De strategie van Obama tegen ISIS is nog erger dan je denkt

19 februari 2015 - door Daniel Greenfield

"Wij kunnen deze oorlog niet winnen door hen te doden," zei Marie Harf op MSNBC.

Door het omkeren van duizenden jaren slagveld-ervaring - waarin oorlogen werden gewonnen door "hen te doden" - betoogde deze State Department woordvoerster nu dat we ISIS niet kunnen verslaan door het doden van de strijders.

"We kunnen ons geen uitweg banen uit deze oorlog door hen te doden," zei ze. "We moeten in de middellange en langere termijn nagaan wat de diepere oorzaken zijn welke de mensen naar deze groepen drijven, maar voor nu is het een gebrek aan kansen op banen."

Oorlog is juist een van de weinige dingen in het leven waarop wij kunnen vertrouwen om een uitweg te krijgen. De Verenigde Staten heeft een geweldig verleden met oplossing door oorlogen met te doden. We doodden om WW1 te stoppen. We hebben gedood om WW2 te stoppen. Het probleem begon toen we gingen proberen om met deze manier om uit de oorlog te komen te stoppen en in plaats daarvan te proberen hen te omhelzen en zo de oorlogen te stoppen. Progressieve academici voegden de oorlog toe aan de lijst van onderwerpen als economie, terrorisme en het klimaat en ze begrepen er niets van en wilden er zeker van zijn dat niemand anders werd toegestaan om het wel te begrijpen. Omdat de oplossing voor een oorlog zo duidelijk is, dat geen progressieve het zou kunnen bedenken.

Harf's argument is bekend. Er was een tijd dat progressieve hervormers de politici er van overtuigden dat ze niet met arresteren, schieten, en opsluiten ons een uitweg konden bieden uit de misdaad.

Wij konden de criminaliteit niet stoppen door het bestrijden van de misdaad. In plaats daarvan moest de oorzaak van criminaliteit worden aangepakt. De politieagenten werden maatschappelijk werkers en criminelen namen hele steden over. Het publiek eiste daarop actie en een nieuwe golf van burgemeesters werd keihard tegen de criminaliteit. Terwijl de sociologen, maatschappelijk werkers, en activisten met bloedend hart jammerden dat het niet zou werken, stopte dit verrassend genoeg met het opsluiten van de criminelen het plegen van misdrijven.

Het was een openbaring die bijna net zo verrassend was als het duurt om zich te realiseren dat een goede kerel met een kanon een slechte kerel met een kanon moet afstoppen. Aanpakken van de oorzaken zal niet een voortgang stoppen van het verspreiden van de dood. (Dat is één van die dingen die we kunnen veranderen met onze manier van doden om er uit te komen.)

Maar slechte ideeën zijn moeilijker te doden dan slechte mensen. En domme ideeën zijn de moeilijkste ideeën van alles om te doden.

Hetzelfde plan dat faalde om de straatbendes en drugsdealers te verslaan, gaan ze nu toepassen op ISIS. Aangezien de progressieven niet geloven dat je met het doden van de vijand de oorlog kunt winnen.

Generaal Patton vertelde aan het Derde Leger: "Hoe harder we doorduwen, hoe meer Duitsers we doden. Hoe meer Duitsers we doden, hoe minder van onze mannen er zullen worden gedood." Dat soort denken is ouderwets. Generaal McChrystal, Obama's favoriete commandant (voordat hij werd verwijderd vanwege het beledigen van Obama) had een veel beter plan.

"We zullen niet winnen op basis van het aantal Taliban dat we doden," zei hij. "We moeten de valkuil voorkomen van het winnen van tactische overwinningen - en daarmee strategische nederlagen lijden - door burgerslachtoffers of buitensporige schade te veroorzaken en ons daarmee vervreemden van de mensen."

Onder Obama's roterende verschuiving van commandanten voorkwamen we de valkuil van het winnen van tactische overwinningen. In plaats daarvan, zoals Patton zei, werden de Amerikaanse slachtoffers wel verdubbeld. De Taliban kwam dichter bij Kabul, terwijl Amerikaanse soldaten vermeden om de vijand aan te vallen, omdat ze geen toestemming kregen om ze aan te vallen, ondanks dat de Taliban zich openlijk vertoonden, aangezien moskeeën of civiele gebouwen gespaard werden.

"We zullen niet winnen door alleen het doden van opstandelingen," zo heeft McChrystal erop aangedrongen. "Wij zullen het Afghaanse volk helpen, en hen winnen door hen veilig te stellen, door hen te beschermen tegen intimidatie, geweld en misbruik."

Maar wij konden het Afghaanse volk niet beschermen zonder het doden van de Taliban. Burgerslachtoffers veroorzaakt door de Verenigde Staten daalde wel met 28 procent, maar de Taliban zorgde voor het verhogen van het doden van hun burgers met 40 procent. Niet alleen hebben we de valkuil voorkomen van een tactische overwinning, maar we hebben tevens een strategische nederlaag geleden. Amerikaanse soldaten konden de opstandelingen niet doden, maar ook geen bescherming bieden aan burgers, ja zelfs niet eens zichzelf beschermen.

Wij hebben het geprobeerd op de McChrystal manier, en meer dan 2.000 Amerikaanse soldaten kwamen vanuit Afghanistan naar huis in kisten vanwege het proberen te winnen van de harten en geesten van de Afghanen. Veel meer nog kwamen er terug met ontbrekende armen en benen. De Taliban doen het slecht onder de Afghanen, maar in plaats van het inhuren van een PR-deskundige om hun imago te verbeteren, verwacht een Pentagon-verslag dat ze de belangrijke steden zullen hebben ingenomen in 2017.

In tegenstelling tot onze leiders zijn de Taliban niet bezorgd over een valkuil van het winnen van tactische overwinningen. Zij zijn de grote gelovigen van het doden op hun weg naar populariteit. Zoals ISIS en Boko Haram hebben aangetoond, werkt winnen door te doden beter dan te proberen om de oorlogen te winnen door het winnen van opiniepeilingen.

Nu denken deze zelfde whiz kids, die keken naar de oorzaak van het probleem in Afghanistan door overal geld te strooien, met inbegrip van bedrijven die gekoppeld zijn aan Al-Qaeda en de Taliban, dat dit de manier is om ISIS te verslaan door middel van werkloosheidcentrums en beroepsopleidingen. Veel van de ISIS-jihadisten zijn afkomstig uit de sociale paradijzen van Europa, waar meer mensen in dienst zijn om de oorzaak te vinden van het terrorisme door middel van welzijn dan er mensen zijn die werken om ze aan te vallen. Tot nu toe hadden ze nog niet veel geluk.

De Europeanen waren al op zoek naar de diepere oorzaken van het islamitische terrorisme toen Obama nog hasj rookte op een vuile divan. Ze zoeken er nog steeds naar, zelfs als de kranten, cafés en synagogen onder vuur liggen. Ondertussen liggen ongewapende politie-officieren op de grond en smeken om hun leven.

Obama's echte ISIS strategie is nog slechter dan zijn Afghaanse strategie. Hij heeft geen plan voor het verslaan van ISIS. Hij heeft een plan om te voorkomen dat het zich zal uitbreiden, terwijl de sociologen proberen te achterhalen wat de oorzaak is van de populariteit van dat plan. De Amerikaanse luchtmacht is er niet om ISIS te verpletteren. Die is er om een grote vooruitgang te stoppen wat te gênant voor hem zou zijn. Ondertussen moeten de harten en geesten worden gewonnen.

Ten minste de geesten die nog niet zijn onthoofd en de harten die nog niet verbrand zijn tot as.

Wij zullen niet vallen in de valkuil van het winnen van overwinningen. In plaats daarvan gaan wij uitzoeken hoe we banen kunnen creëren, zodat al de ISIS-strijders weer naar huis gaan, in Kopenhagen en Parijs, waar zij niet het probleem van Obama zullen zijn.

Maar terwijl het verleidelijk is om te geloven dat domme ideeën als deze zich uitsluitend in het rijk bevinden van de leden ter linkervleugel, zoals Obama, heeft Mitt Romney tijdens een finaledebat aangekondigd: "We kunnen niet door het doden uit deze puinhoop komen."
"In plaats daarvan moeten we met een zeer uitgebreide en robuuste strategie komen om de wereld van de islam te helpen en ook de andere delen van de wereld, om dit radicale gewelddadige extremisme te verwerpen," zo drong hij aan, en pleitte voor onderwijs en economische ontwikkeling.

"Ons uit deze puinhoop vechten en doden op onze manier" is een verweesde strategie geworden. Noch de democraten noch de Republikeinen wil het op zich nemen. Maar ons een uitweg vechten door te doden in de oorlogen heeft een twee-partijen-strategie nodig.

Truman geloofde in een plan om te "doden zo veel als mogelijk." Eisenhower zou gewoon kunnen schrijven: "We moeten er veel meer hebben gedood van hen."

Maar waarom luisteren naar de leiders die toezicht hielden op Amerika's laatste grote oorlog, wanneer we in plaats daarvan kunnen luisteren naar de architecten van een sociale strategie die onze steden zal veranderen in oorlogsgebieden?

Wat wisten Eisenhower en Truman wat Obama niet weet? Zij kenden de oorlog.

Truman pleegde bedrog op zijn manier om de WW1 in te gaan, ondanks dat hij een enige zoon was en half-blind. Hij nam het initiatief en nam de oorlog aan tegen de vijand. Er zijn geen dergelijke democraten meer. Ze zijn er zoals Barack Obama, democraten die de mariniers gebruikt als paraplustandaard, waarvan de strategie is het niet beledigen van de vijand.

In Afghanistan kregen de hoogste officieren een medaille voor "moedige terughoudendheid". Als wij proberen een uitweg uit Irak te krijgen door niet te doden, zal die medaille goed samengaan met al de verbrande lichamen en afgehakte hoofden.

Editor: Zelf denk ik dat het westen nooit een oorlog in het Midden-Oosten kan winnen. Die generaals hadden wel door dat de bezettende krachten niet vreemd kunnen zijn aan het geloof en cultuur van de inwoners, die nog steeds in een soort stamverband leven en zich niet als volken met een gelijke achtergrond en zich door de eeuwen heen hebben gevormd, maar er zelfs deels mee sympathiseren. Die zich meer verbonden voelen met de onderdrukker dan met de bevrijder en die deze „bevrijder" alleen maar willen gebruiken om zelf aan de macht te komen. De moslimwereld zal zich altijd aan een Kalief onderwerpen; en wie deze Kalief ook is, deze is zeker niet degene die door het westen is verkozen. Zeker willen ze niet worden (bevrijd) en beheerst worden door die machten die geheel vreemd zijn aan hun geloof en cultuur, net zomin als wij bevrijd zouden willen worden door islamitische legers in de Tweede Wereldoorlog.

Bron: Obama’s ISIS Strategy Is Even Worse Than You Think | FrontPage Magazine