Door Prof. Paul Eidelberg, voorzitter van het Israel-Amerika Renaissance Instituut, Jerusalem en Philadelphia - augustus 2016
Deel 1 -- Deel 2 -- Deel 3-- Deel 4 -- Deel 5
Deel VI. De theologische basis voor de huidige crisis
Na de bittere ervaringen van vijandige evaluaties van voormalige moslims over de islam te hebben onderzocht, laten we terugkeren naar George Weigel. Dr. Weigel wijst erop dat St. Thomas van Aquino, de grootste katholieke theoloog, weigerde toe te geven aan een parallellisme tussen Jodendom/christendom aan de ene kant, en de islam aan de andere kant. Het zou voldoende zijn geweest om erop te wijzen dat de islam het Joods-christelijke concept van de schepping van de mens naar het beeld van God verwerpt. In zijn Summa Contra de Heidenen spreekt St. Thomas de overtuiging uit dat Mohammed de Bijbel vervalste en veel onwaarheden leerde. Islamitische theologie omvat leringen die het begrip "weergeeft" van 'drie Abrahamitische godsdiensten' wat uiteindelijk misleidend is... vooral als in deze stijlfiguur is begrepen de populaire verbeelding als een kwestie van drie gelijkwaardige poten die een enkele monotheïstische stoel steunen."
Niets illustreert beter het conflict tussen de islam en het Westen dan Mohammeds reputatie van de islamitische wereld als het paradigma van de deugd. Thomas ziet hem niet door een roze bril:
Hij verleidt het volk door beloften van vleselijke geneugten... Zijn leer bevat ook voorschriften die in overeenstemming zijn met [zulke] beloften... de waarheden die hij heeft onderwezen werden vermengd met vele fabels, en doctrines van de grootste onjuistheid... hij verdraaide bijna al de getuigenissen uit het Oude en Nieuwe Testament door verzinsels van zichzelf, zoals kan worden gezien door iedereen die zijn wet onderzoekt. Het was daarom een scherpzinnige besluit van zijn kant om zijn volgelingen te verbieden het Oude en Nieuwe Testament te lezen, omdat deze boeken hem voor vervalsing veroordelen.
Laten we nu de standpunten vergelijken van een Jodin, een geleerde van Egyptische komaf, Bat Yo'er. In haar monumentale werk, 'Islam en Dhimmitude: waar de beschavingen botsen' (2002), vermijdt Bat Ye'or de relatie tussen Mohammeds karakter en de islamitische theologie te bespreken. In plaats daarvan documenteert ze het 14-eeuwse verslag van de islam van plunderen, verkrachten, en genocide.
Men zou nauwelijks weet hebben van een dergelijke barbarisme bij het lezen van de Nestor van islamitische geleerden, Bernard Lewis. Afgaande op zijn boek "Wat ging er verkeerd? (2002)", is er intrinsiek niets mis met de religie die 1,5 miljard moslims tot slaaf maakt. Deze Brits Joodse geleerde, heel beleefd en erudiet, staat niet bekend als een apologeet van de islam. Echter, dat de islam inderdaad een gewelddadige cult is, volgt uit het karakter van Mohammed, islams rolmodel. Uit het onderzoek van Dr. Serge Trifkovic leren we dat Mohammed zijn verzonnen profetische goedkeuring gaf voor zijn eigen perversiteiten.
Voor zeer recente bewijs van islamitische geweld laten we Midden-Oosten en islam-specialist, Raymond Ibrahim, raadplegen, een Shillman medewerker bij het David Horowitz Freedom Center en als medewerker verbonden aan het Midden-Oosten-Forum.
Geboren en getogen in de VS, met Egyptische ouders die geboren en getogen waren in het Midden-Oosten, heeft Ibrahim een gelijke spreekvaardigheid in zowel het Engels als Arabisch, en inzicht in de mentaliteit van de Westen en het Midden-Oosten. In een recent rapport, "Moslimvervolging van christenen", die voor het eerst verscheen op http://www.meforum.org/3222/muslim-persecution-of-christians-march-2012, waar Ibrahim schrijft:
De oorlog tegen het christendom en zijn aanhangers laait op in de islamitische wereld. In maart alleen al verordende Saoedi-Arabië's hoogste islamitische wettelijke autoriteit dat kerken in de regio moesten worden vernietigd. Jihadisten in Nigeria zeiden dat ze "nieuwe inspanningen gaan uitvoeren voor angst bij de christenen vanwege de macht van de islam door ontvoering van hun vrouwen." Amerikaanse docenten in het Midden-Oosten werden vermoord voor het spreken over het christendom; kerken werden verboden of opgeblazen en nonnen geterroriseerd door met messen zwaaiende moslimmenigten. Christenen worden voortdurend aangevallen, gearresteerd, gevangen gezet en gedood voor naar verluidt het "lasteren" van de islamitische profeet Mohammed. Voormalige moslims worden voortdurend aangevallen, gearresteerd, gevangen gezet en gedood vanwege het zich bekeren tot het christendom.
Om te begrijpen waarom al deze vervolgingen vrijwel onbekend zijn in het Westen, overweeg dan de goed gedocumenteerde vooroordelen van de mainstream media: in maart alleen al, plaatse de New York Times een felle anti-katholieke advertentie, maar weigerde een identieke advertentie gericht op de islam te publiceren. De BBC gaf toe dat ze het bespotten van Jezus toelaat, maar nooit van Mohammed. En Amerikaanse komedies wordt verweten het christendom te bespotten, maar nooit de islam kwetsen.
Dus is het toch geen wonder dat dezelfde mainstream-media dit negeert, of op zijn best de nonstop-vervolging van christenen onder de islam witwast? Dergelijke lelijke waarheden blootleggen zou hun verhaal ondermijnen van de islam als de "religie van de vrede."
Uit voorgaande veelzijdige en multiraciale en multinationale enquêtes moet het helder zijn dat de islamitische aanspraak dat Allah de God van de Bijbel is, of dat de islam is ontstaan uit de religie van de Hebreeuwse profeten en de christelijke apostelen, absurd is. In feite wordt deze fantastische bewering tegengesproken door een overweldigende hoeveelheid aan archeologisch bewijs. De islam is weinig meer dan een heropleving van de oude god van de maancultus. En inderdaad, hoewel het misschien onbeleefd en provocerend is om te zeggen, is het zoals anderen al hebben gezegd dat de islam een heidendom en polytheïsme is in hetzelfde "monotheïstische inpakpapier". Verschillende studies tonen aan dat de islam de symbolen, de riten, de plechtigheden en zelfs de naam van deze god uit de oude heidense religie van de maan-god heeft overgenomen.
Bron: Israpundit » Blog Archive Part VI. The Theological Basis of Today’s Crisis - Israpundit