aangeboden, omdat hij weet dat hij geen redelijke oplossing aan zijn volk kan verkopen. Hij weet dat Palestijnen generaties lang hebben geleerd om te geloven dat de enige oplossing het einde van de Joodse staat is. Hij en zijn voorganger Yasser Arafat dragen voor een zeer groot deel de verantwoordelijkheid in deze hersenspoeling.

Vrede kan niet als bij toverslag worden bereikt. Leer de Palestijnen de waarden welke vrede vereist: de aanvaarding van verschillen, religieuze tolerantie en niet-gewelddadige conflictresolutie, in plaats van de leugens die deze haat voortbrengt. Stop het anti-Israëlische ophitsen - en misschien zijn in een generatie of twee de Palestijnen dan klaar voor vrede. Dit zijn de waarden die worden onderwezen in de liberale democratische wereld, en ook in Israël, maar op de een of andere manier, wanneer het gaat om Arabieren, dan worden alle verwachtingen voor sociaal gedrag uit het raam gegooid.

Vrede vereist - als eerste - een einde aan de Palestijnse cultuur van haat. Dat is duidelijk. Dit punt wordt nog zelden gemaakt, behalve door Israël en haar aanhangers. Op de een of andere manier verwachten mensen een oplossing van het conflict zonder de oorzaak van het conflict te neutraliseren, namelijk dit onderwijs van haat. Blijkbaar, wil niemand geconfronteerd worden met de realiteit dat het gevecht tegen de haat veel zwaarder is dan het bestrijden van gevechtsvliegtuigen, gepantserde voertuigen, raketten of legers. Maar wel veel belangrijker.

Als goedbedoelende maar naïeve (of oneerlijke) mensen praten over hoe "beide partijen" in het conflict schuldig zijn, word ik misselijk. Hoewel het technisch inderdaad zo is dat beide zijden fouten maken, is het gebrek aan evenwicht zo groot dat deze analogie niet alleen zinloos is, maar, nog belangrijker, heel gevaarlijk. Het ziet voorbij aan de meest fundamentele kwestie in dit conflict, namelijk de noodzaak om de enorme morele mislukking aan de Arabische zijde op te lossen, hun antisemitische haat.

Het oplossen van de haat zou tenslotte de Palestijnen helpen om hun eigen belangen te behartigen, in plaats van te worden geobsedeerd en afgeleid door het beschadigen van de belangen van Israël. Zij zouden uitvinden dat hun belangen zeer consistent zijn met die van Israël, en dat vrede hen enorme winst zou opleveren. Ze zouden dan in staat zijn deze feiten te kunnen zien, omdat zij dan niet langer zouden worden verblind door haat.

Leer vrede: dit is de oplossing die de westerse politici dringend moeten uitspreken wanneer zij de Palestijnse ambtenaren ontmoeten. Het moet er zijn vanaf het begin, én middenin én aan het eind van elke vergadering en elke toespraak. En alle financiering moeten daaraan worden gekoppeld, en dan ook strikt eraan gekoppeld worden.

Zolang deze aanpak niet is vastgesteld, heeft het werkelijk geen zin om te praten over een uit te onderhandelen tweestatenoplossing.

Fred Maroun, een linkse georiënteerde Arabier, gevestigd in Canada, heeft o.a. opiniestukken geschreven voor nieuwe Canadese Media. Vanaf 1961-1984 woonde hij in Libanon.

Palestijnen: Vrede begint met de confrontatie met de harde realiteit van haat