HET VERLIEZEN VAN DE OORLOG VAN IDEEËN

De ideologische wanen van het Westen zijn nu te gevaarlijk om te negeren.

3 september 2015 - Caroline Glick

Oorspronkelijk gepubliceerd in de Jerusalem Post.

We zijn nu aangekomen op het punt dat de gevolgen van de intellectuele ontwapening van het Westen als gevolg van hun politieke correctheid desastreuze gevolgen beginnen aan te nemen in het leven van honderden miljoenen mensen.

Sprekend bij de herdenking vorige maand van de vijf Amerikaanse mariniers die werden afgeslacht in een rekruteringskantoor in Chattanooga, Tennessee, zei de Amerikaanse minister van Defensie, Ashton Carter: "De reden voor de moord is nog onduidelijk, en welke combinatie van een gestoorde geest, gewelddadig extremisme, en haatdragende ideologie aan het werk was, weten we niet."

Vice-president Joe Biden beweerde, dat 'perverse ideologen ... in staat zijn om een enkele eenzame wolf te inspireren, maar ze kunnen nooit, nooit, bedreigen wie we zijn."

Beide mannen hebben het verkeerd en dat is dus gevaarlijk. De betekenis van de moorden was géén mysterie. Mohammed Youssef Abdulazeez schoot zijn slachtoffers in koelen bloede dood, omdat hij een jihadist was. Hij schreef op zijn blog over zijn toewijding aan de islamitische oorlog voor een globale dominantie. Hij heeft berichten gedownload van Anwar Awlaki, de Amerikaanse Al-Qaida-commandant die gedood werd bij een raketaanval in Jemen in 2011.

Awlaki's meest productieve volgeling tot op heden was majoor Nidal Malik Hassan van het Amerikaanse leger, die 13 soldaten afslachte en 32 verwondde bij zijn aanval op Ft. Hood, Texas in november 2009. Maar net zoals de regering-Obama het tot op de dag van vandaag ontkent dat Hassan dit deed uit toewijding aan de zaak van een wereldwijde islamitische suprematie door middel van een genocidale oorlog, zo deed Carter dit eveneens met het wegwuiven van een duidelijk motief voor Abdulazeez. Biden stond voor hen wier levens werden verbrijzeld door de jihad van vorige maand en vertelde hen dat de jihad geen bedreiging was voor hun manier van leven.

Ideeën zijn de meest krachtige menselijke krachten. En het idee van de jihad, dat de regering-Obama niet wil bespreken, is misschien wel het meest krachtige idee in de wereld van ideeën vandaag.

Het idee van de jihad is vrij eenvoudig. Zij stelt dat de islam de enige ware religie is. Alle andere religies zijn verkeerd en kwaad. Het is het lot van dit ene ware geloof om te heersen. De plicht van alle moslims is om de wereldwijde opkomst en heerschappij van de islam te bevorderen. Hoe deze plicht wordt vervuld, dat varieert. Sommigen nemen de wapens op. Sommigen nemen een indoctrinatie aan. Sommigen gaan in de subversiviteit. En sommigen juichen het toe vanaf de zijlijn, als een schare fans die het aanmoedigen om er meer direct bij betrokken te zijn.

En wat het meest belangrijk is, is het gedeelde idee, het credo van de jihad. De jihadistische credo is een credo van oorlog. Bijgevolg kunnen haar aanhangers niet vreedzaam leven met de niet-jihadisten. Per definitie vormen zij die zich aansluiten bij een jihadistisch wereldbeeld een bedreiging voor hen die hun geloof niet delen. In plaats van het idee van de jihad te bestrijden, heeft het Westen, geleid door de VS, erop aangedrongen de focus te beperken tot de uiterlijke verschijningsvormen van de jihadistische overtuigingen.

Fysieke bases van de jihadisten in plaatsen zoals Irak, Syrië, Afghanistan en Jemen zijn er specifiek op gericht om mensen te doden - zoals Awlaki. Maar de ideeën die hen inspireren tot een actie, worden genegeerd of afgedaan als irrelevant en uitwisselbaar met andere ideologieën, zoals het zionisme en fiscaal conservatisme. In tegenstelling tot de Amerikanen, begrijpen de jihadisten de kracht van hun idee. En zij investeren honderden miljoenen dollars om het te verspreiden.

MEMRI meldde onlangs dat de Islamitische Staat (IS) ten minste drie productiebedrijven runt. Ze verspreiden elke dag professionele kwaliteitsvideo's. De filmers, componisten en zangers die deze films produceren zijn IS-leden, niet anders dan haar beulen, sekshandelaren en chemische wapenleveranciers. Net als de successen in de strijd en haar seksslavinnenindustrie, hebben deze video's al een grote invloed gehad op de islamitische wereld en de dreiging die de jihadistische islam vormt voor zijn tegenstanders in de wereld. Van Nigeria tot Egypte, van de Palestijnse Autoriteit tot Pakistan, in Europa, in de VS en Zuid-Amerika, hebben de jihadistische legers en de individuele moslims het idee van het kalifaat omarmd - was het uiteindelijke doel van jihad is - en pleiten op of wegen de mogelijkheid af om trouw te beloven aan IS en haar leider Abu Bakr al-Baghdadi.

Als gevolg van het nooit redelijk idee dat je oorlog tegen de jihad kunt beperken tot een fysieke grondslag van IS en andere terroristische groeperingen, en het onderwijl negeren van het idee dat hun acties motiveert, is dit ronduit dodelijk geworden. Denk aan Egypte. Zoals Yoni Ben-Menachem vorige maand meldde bij het Jerusalem Center for Public Affairs, op 20 augustus, heeft Baghdadi officieel aan de Moslim Broederschap gevraagd mee te doen met IS en te beloven trouw te zijn aan zijn kalifaat.

Zijn verzoek is heel redelijk. Zowel IS als de Broederschap delen dezelfde ideologie, met inbegrip van het doel van een islamitische overheersing door het hernieuwde kalifaat. Net als de Broederschap, Boko Haram in Nigeria, Ansar el-Makdis in de Sinaï, en andere jihadistische groeperingen in Azië en Afrika, hebben ze de uitnodiging van Baghdadi reeds geaccepteerd en beloofden trouw aan het kalifaat en veranderden hun naam om zich op te nemen in de Islamitische Staat. Ben-Menachem heeft opgemerkt dat in januari 2015 de Moslim Broederschap-leider Youssef Qaradawi zei dat Baghdadi een lid is van de Broederschap.

Organisatorische samenwerking, met inbegrip van de militaire samenwerking tussen IS en de Broederschap, is dat de grootste organisatie in Egypte, die gestaag is gegroeid in de afgelopen twee jaren nadat minister van Defensie Abdel Fattah Sisi het Broederschap-regime omverwierp in juli 2013. Het doel van IS is blijkbaar de jonge Broederschap-leden te overtuigen om de krachten te bundelen. Als het aanbod succesvol is, zal Egypte het ontstekingsmechanisme zijn en haar destructieve kracht zal catastrofaal zijn.

Dan is er nog een nucleair bewapend Pakistan.

Vorige week hebben het Carnegie Endowment for International Peace en het Stimson Center een gezamenlijk rapport gepubliceerd met de waarschuwing dat gezien de mate van nucleaire activiteiten van Pakistan, het binnen vijf tot 10 jaar het derde grootste nucleaire arsenaal in de wereld kan hebben, achter alleen de VS en Rusland. Volgens het rapport gaat het produceren van de Pakistaanse kernbommen vier keer sneller dan die van India.

Het epicentrum van de nucleaire werk van Pakistan ligt in de provincie Baluchistan. De populariteit van IS is daar hoog en groeit in het gebied, het is het overgrootste deel van Pakistan. Indische inlichtingenrapporten beweren dat de Pakistaanse veiligheidstroepen hetzelfde cynische gebruik van IS maken als zij hebben gedaan met Al-Qaida en de Taliban.

ISI, de spionagedienst van Pakistan, bevordert de werkzaamheden van deze groepen om de VS te dwingen Pakistan meer steun te geven, die men naar wordt verwacht wil gebruiken om de dreiging te beheersen die zij zelf heeft ontwikkeld. Dit spel speelt al tientallen jaren. Maar er is geen reden om te veronderstellen, dat als IS aan macht en aanhangers wint, dezelfde Pakistaanse veiligheidstroepen die geloven dat ze IS kunnen controleren, zullen eindigen met de verbinding met hen. En als gevolg daarvan is het gevaar dat de bommen die ze nu bouwen, onder de controle van Baghdadi komen, zeer reëel en groeit.

Vorige week heeft de inspecteur-generaal van het het Pentagon aangekondigd dat het de berichten onderzoekt dat de regering-Obama de VS-inlichtingendiensten verplichte om hun rapportage te minimaliseren aangaande de dreiging die IS vormt. Inlichtingenofficieren hebben naar verluidt de opdracht gekregen om het succes van de zielige campagne van de VS tegen bases in Irak en Syrië te overdrijven, en de dreiging die IS in zich heeft, te onderschatten.

In het afgelopen jaar publiceerden jihadisten de woonadressen van de Amerikaanse soldaten en officieren. Bij tal van gelegenheden, wat de FBI "Midden-Oosten mannen" noemde, werden de vrouwen van de Amerikaanse soldaten die in Irak en Afghanistan gediend hebben, lastig gevallen buiten hun huizen. Sprekende tot die betrokken militairen vorige week, deed Carter weer alsof het probleem er niet was. Terwijl ze erop aandringen dat bescherming van de soldaten een "job is voor ons allemaal", gaf Carter aan dat de dreiging was beperkt tot "een paar onrustige losers die teveel op het internet zaten."

De Australische Minister van Buitenlandse Zaken, Julia Bisschop, waarschuwde in juni dat IS misschien al voldoende nucleair materiaal bezit om een vuile bom te produceren. Zoals we al hebben gezien dat IS op grote schaal gebruik maakt van chemische wapens in Irak, moeten we wel aannemen dat deze strijders alle wapens zullen gebruiken die tot hun beschikking staan. Was het Westen - onder leiding van de VS - bereid geweest om het intellectuele keurslijf van politieke correctheid te verlaten, waarin zij zich vrijwillig heeft geketend, dan was IS wellicht een marginale beweging geweest en niet in staat om meer dan "een paar onrustige losers die te veel op het internet zitten" aan te trekken.

Biden's belofte dat de "perverse ideologen ... in staat zijn om een 'lone wolf' te inspireren, maar nooit kunnen bedreigen wie wij zijn," klinkt misschien geloofwaardig. Maar door onze vrijwillige intellectuele slavernij, hebben we nu al te maken met een reëel gevaar dat IS en zijn demonische concepten Egypte zullen overnemen. Omdat we streven naar de overtuiging om de jihad te negeren, zou Pakistan met een snel groeiend nucleair arsenaal heel goed het bezit kunnen worden van het kalifaat. Ideeën zijn de krachten die de geschiedenis drijven. Als we niet bereid zijn om te vechten voor wat we geloven, dan zullen we het verliezen aan degenen die het wel zijn. En vergis je niet, we zijn deze oorlog niet aan het winnen.

Bron: Losing the War of Ideas | Frontpage Mag