Islam, onze dodelijkste vijand: De tijd raakt op.

Door Prof. Paul Eidelberg, voorzitter van het Israel-Amerika Renaissance Instituut, Jerusalem en Philadelphia - augustus 2016

Deel 1 -- Deel 2 -- Deel 3 -- Deel 4 -- Deel 5 -- Deel 6 -- Deel 7

Deel VIII. Islamitische agressie en bloedlust

De eerlijke lezer zal gemakkelijk toegeven dat het agressieve en oorlogszuchtige gedrag derhalve is onderworpen aan de culturele invloed. In het geval van de islam, de allergrootste en meest doordringende invloed op islamitische cultuur is de Quran, en daarin wordt gemeld wat Mohammed zou hebben gezegd en gedaan zoals ook gemeld in de Hadith literatuur — die allemaal de basis vormen van de islamitische wet, de Sharia. Niemand minder dan Winston Churchill beschreef de Quran als het Mein Kampf van oorlog, een conclusie (zoals onder geciteerd) die wordt ondersteund door een statistische analyse van de agressieve Quran-taal.

[Editor: Ik ben het niet eens met de schrijver dat de agressie cultureel gebonden zou zijn. Ten eerste kan een cultuur veranderen in 1400 jaar tijd, wat niet het geval is. Juist als die agressie zich ook voordoet in het gezin. Ten tweede is daar de uitspraak van Hashem: En hij zal zijn een wilde ezel van een mens; zijn hand zal tegen allen zijn, en de hand van allen tegen hem; en hij zal wonen tegenover al zijn broeders, Genesis 16:8. Het is een opgelegde karaktertrek. Maar uit het vervolg zal blijken dat dit geestelijk aspect niet mee wordt genomen.]

Het spreekt vanzelf dat net zoals een samenleving het pacifisme onder de burgers kan cultiveren, men dus ook het militarisme kan cultiveren — herinner u de Spartanen. Dit aannemen van een vreemde cultuur begint in de kinderschoenen en hangt natuurlijk ten zeerste samen de methode die wordt gebruikt in de opvoeding van de kinderen. Genoeg om de invloed te vermelden van een fysieke training, awards voor overwinning in concurrerende spelen, maar meer subtiel, de invloed van felle taal en literatuur die de oorlog en verovering verheerlijkt. De vraag is: kan die aanneming bij een zuigeling invloed hebben op de inwendige organen van een kind — bijvoorbeeld de bloedsomloop — net zoals lichaamsbeweging invloed kan hebben op zijn spiermassa? Elke arts weet hoe de verschillende organen van het lichaam kunnen worden beïnvloed, voor het goede en slechte, door de geest, en vice versa. Dit gezegd hebbende, zal ik eerst aandacht voor de bloedlust voorleggen aan de lezers, welke duidelijk aanwezig is in de islamitische wreedheden jegens Joden en moslims. Ik zal dan de wetenschappelijke bewijzen overwegen van de islamitische Joden-haat, waarna ik het Joodse begrip zal overwegen hoe bepaalde gedragingen van invloed zijn op de bloedstroom van de mens in het algemeen, waardoor de lezer zelf kan beoordelen hoe de bloedsomloop van een moslim kan worden beïnvloed door zijn haat en geweld tegen Joden.

Laten we nu lering trekken uit de getuigenissen van de Arabieren en ex-moslims en het innerlijk begrip van de islam.

Het Arabische lynchen van Joden in Ramallah

Laten we nu eens kijken naar het beruchte lynchen in Ramallah in oktober 2000 aan het begin van de Tweede Intifada, toen een Palestijnse menigte twee Israëlische leger-reservisten lynchten die per ongeluk in de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde stad Ramallah waren gekomen op de Westelijke Jordaanoever. De wreedheid van het evenement is gevangen in een foto van een Palestijnse oproermaker die trots met zijn bloed bevlekte handen zwaaide naar de menigte die buiten beneden hem was, het kreeg internationale aandacht.

Aziz Salha, één van de lynchers, toont trots zijn bloed bevlekte handen vanuit het venster van het politiebureau.

Op 12 oktober 2000, toen twee Israëlische leger-reservisten (chauffeurs), Vadim Nurzhitz en Yossi Avrahami, per ongeluk een Israëlische controlepost misten en Ramallah binnenreden. Met het bereiken van een wegversperring van de Palestijnse Autoriteit, waar voorheen Israëlische soldaten stonden, werden de reservisten vastgehouden door PA-politieagenten en meegenomen naar het lokale politiebureau. Door het horen van geruchten dat Israëlische undercover agenten in het gebouw waren, verzamelde zich een menigte van meer dan 1000 Palestijnen zich bij het bureau, die riepen om de dood van de Israëli's en het gebouw bestormden.

[Editor: Je kon in die tijd heel gemakkelijk de verkeerde afslag nemen, dat is mijzelf ook een keer overkomen en we zo Hebron binnenreden.]

De militairen werden geslagen, gestoken, hun ogen uitgestoken, en de buik opengesneden. Een Palestijn (later geïdentificeerd als Aziz Salha), verscheen bij het politiebureau venster, en toonde zijn bloed bevlekte handen aan de menigte, die uitbrak in gejuich. Een van de lichamen van de soldaat werd vervolgens uit het raam gegooid en vertrapt en geslagen door de woedende menigte. Een van de lichamen werd dan in brand gestoken. Kort daarna, sleepte de menigte de twee verminkte lichamen naar het Al-Manara plein in het centrum van de stad waar de menigte begon met de geïmproviseerde viering van een overwinning.

Berichtgeving in de media van het bloedbad

Een Italiaanse filmploeg, later bekend als werknemers van Mediaset, Italië's grootste particuliere televisiezender, heeft de beelden opgenomen van het lynchen [1]. De foto van een van de lynchers zijn bloed bevlekte handen zwaaiende vanuit het venster schokte, en velen rond de wereld waren in rep en roer, en dit werd een andere iconisch beeld van het conflict.

Britse fotograaf Mark Seager probeerde de gebeurtenis te fotograferen, maar de menigte heeft hem fysiek aangevallen en vernietigde zijn camera. Na het evenement verklaarde hij: "Het [lynchen] was het meest verschrikkelijke dat ik ooit gezien en gerapporteerd heb uit Congo, Kosovo, veel slechte plaatsen... maar dit zal ik nooit vergeten. Het was moord in de meest barbaarse vorm. Als ik erover nadenk, zie ik het hoofd van de man, totaal vernield. Ik weet dat ik heb nachtmerries ga krijgen voor de rest van mijn leven" [2].

De dag van het lynchen in Ramallah werden de journalisten hun camera's weggetrokken en gebroken op de stoep, hun film in beslag genomen of geruïneerd, zodat zij de bestialiteit die aan de gang was niet konden registreren.

Ondertussen gaf de Israëlische premier Ariel Sharon de Israëlische veiligheidsdiensten orders om de lynchers te vinden en te arresteren. Israël spoorde vervolgens de verantwoordelijken op — het was genoeg om Aziz Salha te melden, die werd gearresteerd in 2001. Hij bekende een van degenen te zijn die inbraken in het politiebureau en een van de soldaten wurgde, terwijl anderen hem tot bloedens toe sloegen. Toen hij zag dat zijn handen met het bloed van de soldaat bedekt waren, ging hij naar het venster en toonde trots zijn met bloed bevlekte handen aan de menigte daaronder, en werd gefotografeerd terwijl hij dit doet. (In 2004 veroordeelde een Israëlische rechtbank hem tot het vermoorden van korporaal Vadim Nurzhitz en veroordeelde hem tot een levenslange gevangenisstraf. In oktober 2011 werd hij controversieel vrijgelaten als onderdeel van de Gilad Shalit gevangenenruil.)

Een tweede incident van islamitische bloedlust was een gruwelijke vertoning in Damascus bij de viering van de tiende verjaardag van de Jom Kipoeroorlog. Deze schrijver bekeek de ceremonie op Israël televisie. De ceremonie werd afgedrukt en beschreven in 21 oktober 1983 in de Jeruzalem Post Magazine onder de titel "Syrische milities stagiairs [mannelijke en vrouwelijke] in een show voor de Syrische president Hafez Assad. Krijgshaftige muziek bereikte een crescendo als Syrische tienermeisjes plotseling in levende slangen bijten [zo'n vier of vijf voet lang] en hebben gedood, en herhaaldelijk het vlees eruit scheuren, als bloed uitspugen wat over hun kinnen liep. Assad en zijn gezelschap applaudisseerden, toen hebben de meisjes de slangen aan stokken gestoken en die gegrild boven het vuur, om ze triomfantelijk op te eten. Anderen [milities] zijn vervolgens overgegaan tot het wurgen van de pups en hun bloed te drinken." De lezer hoeft geen Jood te zijn om te beoordelen wie of wat de slangen, de pups en het bloed vertegenwoordigen.

Nog gruwelijker was de bloedlust die zich manifesteerde door sjiitische moslims die leden van het leger van de Sjah afgeslacht hebben in Teheran in 1979 toen aanhangers van de Ayatollah Khomeini aan de macht kwamen. De overwinnaars staken hun handen in de bloedige organen van hun slachtoffers en het bloed besmeurde hun gezichten. (De tv-fragmenten van deze islamitische barbarij lijken niet langer beschikbaar op internet.) Maar gezien de media met zijn bloedarme "politieke correctheid" met betrekking tot de islam aan de ene kant, gesynchroniseerd met de bloedarme reactie van de ooit-zo-tolerante liberale democratieën van de vrije wereld anderzijds — hoe moeten we dan deze barbarij begrijpen die honderden miljoenen moslims op deze planeet bezielt?

Bron: Israpundit » Blog Archive » Part VIII. Islamic Bellicosity and Blood Lust