MIGRATIE NAAR EUROPA: OPTIMISME-BELEID IN ACTIE

Waarom de EU-aanpak van een massale toestroom uit het Midden-Oosten lui, onsamenhangend en strafrechtelijk nalatig is.

1 oktober 2015 - Tibor Krausz

Als je terug gaat naar je huis in Syrië, word je wreed afgeslacht, óf door de islamitische milities, óf door de krachten van dictator Hafez al-Assad, pech. Maar als je een klein fortuin uitgeeft aan mensenhandelaars, maak je een tocht over grote stukken land of zee en je steekt verschillende internationale grenzen over en met bedrog kom je in een land van de Eurozone door het neerhalen van razor-draad omheiningen van Oost-Europa of door het bestormen van de zandige stranden in Griekenland, dan wij heten u welkom. Oh, en je hoeft niet eens uit Syrië te komen - het is oke, als je dat alleen maar pretendeert.

Dat is in een notendop, het veelgeprezen Europese Unie vluchtelingenbeleid, dat door de wil van de Duitse bondskanselier Angela Merkel, als de belangrijkste architect, zo "medelevend" is uitgebeeld. Maar medelevend is het juist niet. Dat is omdat zij niet de meest behoeftigen zijn. Van hen kunnen velen het zich nauwelijks veroorloven om ver te reizen, maar de rijkere en de meer ondernemende mensen, van wie velen niet eens echt de Europese vrijgevigheid nodig hebben. Maar zij willen het natuurlijk wel. Zie en aanschouw wat we vinden onder de massale rangen van nieuwkomers (zoals iemand met een paar functionerende ogen het niet kan helpen om op te merken), dat veruit de meesten stevige en vaak agressieve jonge mannen zijn, die steevast, na een vluchtige inspectie, bewijzen geen Syriërs te zijn, maar burgers van talloze naties die zo ver weg zijn als Bangladesh, Pakistan en het Sub-Saharisch Afrika. O zeker, de vrouwen en kinderen domineren - maar - alleen in schrijnende beelden en emotionele situaties dank zij de vaak manipulatieve nieuwsverslagen.

Moet er niet een beleid van toepassing zijn, zoals "vrouwen en kinderen eerst" in een humanitaire crisis? Moet een beleid van "de meest vervolgden eerst" niet het voorop staan? Wij hadden veel kandidaten voor beide categorieën: Yazidis, staatloze Koerden, Tibetanen en Midden-Oosten christenen die vluchten voor de vervolging van islamisten. In plaats daarvan lijkt de EU zich erop te richten alle aankomsten te verwelkomen op basis van eerst-gekomen, eerst-gediend. Dat is geen mededogen; dat is politiek opportunisme, hoewel vermomd als zodanig. EU-politici, zoals men vermoedt, zijn bang dat door de handhaving van een meer afgemeten asielbeleid - met de juiste screening - ze zichzelf in gevaar kunnen brengen om te worden geëtiketteerd als "racistisch" en "islamofoob". Deze aanklachten, zoals we weten, krijgen onmiddellijk de genadeslag van de moderne Europeanen met hun reputatie en zelfrespect. Beschuldigen zij hen van racisme en islamofobie, dan zullen ze onmiddellijk terugdeinzen, kruipen en grienen.

Maar de selectieve EU-moralisme stopt daar niet. Door de praktijk van mensen die massaal hun weg banen naar de soevereine lidstaten te vergoelijken, discrimineert Brussel effectief de echte vluchtelingen die wel de wetten volgen en hopen op asielverlening via de juiste juridische kanalen. Wetten die selectief zijn toegepast of afgedwongen discrimineren hen die ze naleven. Mensen uit ontwikkelingslanden die proberen met niets meer dan een toeristenvisum in het Schengengebied te komen, met het recht van onbelemmerd reizen daarbinnen, moeten door alle moeizame bureaucratische hoepels springen: bewijzen ze werkzaam zijn in loondienst en voldoende financiële middelen hebben; een bewijs van permanente verblijfsvergunning; retourkaartjes naar hun land van herkomst. Echter, als ze gewoon in Turkije in een rubberboot springen en naar Griekenland roeien, mogen ze het zonder meer betreden — en blijven, met genereuze uitkeringen — met veel minder gedoe.

Dit leidt ons tot nadenken: wat moet je met een buitengewoon wettige entiteit die geen aandacht heeft voor de wetgevende gewone zaken in het leven van haar burgers... maar niet in staat of bereid is om haar eigen grenzen te bewaken? En dan dit: wat moet je met de Europese politici die onder de noemer van "mededogen" gelukkig lijken met het opofferen van de veiligheid van hun medeburgers? "Als Europa niet slaagt in de kwestie van de vluchtelingen," heeft Kanselier Merkel vervolgens aangegeven, "dan zal dit niet het Europa zijn dat wij wensen." En wat voor soort Europa zou dat dan wel zijn? Eén waar "mededogen" voorrang heeft op alle andere overwegingen, zoals economisch, demografisch, sociale- of zekerheid gerelateerd? Dat is het geval, blijkbaar. "Welke uitdagingen die migratie zal brengen," heeft de Voorzitter van de Raad van de Europese Donald Tusk uitgelegd, "dat het nooit een motivering is voor xenofobe reacties op migranten."

Deze "xenofobe reacties" hebben plaats gevonden met de eigen regels van de EU: sommige Oost-Europese autoriteiten probeerden de nieuwkomers te registreren, zoals vastgelegd is in de EU-wetten. De meeste migranten zijn gewapend met dure smartphones maar geen I.D., van welk soort dan ook, maar de EU-lidstaten zoals Tsjechië en Hongarije zijn ronduit veroordeeld voor zelfs maar te denken aan dergelijke onzin als te proberen een vluchtige administratieve controle uit te voeren en hun groene grenzen te wapenen tegen illegale aankomsten. En dit is slechts enkele maanden nadat een paar geradicaliseerde islamisten een heel kantoor van cartoonisten in Parijs hebben afgeslacht vanwege het durven tekenen van karikaturen van de islamitische profeet. Dat was in januari. In maart hebben islamitische schutters 22 mensen gedood, de meesten van hen waren Europese toeristen, en een aantal anderen gewond tijdens een terroristische aanval op een museum in de Tunesische hoofdstad. In juni heeft een jonge islamist, gewapend met granaten en aanvalswapens, 38 Europese vakantiegangers methodisch omgebracht op een willekeurig Tunesisch strand. Tijdens beide aanslagen in Tunesië was de enige "misdaad" de slachtoffers: witte Europeanen te zijn.

Hoeveel gelijkgestemde potentiële moordenaars zijn er nu loslopend in Europa onder het mom van "vluchtelingen"? We zullen het snel genoeg leren. In hun ijver om "mededogen" te betonen, vallen de waardeloze Europese politici en bureaucraten over zichzelf heen om de honderdduizenden mensen te mogen verwelkomen, over wie ze niets weten, uit een regio waar gewone Europese toeristen het eeuwige risico lopen van een gewelddadige dood door toedoen van islamitische terroristen. Dat is de prijs van een beleid dat puur gedreven is door simplistisch moralisme: een duidelijk en tegenwoordig gevaar voor het leven en welzijn van de inheemse Europeanen in hun eigen vaderland. Of en wanneer de terreuraanslagen komen... dan zullen diezelfde Europese ambtenaren hun handen wringen, een paar krokodillentranen huilen en erop aandringen dat het onze schuld is, echt, wij zijn het geweest die de moslims van ons vervreemdden door ons minder dan warm welkom van deze migranten, en met onze inmenging in het Midden-Oosten, met onze her-verovering van het Heilige Land tijdens de kruistochten in deze dagen, of welk andere excuus ze tevoorschijn kunnen toveren.

Voorlopig zullen inheemse Europeanen ook gewoon moeten leven met het vooruitzicht dat op de sociale diensten zal worden bezuinigd omwille van de opvang van honderdduizenden migranten met gratis huisvesting, gratis onderwijs en gratis gezondheidszorg, zelfs als een groot deel van de economie van het continent stervende blijft, en miljoenen autochtonen al in de armoede vastzitten. Als je een slecht bij kas zittende Europeaan bent, en dat niet echt kunt verdragen, jammer dan. U kunt altijd nog proberen een omgekeerde asielzoeker te zijn in een van de rijkere Arabische landen, die natuurlijk geen van allen vluchtelingen uit Irak en Syrië hebben aanvaard door iets wat een gebrek lijkt aan "mededogen."

Ondertussen, zoals dikwijls gebeurt met het optimisme-beleid van de EU, draait haar open-grenzen aanpak van massale migratie uit op een farce. Veel nieuwkomers blijken heel pietluttig te zijn. Ze zullen geen genoegen nemen met wat ze krijgen: ze eisen asiel in die delen van het continent waar de rijkste samenlevingen zijn, waar zij niet alleen voldoende sociale voordelen hebben, maar ook zacht weer kunnen ervaren. Groepen van migranten uit Irak hebben Finland, een welvarend Noord-Europees land met een nogal koud klimaat, verklaard tot: niet helemaal aan hun smaak beantwoordend. "U kunt de wereld vertellen dat ik Finland haat," vertelde een 22-jarige Irakees met de naam Mohammed, die in deze noordelijke natie zit, aan Agence France-Presse. "Het is te koud, er is geen thee, geen restaurants, geen bars, niemand op de straten, alleen maar auto's." Finland is goed genoeg voor de Finnen, maar niet voor de meer veeleisende Midden-Oosten vluchtelingen. Zuid-Zweden, rol de welkom mat maar uit: hier komen Mohammed en zijn collega-reizigers aan!

Bron: Migration to Europe: Pollyanna Policies in Action | Frontpage Mag