HOE POETIN SYRIË WINT EN VERLIEST

Niemand is in Syrië vanwege ISIS.

8 oktober 2015 - Daniel Greenfield

Daniel Greenfield, een Shillman journalist aan het Freedom Center, is schrijver in New York en concentreert zich op radicale islam.

De Russische opstelling is dat ze in Syrië tegen ISIS vechten. Maar de Russen, net als de Turken, Iraniërs en Europeanen, kan ISIS niets schelen. Door zichzelf tot een kalifaat te verklaren, verklaarde ISIS zich aan niemand gebonden. De gevechten in Syrië gaan niet over ISIS. Het dateert al van vóór de opkomst van ISIS als een belangrijke speler. Het gaat om Syrië.

ISIS is een handig excuus geworden, dat bij de concentratie op Syrië is gekomen. Maar niemand is daar vanwege ISIS.

De Turken met hun bombardementen op Syrië beoefenen hun oude hobby van het doden van Koerden. Turkije zal af en toe bommen op vermeende ISIS doelstellingen gooien voor propagandadoeleinden, maar meestal zullen de bommen van de luchtmacht de Koerdische vijanden van ISIS raken. Rusland zal idem dito een dergelijke zaak verrichten en ISIS voor propagandadoeleinden raken, maar dan gericht op soennitische anti-Assad groepen.

Turkije en Rusland bombarderen zoveel van de ISIS-vijanden, dat ze ook wel kunnen worden aangemerkt als steun te geven aan ISIS.

Poetin en Erdogan zijn niet tegen ISIS, maar evenmin is Obama dat. De Obama-campagne om ISIS te "degraderen" is weer een nieuw falen en geen portie van uitgekookt denken om het te laten lijken alsof hij wint, kan dat veranderen.

Obama ging naar Syrië om de soennitisch-islamitische coalities te steunen. Rusland is in Syrië om de shiitische-islamitische coalitie te steunen. We kregen het nooit voor elkaar de sjiieten te bombarderen omdat Obama's rode lijn wankelde en brak. Maar de Russen maken zich op voor de bombardementen op de soennitische islamisten die Obama aan het steunen was.

Obama protesteert bij Poetin op zwakke gronden. Toegegeven, Moskou liegt over zijn agenda in Syrië. Het is daar niet om tegen ISIS te zijn. Het strijd er tegen de andere soennitische jihadisten, van wie sommigen zijn gekoppeld aan Al Qaeda, die ook tegen ISIS vechten. Maar dan heeft Obama weer net zoveel gelogen over Syrië als Poetin heeft gedaan.

De VS, Europa en Rusland strijden over welke bende van islamitische terroristen ze zullen steunen. Het is net zoals in de koude oorlog. Er zijn geen goeie jongens. Alleen maar slechte jongens die wij steunen, en slechte jongens die zij ondersteunen.

Poetin is er ter ondersteuning van de Iraanse sjiitische terroristen. Obama is er ter ondersteuning van Saoedi-Arabische soennitische terroristen. Niemand is er ter ondersteuning van de ISIS, en dat is waarom hen bombarderen geen belangrijke prioriteit is voor beide zijden in deze wedstrijd.

We zijn de enigen die ISIS full-time bombarderen, maar dat is omdat Obama gebonden werd door de genocide van ISIS die werd uitgezonden op tv en ze konden niet bedenken om iets anders te doen. Zijn nieuwe alliantie met Iran en zijn oude alliantie met de Moslimbroederschap maken het moeilijk voor hem om wel of niet Assad te bombarderen. De bomaanslagen op ISIS zijn een compromis, aangezien zowel zijn nieuwe Iraanse vrienden als zijn oude Broederschap-vrienden zich blijven verzetten tegen deze groep.

Door ISIS te bombarderen kan Obama toegeven aan zowel de sjiitische als de niet-ISIS soennitische jihadisten en hun donateurs.

Maar Poetin denkt strategisch. Hij wil de Westerse invloeden verminderen door het steunen van de sjiitische as. Obama heeft geen konsekwent plan meer. Het oorspronkelijke plan van de Arabische lente met steun voor de Moslimbroederschap waardoor de Syrische burgeroorlog kwam, viel tijden geleden uiteen. Obama steunt de soennitische jihadisten op papier, maar is aarzelend geweest om hen te voorzien van wapens of luchtsteun. Ondertussen schaart hij zich achter hun rivalen van de sjiitische Jihad in Irak.

Terwijl Poetin in Syrië fungeert als de sjiitische luchtmacht, fungeert Obama in Irak als de sjiitische luchtmacht. Dit is een goede deal voor Iran en geeft minder werk voor Poetin, maar het doet niets voor de Amerikaanse nationale belangen.

De sjiitische as laat Rusland zijn macht uitbreiden in de regio tegen verminderde kosten. Moskou kan zich zelfs die kosten niet veroorloven, maar Poetin heeft de economische ontwikkeling opgegeven en wil zijn gehele regime baseren op het opnieuw starten van de koude oorlog. De Russische straten zijn vol van boze vroegere communisten die borden meedragen waarop staat te lezen: "Wij zijn bereid te sterven om Poetin te helpen."

En de oorlog heeft allerlei interessante secundaire voordelen.

De moslim-migranten-invasie van Europa kan geen berekende Russische strategie zijn geweest, maar het had het dan wel weer gewoon kunnen zijn. Hongarije is al aan in gesprek over het zich verplaatsen uit de EU naar Rusland. Polen, Slowakije en de Tsjechische Republiek voelen zich verraden door de EU.

Niet-EU-leden die de EU zou kunnen hebben gezien als een verdediging tegen een Russische invasie, voelen nu dat zij moeten kiezen: tussen een Russische invasie, óf een islamitische invasie.

Onverwacht heeft Syrië bewezen een belangrijke troef te zijn voor Poetins Euraziatische uitbreidingsprogramma. Het heeft waarschijnlijk meer gedaan om hem te helpen om de oude WarPac bende weer opnieuw bij elkaar te krijgen, dan binnendringen in Oekraïne.

Hoe meer chaos Rusland creëert in het Midden-Oosten, hoe meer overstromingen van moslims in Europa komen, en hoe wankeler de Europese Unie wordt. Als Poetin niets anders dan dit in Syrië bereikt, dan kan hij toch de stroom van moslimmigranten laten aanhouden, lang genoeg om de rest van Europa op de knieën te brengen.

En als Europa in voldoende slechte toestand is gekomen, is zijn Euraziatische Unie meer levensvatbaar.

De Sovjet-Unie werd een grote bedreiging, nadat de rest van Europa werd geruïneerd door WO2. De moslimmigratie is niet hetzelfde als WO2, maar Poetins plannen voor de Euraziatische Unie zijn net zo'n slechte mengelmoes van het Russische rijk en de Sovjet-Unie die op de een of andere manier de Russische macht weet te handhaven ook als de meerderheid moslim zal zijn. Het is moeilijk een slechter en meer onstabiele entiteit voor te stellen dan de Sovjet-Unie, maar een Euraziatische Unie met de Russische ex-KGB regelaars en islamitische legers die Slavische landen onderwerpen is misschien wel het slechtste plaatje.

Terug in Syrië heeft Poetin de Russische luchtsteun gemaakt tot de beschermer van Assad en Hezbollah. De VS zullen hun bewegingen moeten coördineren met Rusland. Israël heeft al een regeling uitgewerkt die wellicht de luchtaanvallen tegen Ruslands Hezbollah-terreurbondgenoten met... Rusland zal coördineren.

Het is een gevaarlijk spel voor Rusland. De Russische luchtmacht is geen partij voor hetzij de VS of Israël. Een flink aantal Russische piloten zijn neergeschoten en gevangen genomen door de Israëli's tijdens grote oorlogen. Maar Poetin kan gokken dat Obama niet genoeg lef heeft om hem te porren en dat Netanyahu ook veel andere dingen aan zijn hoofd heeft.

Hij heeft waarschijnlijk gelijk over Obama, maar hij kan zich vergissen over Netanyahu.

Het stoppen van Iraanse wapentransporten naar terroristen is een hoofddoel van de Israëlische operaties in het buitenland. Israël heeft dat doel nagestreefd door het raken van de doelen in Dubai, Sudan en Syrië. Als Poetin verwacht zijn paraplu uit te breiden over de sjiitische terreurgroepen die gericht zijn op Israël, zal hij dat niet kunnen doen zonder een gevecht.

Israël ziet de Iraanse steun aan Hamas en Hezbollah als een existentiële bedreiging. Het vermogen van beide groepen om diep in Israël aan te vallen op een manier die het leven in de grote steden zal verstoren, is uitgegroeid tot een ernstige crisis. Als de situatie escaleert, kan Israël worden gedwongen terug te gaan naar de territoriale strategie van het instellen van beveiligingszones.

Maar Israël is een van de weinige spelers in dit spel die de terreurdreiging vooropstelt, omdat het dicht bij huis is. Voor Obama en Poetin, voor Turkije en Iran, gaat het alleen over geopolitieke strategie en machtsblokken.

Rusland, Turkije en Iran willen hun oude imperiums herbouwen. Obama wil het kolonialisme ongedaan maken door de islamisten te steunen. De enige gemeenschappelijke noemer in hun doelstellingen is dat dit zal leiden tot meer terrorisme.

De grotere vraag is echter hoeveel werk denkt Poetin te kunnen doen voor de sjiitische as.

De Ayatollah Khomeini kan Amerika de "Grote Satan" hebben genoemd, maar hij riep Rusland uit tot de "Kleine Satan". In het jaar van zijn dood stuurde hij een brief naar Gorbatsjov en drong erop aan om het communisme te verlaten en studie te maken van de islam. Gorbatsjov's gezicht werd naar verluidt roder dan gebruikelijk, maar de brief diende als basis voor een groeiende relatie tussen de Islamitische Republiek en de kleine Russische Satan.

Poetins Euraziatische rijk hangt af van het inbeslagnemen of controleren van een heleboel gebieden die oorspronkelijk werden gecontroleerd door Iran. Dit omvat delen van Azerbeidzjan, Dagestan, Georgië en Armenië. Die zijn mogelijk nog niet Irans belangrijkste focus op dit ogenblik, maar een aanvaring tussen deze twee aanstaande rijken is onvermijdelijk.

Rusland en Amerika zijn beide bezig met het spelen van een oud en rampzalig koude oorlogsspel door de opbouw van islamitische terroristen, terwijl die bestuurlijk gezien onder terreur vallen. Rusland heeft geholpen met het innoveren van de gematigde islamitische terreur om slechts aan hen ten prooi te vallen. De Verenigde Staten heeft de Moslimbroederschap gesteund, die de Verenigde Staten wil veroveren.

Poetin kan nu winnen in Syrië, maar het is een overwinning die aan Iran behoort. Zijn sjiitische terroristen zullen in Amerika en Israël aanvallen, maar uiteindelijk zullen ze ook in Rusland aanvallen.

Poetin denkt op langere termijn dan Obama denkt. Maar ook weer niet zo lang.

Bron: How Putin is Winning and Losing Syria | Frontpage Mag