PROFETEN ZONDER EER: EUROPA, IMMIGRATIE, EN TRUMP

Waarom een cruciaal probleem terug is in het nationale gesprek.

31 augustus 2015 - Bruce Thornton

Europa's slow-motion immigratie-ramp heeft zich versneld met de voortdurende onrust in het Midden-Oosten en Afrika. In Calais bestormden honderden illegalen de ingang van de Kanaaltunnel in een poging om het immigranten-vriendelijker Engeland bereiken. In Noord-Griekenland hebben 3000 migranten de grens met Macedonië aangevallen om dichter bij het meer welvarende Noord-Europa te komen. Macedonië heeft ze een paar dagen later laten passeren. Hongarije, een lid van de EU zonder Schengenzone grenzen, overweegt de inzet van het leger om het migratie-tij te vertragen, en grenshekken verschijnen in Bulgarije en Hongarije. Ondertussen blijven duizenden immigranten verdrinken in overdreven overvolle schepen, of stikken ze in vrachtwagens van smokkelaars bij hun pogingen Europa binnen te komen.

Europa heeft al lang een immigratieprobleem, maar in het afgelopen jaar zijn de getallen omhooggeschoten. Ongeveer 124.000 immigranten bereikten Griekenland over zee tussen januari en juli van dit jaar, een stijging van 750% ten opzichte van het voorgaande jaar. Duitsland zal naar schatting ongeveer 800.000 nieuwe migranten in het land gekregen hebben aan het einde van dit jaar, 4 keer zoveel als vorig jaar. Het Verenigd Koninkrijk heeft er 330.000 gezien tot nu toe dit jaar, terwijl er 107.500 naar Europa kwamen, beide getallen vestigden nieuwe records.

Het is niet alleen de groei van deze verhogingen wat het probleem is. Gedurende decennia heeft Europa de immigrantenbevolking verkeerd behandeld of door over-royale welzijn subsidies, of door lakse normen voor asiel of gezinshereniging. Nog gevaarlijker waren de eraan klevende slechte ideeën – van populaire beschaafde zelfhaat tot sentimentele multiculturele derde-wereldvisie – dit alles heeft het etnische separatisme en de gedemoniseerde assimilatie aangemoedigd. Het resultaat is een tikkende sociale en politieke bom.

Europeanen kunnen echter niet zeggen dat ze niet waren gewaarschuwd. Twee profeten - een Britse en een Franse, beide ontdaan van eer in hun eigen land van vooruitziend spreken over de gevaren van de ongecontroleerde immigratie – hebben al tientallen jaren geleden de gevaren aangeduid.

In 1968 in een toespraak van de Britse Premier Enoch Powell, welke al snel berucht werd als de toespraak van "rivieren van bloed". Een redactioneel van de London Times noemde het "een kwade toespraak". Men schreef: "Dit is de eerste keer dat een serieuze Brits politicus op een directe manier een beroep heeft gedaan op rassenhaat in onze naoorlogse geschiedenis." Powell werd ontslagen uit zijn positie als tweede defensie-secretaris in het schaduwkabinet van de conservatieve leider Edward Heath, een laatste kabinetspost die hij ooit nog heeft gekregen.

Powell had opgemerkt dat Engeland bezig was met het verhogen van het aantal immigranten zonder veel aandacht te geven aan de gevolgen van het zo snel toevoegen van cultureel verschillende mensen:

Zij die de goden wil vernietigen, maken ze eerst gek. We moeten gek zijn, letterlijk gek, als een natie de jaarlijkse instroom van ongeveer 50.000 personen toestaat, die voor het grootste deel het materiaal zijn voor de toekomstige groei van de bevolking met een immigranten-afstamming. Het is als het kijken naar een natie die druk bezig is met het ophopen van de eigen brandstapel. Zo gek zijn we dat we ongehuwde personen toestaan te emigreren met het oog op de oprichting van een familie met echtgenoten en verloofden die ze nog nooit hebben gezien.

Powell koppelde ook de verhogingen van aantallen aan de mislukking van de assimilatie van de nieuwkomers in de cultuur, de waarden en zeden van de meerderheid van de inheemse bevolking, en ook aan hun speciale belangen van hen wiens politieke en sociale kracht komt van de balkanisering van de Britse samenleving:

Nu zien we al de groei van positieve krachten optreden tegen de integratie, belangen die zich vestigen met behoud en verscherping van raciale en religieuze verschillen, met het oog op de uitoefening van een werkelijke overheersing, eerst over collega-immigranten en vervolgens over de rest van de bevolking.

In een commentaar op de Race Relations Act van de Labour Partij, die poogde om discriminatie bij huisvesting te voorkomen, voorzag Powell hoe immigranten en hun voorstanders de regering konden manipuleren en het recht voor hun eigen macht vergrootten en het volk verder verdeelde:

Hier zijn de tekenen die aantonen dat de immigrantengemeenschappen zich kunnen ordenen om hun leden te consolideren, te vermengen en campagne te voeren om hun medeburgers te imponeren en te domineren met de rest van de juridische wapens die de onwetenden en de slecht geïnformeerden hen hebben verstrekt. Als ik vooruit kijk, ben ik vervuld met een voorgevoel: net als de Romeinen lijkt het dat ik "de rivier de Tiber schuimend van veel bloed" zal zien.

Het citaat van Vergil de Aeneis, uitgesproken door de Sibyl, die de oorlogen voorzag tussen de immigranten als Trojaanse paarden en de inheemse Latijnen, gaf de toespraak deze populaire titel en voorspelde voor Engeland eveneens een toekomst van toenemend geweld terwijl de samenleving en de politiek het verdelen van etnische groeperingen blijft nastreven zonder enig voordeel.

Jean Raspail is in zijn roman "Het Kamp van de Heiligen" nog duidelijker, want het duikt dieper in het falen van de beschavingen en raakt de zenuw van de zelfhaat, welke veel Europeanen verhindert om hun manier van leven en politieke principes krachtig te verdedigen. Raspail, een ontdekker, schrijver van reisboeken, publiceerde zijn roman in 1973 over soortgelijke veroordelingen – – Time Magazine noemde het een "zwartgallige tirade", en een jaar later zei de zuidelijke Poverty Law Center dat het "algemeen vereerd werd door de Amerikaanse blanke racisten."

Het verhaal begint wanneer miljoenen van de derde wereld volkeren gelijktijdig starten met het kapen van schepen en naar Europa varen. Eenmaal daar overstromen de migranten de Côte d'Azur, en vluchten de Fransen in paniek naar het noorden. Het falen van de Fransen om zich te verzetten tegen de indringers, is het gevolg van een beschaving die de schuld draagt over de vermeende westerse misdaden, zoals racisme, kolonialisme en imperialisme. Deze zwakte versterkt de indringers. In India, waar de massale migratie begint, scheldt de Franse consul een katholieke bisschop uit die zijn goedkeuring hecht aan de migratie en is er trots op een "bijdragend getuige" te zijn. De repliek van de consul:

Getuige zijn van wat? Van uw geloof? Uw godsdienst? Van uw christelijke beschaving? Oh nee, niets van dat! Getuige tegen uzelf, zoals de anti-westerse cynici dat zijn geworden. Denkt u dat die arme duivels van die kudde aan uw kant geen staan? Onzin! Ze gaan dwars door u heen. Voor hen betekent een witte huid: zwakke overtuigingen. Ze weten hoe zwak de uwen zijn, ze weten dat u hebt opgegeven.

Raspail koppelt deze mislukking van de daadkracht - bij deze existentiële aanval - duidelijk aan de toenemende secularisatie van de Europese cultuur, de stopzetting van het christelijk geloof waarop haar beschaving en gekoesterde beginselen – de politieke vrijheid, mensenrechten, regelgeving door wet – gedeeltelijk zijn gebaseerd. Aan het einde van de roman, nadat Europa is verloren en de hordes noordwaarts stromen, vraagt de verteller zich af: "Wie weet hoe dingen zich zouden kunnen hebben uitgewerkt als de volkeren van het westen, in een soortgelijke gang, hun geloof in God hadden." Want in de strijd tussen de verschillende culturen met verschillende godsdiensten en zeden, is er "een stroming die nog steeds gelooft. En de ander niet. Degene die nog steeds vertrouwen heeft, zal bergen kunnen verzetten. Dat is de kant die zal winnen. Dodelijke twijfel heeft alle stimulansen vernietigd in de andere stroming. Dat is de kant die zal verliezen."

Deze laatste opmerkingen is met name relevant voor de kern van Europa's huidige immigrantenprobleem: velen zijn moslims met radicaal verschillend zijn aan de liberale cultuur van vrijheid, tolerantie, vertrouwen en individuele rechten die gecreëerd zijn in Europa en de Verenigde Staten. Vandaar dat het grootste deel van het geweld dat Powell voorspelde, komt van geassimileerde jonge moslims – de terroristen die Londen gebombardeerd hebben in 2005 en Madrid in 2004, de verkrachters in Engeland en Malmö, die de niet-islamitische vrouwen belagen, de Franse "jongeren" die periodiek honderden auto's vernietigen of journalisten vermoorden en Joden, en de moslim die Nederlandse filmmaker Theo van Gogh vermoordde en Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders noodzaakte zich te verbergen. En in de meeste gevallen zijn deze misdadigers de begunstigden van een welzijn en vrijgevigheid, die hun geweld vaak beloont met de toegenomen "sociale uitgaven".

Maar wij Amerikanen moet ons niet superieur voelen, want wij hebben onze eigen immigratieproblemen, met name met illegale vreemdelingen. Onze problemen zijn niet zo ernstig als in Europa, aangezien de overgrote meerderheid van onze immigranten uit landen komt die in wezen Westers zijn, in plaats van islamitische landen, wier religie inherent vijandig is tegenover het christendom en het Westen. Maar we hebben met dit voordeel een compromis gesloten door dezelfde onvoorzichtigheid bij de de grensbewaking of bij de verstrekking van sociale vrijgevigheid. We hebben ook problemen met criminaliteit door illegale vreemdelingen, variërend van drugbendes en de moord op de dagelijkse orde en de minachting voor recht dat het leven moeilijker maakt in veel gemeenschappen. En we hebben ook een anti-assimilationistische-lobby die voortborduurt op de blanke schuld en zelfhaat in de politieke krachten.

Maar ook wij, voor nu, lijken een profeet te hebben. Wat zijn gebreken en zwakke punten ook zijn, Donald Trump heeft de problemen van het immigratiebeleid en de zwakke handhaving van de immigratiewetten teruggebracht in het nationale gesprek. Zoals Enoch Powell hebben politici van beide partijen geprobeerd hem te marginaliseren. Maar in het tijdperk van het internet, YouTube, en Nieuws-blogs, kunnen burgers die het met Trump eens zijn, hun goedkeuring luider uitspreken dan in Powell's tijd. Laten we hopen dat een kritische massa van mensen luistert, en dat de Republikeinen Trumps waarschuwingen omarmen betreffende de illegale immigratie, in plaats van hem te demoniseren.

Bron: Prophets without Honor: Europe, Immigration, and Trump | Frontpage Mag