Namen van Jezus: De Verlosser
17 december 2015 | Bijbelstudie door Jack Kelley
Jezus moest God zijn om onze zonden te vergeven, maar Hij moest mens zijn om ons te verlossen.
"...de grote God en onze Zaligmaker, Jezus Christus. Hij heeft Zichzelf voor ons gegeven, opdat Hij ons zou vrijkopen van alle wetteloosheid en voor Zichzelf een eigen volk zou reinigen, ijverig in goede werken" (Titus 2:13b-14)
De Messiaanse titel 'bloedverwante Verlosser' is ontstaan uit de wet waar aangeduid wordt dat alleen een nauwe bloedverwant een persoon of zijn bezit (Lev. 25) kan lossen [of verlossen]. Alleen met God als Zijn vader en Maria als zijn moeder (Lucas 1:31-32) kon Hij dit bereiken.
Direct vanaf het begin beloofde God om voor ons te voorzien in een herstelmiddel (Genesis 3:15). Een Verlosser zou de straf betalen voor onze overtredingen van Zijn wetten (1 Petrus 1:18-20). In een tijd die God zou kiezen, zou Hij Zijn Zoon sturen om te sterven. En Zijn dood zou een eens-voor-altijd offer voor de zonde zijn (Hebreeën 10:12-14).
Degenen die vóór de afgesproken tijd leefden konden, wanneer ze gezondigd hadden, hun zonden wegdoen door het offeren van een onschuldig lam, zolang ze geloofden dat de Verlosser zou komen om uiteindelijk te sterven voor hen. Wij, die na deze tijd leven, hoeven alleen maar te geloven dat de Verlosser is gekomen en voor ons is gestorven.
Deze wet van de verlossing wordt voornamelijk beschreven in Leviticus 25 en heeft zowel betrekking op het verlies van eigendom als het verlies van vrijheid. Adam leed beide verliezen toen hij zondigde, en vanaf die tijd werden al zijn nakomelingen gevangen gehouden om te zondigen door degene die hun koninkrijk had gestolen, in afwachting van de bloedverwante Verlosser.
Een bloedverwante Verlosser moest aan een aantal eisen voldoen. Ten eerste moest hij gekwalificeerd zijn. Dat betekent dat hij een nabestaande of nauwe verwant moest zijn. Vervolgens moest hij in staat zijn, of met andere woorden, over de middelen beschikken om de prijs te betalen. En ten derde moest hij daartoe bereid zijn. Hoewel het een openbare schande was om dit te doen, kon hij wel weigeren.
In Jezus werd God een mens om zich te kwalificeren als een verwant om ons te verlossen. Hij leefde een leven zonder zonde, omdat de prijs van de verlossing was: het bloed van een zondeloos mens. En hij was bereid zijn leven te geven voor ons, omdat Hij ons liefheeft.
Het idee dat God een mens zou kunnen worden en een zondeloos leven leven, zou ons niet moeten verbazen. Uiteindelijk is Hij God. Maar het feit dat Hij zou kiezen om dat perfecte leven op te offeren - zodat wij aan de ons toegerekende straf konden ontsnappen, terwijl er niets is dat wij kunnen geven in ruil daarvoor - dat zou ons in verwondering op onze knieën moeten brengen.
Daarom is de mens niet veroordeeld voor zijn falen om de wet te gehoorzamen - wat niemand kan - maar voor zijn falen om Gods oplossing te aanvaarden, wat iedereen wel kan doen (Romeinen 3:21-24).
"In Hem hebben wij de verlossing, door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de overtredingen, overeenkomstig de rijkdom van Zijn genade, die Hij ons overvloedig geschonken heeft, in alle wijsheid en bedachtzaamheid." (Efeziërs 1:7-8)
Ons gebed: Dank U Heer, voor het geschenk van uw Zoon, onze Verlosser. We zijn onder de indruk van uw liefde en opoffering voor ons en de rijkdom van uw genade, die u overvloedig over ons geeft. Laten we dit nooit zomaar voor lief nemen, en laten we de rest van onze tijd die we nog hebben, kiezen om elke dag te leven in dankbaarheid voor U. Amen.