Vijf lessen die rechts Nederland moet leren van Netanyahu’s overwinning

door Ben Shapiro - 17 maart 2015

Op dinsdag won de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een herverkiezing volgens de nieuwste stemmentelling. Hij versloeg niet alleen zijn binnenlandse linkse oppositie, maar ook de president van de Verenigde Staten. Hij nam daarmee in het openbaar afstand van de president, die afgezanten naar Israël stuurde om te proberen Netanyahu te vervangen. De overwinning vertegenwoordigde een prachtige terugkeer van Netanyahu, wiens Likud-partij aanzienlijk slechter in de peilingen stond in de dagen voorafgaand aan de verkiezingen.

Hoe Netanyahu het verhaal in Israël verschoven heeft, is goed voor een verplichte politieke studie over het principe van leugen-beweringen. Netanyahu overwon een binnenlands schandaal dat wijdverbreid was. Hij zou naar verluidt voor $ 2700 aan consumptie-ijs besteld hebben voor de officiële residentie, en zijn huishoudelijke budget was overschreden met ongeveer een miljoen sjekel. Hij overwon ook het opblazen van de dollar die de prijzen van goederen opjoeg in de weken voorafgaand aan de verkiezingen, net als het opblazen van de onroerendgoedprijzen in de loop van de afgelopen zes jaar. Hij overwon het buitenlandse geld dat was geïnjecteerd in de campagne.

Hoe? Hij hioeld zich aan vijf belangrijke tactieken - tactieken waar de Amerikaanse en (Europese) conservatieven kunnen leren:

1. Bouw een beweging op rond een persoon, niet rond een partij. Netanyahu's toespraak voor het Congres was de laatste aanwijzing dat hij een wereldleider was, klaar om de machtigste mensen in de wereld onderuit te halen, met inbegrip van Iran en zijn nieuwe vrienden in de Obama-regering. Terwijl veel Israëli's zeiden dat ze Netanyahu niet wilden als premier, hadden ze hem liever dan zijn rivalen, in elke peiling, al maanden vóór de verkiezingen, met een ruime marge. In de laatste dagen van de campagne ging Netanyahu openlijk voor het idee dat alle conservatieven moesten stemmen voor zijn partij om hem persoonlijk op te waarderen. Door zijn opstelling als een grote internationale verschijning, plaatste Netanyahu zich in een bewonderenswaardige politieke positie. Er zit een gevaar in deze strategie: het laat de oppositie toe om zich persoonlijk op jou te concentreren. Maar kiezers stemmen op mensen, niet op ideeën.

2 Deins niet terug voor een gevecht. Netanyahu's Amerikaanse ambassadeur, Ron Dermer, wist dat Netanyahu op dramatische wijze haaks stond op president Obama vanwege Obama's behandeling van de nucleaire-wapendeal met Iran. Toen Dermer onderhandelde over het verschijnen van Netanyahu voor een gezamenlijke zitting van het Congres, uitgenodigd door de voorzitter van het huis, John Boehner, en Obama wraak nam door te weigeren Netanyahu te zien, gaf Netanyahu geen excuses of ging terugkrabbelen. In plaats daarvan omarmde hij zwijgend de weigering van President Obama, die dwaas genoeg Netanyahu met behulp van de media herhaaldelijk vernederde. Netanyahu verklaarde ondertussen vastberaden dat hij elke gelegenheid, met name voor de meest krachtige wetgevers in de wereld, zou gebruiken om de zaak van de "slechte deal" met Iran uit te leggen. De Amerikaanse media werden razend. De linkse Israëlische media werden gek. Ze suggereerden dat Netanyahu permanent de Israëlisch-Amerikaanse betrekkingen had beschadigd. De opiniepeilingen verklaarden dat de toespraak Netanyahu in zijn eigen land zou kunnen kwetsen. Netanyahu ging toch. Het resultaat: een impuls in de peilingen en een daling voor de zionistische Laborleider Isaac Herzog.

3. Motiveer de achterban. De dag vóór de verkiezingen verklaarde Netanyahu dat hij nooit de oprichting van een Palestijnse staat zou steunen. Dit is lang een Likud-podium geweest, maar Netanyahu heeft, na het innemen van het Ministerschap, gesproken over de mogelijkheid om een Palestijnse staat te omarmen. Velen dachten dat hij het omarmde wetende dat het toch praktisch onmogelijk was, gezien het karakter van Israël's vijanden. Maar nu wilde Netanyahu niets aan het toeval overlaten: hij wilde zijn aanhangers laten weten waar hij precies stond. "Ik denk dat iedereen die bezig gaat met het tot stand brengen van een Palestijnse staat vandaag en land weggeeft als aanvalsgebied voor de radicale islam tegen de staat Israël," zei hij. "Er is hier een reële bedreiging dat een linkse regering zal toetreden tot de internationale gemeenschap en hun orders zal opvolgen."

4. Daag de oppositie uit. Op de dag van de verkiezingen gaf Netanyahu een video uit waarin hij uitlegde: "Een rechtse regering is in gevaar. Arabische kiezers gaan massaal naar de stembus. Linkse NGO's brengen hen met bussen erheen." De gezamenlijke Arabische lijst gaf een soortgelijke verklaring uit eerder op de dag, waarin werd verklaard dat om 11 uur, al 10 procent van de kiesgerechtigde Arabieren had gestemd, in tegenstelling tot de 3 procent bij de laatste verkiezingen. De linkse media gingen helemaal uit hun bol over deze verklaring, en de Huffington Post bestempelde Netanyahu als een racist. Natuurlijk vergaten de linkse media ook volledige te vermelden dat de partijen die deel uitmaken van de gemeenschappelijke Arabische lijst, dat bijna alle Arabische stemmen in de verkiezingen, openlijk het bestaan van de Joodse staat veroordelen, samen met Hamas, en de afschaffing van Israël volledig steunen. Juist enige dagen geleden zei het hoofd van het campagneteam dat Hamas geen terroristische groep is en stelde dat ISIS had ingestemd met "deze zionistische beweging". Stel je voor dat Amerika een partij had, die gewijd was aan haar verwoesting, en die openlijk met Osama Bin Laden samenwerkte voor dat doel. Dat is de gezamenlijke Arabische lijst. En de Arbeiderpartij en hun bondgenoten leunen er zwaar op om te stemmen op links. Alle drie grote Arabische partijen die samengaan in de gezamenlijke Arabische lijst waren in het verleden uit de verkiezingen verbannen. Netanyahu riep zijn achterban op om de opkomst van de gemeenschappelijke Arabische lijst te stoppen, en daarmee zat hij goed.

5. Houd vast aan je standpunt. Netanyahu was volhardend over de nationale veiligheid in deze verkiezingscampagne. Terwijl de oppositie klaagde over huur- en verblijfkosten, wees Netanyahu er steeds opnieuw op dat zijn tegenstanders gewoon niet in staat waren om de natie door een tijd van veiligheidscrisis heen te leiden. In één van zijn campagne-reclamespots, deed Netanyahu zich voor als een oppasser - de enige babysitter die u met uw kinderen kunt vertrouwen. De geschokte ouders vroeg hem waarom hij er was. "Het is ofwel mij," zei Netanyahu, "of Tzipi en Buji." Een van de ouders reageerde: "Buji? Onze kinderen zullen voor hém moeten zorgen! Tegen de tijd dat we naar huis gaan, hebben we geen huis meer!" Wat betreft Livni zei Netanyahu: "Tegen de tijd dat je terugkomt, zal ze bij de buren zijn ingetrokken." Netanyahu besloot met: "Deze verkiezingen zul je kiezen wie er zorgt voor onze kinderen. Deze verkiezing is Likud de enige keus!"

Nu, er zijn lessen in Netanyahu's acties in de aanloop naar de verkiezingen die ernaar uitzagen in de tegenovergestelde richting te neigen. Netanyahu blies zijn persoonlijke populariteit op in het gevecht, tegenover een grote groep van de interne vijanden. Zoals Michael Medved schrijft: "Rechts heeft toegegeven in een omgeving van een Hobbesiaanse [onzekere] interne oorlog van persoonlijkheden en politiek met momenteel maar liefst zeven verschillende partijen die boven de kiesdrempel willen uitkomen om zetels in de Knesset te winnen. Sommige van deze naar rechts neigende partijen worden geleid door nauwe verbindingen met ministers van het voormalige Kabinet, die eerder verbonden waren met Netanyahu." Maar over het algemeen toont Netayahu's verbluffende overwinning aan dat de strategie om niemand te vervreemden, en praten over alles waarover links wil praten, en een naar het midden gaan, een overwinning niet kan voorspellen. Het voorspelt gewoon gebrek aan principes.

Ben Shapiro is hoofdredacteur van Breitbart Nieuws en auteur van het nieuwe boek 'De mensen vs. Barack Obama: De strafzaak tegen de Obama regering' (Opstap Editions, 10 juni 2014). Hij is tevens hoofdredacteur van TruthRevolt.org. Volg Ben Shapiro op Twitter @benshapiro.

Bron: 5 Lessons US Conservatives Should Learn From Netanyahu