Artikel

De Franse regering lijkt over zichzelf heen te vallen met het valse stemmen voor een UNESCO-resolutie die Israël beschuldigt - dat steeds aangeduid wordt als de "bezettende macht" in Jeruzalem - van het vernietigen van historische structuren op de Tempelberg:

Het klinkt alsof ze dachten dat ze een fout hadden gemaakt. Maar de stemming was geen vergissing. De onderschatting van de diepte van Israëls woede daarover zou een fout zijn geweest, maar niet de stemming zelf. De Fransen - die volgens hun minister van Buitenlandse Zaken "geen gevestigd belang" hebben, maar "iets moeten doen" vanwege de Islamitische Staat - konden niet gedacht hebben dat een UNESCO-resolutie die Israël zo beledigend aanviel, iets zou doen om ISIS "in de regio" of in Europa te vertragen. Er is geen manier waarop het kon; de twee zijn niet verbonden.

De Fransen echter dachten blijkbaar dat een stemming met beschuldigingen van Israël zou voorkomen dat de Palestijnse Autoriteit een resolutie over Palestijnse onafhankelijkheid zouden indienen bij de VN-Veiligheidsraad; Marceau in Israël, impliceerde dat de UNESCO-stemming een compensatie was. Waarom? De Fransen hebben een vetorecht dat zij in de VN-Veiligheidsraad kunnen uitoefenen. Maar de Palestijnen zou dan bezwaar tegen Frankrijk maken als vervanging van de VS als de "grote macht" in het "vredesproces." Ze hebben al ervaring met een veto-zwaaiende gesprekspartner - de VS - en ze willen niet een ander. De prijs van een verhoogde status voor de Fransen lijkt te leiden tot een niet uitspreken van een veto, en een voor de Palestijnse resoluties stemmen bij UNESCO, het opofferen van Israël in een proces dat zal eindigen in een Franse erkenning van een Palestijnse staat, of Israël er nu wel of niet akkoord mee gaat, om op het altaar te worden gebonden.

Opgemerkt moet worden dat de Russen meteen een verklaring afgaven dat het Kwartet voor het Midden-Oosten, door de UN-gesteund, "alleen het mechanisme is" voor de oplossing van de Palestijnse kwestie. Het is niet duidelijk of Poetin een ondersteuning deed van de Amerikaanse of Israëlische belangen. Iran en ISIS zijn ook geneigd om niet te willen zien dat de Fransen opkomen over dit onderwerp.

De Palestijnen, aan de andere kant, zijn opgewonden over een internationale conferentie waar anderen eisen aan Israël zullen stellen als het Palestijnse experiment van zelfbestuur ontaardt in armoede en chaos door de eigen economische, politieke en sociale keuzes, en elke dag meer gaat lijken op Venezuela.

Voor de Palestijnen in de straat nam het doden van Joden in de "messenintifada" niet de scherpe kantjes weg van de populaire woede en frustratie over hun eigen leiderschap.

Onder deze omstandigheden overwegen de Fransen, en Frankrijks behartiger, de Minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, op een nuttige manier de aanpak van President George W. Bush, die wijzigingen in het Palestijnse gedrag eiste als voorwaarde voor steun voor onafhankelijkheid. Bekend in de strijd is de toespraak van Bush in 2002 die toch nog altijd de beste verklaring van het Amerikaanse en Westerse belang is bij het bewegen van de Palestijnen naar een functionerende staat:

Het is onhoudbaar voor Israëlische burgers om te leven in doodsangst. Het is onhoudbaar voor Palestijnen om te leven in ellende en bezetting. En de huidige situatie biedt geen vooruitzicht dat het leven zal verbeteren. Israëlische burgers die slachtoffer blijven van terroristen, en dus zal Israël zichzelf blijven verdedigen...

Vrede vereist een nieuw en ander Palestijns leiderschap, zodat een Palestijnse staat kan worden geboren.

Ik roep het Palestijnse volk op om nieuwe leiders te kiezen, leiders die niet aangetast zijn door terreur. Ik doe een beroep op hen om een praktiserende democratie te bouwen, op basis van verdraagzaamheid en vrijheid. Als het Palestijnse volk aan deze doelen kan voldoen, zal zij kundig zijn om overeenkomsten te sluiten met Israël, Egypte en Jordanië voor veiligheids- en andere regelingen in onafhankelijkheid.

En wanneer het Palestijnse volk nieuwe leiders, nieuwe instellingen en nieuwe veiligheidsmaatregelen met hun buren hebben, zullen de Verenigde Staten van Amerika de oprichting van een Palestijnse staat steunen, waarvan de grenzen en bepaalde aspecten van soevereiniteit slechts een voorlopig karakter krijgen, totdat als onderdeel van een definitieve regeling, dit is opgelost in het Midden-Oosten.

"Mr. Bush maakte een enorme geloofssprong in zijn speech toen hij zei: 'Ik heb vertrouwen in de Palestijnen. Wanneer ze volledig begrijpen wanneer wij zeggen, dat zij de juiste beslissingen zullen maken als we op weg zijn naar vrede.' Wat zal de VS in feite doen als het Palestijnse volk een nieuwe grondwet overweegt, en vrije politieke partijen dan nog steeds besluiten dat Joden opblazen beter is? Wat als ze een transparante overheid hebben, economische vooruitgang en een onafhankelijke rechterlijke macht, en nog steeds besluiten dat de Joodse soevereiniteit moeten worden uitgeroeid met het bloed van hun kinderen?"

De Palestijnen hebben de helft van de vraag al beantwoord. Ze hebben geen "praktiserende democratie die gebaseerd is op tolerantie en vrijheid", maar blijkbaar blijft hun doel het uitwissen van Israël. In plaats van het aanbieden van een erkenning zonder kosten, zullen de Fransen eerst een paar veranderingen moeten eisen.

Franse politieke gymnastiek en hoe de Palestijnen te helpen