DE AS VAN RUSLAND EN TURKIJE-IRAN

Dramatische ontwikkelingen veranderen het strategisch evenwicht in het Midden-Oosten.

22 augustus 2016 - Kenneth R. Timmerman

Een techtonische verschuiving in het machtsevenwicht in het Midden-Oosten heeft plaatsgevonden sinds de Turkse mislukte coup van medio juli, en vrijwel niemand in Washington die er aandacht aan besteedt.

Turkije en Iran verschuiven gelijktijdig naar Rusland, terwijl Rusland haar wereldwijde militaire en strategische macht uitbreidt, allemaal ten koste van de Verenigde Staten en onze bondgenoten. Dit zal grote gevolgen hebben in de hele regio, en met het potentieel dat de Amerikaanse bondgenoot Israël geïsoleerd raakt en geconfronteerd kan worden met een massale vijandige alliantie bewapend met kernwapens.

Gelovigen in bijbelse profetie zien deze nieuwe aanpassing als een stap dichterbij het bondgenootschap beschreven in Ezechiël 37-38, dat Israël uiteindelijk zal verslaan op de vlakte van Megiddo.

Het hedendaagse Israël echter doet haar best om de klap te verzachten door het oplappen van de betrekkingen met Turkije en via een samenwerking met Rusland.

Hier zijn enkele van de stappen en de tegenbewegingen die er in de afgelopen weken op het enorme driedimensionale schaakbord met meerdere spelers en tegenstanders hebben plaatsgevonden.

Rusland-Turkije: Het blijkt nu dat Russische inlichtingendiensten de Turkse president Recep Tayyip Erdogan getipt hebben enkele uren vóór de geplande staatsgreep tegen zijn regime. Toen de coupplegers lucht kregen van de Russische communicatie met de Erdogan-loyalisten van de National Intelligence Organization (MIT), haalden ze de staatsgreep, van de nachtelijke stilte, naar voren tot 9 uur, wanneer de straten nog vol waren.

Voor Erdogan kwam de Russische waarschuwing net op het nippertje, waardoor hij uit zijn hotel in Marmaris kon vluchten enkele minuten voordat vijfentwintig-special forces troepen die loyaal waren naar de coupplegers vanaf het dak van zijn hotel neerdaalden om hem te grijpen.

Met de straten in Istanbul vol met mensen, riepen Erdogans tekst- en video-berichten de aanhangers op om zich te verzetten, en dat had een maximale impact.

Na het opschonen van het leger en de regering van vermeende vijanden was Erdogans eerste buitenlandse reis naar Rusland, waar hij op 8 augustus Poetin voor zijn hulp bedankte. "De Moskou-Ankara vriendschap as wordt hersteld," riep hij uit.

Twee dagen later verweet de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, Mevlut Cavusoglu, de NAVO haar "ontwijkend houding" als reactie op Turkse verzoeken voor de overdracht van militaire technologie, en opende de deur voor een gezamenlijke militaire samenwerking met Rusland.

Cavosoglu beschuldigde de NAVO dat zij Turkije en Rusland zien als "tweederangs landen", en wees erop dat Turkije het enige NAVO-land was die weigerde om sancties te treffen tegen Rusland vanwege de annexatie van de Krim en de invasie in de Oekraïne.

Rusland heeft ook onderhandelingen gevoerd met Turkije om Russische oorlogsvliegtuigen te stationeren bij de NAVO-luchtmachtbasis in Incirlik in Turkije, waar zo'n 2400 man aan Amerikaans personeel verblijft en in quarantaine is gesteld sinds de mislukte poging tot een staatsgreep op 15 juli. En Turkije blijft eisen dat de VS de vermeende staatsgreep-plotter Fethullah Gülen zal uitleveren, die in Pennsylvania woont.

Deze besprekingen hebben het Pentagon gealarmeerd, dat op donderdag naar verluidt de evacuatie beval naar Roemenië van de naar schatting 50-70 nucleaire B-61 "dial-a-yield" zwaartekracht-atoombommen, opgeslagen op de basis.

Indien bevestigd, vormt de nucleaire terugtrekking uit Turkije een belangrijke strategische tegenvaller voor de Verenigde Staten, met Rusland als vervanging van de Verenigde Staten als de belangrijkste militaire partner van Turkije na 60 jaar van samenwerking in de NAVO.

Rusland en Iran: De opwarming van de Rusland-Turkije-relatie komt terwijl Rusland tegelijk vooruitgang boekt richting Iran.

De twee landen hebben een lange en vaak roerige geschiedenis. Het Sovjet-Iraanse Verdrag uit 1921, wat de oude tsaristische concessies in Iran beëindigde, was ook een wederzijds defensie-pact. Korte tijd geactiveerd tijdens de Tweede Wereldoorlog, grepen de Sovjets de kans om een communistische coup in het Iraanse Azerbeidzjan op te zetten in 1948, dat alleen werd ingetrokken nadat President Truman dreigde om kernwapens te gebruiken.

Opeenvolgende Iraanse regimes bleven de bedoelingen van de Sovjet-Unie verdacht vinden voor de rest van de koude oorlog.

In de afgelopen jaren hebben Iran en Rusland zich samen onttrokken aan de internationale sancties met Russische banken die betalingen verrichtten voor de Iraanse olieaankopen, en die dienst konden doen als een geleider voor de Iraanse regering in buitenlandse aankopen.

Vorige week kwam de geest van het Verdedigingsverdrag uit 1921 plotseling weer tot leven toen Rusland en Iran aangekondigden dat zij een nieuwe militaire overeenkomst hadden ondertekend dat de Russische straaljagers de Nojeh-vliegbasis in westelijk Iran mochten gebruiken voor aanvallen op de Syrische rebellen.

Dit is de eerste keer dat het Islamitische regime in Iran heeft toegestaan dat een vreemde mogendheid het Iraanse grondgebied gebruikte als basis voor offensieve militaire operaties tegen een ander land in de regio, en de stap leidde tot spanningen in het Iraanse Parlement.

Voor Rusland verminderden de vluchttijden voor de Tu - 22M 3 Backfire bommenwerpers die ze moesten afleggen naar de ISIS doelen in Syrië vanuit de Mozdok vliegbasis in Ossetië, drastisch met 2000 kilometer. Irans Nojeh air base, buiten Hamadan, ligt minder dan 900 km van het oorlogsgebied.

De kortere vluchttijden betekenden ook een kortere waarschuwingstijd voor de Syrische rebellen. Russische media rapporten beweerden dat de Verenigde Staten "satelliet surveillancegegevens" heeft aangeboden aan de Syrische rebellen over de Russische bombardementen, waardoor "verdacht veel te vaak" zij zich verspreidden voordat de zware bommenwerpers op het doelwit van Mozdok aankwamen.

De kortere afstand bekort de vluchttijd – en dus de waarschuwingstijd – met 60%, volgens de voormalige Pentagon official Stephen D. Bryen. "De vlucht uit Iran duurt hooguit tussen de 30 tot 45 minuten. Als dus de VS de rebellen waarschuwde voor de naderende Russische luchtaanvallen, was de tijd om de boodschap aan hen door te geven en daarmee daadwerkelijk hun strijdkrachten te kunnen verplaatsen en zo geen schade op te lopen, veel minder en misschien te kort om effectief te zijn," schreef Bryen in een recente blogpost.

Conclusie: Rusland staat op de rand van het realiseren van een multi-generaties droom van het bereiken van de "warme" wateren van de Perzische Golf via Iran.

Iran-Irak: Toe te voegen aan deze dramatische ontwikkelingen is de aankondiging vorige week door een Amerikaanse militaire woordvoerder, kolonel Chris Garver, dat Iran nu een leger van 100.000 gewapende strijders controleert in het naburige Irak. Terwijl de Verenigde Staten deze Iraanse uitbreiding heeft toegestaan onder het voorwendsel dat Iran hielp in de strijd tegen ISIS, kan duidelijk Iran ook op Irak haar controle uitoefenen met deze enorme georganiseerde strijdkrachten.

Terwijl geen van deze gebeurtenissen direct door de Verenigde Staten veroorzaakt werd, is duidelijk dat het gebrek aan Amerikaans leiderschap onze vijanden aanmoedigden, wier leiders een veel duidelijker strategische visie hebben dan die van ons, betreffende de richting dat ze willen dat de regio zal gaan.

Ondertussen gaat de Russische regering voort met een massaal militair moderniseringsprogramma voor tien jaar, 650 miljard dollar zo heeft Poetin aangekondigd in december 2010, ondanks de lagere olie-inkomsten. Deze plannen omvatten acht nieuwe nucleaire onderzeeërs, 600 nieuwe straaljagers, 1000 helikopters, evenals nieuwe tanks en andere apparatuur op de grond.

De meeste van deze nieuwe apparatuur is gebaseerd op de nieuwe ontwerpen die geavanceerde technologieën bevatten, en nog niet bestaande wapensystemen.

Alleen deze week al hebben de ambtenaren van de inlichtingendienst van de V.S. de lopende bouw gemeld van "tientallen ondergrondse nucleaire commando bunkers in Moskou en in het hele land blijkbaar voor gebruik in geval van een nucleaire slag. Generaal Curtis Scaparrotti, commandant van het US European Command, noemde Ruslands evoluerende doctrine over het eerste gebruik van nucleaire wapens "alarmerend".

Dit alles betekent niet dat de Verenigde Staten en Rusland worden geleid naar een directe confrontatie. Het meer waarschijnlijke gevolg, gezien de ingrijpende Russische powerplay met Turkije en Iran, is dat de Verenigde Staten gewoon de regio zal afstaan aan het Rusland van Poetin en zijn Turkse en Iraanse bondgenoten.

Het gevolg van deze verlating zal ongetwijfeld Saoedi-Arabië motiveren tot de ontwikkeling van nucleaire wapens als tegenwicht voor Iran.

Nero speelde viool toen Rome verbrandde. Obama speelt golf. Beide leiders laat het as achter in hun kielzog.

Bron: The Turkey-Russia-Iran Axis | Frontpage Mag