FRANSE LINKSEN: DE PARIJS-KILLERS ZIJN "SLACHTOFFERS", "WIJ ZIJN ALLEMAAL VERWIJTBAAR"

"Zij zijn het slachtoffer van een systeem dat hen heeft uitgesloten van de samenleving"

16 november 2015 - Daniel Greenfield

Ik herinner me nog steeds 11 september 2001 in New York City.

Er waren tal van 'waken' en gedenktekens, maar soms waren er zieke perverse linkse evenementen, waar de moordenaars samen met de slachtoffers werden herdacht en er kaarsen werden aangestoken voor de "slachtoffers" van het Amerikaanse buitenlandse beleid. Dus dit verbaast me helemaal niet. Uitingen van rouw en verdriet betekenen weinig zonder een moreel centrum. Zij zijn nu narcistisch geworden, een schouwspel van "Ik voel me slecht".

Dat is de realiteit in delen van New York, Tel Aviv of Parijs.

Het was moeilijk om iemand op deze bijeenkomst te vinden, die een slecht woord over de aanvallers zou willen zeggen, en uitingen van vaderlandsliefde werden tegenhouden. Misschien moet dat geen verrassing zijn in dit deel van de stad. De meeste bewoners van het 11e arrondissement zijn, wat de Fransen noemen, "bobo", bohemien en bourgeois, middle-class academici die in hun 30- en 40-er jaren zijn met duidelijke linkse neigingen.

Het is een tolerant gebied, waar migranten en minderheden zich veilig voelen om rond te lopen...

Maar het is gewoon niet tolerant in patriottisme.

Bijna niemand die zich in de buurt van de plaatsen van de aanslagen had verzameld, droeg vlaggen. Jean Marc Montaine, een oudere man die een Tricolore droeg, voelde zich ongewenst en distantieerde zich van de anderen. Hij werd echter afgewezen door de bloedende harten.

Een vrouw die buiten de La Carillon bar stond, een van de vestigingen waarop de aanval was gericht, begon zachtjes "La Marseillaise" te zingen, het Franse volkslied, maar niemand voegde zich bij haar, in schril contrast met de krachtige zang die op vrijdagavond te horen was toen de menigte werd geëvacueerd uit het 'Stade de France' na de zelfmoordaanslagen die erbuiten plaatsvonden.

Sorry, geen patriottisme hier, we zijn transnationalisten. Ze kunnen John Lennons 'Imagine' zingen, maar niet "La Marseillaise."

Nu deze restaurants en bars die geregeld elke nacht worden bezocht, werden aangevallen en sommige van hun vrienden werden gedood en gewond, hebben ze een moeilijke tijd om dit te verzoenen met hun wereldbeeld.

Maar ze zullen leren om de Grote Islam weer lief te hebben.

Maar ze zijn niet boos, althans niet op de daders. "Ze zijn dom, maar ze zijn niet slecht," zegt hun vriend Sabrina, een administratief medewerker in één van de theaters in het 11e arrondissement.

"Ze zijn het slachtoffer van een systeem dat hen uitgesloten heeft van de samenleving, dat is waarom ze voelen dat er niet bij horen en dat ze konden aanvallen. Het zijn mensen die hier wonen in een vervreemding, en wij zijn allemaal de schuld van deze vervreemding."

ISIS is ook zo'n slachtoffer. Het voelt zich vervreemd. Tijd om het te erkennen als een staat, en geef het een zetel bij de VN.

Ik vermoed dat Sabrina geen moslimvrienden heeft en nooit een voet heeft gezet in een van de slechtste gebieden. Ze zijn niet vervreemd, omdat ze niet alles op een presenteerblaadje hebben gekregen. Dat hebben ze. Ze zijn vervreemd omdat hun geloof in strijd is met dat van Sabrina.

Maar Hillary Clinton zou ermee instemmen: "Toon respect, zelfs voor je vijanden. Proberen te begrijpen, voor zover psychologisch mogelijk, door je in te leven in hun perspectief en standpunt. Help om de problemen te definiëren, en de oplossingen te bepalen. Dat is wat we geloven wat de 21e eeuw zal veranderen - verander de vooruitzichten op vrede," zei Clinton.

Bron: French Leftists: Paris Killers are "Victims", "We Are All to Blame" | Frontpage Mag