Het draai van Turkije

Door Matt Ward | Augustus 2016

Enkele weken geleden probeerden elementen binnen het Turkse leger, de luchtmacht en de politie een staatsgreep uit te voeren tegen President Tayyip Erdogan en zijn steeds dictatorialere regering. Net als bij andere recente gebeurtenissen in het Midden-Oosten zou wat er nu in Turkije gebeurt goed van profetische betekenis kunnen zijn.

Het plot zelf faalde al snel en catastrofaal. Het was een eerloze mislukking. De grote gevolgen van de volslagen janboel van deze staatsgreep zijn buitengewoon ernstig voor alle betrokkenen.

En Turkije zit zelf nu in de greep van een volledig en verreikend zuiveringsproces.

Op elke denkbare manier was deze staatsgreep een volslagen mislukking. In plaats van het verlichten van Erdogans steeds autoritairdere positie, en Turkije te voorzien van een nieuwe hoop op een nieuw begin, heeft deze staatsgreep de regels van de potentiële dictator verhard en verhoogd.

In plaats van een beëindiging van zijn greep op Turkije, heeft deze mislukte staatsgreep Erdogans ijzeren greep op een diep verdeeld volk versterkt, een volk dat van cruciaal belang is voor de stabiliteit van het Midden-Oosten en de wereld.

In plaats van een terugkeer van Turkije naar een seculiere regering, zoals de samenzweerders gewenst hebben, heeft de mislukte staatsgreep ervoor gezorgd dat Erdogan de toenemende islamisering van Turkije tot een uiteindelijke succes zal maken. Het secularisme in Turkije is nu dood en de volledige en openlijke islamisering van de overheid, instellingen, universiteiten, scholen en alle aspecten van het leger is nu volledig aan de gang.

De plotters zelf — in hun mislukte acties, hebben ervoor gezorgd dat er juist heel wat komt van wat ze zo wanhopig probeerden te vermijden. Deze mislukte aanslag heeft Erdogan nu de kans gegeven die hij moest hebben om in Turkije de parlementaire democratie te vervangen door een krachtig uitvoerend presidentschap, geconcentreerd uitsluitend op hem alleen.

Fundamentele en onvergeeflijke tactische fouten resulteerden erin dat de staatsgreep al snel een mislukking werd. Ondanks dat de rebellen snel en gemakkelijk alle infrastructuurvoorzieningen overnamen die nodig zijn om dit succesvol te implementeren en uit te voeren om een regering te vormen, verwaarloosden zij de grondbeginselen.

De rebellen kregen snel de controle over de Turkse parlementsgebouwen, alle belangrijke tv-gebouwen, sloten alle belangrijkste luchthavens en het luchtruim, gebruikten luchtaanvallen in samenhang over Istanbul en andere belangrijke steden te "razen", om hun dominantie en controle te tonen.

Zij rolden tanks in sleutelposities om wegen af te snijden en de hoofdstad Istanbul te controleren, inclusief het innemen van de belangrijkste bruggen van de stad en alle andere havens en toegangspunten.

Uitzonderlijk.

Waar ze zo spectaculair in faalden, was het in bewaring nemen van de spil die ten grondslag lag aan de hele staatsgreep — President Erdogan. Ze lieten hem in vrijheid.

Er was geen poging om Erdogan onder controle te brengen, zijn bewegingen of zijn acties.

Deze meest fundamentele van alle fouten was de garantie voor het mislukken van de staatsgreep vanaf het allereerste begin.

Deze fout stond Erdogan toe om met enkel zijn mobiele telefoon, een van de beste tegencoup-acties te starten en te beheren die gezien is in deze moderne tijd.

Een elementaire militaire tactische fout, en nu zal Turkije de storm oogsten. Vanuit een positie van extreme zwakte heeft Erdogan zich nu ontpopt, en is aangemoedigd en ertoe in staat gesteld, en dorstend naar wraak. Waar we nu getuige van zijn in Turkije is de volledige overname van een eenmaal democratische natie door een heerser die sterke dictatoriale ambities heeft

Tot het moment van dit schrijven heeft Erdogan 1577 Universiteitsdecanen verwijderd, 8000 politie, 9000 militaire, minstens 20.000 andere ambtenaren, met inbegrip van honderden rechters en meer dan 21.000 leraren. Erdogan heeft de sluiting geregeld van 1229 goede doelen of stichtingen, 1043 privéscholen, 35 medische instellingen en de volledige en onmiddellijke sluiting van 15 universiteiten.

De verstrekkende aard van deze acties, en het grote aantal mensen, organisaties en instellingen dat daarbij betrokken is — suggereren dat deze acties helemaal niets te maken hebben met harde bewijzen van ontrouw, maar eerder dat dit gewoon een uitgebreide zuivering is met behulp van verordineerde en vooraf bereide lijsten van mensen en acties.

Democratische vrijheden in Turkije zijn stervende voor onze ogen, en de wereld zwijgt. Houd rekening met de meest recente opmerkingen van Erdogan, die de leider is van een blijkbaar vrije samenleving, die opereert in het kader van de rechtsstaat, terwijl hij verwijst naar politieke gevangenen in Turkije in het kielzog van de staatsgreep:

"Waarom moet ik hen in leven houden, hen voeden in de gevangenissen voor de komende jaren — dat is wat de mensen zeggen. De mensen hebben nu het idee, na zoveel terroristische incidenten, dat deze terroristen gedood moeten worden, dat is waar ze staan, ze zien geen andere uitkomst. "

Te dien einde wordt dan ook algemeen aangenomen dat Erdogans regering nu ook voor kort de executie overweegt van zo'n 13.000 mensen. Mensen die gezien worden als de meest extreme vijanden van de staat. Onthoud dit, alles — zonder proces of rechtsgang.

Turkije heeft ook, onheilspellend genoeg, zijn lidmaatschap ingetrokken van de Europese Conventie van de rechten van de mens. En Europa en de wereld blijven zwijgen.

Voor een verdere consolidatie van het persoonlijk naar de macht grijpen, heeft Erdogan zichzelf noodbevoegdheden verleend, die voor onbepaalde tijd zullen duren. Hij heeft de hoeveelheid tijd verlengd dat gevangenen zonder aanklacht kunnen worden vastgehouden tot aan bijna onbepaald, en laten doorschemeren dat hij nu wetten zal maken over een opschorting van de burgerrechten zonder het ongemak te ondergaan van te moeten wachten op een democratische parlementaire goedkeuring van zijn wensen.

Erdogan is Turkije aan het veranderen in een totalitaire staat. Ondervraagd over deze acties vorige week, was Erdogan in zijn reactie bot en 'to the point': "Ik wil slechts dezelfde bevoegdheden die Hitler had..." (Wat dat dan ook mag betekenen.)

"De zuivering gaat door, en we blijven zeer vastberaden," ging Erdogan voort, en beschreef de rebellen die als een "virus" en een "kanker" in Turkije zitten. Zijn woorden doen griezelig veel denken aan Adolf Hitler in het Duitsland van de jaren 1930 — die ook sprak over mensen die niet meer zijn dan "een virus" of "kanker" voor de samenleving.

Ontmenselijking van mensen is de eerste stap naar genocide.

Of Erdogan feitelijk bereid is om door te gaan met deze horror show van massale openbare executies valt nog te bezien. Of hij van plan is om zijn positie te verstevigen tot een openlijke dictator, of dat hij zijn noodbevoegdheden zal gebruiken voor de afschaffing van de democratie in Turkije, valt ook nog te bezien.

Wat echter steeds duidelijker wordt, is dat dit alles zeer reële gevolgen zal hebben voor de regio en de wereld.

Het eerste grote gevolg zal zijn: de relatie tussen Turkije en de Verenigde Staten van Amerika. Het ziet er steeds meer naar uit dat die voorbij is. Profetisch is dit zinvol. Turkije is een land dat Israël met Gog en zijn horde, beschreven in Ezechiël hoofdstukken 38 en 39, zal binnenvallen.

Op dit moment heeft de Verenigde Staten simpelweg nog teveel invloed op het Turkse veiligheids- en buitenlands beleid, dan dat het nu al gebeuren gaat. Dat is nu snel aan het veranderen en de Amerikaanse invloed zal alleen maar blijven afnemen in de komende weken, als de VS blijft weigeren de Turkse eisen voor de uitlevering van de verbannen prediker, Fethullah Gülen blijft weigeren, aan wie Erdogan uitsluitend en geheel verwijt de inspiratie te zijn van de staatsgreep.

Om te benadrukken hoe diep deze verdeling nu is, heeft de Turkse eerste Minister, Binali Yildirim, een nauwelijks versluierde bedreiging afgegeven richting Amerika vorige week, toen hij beweerde dat "elk land" dat ondersteuning geeft aan de man waarvan zij geloven het brein te zijn van de staatsgreep, een "totale oorlog" kan tegemoet zien.

De man die dit zegt is geen eenvoudige ambtenaar, is hij de Premier van Turkije.

In termen van Turkije's buitenlandse en veiligheidsbeleid kan een mislukte coup net zo veel, of zo niet meer, invloed hebben op de besluitvorming als een succesvolle coup.

In het licht van deze mislukte staatsgreep zal het Turkse leger nu het pijnlijke proces van zuivering ondergaan van alle aanhangers van Gülen, die de Verenigde Staten nu niet vanonder hun gelederen uitleveren zal. Dit zal ongetwijfeld effect hebben op het moraal en cohesie op het moment dat het Turkse leger hard nodig is om te vechten tegen ISIS in Syrië en Irak — evenals bij in de beveiliging van de Turkse grensgebieden om de massale stroom van buitenlandse jihadisten naar ISIS te stoppen.

Profetisch zijn de recente gebeurtenissen in Turkije zeer belangrijk. Op een gegeven moment in de nabije toekomst zal Turkije toetreden tot een Islamitische Alliantie, dat door het Midden-Oosten zal vegen, rechtstreeks richting het Heilige land Israël. Zodra zij voornemens zijn om Gods heilige erfenis te nemen als buit, zullen ze worden gestopt en vervolgens vernietigd door God zelf op de bergen van Israël.

De islamisering van Turkije, haar instellingen, de rechterlijke macht, de regering en heel cruciaal, zijn militaire macht — die deze staatsgreep aankondigt, zal deze naderende dag versnellen. En omdat ik denk dat de oorlog van Ezechiël 38 en 39, bekend als de oorlog van Gog en Magog, een pre-Rapture-gebeurtenis is, zou dat ook betekenen dat deze staatsgreep nog een andere sterke indicator is, namelijk dat de Opname nadert.

wardmatt1977@gmail.com

Bron: By Matt Ward