Artikel

De 70 weken van Daniël

8 april 2015 | door Jack Kelley

Velen geloven dat Daniël 9:24-27 het belangrijkste gedeelte van alle profetieën in de Schrift is. Bijna elke fout die ik heb gemaakt in het bestuderen van de verschillende interpretaties van de eindtijdprofetieën, kan worden teruggevoerd op een misverstand over dit gedeelte. Laten we beginnen met een bijgewerkte en uitgebreide studie van deze belangrijke profetie.

Voordat u erin duikt, hebben we een kleine back-up en herziening nodig van de context. Daniël was waarschijnlijk een oude man, in zijn tachtiger jaren. Hij was bijna 70 jaar in Babylon geweest en wist door het lezen van de onlangs voltooide boekrol van Jeremia (en dan specifiek het deel dat we kennen als Jeremia 25:8-11) dat de 70 jaren van gevangenschap die God voor Israël had verordend, bijna voorbij waren (Daniël 9:2).

De reden voor de gevangenschap was Israëls aanhoudelijke aanbidden van de valse goden van hun heidense buren. De duur van 70 jaar kwam voort uit het feit dat ze gedurende 490 jaar hadden nagelaten om hun landbouwgrond gedurende één jaar braak te laten liggen na elke zeven jaar, zoals God had geboden in Leviticus 25-27. De Heer had al die tijd geduld, maar uiteindelijk stuurde Hij hen naar Babylon om zodoende het land de 70 jaren van rust te geven (2Kron.36:21).

Het begin van Daniel 9 laat Daniëls gebed zien, dat hij de Heer eraan herinnert dat de 70 jaren van straf bijna voorbij waren en hij vroeg om genade namens zijn volk. Voordat hij zijn gebed kon afmaken, verscheen de engel Gabriël aan hem en sprak de woorden die wij uit Daniël 9:24-27 kennen. Laten we lezen over de hele zaak om een overzicht te krijgen, en vervolgens vers voor vers door te nemen.

"Zeventig weken zijn er bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtreding te beëindigen, de zonden te verzegelen, de ongerechtigheid te verzoenen, om een eeuwige gerechtigheid tot stand te brengen, om visioen en profeet te verzegelen, en om de Heiligheid van heiligheden te zalven. U moet weten en begrijpen: vanaf de tijd dat het woord uitgaat om te laten terugkeren en om Jeruzalem te herbouwen tot op Messias, de Vorst, verstrijken er zeven weken en tweeënzestig weken. Plein en gracht zullen opnieuw gebouwd worden, maar wel in benauwde tijden. Na de tweeënzestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hemzelf zijn. Een volk van een vorst, een volk dat komen zal, zal de stad en het heiligdom te gronde richten. Het einde ervan zal zijn in de overstromende vloed en tot het einde toe zal er oorlog zijn, verwoestingen, waartoe vast besloten is. Hij zal voor velen het verbond versterken, één week lang. Halverwege de week zal Hij slachtoffer en graanoffer doen ophouden. Over de gruwelijke vleugel zal een verwoester zijn, zelfs tot aan de voleinding, die, vast besloten, uitgegoten zal worden over de verwoeste" (Daniël 9:24-27).

Geen profetie in de hele Schrift is meer van belang voor ons begrip van de eindtijd dan deze vier verzen. Eerst een paar fundamentele verduidelijkingen op rij, dan zullen we vers voor vers dit gedeelte interpreteren. Het Hebreeuwse woord dat vertaald is met weken (of zevens) verwijst naar een periode van 7 jaar, zoals het woord decennium naar een periode van 10 jaar verwijst. Het betekent letterlijk "een week van jaren". Dus is 70 weken 70 x 7 jaar ,of 490 jaar. Deze periode is verdeeld in drie delen, 7 weken of 49 jaar, 62 weken of 434 jaar, en 1 week of 7 jaar. Laten we beginnen.

Zittend op zijn hemelse troon, verordende God dat zes dingen zou worden afgewerkt voor Daniëls volk (Israël) en Daniëls de heilige stad (Jeruzalem) tijdens een bepaalde periode van 490 jaar. (Heiligheid der heiligheden of 'de meest Heilige' (plaats) verwijst naar de Joodse tempel in Jeruzalem.)

We moeten beseffen dat men in het Hebreeuws deze dingen een beetje anders leest. Letterlijk heeft God vastgesteld:
1. beperken of bedwingen van de overtreding (ook vertaald als opstand)
2. verzegeling van hun zonden (alsof ze in een verzegelde container zitten)
3. verzoening doen (teruggave) van hun ongerechtigheid
4. hen in een toestand brengen van eeuwigdurende gerechtigheid
5. verzegelen (hetzelfde woord als punt 2) van visioen en profetie
6. zalven (wijden) van de meest heilige plaats (heiligdom)

In gewone taal: zo zou God een einde maken aan hun opstand tegen Hem, hun zonden wegnemen en de straf betalen die zij hadden opgehoopt, de mensen in een toestand brengen van eeuwigdurende gerechtigheid, de vervulling van de resterende profetieën, en het zalven van de tempel. Dit alles moest worden volbracht door hun Messias (Jezus), omdat niemand anders dat kon doen. Hadden ze Hem aanvaard als hun Verlosser zou hun opstand tegen God zijn beëindigd. Hun zonden zouden allen zijn vergeven, en was de volledige straf betaald voor hen. Zij zouden in een staat van eeuwige gerechtigheid zijn binnengegaan, hun profetieën zou zijn vervuld en de herbouwde Tempel zou zijn gewijd. Hier moet worden opgemerkt dat hoewel het lijkt te zijn aanvaard door Hem, God nooit woonde in de 2de tempel, noch was de ark van het verbond daar en nooit een verzoendeksel daar ooit is gepresenteerd.

"U moet weten en begrijpen: vanaf de tijd dat het woord uitgaat om te laten terugkeren en om Jeruzalem te herbouwen tot op Messias, de Vorst, verstrijken er zeven weken en tweeënzestig weken. Plein en gracht zullen opnieuw gebouwd worden, maar wel in benauwde tijden" (Daniël 9:25).

Dit is een duidelijke profetie over de tijd van de Eerste Komst. Toen dit bericht door de engel Gabriel aan Daniël werd gegeven, was Jeruzalem al bijna 70 jaar een ruïne en werden de Joden al die tijd gevangen gehouden in Babylon. Naar voren tellend voor de 62 + 7 periodes van elke 7 jaar (een totaal van 483 jaar) zou een toekomstige besluit de Joden toestemming geven tot herstel en wederopbouw van Jeruzalem, moesten zij de Messias verwachten.

Om verwarring te voorkomen, is het belangrijk om te onderscheiden het decreet dat de Joden bevrijdde uit hun gevangenschap van degene die hen toestemming gaf tot het herbouwen van Jeruzalem.

Toen hij in 535 v.C. Babylon veroverde, bevrijdde Cyrus, de Perzische koning, onmiddellijk de Joden. Dat was al 150 jaar eerder geprofeteerd in Jesaja 44:24-45. En dat werd vervuld in Ezra 1:1-4. Maar volgens Nehemia 2:1-9 is het besluit om Jeruzalem te herbouwen, gegeven in de eerste maand van het 20e jaar van zijn regering door Artaxerxes, de koning van Perzië (dat was maart van 445 v.C. op onze kalender, ongeveer 90 jaar later).

Ongeveer 125 jaar geleden ontsloot Sir Robert Anderson het geheim van de 70 weken uit Daniël, toen hij samen met het team van het Koninklijk Observatorium van Londen ontdekte dat een profetisch jaar 360 dagen beslaat, en bestaat uit 12 maanden van elk 30 dagen. Dit is ook de enige manier waarop u de drie maatvoeringen van de grote verdrukking (1260 dagen, 42 maanden, of 3 1/2 jaar) om op hetzelfde uit te komen. Derhalve bestaan de 70 weken van Daniël van 490 jaar ieder uit 360 dagen. In een boek genaamd The Coming Prince, met een commentaar op de 70e Week van Daniël publiceerde hij deze ontdekking.

Uit hun onderzoek weten we ook dat exact 483 jaar na het decreet van Artaxerxes, de Heer Jezus Jeruzalem binnenreed op een ezel onder de roep "Gezegend is de Koning die komt in de naam van de Heer!" (Lukas 19:38) Het was de enige dag in zijn leven dat Hij heeft toegestaan dat zijn volgelingen Hem uitriepen als Koning van Israël, als de vervulling van Daniëls profetie op die dag! Het Hebreeuws in Daniel 9:25 noemt hem Messias de Vorst, ter aanduiding van het feit dat Hij als de Gezalfde Zoon van de Koning kwam, en dat hij nog niet de gekroonde Koning zelf was.

In Lukas 19:42-44 herinnerde Jezus de mensen aan de specifieke aard van deze profetie. Toen hij Jeruzalem naderde en de stad zag, huilde hij over haar en zei: "Och, dat u ook nog op deze uw dag zou onderkennen wat tot uw vrede dient! Nu echter is het verborgen voor uw ogen. Want er zullen dagen over u komen dat uw vijanden een wal rondom u zullen opwerpen, u zullen omsingelen en u van alle kanten in het nauw zullen brengen. En zij zullen u met de grond gelijkmaken en uw kinderen in u verpletteren. Ook zullen zij in u geen steen op de andere steen laten, omdat u het tijdstip waarop er naar u omgezien werd, niet hebt onderkend." Hij hield hen verantwoordelijk om Daniël 9:24-27 te kennen.

Een paar dagen later breidde hij de verantwoordelijkheid uit naar degenen die tijdens de eindtijd in Israël zouden leven: "Wanneer u dan de gruwel van de verwoesting, waarover gesproken is door de profeet Daniël, zult zien staan op de heilige plaats – laat hij die het leest, daarop letten! – laten dan zij die in Judea zijn, vluchten naar de bergen." (Matt 24:15-16) Ook zij worden verplicht tot het begrijpen van Daniël 9.

"Na de tweeënzestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hemzelf zijn. Een volk van een vorst, een volk dat komen zal, zal de stad en het heiligdom te gronde richten. Het einde ervan zal zijn in de overstromende vloed en tot het einde toe zal er oorlog zijn, verwoestingen waartoe vast besloten is" (Daniel 9:26).

Eerst komen 7 zevens (49 jaar) en dan 62 zevens (434 jaar) met een totaal van 69 zevens of 483 jaar. Het Hebreeuwse woord voor de Gezalfde is Mashaich (Messias in het Nederlands). Aan het einde van deze 2e periode zou hun Messias worden afgesneden, wat betekent: executeren, of letterlijk vernietigen, door het maken van een verbond, terwijl Hij niets ontvangt van de eer, de glorie en de zegen zoals de Schriften Hem beloofden.

Laat er geen misverstand over bestaan. Jezus moest sterven, zodat deze 6 beloften konden uitkomen. Niemand anders in de hemel of op aarde kon dit volbrengen. Wij kunnen ons alleen maar voorstellen hoe verschillend de dingen zouden zijn geweest als ze Hem hadden aanvaard als hun Messias en Hem voor hun zonden laten sterven, zodat Hij hen in de eeuwige gerechtigheid zou brengen met Zijn opstanding. Maar natuurlijk wist God dat ze het niet zouden doen, dus Hij moest de dingen doen op de harde manier.

Heb je jezelf gerealiseerd wat dat betekent? Het was niet het doden van de Messias die de Joden haaks deed staan op God. Tenslotte kwam Hij om te sterven voor hen. Nee. Het is dat ze in het doden van Hem, weigerden om Zijn dood te laten betalen voor hun zonden, zodat Hij hen kon redden. Dit had het gevolg dat het Zijn dood zonder betekenis maakte voor hen. Dat is wat de relatie heeft verbroken.

Daardoor krijgen we nu de eerste aanwijzing dat alles niet goed zou gaan. Na de kruisiging zou het volk van een heerser komen die Jeruzalem en de tempel zou vernietigen, dezelfde tempel waarvan God verordend had om te worden gewijd. De Israëlieten zouden worden verstrooid en de vrede zou de wereld ontgaan.

Wij allen weten dat Jezus gekruisigd werd en dat 38 jaar later de Romeinen een fakkel over de stad en de tempel brachten die beide vernietigde. De overgebleven Joden werden gedwongen om te vluchten voor hun leven in de daaropvolgende 2000 jaren. Ik geloof niet dat er één generatie is geweest die ontsnapt is aan de betrokkenheid in een of andere soort oorlog.

Na de kruisiging is er iets vreemds gebeurd: de hemelse klok is gestopt. 69 van de 70 weken waren voorbij gegaan, en alles wat geprofeteerd is en zou gebeuren tijdens die 483 jaar kwam uit, maar er nog een week (7 jaar) bleef over. Er zijn aanwijzingen in het Oude Testament dat de klok meerdere malen stopte in Israëls geschiedenis, wanneer zij om de één of een andere reden onderworpen waren of buiten het land. En in het Nieuwe Testament vinden we ook bepaalde aanwijzingen dat, terwijl God zich bezig houdt met de kerk, de tijd ophoudt te bestaan voor Israël (Handelingen 15:13-18). Maar de duidelijkste aanwijzing van de gestopte klok zijn de gebeurtenissen die voorzegd zijn in Daniël 9:27 en die gewoon nog niet zijn gebeurd.

"Hij zal voor velen het verbond versterken, één week lang. Halverwege de week zal Hij slachtoffer en graanoffer doen ophouden. Over de gruwelijke vleugel zal een verwoester zijn, zelfs tot aan de voleinding, die, vast besloten, uitgegoten zal worden over de verwoeste" (Daniël 9:27).

Het is essentieel voor ons begrip van de eindtijd, dat we ons hier twee dingen realiseren. Ten eerste: de tijd van genade volgde niet op de tijd van wet, het onderbrak slechts de tijd van de wet voor een duur van zeven jaar die nog beloofd was. Deze zeven jaar moeten voor God voltooid worden om de zes dingen te bereiken die de engel vermeldde in vers 24 voor Israël.

En ten tweede: de tijd van genade was niet de volgende stap in de voortgang van Gods algemeen plan, maar was een afwijking ervan. Zodra de opname komt, zal er niets als een tijd van genade ooit weer gebeuren (Efeze 2:6-7). Zelfs wanneer Israël het Nieuwe Verbond aanneemt, zoals Jeremia 31:31-34 belooft, zal het niet genieten van dezelfde voordelen die de Gemeente heeft genoten. De relatie tussen de Gemeente en de Heer zal nooit worden herhaald met een andere groep. Altijd.

Maar voordat we de 70e week proberen te begrijpen, laten we kijken naar een regel in de grammatica die ons zal helpen met een juiste interpretatie van vers 27. De regel is deze: voornaamwoorden verwijzen ons terug naar het dichtstbijzijnde vorige zelfstandig naamwoord. "Hij" is een persoonlijk voornaamwoord en verwijst dan naar het dichtstbijzijnde vorige persoonlijke zelfstandig naamwoord, in dit geval "de heerser die zal komen". Zo zal een heerser uit het grondgebied van het oude Romeinse rijk komen en een 7-jarig verbond met Israël sluiten dat hen zal toestaan een tempel te bouwen en hun aanbiddingssysteem van het Oude Verbond opnieuw in te stellen. 3 1/2 jaar later zal hij het verbond schenden door het opstellen van een gruwel wat ervoor zorgt dat de tempel wordt verlaten en een einde maakt aan hun eredienst. Deze gruwel brengt de toorn van God naar beneden op hem en hij zal worden vernietigd.

[ Opmerking editor: Het genoemde grondgebied hoeft dus niet Europa te zijn zoals velen aannemen, aangezien dat grondgebied veel groter was dan alleen West-Europa. ]

De meest voor de hand liggende manier waardoor we weten dat deze dingen nog niet zijn gebeurd, is dat het Joodse systeem van aanbidding in het Oude Verbond een tempel vereist. En die is er niet geweest sinds 70 n.C. toen de Romeinen hem vernietigden.

Sommigen zeggen dat deze profetie is vervuld tijdens de Romeinse vernietiging, maar de meesten geloven dat het nog toekomstige is, deels vanwege de term 'gruwel die de verwoesting veroorzaakt'. Dit is een specifieke belediging voor God, en dat is slechts één keer eerder gebeurd. Antiochus Epiphanes, een machtige Syrische koning, had Jeruzalem en het tempelgebied aangevallen en ingenomen in 168 v.C. En hij offerde een varken op het altaar van de tempel en plaatste een standbeeld van de Griekse god Zeus, met zijn eigen gezicht daarop, in het gebouw. Hij eiste vervolgens dat iedereen het zou aanbidden op straffe van de dood. Dit maakte de tempel ongeschikt voor het aanbidden van God en dus kwamen als gevolg daarvan de Joden in opstand en versloegen de Syriërs. Dit is opgenomen in de Joodse geschiedenis (1 Maccabeeën) waar hij de gruwel van verwoesting is genoemd. De daarop volgende reiniging van de tempel wordt tot op de dag van vandaag gevierd in het feest van Chanukkah.

Paulus waarschuwde ons dat in de laatste dagen een wereldleider zo krachtig zou worden, dat hij zichzelf zou verheerlijken boven alles wat god is of wat aanbeden wordt, en hij zal staan in de tempel en zichzelf aankondigen als God (2 Thes. 2:4). In Openb. 13:14-15 wordt ons verteld dat hij een beeld van zichzelf zal oprichten en zal eisen dat iedereen het zal aanbidden op straffe van de dood. In Matt 24:15-21 zei Jezus dat de gruwel der verwoesting, waarvan Daniël heeft gesproken, de start van de grote verdrukking zal veroorzaken gedurende een periode van 3 1/2 jaar, welke samenvalt met de laatste helft van Daniëls 70e week. De overeenkomsten tussen deze komende gebeurtenis en die uit de geschiedenis zijn zo duidelijk, dat de meeste geleerden ervan overtuigd zijn dat de ene naar de andere verwijst, omdat niets in die tussenliggende jaren zo volledig past.

Spoedig en zeer spoedig

Een nieuwe leider zal spoedig op het toneel verschijnen, een man met een grote persoonlijke uitstraling. Na een verwoestende oorlog in het Midden-Oosten zal hij een plan lanceren om de vrede te herstellen, waarmee hij snel de controle over de wereld zal veroveren. Aangezien alle ware gelovigen dan onlangs van de aarde zijn verdwenen bij de Opname van de Gemeente, zal hij geen problemen hebben met het meeste resterende bewoners om die ervan te overtuigen dat hij de beloofde Messias, de Vredevorst, is. Hij zal hen allemaal verbazen met zijn prestaties van diplomatie en veroveringen, zelfs in het uitvoeren van bovennatuurlijke dingen.

Wanneer hij beweert te zijn als God, zal de hel op aarde losbarsten en 3 1/2 jaren van de meest verschrikkelijke tijd uitbreken die de mensheid ooit heeft gekend, wat hun voortbestaan in gevaar zal brengen. Maar voordat ze allemaal zijn vernietigd zal de echte Vredevorst terugkeren en deze bedrieger omver werpen. Hij stelt zijn Koninkrijk op aarde vast, een Koninkrijk dat nooit zal worden vernietigd of naar anderen overgaan.

Hij heeft Zijn leven gegeven om de overtreding te beëindigen, en heeft een einde gemaakt aan de zonde, verzoening gebracht voor goddeloosheid en een eeuwige gerechtigheid, en heeft alle bijbelse visioenen en profetie vervuld. Hij zal de meest heilige plaats zalven en alle eer, heerlijkheid en zegen ontvangen die de Schriften Hem beloofden. Israël zal tenslotte haar Koninkrijk terugkrijgen en voor eeuwig met God in haar midden leven in vrede. U kunt bijna de voetstappen van de Messias horen.

Bron: The 70 Weeks Of Daniel - Gracethrufaith