De zeer geheime oorlog van de Obama-regering

15 januari 2016 - door Caroline Glick

In de afgelopen weken hebben we ontdekt dat de Obama-regering gelooft dat het in oorlog is met Israël. De oorlog is geen oorlog met een schietpartij, maar een politieke oorlog. Het doel is om de regering op de knieën te brengen, waarbij premier Benjamin Netanyahu de macht kwijtraakt of Obama en zijn adviseurs smeekt om voor Israël een herder te zijn door middel van een 'vredesproces', waarin Israël zijn rechten op Jeruzalem, Judea en Samaria zal loslaten.

Een onderdeel van deze oorlog is spionage. Afgelopen maand meldde The Wall Street Journal dat Israël een topdoel is van Amerikaanse spionage.

De andere component van de oorlog die de regering tegen Israël voert is die van politieke ondermijning. In de afgelopen week heeft de regering campagne gevoerd tegen het NGO-wetsvoorstel dat gesteund wordt door de minister van Justitie Ayelet Shaked. Als het wetsvoorstel, dat werd goedgekeurd door de overheid, als wet wordt aanvaard, zullen de politieke NGO's die hoofdzakelijk worden gefinancierd door buitenlandse regeringen, zich moeten identificeren als buitenlandse agenten in hun officiële mededelingen en interacties die ze claimen.

Vorige week heeft Buitenlandse Zaken woordvoerder James Kirby het wetsvoorstel in een officiële persconferentie scherp bekritiseerd. Onder andere wees Kirby de opmerking van Shaked af dat haar wetsvoorstel minder restrictief is dan de eigen buitenlandse agenten Registration Act van de VS. Kirby gaf geen onderbouwing van zijn uitspraak.

Eerder deze week had de Amerikaanse ambassadeur Dan Shapiro een ontmoeting met Shaked. Na hun ontmoeting publiceerde de Amerikaanse ambassade twee verklaringen waarin het de NGO-wet aanviel. In de ene probeerde de ambassade de conclusie van Kirby over de FARA-wet te onderbouwen. Met de uitleg door de ambassade, dat FARA slechts betrekking had op agenten die rechtstreeks werkten voor buitenlandse overheden, terwijl Shaked's NGO-wetsvoorstel betrekking heeft op instanties die financiering ontvangen van buitenlandse regeringen of hun acties nu wel of niet worden geleid door de overheidsfinanciers.

De claim van de ambassade is zeer misleidend.

Zoals advocaat Lorri Lowenthal Marcus deze week verklaarde in The Jewish Press, wordt in de praktijk de bewijslast dat de Amerikaanse instanties niet geregeld door buitenlandse overheden die ze financieren, het valt onder de instanties en niet onder de Amerikaanse regering. In haar woorden, de Amerikaanse wet "maakt gebruik van dubbelzinnige woorden en tests die zeer waarschijnlijk leiden tot veel wijdere toepassingen en koud stellen van een meningsuiting dan het standaard eenvoudige Israëlische voorstel doet."

Bovendien, terwijl Shaked in de voorgestelde NGO-wet de instanties die zich niet houden aan de beperkingen wil beboeten, kunnen onder de US FARA, de instanties die zich niet houden aan de beperkingen van de wet zowel boetes als maximaal vijf jaar gevangenis krijgen.

De dubbelhartige aard van de regeringsaanval op Shaked's wetsvoorstel is des te opmerkelijker als we bedenken hoe hooggeplaatste Amerikaanse functionarissen deze gepolitiseerde organisaties bekijken.

Momenteel is het State Department langzaam bezig met het vervullen van een federale rechtbank opdracht om de emails van de Democratische presidentskandidaat Hillary Clinton te publiceren, die ze stuurde vanuit haar privé-emailserver tijdens haar ambtstermijn als minister van Buitenlandse Zaken. In de afgelopen weken heeft de afdeling een aantal emails gepubliceerd met betrekking tot Israël, die de diepte van vijandigheid van de naaste adviseurs van Clinton onthulde die ze koesteren tegenover Israël.

Vorige week heeft een dergelijke email aangetoond dat deze senior anti-Israël-adviseurs van Clinton de radicale Israëlische-geregistreerde NGO's bekeken als agenten voor het beheren en gebruiken en een geheim anti-Israël-beleid uit te voeren.

De email in kwestie is een brief die Clinton ontving in december 2011 van de gepensioneerde ambassadeur Thomas Pickering. Clinton vroeg haar stafchef zijn brief uit te printen.

De illustere carrière van Pickering bereikte zijn hoogtepunt tijdens de regering van Bill Clinton. Clintons echtgenoot benoemde Pickering, een voormalig ambassadeur in Israël, om te dienen als staatssecretaris voor de beleidsplanning, de op twee na hoogste functie bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Pickering trok zich in 2001 terug, aan het eind van de Clinton-jaren. Sinds zijn pensionering genoot hij de status van de oudere staatsman van de Amerikaanse buitenlandse politieke elite. Hij is ook een trouwe supporter en lobbyist voor Iran, en een van de ondertekenaars van de talrijke plannen om Israël vast te zetten.

In zijn brief aan Clinton heeft Pickering aanbevolen om met linkse NGO's - met inbegrip van Peace Now, die hij bij name genoemd heeft - de politieke situatie op de grond in Israël te destabiliseren.

Pickering heeft een plan uiteengezet, dat naar zijn mening premier Benjamin Netanyahu zou dwingen om aan de Amerikanen te vragen om een ​​nieuw diplomatiek proces op te starten met de Palestijnen.

Het plan van Pickering was om een protestbeweging van Palestijnse en Israëlische vrouwen te organiseren om "een aanhoudende druk te geven om daarmee de gedachten aan de top te veranderen."

Aan de Palestijnse kant, zei Pickering, "met misschien vreedzame demonstraties tegen alle aspecten van de bezetting van de Palestijnen als - wegversperringen, de confiscatie van land, nieuwe nederzettingen, rondom militaire overheidsinstallaties en misschien in Area C, waar ze die niet onder controle hebben."

Deze acties, zo schreef Pickering, "kunnen een aard hebben waarbij het leger niet gemakkelijk geweld kan gebruiken om er mee om te gaan... met allemaal of alleen vrouwen die vreedzaam demonstreren onder de ogen van de wereld, is de kans dat er veel minder kracht zal worden gebruikt tegen hen, omdat die actie dan zijn eigen gevolgen heeft."

Met andere woorden, Pickering wilde provocaties van IDF-eenheden organiseren "onder de ogen van de wereld", waarbij IDF-soldaten zouden worden afgeschilderd als gewelddadig tegenover Palestijnse vrouwen. Deze vrouwen op hun beurt zouden hen provoceren om gemeen naar hen te zijn, door te interfereren in deze militaire operaties of in het verstoren van het leven van Israëlische burgers in Judea en Samaria.

Pickering spreekt openlijk over het geheime karakter van deze Amerikaanse anti-Israël ondermijning. Hij waarschuwde Clinton: "Het grootste deel van de Verenigde Staten mag naar mijn mening niet worden gezien als dit te hebben gestimuleerde en aangemoedigd, of als de kracht erachter om redenen die u beter weet dan wie ook om te begrijpen.

"Ik geloof dat derde partijen en een aantal NGO's aan beide kanten zouden kunnen helpen."

Dat is Clintons vertrouwelinge, de oudere staatsman die een lobby ten behoeve van de nucleaire deal van Obama met Iran georganiseerd heeft, opgeroepen als staatssecretaris van Buitenlandse Zaken om de radicale Israëlische NGO's te gebruiken als Amerikaanse agenten om een ​​geheime Amerikaanse operatie uit te voeren tegen een bevriende regering.

Een opmerkelijk aspect aan het plan van Pickering is zijn onderliggende aanname dat de door de VS georganiseerde demonstraties zouden worden gefilmd en gebruikt tegen Israël bij de beoordeling door de publieke opinie.

In de afgelopen jaren heeft de Amerikaanse overheid het videoproject van B'Tselem gefinancierd.

Volgens NGO Monitor betaalde de VS in 2014 $ 68.000 voor het project dat videocamera's en fotografische opleiding geeft aan de Palestijnen. Het doel van hen is de IDF-soldaten en Israëlische burgers te filmen die in moeilijke situaties terecht komen, en dan hun moraal en de legitimiteit in twijfel trekken.

Het was zijn erkenning dat de camera's de nieuwe wapens zijn van Israëls vijanden, die Gilad Ach, een 32-jarige master-student aan de Universiteit van Tel Aviv, er toe bracht om zijn eigen NGO - Ad Kan - te vormen. Ad Kan's doel is echter om in radicale Israëlische NGO's door te dringen om hun problematische activiteiten bloot te leggen.

Met een beetje slechte timing lanceerde de regering afgelopen donderdag, op dezelfde dag dat Kirby de publieke aanval tegen Shakeds wetsvoorstel over NGO's. En juist voordat de email van Pickering naar Clinton werd gepubliceerd, zond Uvda op Kanaal 2 haar onderzoek uit in het nieuwsmagazine, en onthulde de bevindingen die Ach en zijn collega's hebben ontdekt in de drie jaar dat Ad Kan in werking is.

In de afgelopen drie jaar zijn Ad Kan's werknemers zelf binnengedrongen in de radicale Israëlische NGO's en hebben stiekem hun activiteiten gefilmd.

De vorige week uitgezonden beelden op Uvda toonden de senior "mensenrechten" agenten voor B'Tselem en Ta'ayush, Nasser Nawajah en Ezra Nawi, bij het maken van plannen voor de arrestatie, marteling en moord van een Palestijn door de door de VS getrainde en gefinancierde veiligheidsdiensten van de Palestijnse Autoriteit.

De Palestijn in kwestie was, voor zover deze erbij was betrokken, aangemeld voor marteling en moord, omdat hij hoopte zijn land aan Joden te verkopen in de heuvels van Zuid-Hebron rond de Israëlische gemeenschap van Sussiya.

Een van de vreemdste aspecten van het verslag door Uvda was de reactie van radicaal-links daarover. In het algemeen weigeren linkse groepen om te veroordelen wat Nawi en Nawajah deden. B'Tselem, die wordt verondersteld om te vechten voor de Palestijnse mensenrechten, zei dat het legitiem is om de Palestijnen die hun woning aan de Joden willen verkopen, aan de PA te overhandigen, ondanks het feit dat de PA-straf voor een dergelijke actie de dood is.

Voorts zegt hun weigering om de moord en marteling te veroordelen iets over hun inzet voor de Palestijnse rechten van de mens. De radicaal-linkse stilte onthult hoe belangrijk Nawi en Nawajah zijn in hun activiteiten.

In één woord, Nawajah en Nawi zijn de supersterren van radicaal-links in Israël, en in de hele westerse wereld. Afgelopen juli publiceerde Nawajeh een opiniestuk in The New York Times. Daarin beschuldigde hij Israël van het ontkennen van de eigendomsrechten van de Palestijnen in juist dat gebied waar hij en Nawi de moord beraamden op een Palestijn die probeerde om zijn eigendomsrechten uit te oefenen door de verkoop van zijn land aan Israëli's.

Zoals Liel Liebowitz meldde in de 'Tablet online magazine', in 2007, hebben, nadat Nawi werd gearresteerd bij een gewelddadig protest tegen de IDF, 20.000 mensen, waaronder de 'wie is wie' van radicaal links in Israël en in de VS, een petitie getekend met de eis tot zijn onmiddellijke vrijlating .

Vooraanstaande leden van de Boycot, Sancties en Desinvesteringen-beweging in de VS, waaronder het Joodse Voices for Peace, hebben de activiteiten van Nawi gefinancierd.

Pickering heeft dit gebruik van NGO's om protesten te organiseren, aanbevolen. Ad Kan heeft blootgesteld hoe dit wordt gedaan.

Maandag vertoonde Kanaal 2 in een uitzending de bewakingsbeelden van Ad Kan van een Breaking the Silence-werknemer bij het betalen van Nawi en zijn Ta'ayush collega Guy Botavia voor het organiseren van een demonstratie tegen de IDF-soldaten. Botavia fungeerde als het hoofd van Ta'ayush in het videoproject.

In hetzelfde rapport worden Ta'ayush activisten gefilmd bij het betalen aan Palestijnen van contanten voor deelname aan de demonstratie, waarbij zij stenen gooiden naar IDF-soldaten.

In een gesprek deze week met The Jerusalem Post beweerde Ach dat zonder de NGO's, de Palestijnen niet zouden demonstreren. "Ik vroeg een van de Palestijnen, of hij zou rellen als de NGO hem niet betaalde. Hij zei: Nee."

Ik vroeg hem wat hij doet als hij niet bezig is met rellen.

Hij zei dat hij een bouwvakker was in Modi'in Illit, (een Israëlische nederzetting voorbij de 1949 wapenstilstandslijnen). Dat wil zeggen: vijf dagen per week betalen de Israëliërs hem om nederzettingen te bouwen, en voor de rest van de week betalen andere Israëliërs hem om stenen naar soldaten te gooien.

"Deze man werkt alleen voor Israëli's - zowel om te bouwen als om af te breken," zo merkte Ach wrang op.

Een van de gemeenschappelijke claims die door uiterst links werden gemaakt in reactie op het rapport van Uvda, is dat als dit rapport alles is wat Ad Kan leerde in drie jaar, met het planten van mollen in deze groepen, dan is er duidelijk niets ontmaskert.

Maar Ach legt uit wat Ad Kan tot op heden openbaar gemaakt heeft, slechts het topje van de ijsberg is.

En dus, terwijl de regering-Obama haar politieke oorlog voert tegen Israël, in het laatste jaar in zijn presidentsfunctie, kunnen we verwachten te ontdekken dat, net als de regering zelf, ook de NGO's die zo bezorgd zijn over bescherming, niet zullen stoppen om hun doel te bereiken, namelijk het demoniseren van Israël en het vernietigen van haar goede naam in de westerse wereld.

Oorspronkelijk gepubliceerd in The Jerusalem Post.

Bron: carolinglick | The Obama administration’s most covert war