Mahmoud Abbas en andere Sovjet-spoken

door Caroline Glick - 8 september 2016

De onthulling van Abbas' dienst bij de KGB eist van ons dat we erkennen dat het lange spel van ondermijning van de Sovjets verder gaat tot op vandaag.

Het bericht van Kanaal 1 op woensdag, dat de huidige Palestijnse Autoriteit president en PLO-leider Mahmoud Abbas in 1983 diende als KGB-agent is nauwelijks het verhaal van het jaar, maar het doet ons wel herinneren aan bepaalde half vergeten feiten over de Koude Oorlog, die steeds actueler worden.

De nauwe en slaafse relatie van de PLO met de KGB werd voor het eerst op een systematische manier onthuld in 1987 met de publicatie van 'Red Horizons: Chronicles of a Communist Spy Chief, exposé van de Sovjet-Unie en de Roemeense Koude Oorlog-operaties', geschreven door het voormalige Roemeense hoofd van de inlichtingendienst, Lt.-Gen. Ion Pacepa. Pacepa, die in 1978 na te hebben gediend als hoofd van de DIE, Roemenië's KGB, naar de VS overliep, was de hoogstgeplaatste inlichtingen-officier van het Sovjetblok ooit.

In zijn boek onthulde Pacepa dat "de PLO was bedacht door de KGB".

Pacepa legde uit hoe de Roemeense dictator Nicolae Ceausescu, op aanwijzing van Moskou, Yasser Arafat overtuigde de politieke strijd op een nep-verklaring te laten berusten, namelijk dat hij het terrorisme had verlaten, om zo de Westerse wil te verzwakken om zichzelf te verdedigen en om Israël aan zijn eigen legitimiteit te laten twijfelen.

Woensdag bracht Kanaal 1 een reportage over Abbas. Dat was gebaseerd op nieuwe onthullingen van het Mitrokhin Archief. Vasili Mitrokhin was een hooggeplaatste archivaris bij de KGB, die heimelijk KGB-documenten kopieerde gedurende vele jaren en deze exemplaren verborg in zijn huis. In 1991 liep Mitrokhin over naar Groot-Brittannië en nam zijn archief van 25.000 kopieën aan documenten met zich mee.

In 2004 werd het tweede deel van zijn geredigeerde archief gepubliceerd. Het deel met de titel 'The World Was Going Our Way: de KGB en de Slag voor de Derde Wereld', is gericht op de inspanningen van de KGB om de Derde Wereld te gebruiken als strategisch wapen in de strijd tegen het Westen. Dat deel wijdt twee hoofdstukken aan de campagne van de KGB tegen Israël.

Mitrokhin onthulde dat Israël voor de KGB een doelwit van ondermijning was, het tweede achter de Verenigde Staten. De KGB zorgde voor meerdere politieke agenten in het Israëlische Links, en meerdere Palestijnse agenten bij de terroristische kern van de PLO.

Volgens het rapport van Kanaal 1 begon Abbas zijn officiële dienst voor de KGB in 1983.

In werkelijkheid bestonden zijn KGB-banden reeds langer dan 1983.

In 1982 ontving Abbas een doctoraat van de Patrice Lumumba University, de KGB U, in Moskou. Volgens KGB overlopers ontving 90 procent van de docenten en medewerkers van de universiteit hun salaris van de KGB. Het doel was om KGB-agenten op te leiden uit de derde wereld, met inbegrip van terroristen. Abbas' mede-student was de meester-terrorist Carlos de Jakhals, en ook toekomstig Iraans dictator Ayatollah Ali Khamenei.

Abbas kreeg een doctoraat voor een proefschrift om de Holocaust te ontkennen. Dat wil zeggen, hij gebruikte de dekmantel van de academische wereld om de Joodse staat te belasteren en de Joodse geschiedenis en het lijden te ontkennen - een praktijk die hij sindsdien altijd bij de hand heeft gehad.

In plaats van zijn energie te besteden aan het vermoorden van Israëliërs langs de lijnen van het revolutionaire programma, legde Ceausescu aan Arafat voor dat Abbas' belangrijkste focus was: de ondermijning van het Europese en Israëlische Links.

Tot het midden van de jaren 1970 waren de Arabische terroristen niet in staat om vooruitgang te boeken in Israël omdat er geen belangrijke politieke krachten in de Israëlische samenleving waren, die de rechtvaardigheid en moraliteit van de staat in twijfel trokken, of dat ze de PLO als niets anders zagen dan een terroristische organisatie die drukdoende was met de vernietiging van Israël en het uitmoorden van haar burgers.

De situatie veranderde met de opkomst van de Likud, en toen Rechts aan de macht kwam in 1977. Aangezien Likud Labor verdrong als de grootste partij in Israël, werd uiterst links vatbaarder voor ondermijning.

Abbas richtte zijn inspanningen op het ontwikkelen van banden met het Israëlische uiterste links. Zijn inspanningen culmineerden in 1993 in de Oslo vredesakkoordden, die Abbas onderhandelde met de Israëlische linkse activisten die verbonden waren aan de toenmalige Minister van Buitenlandse Zaken Shimon Peres, via zijn plaatsvervanger Yossi Beilin.

Het succes van de PLO om de Rabin-Peres-regering te overtuigen, dat men het doel, namelijk de vernietiging van Israël, had verlaten, kwam twee jaar na de ondergang van de Sovjet-Unie. Met andere woorden, de campagne van de anti-westerse ondermijning van de KGB overleefde zelfs de Sovjet-Unie.

Inderdaad ging het verder met steeds grotere kracht en gevolgen. Vandaag hebben de ondermijnende campagnes, die voor het eerst vrucht droegen in de oorlog in Vietnam, een situatie gebracht waarbij in toenemende mate de Westerse elites niet meer de morele basis van hun samenleving accepteren.

Neem het geval van de NFL rugby-back Colin Kaepernick. Vorige maand veroorzaakte Kaepernick publieke verontwaardiging, toen hij weigerde op te staan ​​voor het Amerikaanse volkslied bij het begin van een voetbalwedstrijd. Kaepernick verdedigde zich door te stellen dat de VS immoreel is. "Ik ben niet van plan om op te staan, met trots voor een vlag van een land dat zwarte mensen en kleurlingen onderdrukt," zei hij.

In plaats van de VS tegen deze aanval te verdedigen, en erop aan te dringen dat deze symbolen respect vereisen, zei President Barack Obama slechts dat Kaepernick recht had op zijn mening.

Dan is er nog Duitsland. Deze week kwam bondskanselier Angela Merkels CDU-partij op de derde plaats terecht in de regionale verkiezingen, en dat op Merkels eigen thuisterrein, achter de uiterst rechtse anti-immigratie AfD-partij.

Merkels politieke ineenstorting dankt zij geheel aan haar weigering om haar open grensbeleid op te geven.

Dat beleid stelde meer dan een miljoen, overwegend islamitische immigranten in staat om in Duitsland binnen te stromen vorig jaar. Een extra 300.000 worden er dit jaar verwacht.

Merkels medewerkers beweren dat ze opereert vanuit de overtuiging dat het Duitse nazi-verleden zich verzet zich tegen elke poging om de Duitse samenleving te beschermen tegen islamitische immigranten. Voor Merkel is Duitsland diepgeworteld immoreel en heeft het daarom geen recht om de eigen identiteit of cultuur te verdedigen.

Het gevoel onder Westerse elites dat de Westerse cultuur en geschiedenis als geheel er moreel zwak uitziet, heeft hun bezorgdheid over hun toekomst getemperd. Deze verminderde betrokkenheid bij het beveiligen van hun eigen samenlevingen met betrekking tot de toekomst is het duidelijkst in de Westerse geboortecijfers, die onder de vervangingsratio liggen, en dat al meer dan een decennium. Vorig jaar voor het eerst waren er in Europa minder sterfgevallen dan geboorten.

De situatie aan de andere kant van het voormalige IJzeren Gordijn is eveneens beladen. De Russische samenleving is economisch en cultureel gebroken door de Sovjet-nederlaag in de Koude Oorlog, en ook door het onvermogen van het post-Koude Oorlog leiderschap om een ​​leven-bevestigende visie te presenteren voor een nieuw Rusland.

In sommige opzichten is het Rusland van na de Koude Oorlog het spiegelbeeld van het ondermijnde Westen. Terwijl de Westerse linksen aandringen op het aanvaarden van de socialistische economie van verzorgingsstaten - die gezien de demografische realiteit onhoudbaar zijn op de lange termijn - om hun schuld te boeten vanwege het kapitalisme en kolonialisme, hebben de leiders van Rusland een groot deel van hun mensen aan hun lot overgelaten.

Rusland besteedt iets meer dan een derde van wat OESO-landen besteden aan volksgezondheid. En de lage investering is te zien.

Volgens de Wereld Gezondheids Organisatie wordt een derde van alle sterfgevallen in Rusland in 2012 veroorzaakt door alcohol. De Russische mannelijke levensverwachting is 64 - lager dan het een honderd jaar geleden was.

Drugsverslavingscijfers stijgen, net als de HIV-infectie cijfers.

Net als de Europeanen hebben de Russen hun belangstelling voor de toekomst verloren, in toenemende mate niet inclusief Rusland. Met geboortecijfers onder het vervangingsniveau schat de VN dat de Russische bevolking in 2060 in de beroepsactieve leeftijd zal zijn gekrompen met 15 procent.

Als gevolg van de schaarste aan werknemers, net als in Europa, zal Rusland een massieve en overwegend islamitische immigratie ervaren. De Russische niveaus van immigratie staan tweede achter de Verenigde Staten. In reactie daarop, is de vreemdelingenhaat een groeiende sociale kracht in Rusland.

Volgens David Satter, auteur van het onlangs uitgegeven 'The Less You Know, the Better You Sleep [Hoe minder je weer, hoe beter je slaapt]: Ruslands weg naar terreur en dictatuur onder Jeltsin en Poetin' gaat over de sombere vooruitzichten van Rusland, die versterkt worden door de lange-termijn vooruitzichten vanwege lagere olie- en gasprijzen, en heeft geleid tot een situatie waarin president Vladimir Poetin en zijn collega's niet nadenken over de lange termijn toekomst van hun land. Hun internationale overwegingen zijn in het bijzonder op basis van hun beoordeling van direct mogelijke resultaten.

Aangezien het Russische leiderschap geen last heeft van de beschavingsneurose die de Sovjets hebben toegebracht aan het Westen, evenals de Sovjet-leiders voor hem, stelt Poetins korte termijn spel hem in staat om het beleid met mogelijk hoge korte termijn resultaten te spelen, ongeacht de lange termijn risico's die zij creëren. Het beleid van Rusland in Syrië en richting Iran zijn een voorbeeld.

Aan de andere kant van de kloof in Europa besteden de elites de resterende dagen die ze aan de macht zijn om zich vrij te pleiten van imperialistische en kapitalistische schuld. Daartoe hebben zij de beweegredenen geadopteerd van hen die ten onrechte geloven dat ze het meest slachtoffer waren vanwege hun voorgangers.

Hetzelfde geldt ook, zij het in mindere mate, in de Verenigde Staten.

Dit brengt ons weer terug bij KGB-agent Abbas en zijn doelwit, Israël.

Tegenover de grote overmacht, en tegen een hoge prijs, is in de afgelopen 10 jaar de Israëlische samenleving gestopt met te luisteren naar de stemmen van de Linkse napraters van Abbas' leugens, namelijk dat Israël in zonde werd geboren, als een Westers koloniaal implantaat. Gezien wat er op het spel staat, zijn de meeste Israëli's er vandaag toe gekomen om te beseffen dat ons nationale zelfvertrouwen een essentieel onderdeel is van onze overleving op de lange termijn.

Dit inzicht, samen met een heldere beoordeling van wat onze gesprekspartners in Moskou, Parijs, New York en Brussel drijft, moet ons buitenlandse beleid vormen in de komende jaren.

Wanneer we geconfronteerd worden met buitenlandse regeringen wiens samenlevingen een gebrekkig vooruitzicht hebben op de lange termijn, dan moet Israël zijn verlangen opzij zetten naar een duurzame vrede en stabiliteit, en de focus richten op de korte termijn coöperatieve banden. Het moet ook erkennen dat de belangen van onze partners onderhevig zijn aan veranderingen van het moment.

De onthulling van Abbas' KGB-dienst eist van ons dat we erkennen dat het lange spel van ondermijning van de Sovjets doorgaat tot op vandaag. Als dan de Westerse samenlevingen volharden, en de centrale stelling van de Sovjets te verwerpen dat zij onwaardig zijn om te overleven, dan is dat niet aan Israël om te beslissen. Daarom ook zal Israël de Russen niet overtuigen om een ​​toekomst te omarmen die gebaseerd is op vrijheid en op de onschendbaarheid van het leven.

Het enige wat we kunnen doen is hen het beste wensen en het korte termijn met hen meespelen - met het behoud van onze lange-termijn belangen voorop en centraal in onze gedachten.

www.CarolineGlick.com

Bron: Column One: Mahmoud Abbas and other Soviet ghosts - Opinion - Jerusalem Post