Palestijnse en Westerse leiders: Bloed aan hun handen

Door Richard Kemp | 16 oktober 2015

Minister Kerry's verklaring zal de voortzetting van het geweld stimuleren en leiden tot meer doden, zowel Israëli als Palestijnen.

De Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken John Kerry heeft op schokkende wijze de laatste Palestijnse moordcampagne in Israël gerechtvaardigd. Zijn commentaar deze week op de Harvard Universiteit zullen de voortzetting van geweld stimuleren en leiden tot de verdere dood van zowel Israëli's als Palestijnen.

De opmerkingen van de Minister Kerry zijn bijzonder verontrustend, want het is onvoorstelbaar dat hij ooit een dergelijke rechtvaardiging zou bieden, dan voor het doden van Israëli's. Zijn verklaring voor de wijdverbreide steekpartijen, zelfmoordaanslagen, schietpartijen, brandstichting, vuurbommen, aanvallen met een voertuig en het dodelijke gooien met rotsen is ofwel naïef of leugenachtig; misschien wel beide. Hij beweerde dat de frustraties over de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever verantwoordelijk zouden zijn voor het moorddadige gedrag van de Palestijnen. Natuurlijk is dit onzin.

De realiteit is dat deze nieuwe golf van moorden een voortzetting is van de agressie tegen Joden, die is in Palestina heerst gedurende vele tientallen jaren - reeds lang voor het herstel van de Joodse staat in 1948 - en het dateert ook al lang voor de eerste Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, die Minister Kerry valselijk aanmerkt als illegaal. Het geweld is ingegeven door dezelfde racistische en sektarische ijver die de Islamitische Staat en tal van Arabische regeringen en jihadistische groeperingen drijft, die zoeken de aanwezigheid van "ongelovigen" te roeien, hetzij Joden, hetzij christenen, hetzij Yezidi's, uit het land dat zij het exclusieve domein van moslims achten.

Jarenlang is het Palestijnse volk verraden door hun zwakke, verdeelde en pessimistische leiderschap, die consequent elke kans om vrede te sluiten met hun Israëlische buren heeft verworpen. Op zoek om de aandacht af te leiden van al hun mislukkingen, is dat de directe aanleiding voor de huidige moordcampagne, en dat met de ongegronde beschuldigingen van de Palestijnse Autoriteit (PA) president Mahmud Abbas en andere oproerkraaiers, dat de Israëlische regering van plan zou zijn om de status van de Tempelberg in Jeruzalem te veranderen - een heilige plaats voor zowel Joden als moslims.

Maar wat het mogelijk maakte om z'n wijdverspreid geweld op te roepen, zo snel, en met een dergelijk verwoestend effect, dat zijn de jaren van aanzetten tot haat tegen Joden door de Palestijnse leiders, onder wie president Abbas. Met een propaganda die indruk zou hebben gemaakt op Nazi Duitsland en Dr. Josef Goebbels zelf, worden de Palestijnse kinderen geïndoctrineerd met een haat tegen Joden en de Joodse staat, vanaf de vroegste stadia van hun leerproces. In schoolboeken, op de televisie en in de moskeeën, wordt hen geleerd dat het gehele land van Israël, Gaza en de Westelijke Jordaanoever Arabisch grondgebied is, van hen gestolen door de joden. Hen wordt geleerd dat de Joden afstammen van apen en varkens en moet worden neergestoken, vervloekt en gestenigd omdat hun "vuile voeten" de heilige plaatsen van de islam ontheiligen - dit waren de woorden van president Abbas.

Het is deze vorm van een duurzaamheid, het door de overheid gesponsorde aanzetten tot haat, dat hun doelen door hun gif verlaagt tot minder dan de menselijke status, wat het voor de gewone Duitsers zo gemakkelijk maakte om op te gaan in een orgie van geweld, die de meest efficiënte genocide in de geschiedenis van de wereld mogelijk maakte.

Hoewel de Palestijnse leiders de verantwoordelijkheid dragen voor het aanzetten tot moord, hebben westerse leiders ook bloed aan hun handen. Veel van het materiaal van de haat die de Palestijnse kinderen ertoe inspireert, wordt gefinancierd door de VS, Europa en andere westerse en Arabische landen.

In plaats van te zoeken om de daders te kalmeren en de slachtoffers te beschuldigen voor hun lot, zou Minister Kerry verder geweld moeten ontmoedigen door een regelrechte veroordeling en door een zinvolle dreiging met sancties tegen de leiders van de Palestijnse Autoriteit. In plaats daarvan neemt hij een moreel relativistisch standpunt in, dat zeer donkere gevolgen heeft. Doordat ze begrijpen, zoals zo vaak in het verleden, dat de VS en het Westen sympathiseert met hun fascistische barbaarsheid tegen een westerse democratische staat, zullen de Palestijnen hun geweld intensiveren.

Dit is hetzelfde morele falen die de drie Gaza-oorlogen heeft aangemoedigd, sinds Israël zich terugtrok in 2005 en de westerse regeringen, internationale organisaties zoals de VN, de EU en mensenrechtenorganisaties consequent weigerden salvo na salvo van raketaanvallen door Hamas tegen de Israëlische burgers te veroordelen. Alleen wanneer Israël gedwongen is om terug te slaan uit zelfverdediging, dan hebben ze zichzelf verroerd. En dan, vaker wel dan niet, alleen maar om de terroristische agressie van Hamas te rechtvaardigen zoals Minister Kerry deze week het Palestijnse geweld rechtvaardigde. Eerst aanmoedigen door een gebrek aan internationale belangstelling en vervolgens de internationale veroordeling van de defensieve reactie van Israël. En dan gingen Hamas en hun mede-Gaza terroristen door om Israël herhaaldelijk aan te vallen. Er is weinig twijfel dat dit nu opnieuw zal gebeuren.

In elke Gaza-oorlog heeft de internationale gemeenschap Hamas aangespoord tot het illegale strategie van menselijke schilden, wat resulteerde in zoveel dood en lijden in Gaza en Israël. Op zijn best kwam er slechts symbolische kritiek op de oorlogsmisdaden van Hamas, maar berispten de internationale leiders Israël krachtig voor het zichzelf verdedigen en voor het toebrengen van burgerslachtoffers, die in werkelijkheid een onvermijdelijke gevolg waren van de agressie door Hamas en zijn manier van vechten vanuit particuliere huizen, scholen, ziekenhuizen en moskeeën.

Dit aanmoedigen van het geweld door Hamas, in het bijzonder de doeltreffendheid van haar menselijk-schild-strategie, bleef niet onopgemerkt door andere islamitische terreurgroepen. De Libanese Hezbollah bijvoorbeeld, heeft 100.000 raketten opgeslagen - allemaal gericht op Israël - onder de steden en dorpen van Zuid-Libanon. Veel huizen hebben een keuken, woonkamer en een raketkamer. Als Israël zich moet verdedigen tegen deze raketten die hun burgerbevolking bedreigen, dan zullen vele honderden - en misschien wel duizenden - van de Libanese burgers onvermijdelijk worden gedood in dit proces. Zoals gedaan is door Hamas, dat is ook wat Hezbollah wil: een groothandel in de dodelijke slachtoffer van hun eigen volk, en dat als aanleiding voor een ondraaglijke internationale druk tegen Israël.

Dit is het waar Minister Kerry zijn energie op zou moeten richten - het verwijderen van deze dreiging, iets dat zeker te verwerkelijken is als er internationale maatregelen zouden worden genomen. Maar natuurlijk, zal hij dat niet doen. Omdat die raketten onder controle staan van Iran. Inderdaad, vandaag is Iran bezig met het opzetten en versterken van de offensieve capaciteit van Hezbollah tegen Israël. En Minister Kerry en President Obama hebben te veel politiek kapitaal geïnvesteerd in hun nucleaire deal met Iran. Zelfs als het catastrofaal is voor de regio en de wereld, toch is die deal hun trotse erfenis, en ze kunnen zich niet veroorloven om de ayatollahs te storen en te riskeren dat ze weglopen.

Noch de VN, noch de EU zal een vinger opheffen om het onvermijdelijke toekomstige dodelijke conflict in het zuiden van Libanon en in de Gaza te voorkomen. Net als Minister Kerry zullen zij en de internationale mensenrechten industrie de anti-Israël agressie blijven rechtvaardigen en stimuleren, en daarbij besparen op hun eigen inspanningen bij het afstoten van de Joodse staat en de huidige en toekomstige golven van geweld en dood te bestendigen.

Kolonel Richard Kemp bracht het grootste deel van zijn 30-jarige carrière door in het Britse leger als commandant van frontlinie troepen in de strijd tegen het terrorisme en opstanden in de heetste plekken, waaronder Irak, de Balkan, Zuid-Azië en Noord-Ierland. Hij was commandant van de Britse troepen in Afghanistan in 2003. Van 2002-2006 leidde hij het internationale terrorisme-team van het Joint Intelligence Committee van het kabinet van de Britse premier.

Bron: Palestinian and Western Leaders: Blood on Their Hands