De oprichting van een Palestijnse Islamitische Staat

Door Bassam Tawil - 23 juni 2015

Het Midden-Oosten is er weer. Aan de top van de lijst, niemand, zo lijkt het, denkt zelfs maar aan het stoppen van Iran in zijn vermogen om kernwapens te verkrijgen - en als het uitbreidt, ten minste ook enkele andere landen in de regio, waaronder Saoedi-Arabië, Turkije en Egypte.

Ten eerste is het gevaarlijk genoeg voor een openlijk expansionistisch regime, theologisch of niet, om kernwapens te hebben; Iran heeft onlangs getoond dat het niets anders dan expansionistisch is. Ten tweede, en indien mogelijk nog erger, hebben een aantal landen rond Iran - die het gevoel hebben in het vizier te zitten, al aangekondigd dat ze nucleaire wapens zullen bouwen of kopen, en waarschijnlijk al daarmee zijn begonnen. Van de Islamitische Staat (ISIS) komen ook geruchten dat ze op de markt zijn voor een kernkop. Je kunt er blijkbaar al een kopen voor ongeveer $ 400 miljoen. Dus kunnen we allemaal uitkijken naar een ongecontroleerde en oncontroleerbare verspreiding van kernwapens.

En daarenboven verspreiden de Amerikanen en Europeanen opnieuw geruchten, de Palestijnse Autoriteit (PA) onder druk te zetten om de vredesonderhandelingen met Israël te vernieuwen. De in Londen gevestigde krant Al-Quds Al-Arabi heeft onlangs een hoge Palestijn geciteerd die suggereerde dat PA-voorzitter Mahmoud Abbas een ontmoeting had met de Israëlische premier Benjamin Netanyahu voor een vliegende start van de vastgelopen onderhandelingen.

Nieuwe tekenen van gestimuleerde tegenstellingen tussen de Palestijnen en Israël worden ook weerspiegeld in de Vaticaanse erkenning van de Palestijnse Autoriteit als de staat Palestina, ondanks de vernieling van de Geboortekerk in Bethlehem en andere handelingen die hebben geleid tot de massale-uittocht van vervolgde christenen uit de Palestijnse gebieden, en ondanks dat de PA samengaat met de terroristische groep Hamas, in een zogenaamde Palestijnse Consensusregering ['eenheidsregering']. Deze vereniging stelt hen in staat Israel te beschuldigen van een verantwoordelijkheid voor de oorlogsmisdaden die eigenlijk alleen door Hamas zijn begaan tegen de Israëlische burgers tijdens de laatste oorlog. Op hetzelfde moment als de wankelende Palestijnse Autoriteit probeert om Israël te delegitimeren, door hen te beschuldigen van oorlogsmisdaden in het Internationaal Strafhof (ICC). Geen van deze aanvallen is een goed voorteken voor zowel Israël als de Palestijnse Autoriteit.

Het ICC in Den Haag heeft onlangs ook aangekondigd dat het eenzijdig Israël zou onderzoeken wegens vermeende oorlogsmisdaden, gepleegd in het laatste conflict in de Gazastrook. Dit project zal niet goed eindigen voor de Palestijnen, de Israëli's of het gepolitiseerde "Jim Crow" Internationale Strafhof. Ondertussen werd het vonnis van schuldig uitgeschreven door de Verenigde Naties in het "Schabas Rapport", dat deze week werd uitgegeven, nog voordat het proces begon.

De Obama-regering heeft ook de druk op Israël verhoogd met niet zo subtiele bedreigingen. Susan Rice en andere bronnen binnen de Amerikaanse regering hebben begin maart openlijk geclaimd dat, met het oog op Israëls "weigering" tot vrede en omwille van de interpretaties over de uitspraken van Netanyahu tijdens de verkiezingen van dit jaar in Israël, Washington geen veto zou uitspreken over de eenzijdige Europese voorstellen om een Palestijnse staat te vestigen.

President Barack Obama probeerde op 22 mei de Joodse gemeenschap gerust te stellen van het tegendeel en zei dat hij "een erelid was van de [Joodse] stam", maar zijn verzekering is verdacht. Obama heeft een reputatie opgebouwd van niet de waarheid te vertellen, van de beschuldiging van het doden van Amerikanen in 2012 in Benghazi, Libië, vanwege een YouTube-video (zelfs twee weken nadat hij wist dat de video niet de reden was), en ook over zijn "rode lijn"-verplichting toen de Syrische regering chemische wapens gebruikte tegen zijn eigen volk.

De Israëli's beschouwen de Amerikaanse houding als een anti-Israëlische wraak gebaseerd op een persoonlijke afkeer van zowel Israël als van Netanyahu door Obama. Hoewel Netanyahu heeft gezegd dat het nu niet de beste tijd is voor een Palestijnse staat, heeft hij in feite nooit zijn fundamentele beleid veranderd: dat een Palestijnse staat in het belang van Israël zou kunnen zijn.

Wat Netanyahu wilde zeggen, geheel gerechtvaardigd - hoe moeilijk het ook is om toe te geven dat hij gelijk had - is dat, gezien de huidige regionale chaos, de oprichting van een Palestijnse staat op dit moment zou betekenen dat het een oprichting betekend van een terroristische staat op de Westelijke Jordaanoever. Door het nu te doen zou dit alleen maar leiden tot wat eufemistisch genoemd wordt "de verdere regionale destabilisering" - namelijk een oorlog. Het erkennen van een Palestijnse staat op dit moment zal ook de terroristische activiteiten aanmoedigen van extremistische islamitische elementen - die momenteel in heel Noord-Afrika, Jemen, Syrië, Libanon en Irak actief zijn - voor nog meer grondgebied van waaruit ze hun activiteiten uit kunnen breiden.

Deze nieuwe islamitische extremistische land-en-machtsgreep zou vergelijkbaar zijn met die van Hamas na de overname van de Gazastrook, en nadat Israël zich eenzijdig terugtrok in 2005; of de ISIS-overname van Syrië en Irak toen de VS wegtrok of naliet om te handelen. Momenteel, vormen Hamas en ISIS in de Gazastrook een bedreiging voor de veiligheid van zowel Israël als Egypte.

Een nieuw islamitisch emiraat op de Westelijke Jordaanoever op dit moment zou ook gevaarlijk zijn voor Jordanië. Zonder een dergelijk islamitisch emiraat, heeft Jordanië al te maken met golven van vluchtelingen, onder wie de islamistische terroristische agenten die infiltreren in het koninkrijk met als doel het omverwerpen van de Hashemieten en het omkeren van Jordanië in een gebied dat wordt geregeerd door ISIS of de Moslim Broederschap. Gezien de inspanningen van Iran om de zwakte van de soennitische islam in Syrië, Irak, Jemen, Libanon en Bahrein te benutten, lijkt er geen noodzaak te zijn voor een nieuwe extremistische islamitische arena in Jordanië.

Aanzienlijke druk wordt nu ook gericht op de Palestijnse Autoriteit om de onderhandelingen met Israël te vernieuwen. Een deel van de druk komt van de voormalige president Jimmy Carter die eventueel goedbedoeld maar totaal contraproductief eist dat de Palestijnen verkiezingen zouden houden.

Alle opiniepeilingen in de PA geven aan dat als vandaag de verkiezingen zouden worden gehouden, Hamas, net als in 2006, zou winnen met een aardverschuiving.

Helaas zijn veel beleidsmakers in zowel de Verenigde Staten als Europa die de situatie bekijken door de bril van de westerse democratie en praktijk. De overweldigende overwinning van Hamas in de studentenraad verkiezingen van de Bir Zeit Universiteit, in de buurt van Ramallah, zou een 'wake-up call' moeten zijn geweest. Helaas, het is genegeerd.

Mahmoud Abbas staat voor een dilemma. Indien verkiezingen worden gehouden in de Palestijnse Autoriteit, en Hamas wint - wiens enige openlijk verklaarde reden van zijn bestaan is om Israël te vernietigen - dan zal ook de PA ophouden te bestaan​ en Israël zal in staat zijn om het vredesproces voor altijd te voorkomen.

Indien echter de verkiezingen niet worden gehouden, zal Mahmoud Abbas blijven regeren, zonder internationale of Palestijnse legitimiteit. Niet alleen is zijn termijn van vier jaar al zes jaar geleden vervallen, maar op dit punt, vertegenwoordigt hij nauwelijks nog de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever.

De bijna twee miljoen Palestijnen aan de andere kant van Israël, in Gaza, zijn bijna uitsluitend vertegenwoordigd door Hamas, met voortdurende pogingen tot opmars door ISIS. Abbas is dus niet in staat om "het Palestijnse volk" in een serieus politiek proces te vertegenwoordigen. Het voorstel voor de verkiezingen is dan ook een schande voor Abbas, en wordt over het algemeen genegeerd.

Tragisch is dat, om lokaal zijn status te bevestigen, de Palestijnse Autoriteit op de Westelijke Jordaanoever een reeks van haastige, tegenstrijdige en zelfs gevaarlijke stappen heeft genomen. Aangezien er de kans voor de PA voorgoed is verdwenen is om de Gazastrook te beheersen, coördineert de PA, om zijn eigen voortbestaan te waarborgen, de veiligheid met Israël, om verdere Hamas ondermijning op de Westelijke Jordaanoever te voorkomen.

In de tussentijd concurreren hoge figuren in de PLO en de PA met Hamas in het uitgeven van scherpe, extremistische boodschappen naar de Palestijnse bevolking, die daar bijgevolg mee wordt geradicaliseerd - tot op het niveau van de ondersteuning van Hamas en ISIS.

Mahmoud Abbas en zijn hooggeplaatste medewerkers blijven niettemin formele ceremonies houden om terroristen te eren die zijn gedood tijdens aanvallen op Israëlische doelen. [1] Abbas blijft ook de 'shaheeds' gedenken (degenen die sterven voor de zaak van de islam, vaak "martelaren" genoemd) die tientallen Israëlische burgers in zelfmoordaanslagen hebben gedood. Abbas bouwt monumenten, noemt pleinen naar hen, en houdt sport- en schaaktoernooien tot hun eer.

Dit jaar op de Nakba Dag - "de dag van de ramp", die de 67e dag herdenkt van de oprichting van de staat Israël - tijdens de 15 mei-ceremonies, beloofde Mahmoud Abbas aan de Palestijnse massa's dat de bezette gebieden en de Palestijnse diaspora spoedig zou worden hersteld in de onafhankelijke staat Palestina. Hij zwoer ook dat het 'verzet' - dat wil zeggen, gewapend geweld en terrorisme tegen Israël - zou blijven bestaan tot het doel was bereikt: het vernietigen van de staat Israël en de oprichting van de Palestijnse staat op haar ruïnes.

Deze voornemens zijn geen geheim voor de Israëliërs. Zij vertrouwen dus niets van zijn oprechtheid als hij beweert dat hij "vrede" wil. Alleen het grote domme Westen kan nog steeds niet geloven dat Mahmoud Abbas de waarheid spreekt als hij de Palestijnen verzekert van zijn bedoeling om Israël te vernietigen.

De bewuste spanning die gemaakt wordt door de Palestijnse Autoriteit, heeft als enige doel, een bloedvergieten - zowel van Palestijnse als van Israëlische mensen. Deze tactiek kan doorgaans worden gezien als het niveau van het geweld dat valt onder iets wat de PA aanvaardbaar vindt. Het heeft vervolgens het oude refrein herhaald, dat het eerst gezongen werd door de anti-Israëlische islamitische sjeik Ra'ed Salah (wiens recht op vrije meningsuiting wordt beschermd door de Israëlische wet), "De Al-Aqsa moskee is in gevaar!"

Aan het begin van mei 2015, haalde sjeik Yusuf al-Dayis, de PA-Minister van Religieuze Endowments (Waqf), de krantenkoppen in het Palestijnse dagblad Al-Qud's met de brandbomverklaring dat het lot van de hele islamitische natie is opgehangen aan de 35 hectare van de Tempelberg. Hij gaf zelfs een lijst mee van, naar wat hij beweerde dat Israëlische "aanvallen" waren op de Al-Aqsa moskee. Helaas voor hem kunnen de bezoekers van de Tempelberg elke dag de exorbitante veiligheidsmaatregelen zien die genomen worden door de Israëli's om de site te beschermen. In feite blijkt uit het verslag dat elke keer als de Palestijnen een of andere ronde van zinloos geweld en slachting willen provoceren, ze zeggen dat "de Al-Aqsa moskee in gevaar is!" Het veroorzaakt steevast honderden slachtoffers aan beide kanten en men bereikt absoluut niets.

De laatste keer in feite dat een moskee onlangs werd beschadigd, was in de Gazastrook, toen de Hamas-veiligheidstroepen de heilige boeken verwijderden, en drie bulldozers gebruikten om een salafistische moskee te slopen. Hamas beweerde dat het een vergelding was voor een vermeende salafistische aanval op de 'jihad-strijders' van Hamas ten zuiden van Khan Yunis. Bronnen in Gaza bevestigden dat zeven salafistische jihadi-agenten werden gearresteerd in de moskee, en dat Hamas onlangs 30 salafistisch-jihadi Ansar al-Bayt Maqdis-leden heeft gearresteerd. Begonnen met het terrorisme in de Gazastrook, plukt Hamas nu de resultaten: terrorisme is nu "viraal gegaan".

Uit alle aanwijzingen blijkt, dat als er nu een Palestijnse staat zich zou gaan vestigen dit snel zou veranderen in een islamitische terroristische entiteit. Elke keer als de regeringen de islamitische bewegingen aanmoedigen, of negeren in de hoop dat ze iemand anders zullen aanvallen, zullen deze stappen als een boemerang werken naar hun eigen achtertuin en vervolgens overstappen naar die van hun buren. Dit zal het lot zijn van de Syrische Bashar Assad, die Hamas en andere terroristische groeperingen hun winkel liet voortzetten in Damascus. Voormalig PA-voorzitter Yasser Arafat liet Hamas in de buurt komen, en het Palestijnse volk gaat nu worden terugbetaald door Hamas. Arafat heeft ten onrechte aangenomen dat door Hamas toe te laten, dat hem zou dienen om Israël te dwingen concessies te doen. Mahmoud Abbas dacht dat de vorming van een eenheidsregering met Hamas een verenigd front zou vormen om meer geld en diplomatieke concessies te oogsten uit Europa. Maar afgelopen augustus werd Abbas op de hoogte gesteld van een Hamas moordcomplot tegen hemzelf. "We hebben een regering van nationale eenheid en u denkt over een staatsgreep tegen mij, 'zei hij tegen Hamas leider Khaled Mashaal.

De islamistische terroristische enclaves zijn in hun geheel de vruchten van de Moslim Broederschap-doctrine welke vrij wordt verspreid over het Midden-Oosten en het democratische Westen. De tot nu toe geïsoleerde incidenten van bloedvergieten in Europa, Afrika en de Verenigde Staten zijn slechts het beginstadium van een lange, bloedige campagne die de wereld zal overspoelen.

Gaza is al verloren aan Hamas en misschien binnenkort aan ISIS. Libië en Libanon zullen daarna volgen. Als het Westen de Palestijnen en Israël onder druk zetten om nu een ​Palestijnse staat te creëren, zullen de Westoever en Jordanië zeer zeker volgen. Het toestaan van een expansionistisch Iran tot nucleaire drempel-capaciteit zal de regio ook in een oorlog trekken.

Wij, de Palestijnen die leven in de Palestijnse Autoriteit en binnen Israël, zijn niet gestopt met het dromen over een Palestijnse staat, maar we zijn ook getuige van de chaos om ons heen en zijn opgelucht dat tot nu toe de catastrofe ons en onze families niet heeft geschaad.

Sommige Palestijnse politici hebben zich tot de meer extreme retoriek gewend om de gunst van de Israëlische Arabieren te krijgen, maar ondanks de tendens in de Palestijnse samenleving in de richting van het extremisme en terrorisme, is het zeker dat zelfs als de oprichting van de Palestijnse staat wordt uitgesteld, de meeste Palestijnen hopen dat het Westen niet de fout zal maken van het Iran toestaan nucleair te gaan. Een nucleair Iran zal een nachtmerrie creëren die ervoor zorgt dat de Nakba eruit zal zien als een heerlijke attractie.

Bassam Tawil is student gevestigd in het Midden-Oosten

Bron: Establishing a Palestinian Islamist State