Maken de NAVO-bondgenoten het voor Iran makkelijker om Israël aan te vallen?

door Burak Bekdil | 3 september 2015

Vroeg in 2013 was de NAVO haar bondgenoten tot hulp: toen Turkije onder bedreiging stond van Syrische raketten - potentieel met biologische en chemische lading - ging het Bondgenootschap een mini anti-raket-defensiesysteem opbouwen op Turkse bodem. Zes van de in de VS gemaakte Patriot raketbatterijen zou worden ingezet in drie Turkse steden om een uitgestrekt gebied te beschermen waar ongeveer 3,5 miljoen Turken woonden.

De Patriot batterijen die Turkije tegen de Syrische raketten beschermen, behoorden toe aan de Verenigde Staten, Duitsland en Nederland. In begin 2015 werd de Nederlandse uitzending beëindigd en vervangen door de Spaanse batterijen. Onlangs heeft de Duitse regering gezegd dat het de Patriot batterijen en 250 troepen aan het begin van 2016 zou terugtrekken. Bijna gelijktijdig bracht de Amerikaanse regering Turkije op de hoogte dat haar Patriot-missie, die eindigt in oktober, niet zal worden verlengd. Washington gaf als reden voor de terugtrekking aan: "een modernisering met kritische upgrades".

Aangezien dit luchtverdedigingssysteem was gestationeerd op Turkse bodem, maakte het Iran zenuwachtiger dan het Syrië deed. Er zit een verhaal achter. Ten eerste, Patriot-raketten kunnen geen uitgestrekte gebieden van een land beschermen, maar alleen speciaal aangewezen locaties of installaties in hun omgeving. Dat de zes batterijen het gehele zuiden en de 3,5 miljoen mensen die er wonen in Turkije zouden beschermen is slechts een groot verhaal. In plaats daarvan zouden zij een eerder ingezette radar beschermen die eigendom is van de VS en aan de NAVO toegewezen in Kurecik, een Turkse stad, en ze zouden niet beschermen tegen Syrische raketten met een chemische lading, maar tegen Iraanse ballistische raketten.

Kurecik lijkt belangrijk te zijn voor Iran. In november 2011 dreigde Iran dat het zich op het NAVO-defensie raketschild in Turkije zou richten ("en vervolgens volgende doelstellingen treffen"; lees Israël) als het werd bedreigd. Kort vóór de komst van de Patriots in Turkije heeft de stafchef van het Iraanse leger de NAVO gewaarschuwd dat de legering van Patriot anti-raketbatterijen in Turkije "het instellen van een wereldoorlog" was.

Wat was gestationeerd in Kurecik was een vroeg waarschuwend raketdetectie- en radartrackingsysteem. Haar missie is om de VS Marine in het Middellandse-Zeegebied te voorzien voor vroegtijdige waarschuwing en het bijhouden van informatie in geval van een Iraanse raketten lancering die gericht zou zijn op een bondgenoot of een bevriend land, met inbegrip van Israël. Dus een zes-batterijen Patriot beschermingschild beveiligde de radar van de NAVO in Kurecik tegen mogelijke Iraanse agressie wanneer nodig. En dat verklaart waarom de Iraniërs te keer gingen over Kurecik en openlijk dreigden het te treffen.

NAVO en Turkse ambtenaren hebben altijd geweigerd een link te leggen tussen de Patriotraketten en de radar van de NAVO in Turkije. Ze hebben er vaak op gewezen dat de Patriot-batterijen waren gestationeerd in de provincie Adana, Kahramanmaras en Gaziantep, terwijl Kurecik in de nabijgelegen provincie Malatya ligt. Maar de Patriot is een mobiel systeem: het kan gemakkelijk worden gedemonteerd en opnieuw ingezet in een ander gebied, in een kwestie van uren (de afstand van de weg tussen Kurecik en Kahramanmaras is slechts 200 kilometer, of 124 mijl).

Duidelijk is dat Iran niet te keer ging en dreigde alle NAVO-installaties in Turkije te raken, omdat het 3,5 miljoen Turkse burgers zou willen laten sterven door de chemische kernkoppen van Syrische raketten. Het ging tekeer en dreigde omdat het de defensieve NAVO-middelen in Turkije ziet als een bedreiging voor haar offensieve raketvermogens, wat de Patriots potentieel zou kunnen neutraliseren.

Waarom anders zou een land zich "bedreigd" voelen en anderen dreigen met het starten van een "wereldoorlog", alleen maar omdat er een aantal verdedigingssystemen worden ingezet in een naburig land? Iran heeft het gedaan omdat het de NAVO-radar in Turkije beschouwt als een middel dat een eventuele raketaanval op Israël kan tegenhouden; en de Patriots als vijandige elementen ziet, omdat ze de radar beschermen. Op deze manier laat Irans reactie op de NAVO-middelen in Turkije blijken dat ze intenties hebben om aan te vallen.

Het zou een volledig toeval kunnen zijn dat de VS en Duitsland (zeer waarschijnlijk gevolgd door Spanje) hebben besloten hun Patriot-batterijen en troepen terug te trekken uit Turkije, kort na het akkoord van een nucleaire deal met Iran. Maar als het toeval is, dan is het zeer verdacht. In theorie werden de Patriot-systemen ingezet in Turkije ter bescherming van de NAVO-bondgenoot tegen de raketdreigingen van de Syrische President Bashar al-Assad regime. Toch? Juist.

Assads regime zit nog in levende lijve in Damascus en het heeft nog hetzelfde rakettenarsenaal dat het had in 2013. Bovendien is de koude oorlog van Turkije met Assad van Syrië erger dan het was in 2013, met een Ankara dat systematisch elke oppositiegroep ondersteunt en het openlijk verklaart dat men Assads ondergang nastreeft. Waarom vormden Assads raketten wel een bedreiging voor Turkije twee en een half jaar geleden, maar niet vandaag niet meer?

De Patriotraketten gaan Turkije verlaten. Zij zullen niet langer de "Turkse bodem beschermen."

Blijkbaar geloven de NAVO-Bondgenoten, hoewel het idee alle logica tart, dat de nucleaire deal met Iran de mullahs in Teheran zal ontmoedigen om Israël aan te vallen.

Het lijkt alsof het potentiële doelwit door het zwaarwichtige besluit van de NAVO meer een gebaar naar Iran is dan vanwege Turkije.

Burak Bekdil, gevestigd in Ankara, is een Turkse columnist voor de krant Hürriyet en een medewerker aan het Midden-Oosten-Forum.

Bron: NATO Allies Making It Easier for Iran to Attack Israel?