Artikel

Door Prof Paul Eidelberg, Voorzitter, Israël-Amerika Renaissance Instituut | Augustus 2016

Deze aflevering zal ontwikkelen wat de oude en moderne geleerden van verschillende naties hebben gezegd of geschreven over de islam. We laten nu zien, o.a.:

(1) dat de regerende Ash'arite school van de islam, die de rationalistische traditie van de klassieke Griekse filosofie heeft verworpen, sinds de negende eeuw bezig is aan een strijd op leven en dood met de westerse beschaving;

(2) dat Mohammed, de stichter van de islam, dit credo niet opschoonde vanuit de mythologie en het heidendom van de pre-islamitische dagen;

(3) dat de islam, zich hult in de sfeer van een monotheïsme, wat niet overeenkomt met de ontdekker van het intellectuele en morele monotheïsme, de Patriarch Abraham;

(4) dat de islam, die nu heerst over zo'n 1,5 miljard moslims, volkomen in tegenstelling is met de joods-christelijke beschaving;

(5) dat de islam fundamenteel irrationeel is, waarom het werd verworpen door een van de grootste islamitische filosofen al-Farabi, een leerling van Plato en Aristoteles, die, ter voorkoming van straf of dood, alleen in naam een moslim was;

(6) dat talloze geleerden in het Westen hun geesten hebben opgeofferd door de ware aard van de islam en zijn existentiële bedreiging voor de westerse beschaving te verduisteren, inderdaad, een beschaving op zichzelf bezien; en

(7) dat het Westerse idee van de 'gematigde' moslim een vlucht uit de realiteit is; en

(8) dat de islam geen reformatie kan ondergaan zonder zich te ontkennen als een openbaring van God.

Dit laatste punt raakt de kern van de islam, om te doorgronden waarom onze vijand als de meest hardnekkige en dodelijkste moet worden begrepen. Het is een ultiem beginsel van de islamitische theologie dat de Qur'an direct door God, en woord voor woord in het Arabisch, via de engel Gabriel aan Mohammed ingegeven werd. Het is Gods letterlijke ongeschapen woord, zonder enige invloed van Mohammed daarop als de zender. De Koran heeft eeuwig samen bestaan met God in de hemel, precies zoals hij vandaag nog bestaat. Hij is niet historisch, cultureel of taalkundig afhankelijk van de omstandigheden van de openbaring. [i] blijkens dit fundamentele en vitale beginsel kan de islam niet worden hervormd zonder de afwijzing van zijn goddelijkheid, gezien de profetie en de theologie.

Islam wordt algemeen beschouwd als een van de drie grote monotheïstische godsdiensten. De katholieke theoloog George P. Weigel zegt echter: "Om te spreken van jodendom, Christendom en Islam als de "drie Abrahamitische religies", de "drie religies van het boek", of "de drie monotheismes", verbergt iets in plaats van het te verlichten. Deze bekende stijlfiguren moeten nodig worden met pensioen worden gestuurd." [ii]

Sommige lezers, die niet de diepgaande studie van Dr. Weigel hebben onderzocht, kunnen de bovenstaande uitspraak toeschrijven aan een vooroordeel van een katholiek theoloog. Maar er zijn vele geleerden en geleerde staatslieden die niet alleen blijk hebben gegeven twijfels te hebben over de authenticiteit van het islamitische monotheïsme, maar die ook ontkennen dat de islam terecht een beschaving kan worden genoemd! Dergelijke twijfels over de islam vindt men inderdaad zelfs onder vele voormalige moslims! Maar hier is voorzichtigheid geboden.

Om een objectief en transnationaal te verkrijgen, als ook begrip als insiders in de islam, laten we eens kijken (1) hoe wereldberoemde geleerde staatslieden de islam geëvalueerd hebben vóór 1900, dat wil zeggen vóór de emotionele impact en de verschrikkingen van het hedendaagse jihadisme, en (2) waarom veel geleerde moslims de islam verafschuwen en het beschouwen als wreed en tiranniek. We beginnen met de wereldberoemde negentiende-eeuwse denker Alexis de Tocqueville, auteur van de klassieke democratie in Amerika:

Ik heb veel gestudeerd in de Quran. Ik kwam uit deze studie met de overtuiging dat er in grote lijnen maar een paar religies in de wereld zo dodelijk zijn voor mensen als die van Mohammed. Zover ik het zien kan, is dit de voornaamste oorzaak van de decadentie, die vandaag zichtbaar is in de moslimwereld, en hoewel minder absurd dan het polytheïsme van de ouden, dat de sociale en politieke tendensen daarin naar mijn mening meer te vrezen zijn. En ik beschouw het als een vorm van decadentie in plaats van een vorm van vooruitgang met betrekking tot het heidendom zelf. [iii]

Een verklaring die is opgenomen in het werk van Winston Churchill in 1899, The River War:

Moslims mogen prachtige kwaliteiten kunnen tonen, maar de invloed van de godsdienst verlamt de sociale ontwikkeling van degenen die het volgen. Geen sterkere achteruitgaande kracht bestaat er in de wereld. Verre van stervende, is de islam een militant en geloof gericht op bekering. Het heeft zich al verspreid over Midden-Afrika, waar onverschrokken krijgers oprijzen bij elke stap; en ware het niet dat het christendom beschut is in de sterke armen van de wetenschap, heeft de wetenschap er tevergeefs tegen geworsteld, en zou de beschaving van het moderne Europa kunnen terugvallen, zoals de beschaving van het oude Rome viel.[iv]

Misschien kunnen sommigen de evaluaties van de Tocqueville en Churchill toeschrijven aan een imperialistische vooringenomenheid of zelfs aan westers racisme. Inderdaad, aangezien de kritiek op de islam zich nu blootstelt aan het valse racistische gerucht, laten we dan nadenken over de meningen en ervaringen van geleerde Arabieren en moslims die de islam en zijn stichter verworpen hebben. Na dit gedaan te hebben, zullen we vervolgens verder onderzoek doen naar de aard van de islam en waarom de islam berucht is voor zijn oorlogszuchtige reputatie — dat is niet om te suggereren dat de islam een monopolie op het etnische geweld heeft. Aan de andere kant zullen we ook niet de toevlucht nemen tot de apologetiek van "politieke correctheid" door wetenschappers en politici die de ware aard van het Mohammedanisme verdoezelen door verschillende bijvoeglijke naamwoorden zoals "fundamentalistisch" of "politiek" of "radicaal" of "extremistisch" of enige andere verkorte versie van deze ideologie. We gaan een overvloed aan literaire en filosofische en empirische en zelfs biografische bewijzen uiteenzetten, waarmee de lezer zijn eigen oordeel kan vormen over de islam en waarom het onze dodelijkste vijand is. Om te voorkomen dat er een vals gerucht komt van racisme of van etnocentrisme, beginnen we in dit deel met de ervaring en de standpunten van moslims en Arabieren die met gevaar voor eigen leven de waarheid vertellen over onze dodelijkste en hardnekkige vijand.

Ayaan Hirsi Ali
Ayaan Hirsi Ali werd lid van het Parlement in Nederland. Ze hielp regisseur Theo Van Gogh met het produceren van een film die kritiek had op de islam wegens de mishandeling van vrouwen. Voor de productie van deze film werd Van Gogh vermoord door een moslim die een notitie op van Gogh zijn borst achter liet over het bedreigen van Hirsi Ali. Ze vond haar weg naar de Verenigde Staten, en heeft sindsdien twee boeken geschreven die kritisch zijn ten aanzien van de islam:Infidel and Nomad: From Islam to America, en A Personal Journey Through the Clash of Civilizations.

Wafa Sultan
Geboren en getogen in Syrië is Dr Wafa Sultan opgeleid als een psychiater. Op 21 februari 2006 nam zij deel aan een discussieprogramma op Al Jazeera, en kreeg ruzie met de presentator over Samuel P. Huntingtons Clash of Civilizations theorie. Een zes minuten durende gecomponeerde video was haar antwoord, dat circuleerde op blogs en via e-mail. In de video bekritiseert zij de moslims vanwege het verschillend behandelen van niet-moslims, en voor het niet erkennen van de prestaties van Joden en andere niet-moslims. De video was toen de meest besproken video aller tijden met meer dan 260.000 reacties op YouTube.

Ibn Warraq
Ibn Warraq werd geboren in India uit moslim ouders die gemigreerd waren naar Pakistan na de verdeling van het Brits-Indische rijk. Warraq richtte het Institute for the Secularization of Islamic Society op. Hij is de senior research medewerker bij het Center for Inquiry, gericht op kritiek van de Koran. Warraq is de auteur van zeven boeken, met inbegrip van Why I Am Not a Muslim en Leaving Islam. Hij heeft gesproken bij de Verenigde Naties-conferentie "Slachtoffers van Jihad", georganiseerd door de International Humanist and Ethical Union met sprekers als Bat Ye'or, Ayaan Hirsi Ali en Simon Deng (van wie meer hieronder).

Francis Bok
Geboren in Soedan, was Francis Piol Bol Bok een slaaf gedurende tien jaar, maar is nu voor de afschaffing van de doodstraf, en auteur die in de Verenigde Staten woont. Op 15 mei 1986 werd Bok gevangen genomen en tot slaaf gemaakt op de leeftijd van zeven jaar tijdens een inval van een islamitische militie in het dorp van Nymlal. Bok leefden in knechtschap gedurende tien jaar voor hij ontsnapte aan de opsluiting in Kordofan, gevolgd door een reis naar de Verenigde Staten via Caïro, Egypte. Boks autobiografie, Escape from Slavery, bevat de kronieken van zijn leven in zijn vroege jeugd en zijn jaren in gevangenschap van de islam, evenals zijn werk in de Verenigde Staten voor de afschaffing van de doodstraf.

Nonie Darwish
Nonie Darwish, nu een Amerikaanse, is de dochter van een Egyptische generaal wiens familie tot de binnenste cirkel van President Nasser behoorde. Darwish heeft opgericht de Former Muslims United samen met Ibn Warraq, een organisatie die zich inzet, gedeeltelijk, in het helpen van moslims die de inherente intolerantie in de islam verwerpen, en het geweld en superioriteitszin. Darwish is de auteur van twee kritische boeken t.a.v. de islam, Cruel and Usual Punishment: The Terrifying Global Implications of Islamic Law, en Now They Call Me Infidel: Why I Renounced Jihad for America, Israel, and the War on Terror. Ze is een uitgesproken criticus van de sharia-wetten.

Brigitte Gabriel
Brigitte Gabriel is een christelijke Arabische, geboren in Libanon. Ze keek naar haar land dat een islamitische staat is geworden. Ze vond haar weg naar Amerika alleen om tot haar schrik uit te vinden, dat de Moslimbroederschap haar nieuw geadopteerde land onlangs is binnengevallen. Besliste om haar landgenoten te waarschuwen over de verschrikkelijke resultaten van het sussen van de islam en richtte ACT op! Voor Amerika, een basisorganisatie gewijd aan het voorlichten van het publiek over de islam. Gabriel is de auteur van twee boeken: They Must Be Stopped: Why We Must Defeat Radical Islam en How We Can Do It, and Because They Hate: A Survivor of Islamic Terror Warns America.

Mark Gabriel
Geboren in Egypte, groeide Mark Gabriel op als ondergedompelde in de islamitische cultuur. Hij bezocht al-Azhar, de meest prestigieuze universiteit van de islam. Na zijn afstuderen kreeg hij een positie als lector aangeboden. Tijdens zijn onderzoek, die reizen naar Oostelijke- en Westelijke landen vergden, kwam Gabriel meer af te staan van de islam, en vond zijn geschiedenis, "vanaf haar begin tot nu toe, gevuld met geweld en bloedvergieten zonder enige waardige ideologie of gevoel van fatsoen. Hij zegt: ik vroeg mezelf af 'welke godsdienst kan zo'n vernietiging van menselijk leven vergeven?' Op basis daarvan, begon ik te zien dat het islamitische volk en hun leiders plegers van geweld waren." Bij het horen dat Gabriel het "islamitische onderwijs verlaten had", hebben de autoriteiten van de al-Azhar hem verbannen uit de Universiteit en vroegen hem zich vrij te maken van de post van imam in de moskee van Amas Ebn Malek in de stad Giza. De Egyptische geheime politie heeft Gabriel aangehouden en plaatste hem in een cel zonder voedsel en water voor drie dagen, waarna hij werd gemarteld en ondervraagd voor vier dagen, voordat ze hem doorgegeven hebben naar de Calipha-gevangenis in Caïro en vrijlieten zonder aanklacht, een week later. Hij ontsnapte uit Egypte en heeft sindsdien verschillende boeken geschreven, waaronder "Islam en terrorisme".

Walid Shoebat
Walid Shoebat, een Arabische immigrant naar de Verenigde Staten, is een voormalig PLO-terrorist! Hij werd geboren in Bethlehem. In 1993 bekeerde hij zich tot het christendom na het bestuderen van de Joodse Bijbel. Na de 11 september aanslagen in 2001, begon Shoebat kritisch te worden over de islam in het openbaar. Hij verscheen ook in de mainstream media over de hele wereld en is een deskundig getuige in een aantal documentaires over de islam. Shoebat betoogt dat er parallellen zijn tussen de radicale islam en nazisme: "Seculiere dogma's als het nazisme zijn minder gevaarlijk dan het islamofascisme wat we vandaag zien... omdat islamofascisme er een religieuze draai aan heeft gegeven; het zegt: 'God de Almachtige vraagt u om dit te doen'... Het probeert zichzelf te laten groeien in vijfenvijftig islamitische staten. Dus potentieel zou je een slagingspercentage kunnen hebben van verscheidene Nazi Duitslanden, als deze mensen hun zin krijgen."

Walid Phares
Walid Phares, een Libanese christen, behaalde graden in recht, politieke wetenschappen en sociologie. Hij emigreerde naar de Verenigde Staten in 1990 en heeft gesproken voor de commissies van de VS Staat, Justitie, Defensie, en Homeland Security Service, het Congres van de Verenigde Staten, het Europese Parlement en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. Zijn geschriften leggen de politieke doctrine bloot van de islam en zoeken naar oplossingen voor de problemen die aanwezig zijn in het Westen. Zijn boeken omvatten The Confrontation: Winning the War Against Future Jihad, en The War of Ideas: Jihadism against Democracy.

Magdi Allam
Magdi Allam werd geboren in Egypte en opgevoed door moslim-ouders. Hij werd journalist en een uitgesproken criticus van de islam. In 2005 publiceerde hij een artikel waarin hij aandrong op een verbod op de bouw van moskeeën in Italië. Hij beschuldigde de moskeeën ervan haat te bevorderen en beweerde dat Italië lijdt aan "moskee-mania". Allam stelde dat de islam onlosmakelijk verbonden is met extremisme, en heeft kritiek op islam zelf, in plaats van het islamitische extremisme. Allam heeft aangevoerd: "Ik vroeg me af hoe het kon dat degenen die, net als ik, oprecht en moedig oproepen voor een 'gematigde islam' de verantwoordelijkheid krijgen voor het blootstellen van zichzelf in de eerste persoon van het aanklagen van het islamitische extremisme en terrorisme, en uiteindelijk veroordeeld worden tot de dood in de naam van de islam op basis van de Koran. Ik werd gedwongen om in te zien dat... buiten... islamitisch extremisme en terrorisme dat verscheen op mondiaal niveau, de wortel van het kwaad inherent is aan de islam."

Khaled Abu Toameh
Khaled Abu Toameh werd geboren op de "Westelijke Jordaanoever" in 1963 met Israëlisch-Arabische ouders. Hij behaalde zijn BA in de Engelse literatuur aan de Hebreeuwse Universiteit en woont in Jeruzalem. Toameh was vroeger senior-verslaggever voor The Jerusalem Report, en correspondent voor Al-Fajr, wat hij als een spreekbuis van de PLO beschrijft. Hij heeft verschillende documentaires over de "Palestijnen" geproduceerd voor de BBC, de Australische, Deense en Zweedse tv, met inbegrip van degenen die een verbinding hadden tussen Arafat en de betalingen aan de gewapende tak van Fatah, alsmede de financiële corruptie binnen de Palestijnse Autoriteit. Een van de bekendere artikelen van Toameh is "Where Are the Voices of 'Moderate' Muslims?"

Tawfik Hamid
Tawfik Hamid werd geboren in Egypte, en werd een lid van al-Gama'a al-Islamiyya. Hamid begon te prediken in de moskeeën ter bevordering van een boodschap van vrede, waardoor hij een doelwit werd van de islamitische militanten, die zijn leven bedreigden. Hamid is gemigreerd naar het Westen waar hij doceerde aan de UCLA, de Stanford University, de Universiteit van Miami en de Universiteit van Georgetown tegen het islamitisch fundamentalisme. In een Wall Street Journal artikel van 2009 daagde Hamid de islam uit om te bewijzen dat de islam een religie van vrede is, en verzocht de islamitische geleerden en geestelijken, om "een sharia-boek te produceren dat in de islamitische wereld zou worden aanvaard en dat leert dat Joden geen varkens en apen zijn, dat een oorlogsverklaring voor de islam onaanvaardbaar is, en dat het doden van afvalligen een misdaad is." Hamid heeft opiniestukken geschreven voor The Wall Street Journal, waaronder "Islam Needs To Prove It's A Religion Of Peace", en "How to End Islamophobia", en "The Trouble with Islam".

Simon Deng
Simon Deng werd geboren in Zuid-Soedan. Op een dag toen de moslim Arabieren kwamen werd Deng gevangen genomen en tot slaaf gemaakt. Hij is uiteindelijk ontsnapt en emigreerde naar de Verenigde Staten. Deng geeft in het hele land lezingen, en waarschuwt voor de verschrikkingen van een ongecontroleerde islam en sharia. Zijn belangrijkste onthullingen worden weergegeven in een toespraak op een conferentie van New York Durban Watch van 22 september 2011:

In Zuid-Soedan, mijn vaderland, werden ongeveer 4 miljoen onschuldige mannen, vrouwen en kinderen afgeslacht van 1955 tot en met 2005. Zeven miljoen werden er etnisch gezuiverd en zij werden de grootste groep vluchtelingen sinds de Tweede Wereldoorlog... Iedereen bij de VN is bezorgd over de zogenaamde Palestijnse vluchtelingen. De VN heeft een afzonderlijk agentschap, de UNRWA, voor hen. Terwijl de UNRWA hen behandelt met bijzondere voorrecht, wordt mijn volk, etnisch gezuiverd, vermoord en tot slaaf gemaakt...

Het islamitische regime in Khartoum verklaarde de jihad, en legitimeerde slaven als oorlogsbuit. Arabische milities werden gestuurd om de zuidelijke dorpen te vernietigen en werden aangemoedigd om Afrikaanse vrouwen en kinderen tot slaven te nemen. Wij geloven dat er maximaal 200.000 werden ontvoerd, overgebracht naar het noorden en verkocht als slaaf. De VN wist van deze wrede slavernij vanaf de beginperiode van het conflict. Human Right Watch heeft uitgebreide rapporten afgegeven over de kwestie. Deze verslagen verzamelen stof op VN planken. Als een voormalige slaaf en een slachtoffer van het ergste soort van racisme, sta mij toe u uit te leggen waarom ik denk dat het noemen van Israël als een racistische staat absoluut absurd en immoreel is.

Ik heb in Israël vijf keer een bezoek gebracht aan de Soedanese vluchtelingen. Laat mij u vertellen waarom ze daar terecht kwamen. Dit zijn de Soedanezen die voor het Arabische racisme zijn gevlucht, in de hoop onderdak te vinden in Egypte. Zij zaten verkeerd. In 2005 verbleven de vluchtelingen in tenten buiten de kantoren van het Hoge Commissariaat van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen in Caïro op zoek naar genade. In plaats daarvan hield de "doe-niets"-VN hun deuren gesloten en lieten de hulpeloze vrouwen en kinderen over aan de genade van de meedogenloze Egyptische veiligheidstroepen die op brute wijze ten minste zesentwintig van hen afgeslacht hebben...

Arabisch racisme is overal hetzelfde, of het nu in Khartoem of in Caïro is. Dus [de Soedanezen] bleven op zoek naar een schuilplaats en ze vonden die in Israël... toen ik de vluchtelingen vroeg over de behandeling die zij in Israël hadden ontvangen, was hun reactie absoluut het tegenovergestelde van wat de VN beweert. Ze werden verwelkomd en behandeld als menselijke wezens. Vergeleken met de situatie in Egypte beschreven zij hun leven in Israël als de "hemel". Niemand noemde hen "abid" — een Arabisch woord voor slaven en vaak gebruikt in Soedan, Egypte en andere Arabische landen...

[i] Gekregen van Robert R. Reilly (in correspondentie per e-mail) deze opmerking.

[ii] George Weigel, Faith. Reason, and the War Against Jihadism: A Call to Acton (New York: Doubleday, 2007), 17.

[iii] aangehaald in Ibn Warraq, Why I am Not a Muslim (Amherst, NY: Prometheus Books, 2003), 208, oorspronkelijk gepubliceerd in 1995, dus vóór 9/11.

[iv] Winston Churchill, The River War (Londen: Longmans, Green & Co., 1899 1st ed.. vol. II, 248-50.

Deel II. Een transnationale studie van de islam