De hijab begrijpen

De wijdverbreide misvatting over islamitische bekleding onder linkse mensen in het westen.

27 april 2016 - door Dr. Majid Rafizadeh

Ik bracht het grootste deel van mijn leven door in de Islamitische Republiek Iran en in Syrië, tot een paar jaar geleden. Nu in het Westen wonend, ben ik overweldigd door alle misvattingen en misleidende informatie over de islam. Het lijkt mij dat dit uit een grote propagandacampagne voortkomt, vanuit verschillende platformen, variërend van de dominante liberale media tot aan de westerse moslimgeleerden die nog nooit in een islamitisch land hebben geleefd, maar alleen boeken lezen die gepubliceerd worden in het westen. Liberalen zijn gehersenspoeld om het westen te zien als de daders en de moslims als de slachtoffers.

Aangezien het weerleggen van al die misvattingen honderden boeken zou vereisen, richt ik mij nu in dit artikel alleen op de waarheid over de hijab, en de drogredenen die de gewone mensen in het westen is geleerd over de sluier, en over moslimvrouwen als de slachtoffers.

(Ik heb andere waarheden en aspecten van de islam behandeld in mijn biografie, Allah: een god die vrouwen haat.)

Twee van mijn eigen zussen hebben de fasen doorlopen van het dragen van een hijab. Ik ben van mening dat de onderdrukking en overheersing van de vrouw in de islamitische wereld begint met de kleding code - het dragen van een hoofddoek, of hijab; het dragen van ruime kleding, de chador, om het lichaam te verbergen. Met andere woorden, de godsdienst van de islam levert voor mannen de taal om vrouwen te domineren door de Sharia-wetgeving, die bezit neemt van het lichaam van de vrouw vanaf het moment dat een meisje is geboren.

Op het eerste gezicht lijkt een groot kledingstuk, zoals sjaal of hijab op een stuk doek. Maar in feite is de dominante kracht van dit stuk doek buitengewoon. Het idee is, dat zodra ik uw lichaam kan beheersen, en zodra ik uw lichaam kan beperken, ik u in principe bezit.

Ik geloof, en heb persoonlijk meegemaakt, dat het dragen van een sjaal en het dragen van een wijd kledingstuk, niets te maken heeft met goddelijke religieuze regels, zoals sommige onwetende imams of andere moslims proberen te bevorderen. De hijab is de eerste cruciale stap om te beschikken over een vrouw en haar een volgeling van de islam maken.

Ik betoog dat het proces van het handhaven van de hijab voor vrouwen, en het maken dat het natuurlijk aanvoelt, wordt uitgevoerd in verschillende institutionele en psychologische stappen.

De eerste fase: indoctrinatie

De eerste fase is het idee van het verbergen van iemands lichaam in de geest van een vrouw, en haar daarmee te indoctrineren. Het proces van indoctrinatie begint vanaf het moment dat een meisje als baby geboren is.

Een concreet voorbeeld komt van mijn zussen. Zij werden gedwongen om de hijab te dragen op de leeftijd van 8 jaar in de scholen van de Islamitische Republiek Iran en Syrië. Dus zelfs voordat de meisjes de leeftijd bereiken dat ze beslissingen kunnen nemen, voordat ze weet hebben van fout en goed, zijn ze al geïndoctrineerd om hun lichaam te verbergen. Op de leeftijd 3 of 4 jaar is hen al herhaaldelijk verteld over de "leuke" dingen die er voor hen gebeuren wanneer ze hun hijab dragen, en hoe zij dan een goed meisje zijn, en worden behandeld als een volwassen meisje, wanneer zij hun lichaam verbergen.

De tweede fase: Het oppervlakkige genoegen

Ik noem de tweede fase het oppervlakkige genoegen. In de meeste gevallen wordt de eerste fase gevolgd door koppeling aan een nep-genoegen met deze handeling. Met andere woorden, dit is de fase van het verbinden van een slechte of pijnlijke handeling met een oppervlakkig genoegen en geluk.

Bijvoorbeeld, er zijn plechtigheden voor het kleine meisje als zij de hijab draagt. Deze ceremonies worden uitgevoerd op scholen en vaak ook in huizen. Psychologisch gezien is de ceremonie voor het dragen van de hijab vakkundig, institutioneel en systematisch georkestreerd in de scholen, om de meisjes te laten voelen dat deze handelingen om iemands lichaam te verbergen en te luisteren naar mannen, hun geluk zal geven.

Sommige moslimvrouwen komen vast te zitten in deze twee fasen voor de rest van hun leven. Bijvoorbeeld, als u sommige moslimvrouwen ziet in het Westen of in het Oosten, die de sjaal dragen, en trots beweren en opscheppen dat ze gelukkig zijn met deze te dragen, en dat het gebaseerd is op hun eigen beslissing, dan zijn ze feitelijk niet op de hoogte dat ze onbewust vanaf hun geboorte werden gehersenspoeld en dat ze onbewust zijn beperkt in de twee hiervoor genoemde fasen. Maar aangezien de mens zich normaal gesproken niet bewust is van hun onbewuste gedachten, die werden gevormd terwijl ze kinderen waren, denken de meeste van deze vrouwen dat dit het is wat ze willen.

In meer fundamentele zin is het van cruciaal belang om erop te wijzen dat er ook islamitische vrouwen zijn, met name in het westen, die een ander soort oppervlakkig plezier beleven van het dragen van een sjaal, een wijd kledingstuk, of een hijab, zelfs in brandend heet weer. Deze oppervlakkige genoegens zijn aandacht, materialistische winst, openbare sympathie en een gevoel van slachtofferschap. Ze krijgen de aandacht voornamelijk van de liberalen (of van andere gewone mensen, de autoriteiten of de media), evenals de materialistische winst die daarbij meekomt.

Veel westerse overheids en niet-overheids instellingen willen misschien ook liever een moslimvrouw aannemen die een sjaal draagt, dan andere vrouwen, of ze geven een vrouw die een hijab draagt meer bonussen, omdat ze bang zijn anders aangeklaagd te worden voor discriminatie.

De derde fase: terreur

De derde fase identificeer ik als het opleggen van terreur. Op het moment dat aan de twee fasen van indoctrinatie en het verbinden van het oppervlakkige genoegen met de hijab, en het verbergen van het lichaam is voldaan, begint de volgende fase, dat is het proces van een imposante terreur en angst in het meisje om de handeling te bevestigen en vast te leggen.

Dit geldt dus voor de moslimvrouwen die de hijab dragen, maar niet opscheppen over het dragen. Dit zijn de vrouwen die deze derde fase hebben doorlopen.

Plotseling verschuift de ceremonie zich naar de echte voorstelling van Allah, Khoda (in het Perzisch), de moslim-god die is gemaakt door moslimmannen. Allah wordt een pijniger, een onderdrukker en een dictator.

De samenleving vertelt aan de meisjes, zoals zij mijn zusters vertelden, dat als je de hijab, sjaal, chador, enz. aflegt, en als jij je haar laat zien aan mensen, dan zal Allah of Khoda je aan je haar ophangen voor miljarden jaren. Als je sterft zul je worden opgehangen, of wanneer al uw haar is uitgetrokken, vanwege het ophangen, zal Allah je weer levend maken, en je opnieuw ophangen aan je haar, en opnieuw en opnieuw. Als je je man tegenspreekt, zal Allah je aan je tong ophangen. Allah zal je herhaaldelijk verbranden als je de vorm van je lichaam aan iemand anders dan aan je man toont. Allah zal alles van je nemen in dit leven en in het hiernamaals. Deze bedreigingen gaan door en door. De angst voor de straf van Allah wordt geleerd aan de kleine meisjes. Een van mijn zussen had gedurende vele jaren nachtmerries, nadat ze haar deze verhalen op school hadden geleerd.)

De hijab werd vanaf het begin opgelegd om de vrouwen te tonen dat zij tweederangs burgers zijn, dat mannen hun lichamen beheren, dat mannen hen kunnen dwingen om te dragen wat de mannen verkiezen, dat zij geen vrijheid hebben, dat ze zijn gemaakt door Allah alleen om hun mannen te behagen, die ze alleen hun hijab in de slaapkamer kunnen afleggen, dat ze alleen een sex-object voor hun echtgenoot zijn, dat het hen niet is toegestaan om te communiceren met andere mensen, dat ze beperkt zijn, dat ze afgesneden zijn van de rest van de wereld, enz., enz... Ze worden een slaaf van Allah en van andere mannen zijn.

De laatste fase: bevrijding, verlichting en vrijheid.

Tenslotte gaan sommige vrouwen door fase drie naar de laatste fase, die een revolutie is. Ik noem deze fase bevrijding, verlichting en vrijheid.

Als de onderdrukking en de beperkende wetten van de islam te ver gaan, en alomtegenwoordig worden, en ook ondraaglijk, dan gaat er weerstand en verlichting bij sommige vrouwen optreden. Dit scenario zal het meest waarschijnlijk gebeuren bij bepaalde vrouwen die in een land wonen waar religie over de staat regeert - een theocratie zoals de Islamitische Republiek Iran - en waar de staat de Sharia-wetgeving oplegt. In seculaire landen, d.w.z. de westerse landen of die islamitische landen waar de regering meestal uit seculiere moslims bestaat, waar de vrouwen in feite meer kans hebben om "islamitisch" te zijn. Ik bespreek die redenen in mijn boek.

Deze weinige vrouwen gaan rebelleren tegen alle indoctrinatie die hen is opgelegd vanaf het moment van hun geboorte, en soms protesteren zij ongeacht de gevolgen.

Dit is de echte waarheid achter het bedekken van het lichaam en het dragen van de hijab, wat liberalen zouden moeten begrijpen als ze echt geloven in waarden als mensenrechten, sociale rechtvaardigheid, vrijheid en democratie.

Dr. Majid Rafizadeh is een Iraans-Amerikaanse politicoloog, auteur, bedrijfsadviseur en spreker in het openbaar, voorzitter van de American Council International. Lid van het bestuur van de Harvard International Review (Harvard Universiteit).

Bron: Understanding the Hijab | Frontpage Mag