De "andere" Palestijnen

door Khaled Abu Toameh | 31 augustus 2016

Bijna 3500 Palestijnen zijn er gedood in Syrië sinds 2011. Maar omdat deze Palestijnen werden gedood door Arabieren, en niet door de Israëli's, is dit feit geen nieuws in de mainstream media, of van enig belang voor de "mensenrechten"-forums.

Het lijkt wel of de internationale gemeenschap is vergeten dat er ook Palestijnen kunnen worden gevonden ver buiten de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Deze "andere" Palestijnen wonen in Arabische landen zoals Syrië, Jordanië en Libanon, en hun vele ernstiger grieven zijn blijkbaar van geen belang voor de internationale gemeenschap. Het zijn alleen de Palestijnen die woonachtig zijn in de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook die internationale aandacht vergaren. Waarom? Omdat het juist deze individuen zijn die de internationale gemeenschap gebruikt als wapen tegen Israël.

Bijna 3500 Palestijnen zijn gedood in Syrië sinds het begin van de burgeroorlog in 2011. Maar omdat deze Palestijnen werden gedood door de Arabieren, en niet door de Israëli's, is dit feit geen nieuws in de mainstream media. Dit cijfer verscheen vorige week bij de Londense actiegroep voor Palestijnen van Syrië (AGPS), opgericht in 2012 met het doel het lijden van de Palestijnen in dat land te documenteren en lijsten te maken van slachtoffers, gevangenen en vermisten, om een database aan te leggen voor de "mensenrechten"forums.

Tot nu toe hebben de "mensenrechten"-forums weinig aandacht besteed aan dergelijke bevindingen. Ze zijn inderdaad te druk om er veel kennis van te nemen, als ze helemaal bezig zijn met Israël.

Door hun aandacht te concentreren alleen op de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, proberen deze "mensenrechten"-forums voortdurend manieren te vinden om Israël verantwoordelijk houden voor de misstanden, en onderwijl negeren ze de misdaden van Arabieren tegen hun Palestijnse broeders. Deze obsessie met Israël, die soms belachelijke hoogten heeft bereikt, is een grote on-dienst aan de Palestijnse slachtoffers van de Arabische misdaden.

Als u bepaalde getallen neemt, volgens AGPS, werden 85 Palestijnen gedood in Syrië in het eerste jaar van de burgeroorlog in 2011. Het jaar daarop steeg het aantal tot 776. Het jaar 2013 zag het hoogste aantal Palestijnse slachtoffers: 1015. In 2014 was het aantal Palestijnen die werden gedood in Syrië 724. Het volgende jaar werden 502 Palestijnen gedood. En sinds het begin van dit jaar (tot en met juli) werden er ongeveer 200 Palestijnen gedood in Syrië.

Hoe werden deze Palestijnen gedood? De groep zegt dat ze werden gedood als gevolg van directe beschietingen, gewapende conflicten, martelingen in de gevangenis, bomaanslagen, en als gevolg van het belegeren van hun vluchtelingenkampen in Syrië.

Toch lijkt de benarde situatie van deze bevolking in Syrië niet bovenaan de lijst te staan voor de Palestijnse Autoriteit (PA) in Ramallah. De trotse plaats op die lijst gaat naar Israël en geeft de schuld aan hen voor alles wat de PA zelf heeft veroorzaakt. Voor PA-President Mahmoud Abbas en zijn hoge functionarissen op de Westelijke Jordaanoever worden de Palestijnen in Syrië gewoon niet beoordeeld. In feite is het PA-leiderschap momenteel bezig, in een stap die de geest verwart, om te proberen de betrekkingen te verbeteren met het regime van Assad in Syrië - het regime dat hen doodt, gevangen neemt en martelt in grote aantallen van Palestijnen, en dat op een dagelijkse basis.

In een actie die veel Palestijnen in Syrië woedend maakte, vierde de Palestijnse Autoriteit onlangs de inhuldiging van een nieuwe Palestijnse ambassade in Damascus. "Zij [de PA leiderschap] hebben de Palestijnen in Syrië verkocht en zich verzoend met het Syrische regime," merkte een Palestijn uit Syrië op.

Een andere Palestijn reageerde zo: "Nu weten we waarom verschillende PLO-delegaties een bezoek hebben gebracht aan Syrië onlangs; zij trachtten hun banden te vernieuwen met het regime zonder waarborgen voor de veiligheid van onze vluchtelingenkampen of te zoeken naar de bevrijding van Palestijnen in [Syrische] gevangenissen."

Anderen beschuldigden de leiding van de Palestijnse Autoriteit ervan "het bloed van Palestijnen opgeofferd" te hebben. Ze hebben er toen op gewezen dat het Syrische regime, door de opening van de nieuwe ambassade toe te staan, de PA beloonde over de rug van de benarde situatie van Palestijnen in Syrië. De Palestijnen klaagden dat de PA-diplomaten en vertegenwoordigers in Damascus, aan wie ze in het verleden een beroep gedaan hadden voor hulp, zij hun oproepen hebben genegeerd.

Internationale mediakanalen brengen geregeld verslag uit over de "watercrisis" in Palestijnse steden en dorpen, met name in de Westelijke Jordaanoever. Dit is een verhaal dat zich bijna elke zomer herhaalt, aangezien sommige buitenlandse journalisten op zoek zijn naar een verhaal dat negatief is over Israël. En er is niets comfortabeler dan Israël verantwoordelijk te stellen voor de "watercrisis" op de Westelijke Jordaanoever.

Maar hoeveel Westerse journalisten hebben bezorgd geïnformeerd over de dorst van de Palestijnen in het Yarmouk-vluchtelingenkamp in Syrië? Weet iemand in de internationale gemeenschap dat dit kamp zonder watervoorziening is geweest gedurende meer dan 720 dagen? Of dat het kamp zonder elektriciteit is geweest gedurende de afgelopen drie jaar?

Yarmouk ligt op slechts acht kilometer van het centrum van Damascus, en is het grootste Palestijns vluchtelingenkamp in Syrië. Dat wil zeggen, het was het grootste kamp. In juni 2002 woonden er 112.000 Palestijnen in Yarmouk. Tegen het einde van 2014 was de bevolking gedecimeerd tot minder dan 20.000. Medische bronnen zeggen dat veel van de bewoners van het kamp aan een groot aantal ziekten lijden.

Deze cijfers zijn alarmerend, maar niet voor het leiderschap van de Palestijnse Autoriteit of de mainstreammedia en de "mensenrechten"-organisaties in het Westen. Noch is de alarmbel geluid over de meer dan 12.000 Palestijnen die wegkwijnen in de gevangenissen van Syrië, zonder het recht om een advocaat of familie leden te zien. Het gaat hierbij ook om 765 kinderen en 543 vrouwen. Volgens Palestijnse bronnen zijn zo'n 503 Palestijnse gevangenen gestorven in de afgelopen jaren onder de folteringen.

Bronnen zeggen dat sommige van de Palestijnse vrouwelijke gevangenen zijn verkracht door hun ondervragers en bewakers. Huda, een 19-jarige meisje uit Yarmouk, zei dat ze zwanger is geraakt na herhaaldelijke groepsverkrachting, toen zij werd vastgehouden in een Syrische gevangenis voor 15 dagen. "Soms verkrachtten ze me meer dan 10 keer per dag," vertelde Huda, en dat ze als gevolg hiervan aan ernstige bloedingen leed en het bewustzijn verloor. Ze vertelde ook in een urenlang interview hoe zij in een cel gedurende drie weken werd vastgehouden met de lichamen van andere gevangenen die waren doodgemarteld.

Dergelijke verhalen halen maar zelden de pagina's van grote kranten in het Westen. Noch worden deze verhalen besproken tijdens conferenties die gehouden worden door verschillende internationale mensenrechtenorganisaties, of zelfs de Verenigde Naties. Alleen praat de wereld over de Palestijnse gevangenen die zijn opgesloten door Israël. De leiding van de Palestijnse Autoriteit mist nooit een kans om aan te dringen op vrijlating van Palestijnen die worden vastgehouden door Israël, waarbij de meesten ervan worden verdacht zich schuldig te hebben gemaakt aan terrorisme. Maar als het gaat om de duizenden die zijn gemarteld in Syrië, houden de leiders van de PA in Ramallah zich dodelijk stil. Omwille van de nauwkeurigheid is het vermeldenswaard dat de Palestijnse facties van Fatah en Hamas soms contact hebben opgenomen met de Syrische autoriteiten met betrekking tot de gevangenen -- maar het blijkt dat de twee groepen alleen de vrijlating zochten van een aantal van hun leden.

Verslagen uit Syrië zeggen dat de drie Palestijnse vluchtelingenkampen onder zware belegering liggen van het Syrische leger en de bijbehorende Palestijnse marionetten groepen. Yarmouk bijvoorbeeld, ligt al onder beleg voor ruim 970 dagen, terwijl het vluchtelingenkamp Al-Sabinah al meer dan 820 dagen belegerd is geweest. Het Handarat kamp wordt geconfronteerd met hetzelfde lot voor meer dan 1000 dagen. De meeste van de bewoners van deze kampen waren gedwongen om hun huizen te ontvluchten. In Yarmouk zijn 186 Palestijnen omgekomen van de honger of gebrek aan medische aandacht. Meer dan 70% van het kamp Daraa is volledig vernield vanwege de terugkerende beschietingen door het Syrische leger en andere milities.

De Palestijnen van Syrië zouden gelukkiger zijn geweest als ze hadden geleefd op de Westelijke Jordaanoever of in de Gazastrook. Dan zouden de internationale gemeenschap en de media hen zeker zijn opgevallen. Nu besteden de westerse journalisten veel tijd aan Palestijnen die bij de Israëlische controleposten op de Westelijke Jordaanoever worden vertraagd, maar negeren de vaten met explosieven die het Syrische leger liet neerdalen op de woonwijken van de vluchtelingenkampen in Syrië. Men kan beginnen zich af te vragen waar ze echt mee bezig zijn.

Khaled Abu Toameh, een bekroond journalist, gevestigd in Jeruzalem.

© 2016 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: The "Other" Palestinians