Je kunt geen oorlog winnen die je niet vecht.

23 november 2015 - door Vic Rosenthal

Dit kan niet worden toegestaan om maar door te gaan.

Afgelopen zondag was er een nieuwe fatale steekpartij bij de Etzion halte, een plaats waar al verscheidene moorden en talloze terreurdaden gebeurd zijn. Een mooie jonge vrouw, Hadar Buchris, werd vermoord voor haar misdaad van Jood te zijn in het land Israël.

Tussen 1 oktober en 22 november zijn 20 mensen omgekomen (19 Joden en een Palestijnse die per ongeluk werd vermoord), en 180 gewond in een totaal aantal van 91 aanvallen.

Deze terroristische aanslagen worden aangemoedigd en geprezen door ambtenaren van de Palestijnse Autoriteit en de Palestijnse media, hoewel ze niet door hen worden georganiseerd of specifiek onder hun bevel staan. Dit is de strategie die zij de 'populaire weerstand' noemen. Het meest populaire wapen is het mes, gevolgd door de auto. Brandbommen en rotsen worden ook gebruikt. Het wordt soms zelfs "geweldloos" genoemd omdat slechts zelden vuurwapens gebruikt worden, hoewel aanvallen met een schietpartij steeds algemener worden de laatste tijd.

Recente opiniepeilingen tonen aan dat een meerderheid van de Palestijnen gunstig aankijkt tegen "gewapend verzet" en dat ze militanter zijn dan de zeer onpopulaire PA, die zijn signalen eerder van de "straat" lijkt op te pakken dan het omgekeerde.

Voordat ik bespreek wat er moet worden gedaan om het terrorisme te stoppen, moet het vrij duidelijk zijn wat er niet gebeuren moet: als antwoord op de golf van moorden de moordenaars gaan belonen voor hun daden.

Helaas, dit is bijna zeker wat John Kerry zal gaan doen tijdens zijn aanstaande bezoek, waar hij voornemens is suggesties te doen over hoe "beide zijden" stappen kunnen ondernemen om de rust te herstellen. Omdat de VS de Palestijnen heeft voorgesteld dat ze stoppen met het aanzetten daartoe, wat sinds de dagen van President Bill Clinton zonder effect is, is wat er overblijft dat Kerry zal proberen om Netanyahu iets te laten doen wat aan de Palestijnen zijn goede wil zal tonen. Ik heb speculaties gehoord dat dit bijvoorbeeld de overdracht is van land dat vandaag onder volledige Israëlische controle staat (gebied C) en dat over te geven aan de Palestijnse civiele controle (zone B).

Ik weet zeker dat er andere creatieve ideeën zijn, allemaal gebaseerd op het beginsel dat de manier om het moorden te laten stoppen is op voorwaarden dat de Palestijnse Arabieren zich verbeteren of hun leiding versterken en dus aan hen te bewijzen dat de manier voor het verkrijgen van concessies het doden van Joden is. Dit is een aanpak die het alleen maar erger kan maken.

Het leger zal meer barricades en controleposten installeren op de kritieke kruispunten. Zij zullen proberen om de infiltratie van Palestijnen over de groene lijn heen te stoppen (want illegaal verblijvende personen hebben sommige van de recente moorden gepleegd). Dit zijn de stappen die moeten worden genomen, maar ze zijn niet de oplossing. Een oplossing moet een globale strategie zijn.

Ik denk dat de waarheid is, dat we in oorlog zijn met hen - de PA, Hamas en ook het "Palestijnse volk". Wij wilden geen oorlog. Wij wilden naast elkaar leven. Er is genoeg ruimte daarvoor. Maar je kunt niet leven naast iemand die jou wil doden. Je kunt niet je land delen met iemand die denkt dat het hem allemaal toebehoort en dat u kunt vertrekken of sterven.

De Arabieren accepteren niet onze morele, historische en juridische rechten op iets van het land. Hun reactie op onze onverstandig pogingen om tot compromis te komen, is geweest: nog meer proberen om ons te vermoorden. Zij konden het niet massaal doen in 1948 en 1967, dus proberen ze het vandaag zo te doen, met een voor een. Het is een ander soort oorlog maar niettemin een oorlog.

Je wint geen oorlog door de vijand te kwetsen, ook niet door hem te helpen. Als het een oorlog is over grondgebied, dan bezet en controleer je het grondgebied. Onze strategie moet worden: het bezetten en Judea en Samaria, samenwerken met die Arabieren die vreedzaam met ons willen samenleven, en verdrijven degenen die dat niet doen, en doden degenen die proberen om ons te doden.

Dat is het. Het is echt zo eenvoudig. De rest is tactiek.

Maar, maar, maar. Nee, er zijn geen maar's. Echt, oorlog is wreed en lelijk en onschuldige mensen lijden schade. Het feit is dat we al in een brutale, lelijke oorlog zitten en dat onschuldige mensen worden gekwetst, elke dag. De oorlog is allang gaande, toememend en afnemend, sinds 1948, 100 jaar, of al 2000 jaar – afhankelijk van hoe je het wilt tellen.

De moslims hebben altijd de lange termijn visie genomen, de historische weergave. Ze herinneren zich de veldslagen van de 7e eeuw, de 'tegenslagen' bij de kruistochten, en de uiteindelijke verwijdering van de kruisvaarders van het land dat zij bezetten. Moeten wij ook de lange termijn nemen. Wat er gebeurde bij de Etzion-halte is het verlengde van wat allemaal in het land is gebeurd gedurende tientallen, honderden, duizenden jaren.

De vijanden zijn verschillend. Er zijn overwinningen, en zoals Obama zou zeggen, "tegenslagen". De geschiedenis leert ons dat overwinningen tijdelijk zullen zijn, en dat we opnieuw en opnieuw moeten vechten.

Helaas voor ons is dit nu een van die momenten. We zitten al midden in een oorlog met de Palestijnse Arabieren, en verliezen is geen optie. Maar we kunnen geen oorlog winnen die we niet vechten.

Bron: You can’t win the war you don’t fight | Abu Yehuda