Paus Franciscus: Een goede herder moet nu zijn schapen beschermen

door Lawrence A. Franklin - 27 juni 2016

Het was goed om te horen dat Paus Franciscus vorige week de genocide op de Armeniërs in Turkije aan de kaak stelde, en de wereld eraan herinnerde dat dit nooit meer mag gebeuren.

Het Vaticaan heeft verscheidene andere punten betreffende het islamitische extremisme om het hoofd aan te bieden. Paus Franciscus zou zijn enorme populariteit kunnen kapitaliseren en aanwenden ter bestrijding van de Jihad-agressie door woord, pen en zwaard. Hij zou ook de besluiten kunnen bekijken van de voormalige pausen die ooit het verzet georganiseerd hebben tegen de existentiële bedreigingen tegen de joods-christelijke beschaving. Verscheidene van zijn voorgangers werden volledig in beslag genomen door allerlei initiatieven toen een zwak en verdeeld Europa niet in staat was om zich te verdedigen.

Paus Franciscus kan zijn onderzoek beginnen met Paus Leo de Grote. In 452 na Chr. reed deze Rome uit, te paard om Attila de Hun te ontmoeten, om hem te overtuigen niet de eeuwige stad binnen te vallen.

Paus Franciscus kan vervolgens het staatsmanschap bestuderen van Paus Pius V, die hielp met het opzetten van de Heilige Liga in maart 1571. Deze alliantie - van Venetië, Spanje, de Republiek Genua, het Pausdom en Oostenrijkse Habsburgse militaire contingenten – bundelde zijn maritieme militaire middelen ter bestrijding van een overweldigend superieure vloot van de Ottomanen. [1] Als de Turken zouden zegevieren, zou de hele Middellandse Zee hen toebehoren. Echter, op 7 juni 1571 vernietigde de Heilige Liga de Turkse Marine in de wateren van de Golf van Korinthe, ten zuidwesten van Griekenland. [2] Het Vaticaan beoordeelde de overwinning als een wonder. Deze onverwachte maritieme overwinning leek zeker een goed antwoord op de gebeden van tienduizenden matrozen en soldaten die knielden op het dek van hun schepen.

Paus Franciscus kan ook de toespraken en de brieven van Paus Urbanus II raadplegen, wiens plechtige en inspirerende woorden de ridders van Europa aanzetten tot het verdedigen van de heilige plaatsen in het Heilige Land. Urbanus' aandringen op de klasse van Europa's professionele strijders "tot het opnemen van het Kruisvaarderskruis" was het antwoord van het christendom op het zo vaak roofzuchtige beleid van de islam tegen de christelijke pelgrims.

En daarenboven werden de plaatsen die van belang waren voor de christenen overal verwoest door het Seltsjoek Turkse rijk. De antichristelijke pogroms werden zo intens dat in 1095, de orthodoxe keizer van Constantinopel, Alexius Comenius, Paus Urbanus opriep troepen te sturen om de Turken te temmen. Urbanus nam de uitdaging aan, en riep de Raad van Clermont bijeen in 1095. Hij drong er bij de Europese ridders op aan om hun gewelddadige neigingen te heiligen in de verdediging van hun mede-christenen.

De eerste van zeven Kruistochten naar het Heilige Land begon later in datzelfde jaar met het innemen van Jeruzalem op 14 juli 1099. Deze beweging was het begin van Europa's tegenaanval, na eeuwen van islamitische veroveringen van voormalig christelijke gebieden. Na honderden jaren van bezetting, geweld en slaven-achtige dienstbaarheid, waar de christenen een bedreigde soort was geworden in een gebied dat ooit het eerste was om het christendom te omarmen.

Paus Franciscus zou ook in een encycliek een veroordeling kunnen uitspreken tegen de radicale islam. Dit zou volledig binnen de bevoegdheid en de traditie van het pausdom vallen. Een dergelijke encycliek zou een afspiegeling zijn van de betekenis van Paus Pius XI "Mit Brennender Sorge"[3] (met brandende zorg) toen hij de doctrine van de racistische suprematie van de nazi's veroordeelde. Deze encycliek bekritiseerde het nationaal-socialisme met zijn buitensporige nadruk op de prioriteit van de staat boven de soevereiniteit van God. Deze encycliek is, enigszins ironisch, geschreven door kardinaal Eugenio Pacelli, die twee jaar later paus Pius XII werd. Hij was de paus die vaak bekritiseerd is, omdat hij zich niet sterk genoeg confronteerde tegenover de nazi's terwijl er massamoorden plaats vonden in de Duitse concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Veel effectiever was Pius XI in het veroordelen van het communisme in zijn "Divini Redemptoris"[4] (de Goddelijke Verlosser). Deze encycliek was een aanklacht tegen het onderdrukken van de mensenrechten, en de klasse-oorlogsvoering, en het materialisme. Sommige van haar passages zouden ook kunnen dienen als passende kritiek op verschillende principes van de extremistische islam. Een voorbeeld: "Het communisme is erop gericht de sociale orde te verstoren en het fundament van de christelijke beschaving te ondermijnen." [5] En verder: "Hele volkeren verkeren in gevaar terug te vallen in barbarij, erger dan wat het grootste deel van de wereld onderging bij de komst van de Verlosser (het Romeinse rijk)." [6]

De Heilige Vader kan ook de gelegenheid aangrijpen om te spreken over de plaag van het gewelddadige moslimextremisme in het islamitische onderwijs -- zoals Grand Imam Ahmed al-Tayeb deed in februari 2015. Hij is het hoofd van de Egyptische Al-Azhar Universiteit - dat is het leidende centrum van de leer van de soennitische islam - en hij sprak ook op een internationaal podium, met betrekking tot de klimaatverandering op een algemene vergadering van de VN, ook in 2015.

Een andere internationale gelegenheid zou kunnen zijn een oproep van het Vaticaan om de wereldgodsdiensten bijeen te roepen in Assisi, de plek waar in het verleden drie van dergelijke vergaderingen waren. [7] Een net zo dramatische manoeuvre zou het potentieel kunnen doen herleven van de geest van een christelijk Europa, met een pauselijke oproep aan een plenaire zitting van de Europese Unie. De zeldzaamheid van een dergelijke gebeurtenis zou de aandacht van de politieke elite van het hele continent trekken. Een nog nadrukkelijker gebaar zou een verzoek zijn van de paus aan het adres van de vergadering van de NAVO. Een dergelijke stap zou aantonen dat de leiding van 's werelds krachtigste religieuze instelling de islamitische bedreiging bekijkt met betrekking tot het verdringen van de Grieks-Romeins idealen en de Joods-christelijke waarden. Deze initiatieven zouden kunnen dienen als het onderwijs van bepaalde momenten, waarbij het Vaticaan de gevallen uit het verleden zou kunnen detailleren, toen een agressieve islamitische macht dreigde het christelijke rijk te verzwelgen. Franciscus zou gemakkelijk de geschiedenis van de jihads kunnen schetsen. Hij kan aantonen hoe "wij" dit alles al zagen: buiten de poorten van Wenen, [8] in de bergen van de Pyreneeën, [9] en de met bloed doordrenkte eilanden van de Middellandse Zee. [10]

Hij zou de islamitische leiders kunnen uitdagen tot specifieke hervormingen om de theologische rechtvaardiging voor gewelddadig en intolerant gedrag weg te nemen. Hij zou moslims van goede wil kunnen oproepen hun moed te tonen om hun geloof te heroveren. Hij zou de gematigden kunnen helpen door wijzigingen in de islam te suggereren, die zouden worden toegejuicht door zowel vele moslims als de westerse beschaving. Paus Franciscus fungeert als gastheer van periodieke werksessies met gematigde Sunni en Shi'a Moslims. Deze sessies kunnen dienen als een kans om meer en betere vertrouwensrelaties op te bouwen tussen het christendom en de islamitische wereld. Met deze oproepen kon het Vaticaan de moslimgeleerden oproepen "opnieuw de poorten te openen van de Ijitihad [onafhankelijke verhoor, redenering]," en het opnieuw bekijken van de krijgshaftige passages uit de Koran. Hoe dan ook, de trompet moet worden geblazen, zonder aarzeling. De toon mag geen voorlopige zijn. Het moet doorslaggevend zijn in spraak, woord en daad.

De goede herder moeten nu zijn schapen beschermen, en de beschaving redden in dit proces. De Heilige Vader moet de rol van paus opnemen, inderdaad, als leider van het Westen. Als de oude profeten, die Israëls koningen in tijden van gevaar adviseerden, zo kan de paus de mantel opnemen als de spirituele gids van het westen, en haar leiders aansporen om moed te vatten en te vechten, met de wil om te verduren.

Dr. Lawrence A. Franklin was het Iran Bureau Officier voor de minister van Defensie Rumsfeld. Hij diende ook in actieve dienst in het Amerikaanse leger en als kolonel in de Air Force Reserve, waar hij militair Attaché was bij de Ambassade van de V.S. in Israël.

---

[1] "De Pauselijke Staten" door Marino Berengo "Italia" andere elementen opgenomen in de maritieme strijdkrachten van Sicilië, Sardinië, hertogdom Savoye, Napels, de Maltezer orde.

[2] New World Encyclopedia "Slag bij Lepanto."

[3] "Mit Brennender Sorge" werd gepubliceerd op 10 maart 1937, toen het werd gelezen van de kansel van elke katholieke kerk in Duitsland op passie zondag, vóór het begin van de Heilige Week.

[4] Katholieke Directory: encycliek "Divini Redemptoris"

[5] Tekst van "Divini Redemptoris"

[6] ibid.

[7] De eerste van deze sessies werd genoemd door paus Johannes Paulus II, de tweede door paus Benedictus XVI, en de derde door paus Franciscus.

[8] de Ottomaanse Turken voerden twee grote aanvallen uit op Wenen, de hoofdstad van het Oostenrijks-Hongaarse rijk van de Hapsburg-dynastie. Deze mislukte aanslagen hebben plaatsgevonden in 1529 en 1683. De eerste aanval werd geleid door Sultan/kalief Süleyman. De tweede aanval werd geleid door Kara Mustapha Pasha. Deze aanval werd gestopt in de nacht van 11 september door de komst van christelijke/katholieke troepen onder leiding van koning John Sobieski van Polen en Frankrijks hertog van Lotharingen.

[9] Charles Martel (Karel de Grote) versloeg de binnenvallende islamitische legers in Poitiers in Frankrijk in 732, na de islamitische overwinningen in de bergen tussen Spanje en Frankrijk.

[10] Voor het grootste deel van de jaren 1500 streden het Ottomaanse Turkije en het katholiek Spanje en Portugal over de controle van de belangrijkste eilanden in de Middellandse Zee: Cyprus, Kreta, Rhodos en anderen.

© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijk de standpunten van de vertalers of Gatestone Institute. Geen enkel deel van de Gatestone-website of de inhoud ervan mag worden gereproduceerd, gekopieerd of gewijzigd, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Gatestone Institute.

Bron: Pope Francis: The Good Shepherd Now Must Protect His Sheep