Artikel

In hoofdstuk twee van De Sinar Richtlijn ontdekken we een goudmijn aan informatie, welke gecodeerd gepresenteerd wordt in de verhalen van de Thora (met name in het boek Genesis). De wijzen van Israël begrepen deze verborgen mysteries en hebben geleerd dat het bij een trouwe leerling zijn leven lang zou duren om de geheimen van God te ontdekken, die aan ons gepresenteerd worden in Genesis 1 t/m 3.

Door de jaren heen hebben verscheidene van mijn studenten geprobeerd om een uitvoerige studie van het boek van Genesis te schrijven voor hun doctorale dissertaties. Toen ze de oorspronkelijke taal van de Hebreeuwse tekst onderzochten en de schat aan informatie ontdekten, concludeerden zij dat hun dissertaties alleen nog maar betrekking konden hebben op een fractie van wat er beschikbaar is, alleen al in het eerste hoofdstuk. Zelfs dan overtroffen veel van hun geschriften ver de gewenste standaardlengte van een proefschrift. Wat God kan zeggen in één zin, kan een levensduur van studie vergen voor elke serieuze student van het Woord.

Het perfecte voorbeeld van kracht van één zin van God is wel wanneer Jezus een schijnbaar eenvoudige verklaring deed in Mattheüs 24:37:

Zoals de dagen van Noach waren, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn. (Matth. 24:37)

Jezus sprak van de laatste dagen. In het vers dat voorafging aan deze verklaring, vinden we:

Maar die dag en dat uur is aan niemand bekend, ook aan de engelen in de hemel niet, maar alleen aan Mijn Vader. (Matth. 24:36)

Omdat we van ons Joodse erfgoed verstoken zijn, missen de meeste Bijbelstudenten het feit dat Jezus slechts een Joods idioom gebruikte, wat hij verbond met het Bazuinenfeest. De taal die hij blijft gebruiken in de verzen 40-42 bevestigt dit feit voor degenen die gebruik maken van de instrumenten tot het hermeneutische[i] onderzoek en die de culturele instelling begrijpen die Jezus leerde. Hoewel het doel van dit deel niet is om te leren over het belang van de culturele idioom [ii], maar het juiste gebruik ervan op onze exegetische [iii] oefeningen, om de waarheid te kunnen achterhalen van het woord van God, hoop ik dat ik uw interesse genoeg heb aangewakkerd voor een uitbreiding van uw hermeneutische gereedschapskist. Wij moeten beseffen dat Jezus niet leerde en sprak in de straten van Amsterdam of het landelijke gebieden van de Veluwe. Hij sprak met een cultuur die een diep en verrijkt erfgoed bezat, gecultiveerd door de God van Abraham, Isaak en Jacob, en gevoed door een verdere studie van de Torah. Bijbelgeleerde Dr. John Garr maakt deze opmerking over ons die gewoon deze culturele instelling missen in onze uitleggingsprocessen:

Het probleem is dat vrijwel alle samenlevingen en bevolkingsgroepen de Bijbel lezen in hun eigen concepten en culturen, in plaats van vanuit de Heilige Schrift de waarheden aan te nemen die er altijd zijn geweest. Met de aanpak door de kerk van de Heilige Schrift is onwetendheid er op zijn best en onoprechtheid in het slechtste geval. Bij de interpretatie van de Bijbel hebben christenen hun eigengese [interpretatie van een tekst of een deel van de tekst op een zodanige wijze in het proces waardoor iemand zijn eigen vooronderstellingen, agenda's of vooroordelen daarin introduceert] hebben genomen, in plaats van een exegese [de verklaring of uitleg van een tekst gebaseerd op een zorgvuldige en objectieve analyse] door vooraf opgevatte begrippen in de Schrift te injecteren in plaats van het uitpakken van de tekst over wat het duidelijk zegt.

Teksten zonder context worden voorwendsels voor bewijs-teksten! De grammatica van de Schriften (de Hebreeuwse taal van het Oude Testament en de Hebreeuwse gedachte liggen ten grondslag aan de Griekse taal van het Nieuwe Testament) is grotendeels tot een minimum beperkt, zo niet ronduit genegeerd. Ook de geschiedenis en cultuur van de mensen door wie en aan wie de heilige teksten gegeven werden zijn vrijwel genegeerd. Hele theologieën hebben zich gebaseerd op een "criterium van principe geloven", waarin teksten in de apostolische Schriften met een duidelijke verbinding naar de Hebreeuwse geschriften zijn verworpen door sommige geleerden als zijnde niet de authentieke woorden van Jezus en de apostelen, maar het werk van latere redacteurs. Het is alsof Jezus werd geboren en moest wonen in een vacuüm en Hij nooit beïnvloed werd door zijn eigen taal en cultuur. Dit idee heeft aanleiding gegeven tot een christendom dat is berooft van zijn theologische en historische ankerplaatsen en weggedreven in een maalstroom van bijbelse - in veel te veel gevallen, anti-bijbelse - tradities, met inbegrip van het postmodernisme, consequentialisme, seculiere humanisme en zelfs met een duivelse perversie. [iv]

Als de culturele context binnen de Schrift zo essentieel is voor de vorming van de praktijk van ons geloof, is het dan niet evenzo voor ons een begrip voor de Bijbelprofetie? Dergelijke toevallige verwerpingen veroorzaakten dat profetieleraren die in de afgelopen eeuw aan iedereen onderwezen dat Israël eens te meer een natie zou worden, van het promoten van ketterij werden beschuldigd. Toen Israël in een nacht een natie werd in 1948, schudde dit aan de fundamenten van vele evangelicale profetie-bedieningen wereldwijd. We moeten lering trekken uit deze fouten en het Joodse begrip integreren in ons hermeneutisch proces.

Ik zeg dit alles om een punt te maken: toen Jezus dan sprak over de "dagen van Noach", diende dit als een geheugensteuntje voor al de toehoorders die meer dan duizend jaar van onderwijs hadden gehoord met betrekking tot elk aspect van het Noach-verhaal. In de tijd van Jezus waren er geen hoofdstukken en verzen in de Schrift; deze zouden niet eerder worden toegevoegd dan in de twaalfde eeuw door Stephen Langton met de introductie van de Latijnse Vulgaat Bijbel. De wijzen van Israël gebruikten een woord of woordgroep om de toehoorders naar het desbetreffende gedeelte van de Schrift te verwijzen. Dit geldt met name voor de Torah. Dus als ijverige studenten van Gods Woord, moeten wij eraan werken om te horen met Joodse oren en diep graven in Noachs verhaal om goed vast te kunnen stellen waar Jezus naar verwees. Dat was...

Overvloed aan Kwaad en Reuzen en Wachters, Oh help!

¹En het gebeurde toen de mensen zich op de aardbodem begonnen te vermenigvuldigen en er dochters bij hen geboren werden

Zoveel dingen lijken zo van de pagina af te springen als ik deze verzen aanpak. Voordat ik volledig in het verhaal van Noach duik, wil ik ingaan op een bijbels raadsel voor de Transhumanistische beweging dat deel uitmaakt van deze passages van de Heilige Schrift. In vers 3 verklaart God dat hij de levensduur van de mens gaat beperken tot 120 jaar. Als we de tekst onderzoeken, bevinden we het als een missie van genade voor de mensheid, Noah bracht 120 jaar door met het prediken tot bekering en het opbouwen van de ark. Het was pas nadat het waterscherm boven de aarde door God gebroken is, dat de zondvloed kwam, en daarmee de dynamische wijziging van de aardse omgeving, wat de levensduur bekorte. Vóór de overstroming, volgens bijbelse kroniek, kregen de mannen zelfs niet eens kinderen voordat ze de tachtig jaren naderden, of nog ouder! God heeft toen de termijn ingesteld voor iemands levensduur, die is gebaseerd op het aantal jaren dat Noach preekte over de komende vernietiging en de noodzaak tot berouw. (Dit dient ook als een profetische waarschuwing dat er een limiet is aan hoe lang Gods genade jegens de mensheid zal uitbreiden.) Hoe meer tijd de zondige mens kreeg om te leven en leren, hoe dieper hij zou worden verankerd in de kennis van de boom van goed en kwaad. Met genoeg tijd, zou de mens zijn onverzadigbare lust voor duistere kennis, de aarde transformeren tot een letterlijke hel, die God niet kon en kan tolereren. Vandaag trachten transhumanisten [v] Gods beperkingen op onze levensduur te omzeilen. Van wat ik in hun literatuur gelezen heb, is dit een van hun belangrijkste doelstellingen. Zeventig, tachtig of zelfs honderdtwintig jaar zijn niet genoeg voor hen. Terwijl ze jammeren over globale opwarming van de aarde en de gevaren van overbevolking, willen ze alleen een aantal uitgekozen paren de gelegenheid bieden om honderden jaren te leven, zo niet hen te krijgen tot in de buurt van onsterfelijkheid. Met de exponentiële versnelling van kennis in de laatste dagen en de mogelijkheid van verlenging van de levensduur van de Luciferiaanse Elite, hebben zij wellicht tijd nodig voor het dwarsbomen van Gods ingrijpen in Genesis 6! U ziet, Gods verkorting van de levensduur van de mens tot 120 jaar (en later zeventig à tachtig) was niet een uitspraak tegen de menselijkheid; het was een uiting van zijn genade richting heel de mensheid.

Verbeelding van Kwaad

En de HEERE zag dat de slechtheid van de mens op de aarde groot was, en dat al de gedachtespinsels van zijn hart elke dag alleen maar slecht waren (Genesis 6:5)

Ik wil de verzen 4 en 5 onderzoeken op een wijze die vergelijkbaar is met een diagnostische procedure van een arts: hij zou voorstellen eerst de symptomen te onderzoeken. Symptomologie kan worden gebruikt in de geneeskunde en voeding, en zelfs in het onderzoek naar de gezondheid van een beschaving. Als bepaalde symptomen in een patiënt aanwezig zijn, zal het verwijzen naar de onderliggende ziekte die het veroorzaakt. Er is een ineengevlochten aspect binnen de tekst van de corrupte zonen van God (Bene Elohim), de ontwikkeling van hybride nakomelingen, en het explosieve kwaad in de harten van mensen. Deze goddeloosheid die tot uiting kwam binnen mensheid, is uitgeroepen als "groot" door God. Het woord voor "groot" is in het Hebreeuws rab (rab). Dit woord betekent "overvloedig, sterk, buitengewoon en talrijker dan." [vi] Toen het kwaad zo sterk was geworden dat het wemelde in de gehele mensheid en de daders talrijker waren dan de rechtvaardigen, is dat een uiting van een sociologisch symptoom van inmenging door de gevallen Bene Elohim. (Meer hierover later in zowel het nieuwe boek The Sinar Richtlijn evenals in een volgend deel gewijd aan de "Communie met duisternis.")

Omgaan met de gevallen engelen in de kamer

Dat Gods zonen de dochters van de mensen zagen dat zij mooi waren, en zij namen zich vrouwen uit allen die zij uitgekozen hadden (Genesis 6:2)

Er is veel speculatie gedaan over de identiteit van de zonen van God in Genesis 6:2. Ik ga liever voor de traditionele Joodse opvatting dat deze engelen geen mannen waren. Sommigen beweren vandaag dat de zonen van God de nakomelingen van Seth vertegenwoordigden. Dr. Chuck Missler verklaart de oorsprong van deze theorie:

De vreemde gebeurtenissen die zijn vastgelegd in Genesis 6 zijn begrepen door de oude rabbinale bronnen, evenals de vertalers van de Septuagint, in het verwijzen naar de gevallen engelen die zich voortplanten met de bizarre hybride nakomelingen samen met menselijke vrouwen die bekend staan als de "Nephilim". Zo werd het ook door de vroege kerkvaders begrepen. Deze bizarre gebeurtenissen worden ook weerspiegeld in de legenden en mythen van elke oude cultuur op de aarde: de oude Grieken, de Egyptenaren, de hindoes, de Zuidzee-eilandbewoners, de Amerikaanse Indianen, en vrijwel alle anderen.

Echter, de vele studenten van de Bijbel hebben geleerd dat deze passage in Genesis 6 eigenlijk verwijst naar een mislukking om de "trouwe" lijnen van Seth gescheiden te houden van de "wereldse" lijn van Kaïn. Het idee dat naar voren is gebracht, is dat nadat Kaïn Abel doodde, de lijn van Seth apart en trouw is gebleven, maar de lijn van Kaïn goddeloos en opstandig is geworden. Met de 'zonen van God' worden geacht dat dit verwijst naar leiderschap in de lijn van Seth; de "dochters van de mensen" wordt geacht zich te beperken tot de lijn van Kaïn. Met de resulterende huwelijken vervaagde de ogenschijnlijke scheiding tussen hen. (Waarom de resulterende nakomelingen dan de "Nephilim" heten, krijgt geen duidelijke uitleg.)

Omdat Jezus profeteerde: "Zoals de dagen van Noach waren, zo zal de komst van de Zoon des Mensen zijn", wordt het essentieel om te begrijpen wat in deze dagen is opgenomen.

Oorsprong van de Setitische weergave

Het was in de 5e eeuw na Chr. dat de "engel"-interpretatie van Genesis 6 steeds meer als een verlegenheid werd gezien, en dan werd aangevallen door critici. (Bovendien was de aanbidding van engelen binnen de kerk begonnen. Ook het celibaat was een instelling geworden van de kerk. Van de "engel"-weergave van Genesis 6 werd gevreesd dat het een invloed zou hebben op deze uitleg.)

Celsus en Julianus de Afvallige gebruikten het traditionele "engel"-geloof voor aanvallen op het christendom. Julius Africanus nam de toevlucht tot de interpretatie van de Setitische als een meer comfortabele positie. Cyrillus van Alexandrië verwierp ook het standpunt van de orthodoxe "engel" voor de "lijn van de Seth"-interpretatie. Augustinus omarmde eveneens de theorie van Seth en dus zegevierde het in de Middeleeuwen. Het wordt nog steeds onderwezen vandaag onder vele kerken die de letterlijke "engel" weergave een beetje verontrustend vinden. Er zijn vele uitstekende Bijbelleraren die nog steeds dit standpunt verdedigen. [vii]

In mijn eigen persoonlijke onderzoek heb ik geconcludeerd dat Dr. Missler het juist heeft. Al de wijzen van Israël en de vroege kerkvaders hebben geconcludeerd dat de "zonen van God" naar een enkele categorie van engelen verwijst en niet naar een rechtvaardige lijn. Het moet ook worden opgemerkt dat deze zonen van God eveneens in de rabbinale literatuur van vandaag, nog steeds worden geïnterpreteerd als gevallen engelen. De enige afwijking van deze interpretatie is te vinden binnen de katholieke theologie en de protestantse theologie die werd beïnvloed door Rome.

George H. Pember, schreef in de late jaren 1800 in zijn klassieke werk, Aardse vroegste leeftijden, en kwam tot dezelfde conclusie:

Deze woorden worden vaak uitgelegd als niets meer dan een huwen tussen de nakomelingen van Kaïn en Seth: maar een zorgvuldig onderzoek van de passage zal een veel diepere betekenis ontlokken.

Toen de mens, zoals ons verteld, zich begonnen te vermenigvuldigen op de aarde, en dochters werden geboren voor hen, zagen de zonen van God de dochters der mensen. Nu, door "mensen" wordt in elk geval duidelijk de hele mensheid aangegeven, de afstammelingen van Kaïn en Seth beide. Vandaar dat de "zonen van God' zich duidelijk onderscheiden van de generatie van Adam.

Opnieuw: de expressie "zonen van God" (Elohim) komt vier keer voor in andere delen van het Oude Testament, en is in elk van deze gevallen onbetwistbaar gebruikt voor engelachtige wezens. [viii]

Voor mij is het concept van geboorte van reuzen in het huwelijk van godvrezende mannen met corrupte vrouwen vergezocht. Als dat immers het geval was, zouden we vandaag ook reuzen hebben die leven onder ons. Het is duidelijk dat er iets meer aan de hand was - iets bovennatuurlijks.

Wat dit heeft te maken met De Shinar Richtlijn staat centraal, en niet alleen voor oude tijden... maar in de nabije toekomst eveneens, ongeacht hoe ongelooflijk dat mag schijnen.

[i] Hermeneutical or hermeneutics: the study of the methodological principles of interpretation (as of the Bible).

De Shinar (Mesopotamië) richtlijn - deel 2

Overvloed aan Kwaad en Reuzen en Wachters, Oh help!

Verbeelding van Kwaad

Omgaan met de gevallen engelen in de kamer