HET ECHTE ANTISEMITISME DAT WE MOETEN VREZEN

Moeten we nog praten over de genocidale beweging om de Joden uit te roeien, of dat het een papieren tijger is?

1 december 2016 - Daniel Greenfield

Na jaren van angstvallig negeren, ontkennen, witwassen, vergoelijken en het zelfs te rechtvaardigen, hebben de progressieven opnieuw het anti-semitisme ontdekt. Met deze geweldige archeologische vondst, als iets van Indiana Jones, heeft links het antisemitisme weer opgegraven, afgeborsteld en op de plank gezet en geplaatst achter islamofobie, transgender-fobie, racisme, homofobie en seksisme (in die volgorde van belangrijkheid).

Antisemitisme aan de linkerzijde is abrupt getransformeerd tot een excuus dat Joden gebruiken om te zwijgen in discussies over de Joodse staat, die moet worden weggevaagd, of slechts geboycot, tot het een kwestie is die slechts waard is om bezorgd over te zijn. Diverse liberale beroemdheden met Joodse achternamen kwamen naar voren om hun verbazing te uiten, dat zij "niet hadden verwacht het antisemitisme terug te zien in hun leven."

Alsof het antisemitisme op vakantie was in de Alpen, totdat het onder hun aandacht kwam. De waarheid is dat antisemitisme nooit weggegaan is. Links heeft het net bekrachtigd. En daarom is het een slechte zaak geworden.

Er was een overvloed aan antisemitisme te vinden, zelfs op de lokale college campus. Bijna elke synagoge waar ik was in de afgelopen maanden heeft gewapende bewakers buiten staan, en die geven bezoekers een TSA-behandeling. Joden vluchten vanuit de grote Europese steden naar Amerika, Canada en Israël vanwege moslim verdrukking. De grootste Joodse bevolking in de wereld wordt geconfronteerd met een eindeloze oorlog tegen een genocidale ideologie, die niet alleen om hun uitroeiing vraagt, maar ook in die richting werkt met zelfmoordaanslagen, tot aan kernwapens.

Maar er is een progressieve gentleman-overeenkomst om niet de echte golf van antisemitisme te bespreken die duizenden Joodse levens heeft gekost en etnisch steden heeft gereinigd vanwege de medeplichtigheid van links hieraan.

De recente belangstelling voor het antisemitisme in de redactionele pagina's en in de social-media vermijdt zorgvuldig om het antisemitische verleden te bespreken van Keith Ellison, een progressieve favoriet voor de DNC zetel, en zijn tijd bij de antisemitische Natie van Islam-cultus wiens lelijke voorkomen en haat hij heeft verdedigd. Links is niet geïnteresseerd in het islamitische antisemitisme. Het is sterk geïnteresseerd in het bespreken en bevorderen van de kleine groep van weerzinwekkende neonazistische trollen die onlangs een conferentie in Washington D.C. hielden, die werd bijgewoond door een paar honderd historische mislukkelingen.

Deze Twitter troll baby's klampen zich vast aan Trumps benen, bijna net zo gretig als hij ze probeert af te schudden. De "Heil Trump" stunt was een berekend gebaar, gebaseerd op de zekerheid dat de media alleen hun beweging publiciteit zou geven als ze proberen Trump te schaden door hem te koppelen aan hun mislukte beweging.

Ondanks de leugens van de media hebben ze niet de aankomende President Trump als hun de bondgenoot, maar zijn behoeftige wanhopige stalkers.

De neo-nazi's zijn omgedoopt als gevolg van hun eigen walgelijkheid, of ze nu gericht zijn op Trump of op de Joden op Twitter. In plaats van te proberen en geen legitimiteit te krijgen, omhelsden zij de klassieke trollentactiek van proberen aandacht te krijgen door zich zo weerzinwekkend mogelijk op te stellen. Maar hoewel het gemakkelijk is om nazi-propaganda te tweeten naar duizend marionetten-accounts van beroemde mensen op Twitter, tot iemand het opschrijft, toch valt de zwendel uit elkaar wanneer je probeert ook de achterste helft te vullen van een Holiday Inn conferentieruimte.

Het is gemakkelijk om een reële dreiging van een valse bedreiging te onderscheiden. Nep bedreigingen verdwijnen als je ze negeert. Reële dreigingen groeien alleen, ze zijn dodelijker als je ze negeert. Internet-trollen zijn de eerstgenoemde. Islamitische terreur de laatste.

Deze zelfde zeer liberale organisaties, die beweren zeer bezorgd te zijn over de Twitter-trollen, doen een witwas over het echte antisemitisme. De ster van de ADL (Anti-Defamation League) conferentie over het antisemitisme was Pepe, die was een papieren tijger, een idee dat is geadopteerd door een breed scala van online gemeenschappen, met inbegrip van de neo-nazi's. De ADL kreeg koppen en bespotte hem door Pepe toe te voegen aan zijn eigen database van haat-symbolen.

Terwijl de ADL de bedreiging van een papieren tijger aan het bestrijden was, beval de conferentie een commissie aan voor het bespreken van een delegitimatie van Israël, die antisemitisch is en een platform wil bieden aan anti-Israël-activisten die de aanvallen op Israël verdedigen en zelfs sommige vormen van BDS. De ADL is van mening dat een papieren tijger op sociale media een veel ernstiger bedreiging is, maar dat een delegitimatie van de Joodse staat open staat voor debat.

Het aanmerken van het antisemitisme, belichaamd door neonazistische trollen op Twitter, is verachtelijk vanwege de inhoud, maar hulpeloos tegenover iedereen die het zijn rechten ontneemt. Het antisemitisme waar we bezorgd over moeten worden, is de systematische delegitimatie van de Joden als volk. Het is een klim naar de macht door een politieke ideologie die ontkent dat de Joden fundamentele burgerrechten hebben, zoals het recht om het leven te leven waar ze voor kiezen, en slechts het recht om te leven hebben. Antisemitisme is op zijn gevaarlijkst wanneer het niet zichtbaar is, omdat het uitgegroeid is tot een heersende consensus.

Antisemitisme is het gevaarlijkste wanneer niemand het durft te noemen uit vrees voor wat het is.

De ADL en andere liberale fracties hebben Keith Ellison verdedigd, ondanks zijn geschiedenis van antisemitisme. Gevraagd naar zijn steun voor Ellison, zei Senator Schumer schouderophalend: "Ik ben niet bezorgd over het Israël-spul." Het "Israël spul" waarover Schumer niet bezorgd is, dat is het noemen van Israël als een apartheidsstaat en het aanvallen van het recht op zelfverdediging. Het omvatte de afgelopen promotie en de verdediging van een verachtelijk antisemitisme.

Maar ten diepste gaat het "Israël spul" over de vraag of ons land de uitdaging blijft aangaan betreffende het recht van de Joden om in hun thuisland te wonen en om zich te verdedigen tegen een genocidale cult.

Het "Israël-spul" is de vraag of de Joden rechten hebben als volk. De linksen beantwoordden die vraag ontkennend. Joden waren geen volk. Ze hadden geen rechten. Ze moesten worden uitgeroeid.

En dat is waartoe de linkerzijde actief is overgegaan.

Als links de macht heeft gerealiseerd, of het nu in de USSR of in Nicaragua is, dan begint het met de uitroeiing van de Joden als volk. Links is net zo antisemitisch als elke Twitter-trol. Het heeft alleen een betere PR.

Links wil Joden laten geloven dat een papieren tijger een grotere bedreiging is dan een DNC-hoofd die lid was van één van de meest verachtelijke antisemitische sekten in het land, en blijft werken tegen de Joodse staat. Dat is de gevaarlijke en dodelijke leugen van lafaards die medeplichtig zijn aan het antisemitisme.

Het is gemakkelijk om gaskamer-tekeningen te veroordelen op sociale media. Het is ook slap en ontwijkend. Er ligt geen grote morele deugd in het aan de kaak stellen van gedrag dat iedereen al weerzinwekkend acht. De echte uitdaging van de bestrijding van het antisemitisme ligt in het aan de kaak stellen van dit politieke equivalent als een openbare urinoir.

Het echte antisemitisme-gevecht is confronteren tegen de witgekalkte en gemainstreamde vormen. Alles wat minder is, is slappe lafheid van een Abe Foxman of de achterbaksheid en medeplichtigheid van een Jonathan Greenblatt.

Moeten we spreken over het werkelijke antisemitisme of over een papieren tijger?

De Joodse gemeenschappen in Europa die het overleefden en zich herbouwden na de Holocaust, worden nu ontvolkt door vervolging door moslimmigranten en kolonisten. Islamitisch geweld is nog steeds de belangrijkste bron van gevaarlijke aanvallen op de joodse synagogen in Europa en Amerika. Ondanks dit moedigt Duitsland de enorme aantallen moslims aan om in het land te komen, ondanks de waarschuwende stemmen van Joodse leiders.

De enige en meest succesvolle ideologie die verlangt te ontkennen dat Joden gelijke rechten in het westen hebben vandaag, is niet een halve conferentieruimte gevuld met neo-nazi's, maar het islamisme. Islamitische organisaties, met inbegrip van CAIR en ISNA, hebben een alliantie gevormd met links vanwege hun antisemitisme. Hun doel is de heropleving van een systeem met de discriminerende islamitische wetten die gelijke rechten aan de Joden en alle andere niet-moslims ontkent.

De opkomst van de islam ontvolkte de Joodse gemeenschappen van het Midden-Oosten. Israël blijft standhouden tegen de stroom van gewelddadige islamitische kwezelarij in door de kracht van wapens. En blijft het recht verdedigen van Joden om te bestaan tegenover het racistische islamitische geweld, en wordt voortdurend aangevallen door links. Als de Joodse gemeenschappen van Europa beginnen te verdwijnen, is het laatste toevluchtsoord van de Joden in het westen de Verenigde Staten van Amerika geworden. Maar de linkse eisen daar is, dat de islamitische migratie toegestaan zal worden naar de Joden van Amerika te doen, wat ze tegen hen heeft gedaan in Europa.

Obama lanceerde een diplomatieke reset met een genocidale terreurstaat, die openlijk de moord op miljoenen Joden aanprijst. En hij financierde deze reset met miljarden van de dollars van de belastingbetaler, en die werden illegaal gesmokkeld met een ongemarkeerd vrachtvliegtuig, met talloze miljarden meer in sanctie-verlichtingen en het toelaten van een kernwapenprogramma. Hij bespioneerde zelfs Israël om te voorkomen dat het Irans nucleaire wapenprogramma weg zou nemen.

Geld, dat illegaal werd gesmokkeld door een linkse regering naar terroristen toe, dat kan worden gebruikt voor de financiering van het antisemitische geweld en een nucleair wapenprogramma, waarvan het doel is de moord op miljoenen joden.

Maar zeker, laten we met alle kracht spreken over de karikaturen van de papieren tijgers. Dat is veel gemakkelijker dan het bespreken van de reële dreiging door het antisemitisme.

Bron: The Real Anti-Semitism to Fear | Frontpage Mag