Waarom de hiaten in de profetie?
16 mei 2015 | door Jack Kelley
De profetieën die verwijzingen naar de eerste en de tweede komst van de Heer bevatten, vind je door heel de Schrift, en het lijkt op een losse gedachte. Deze profetieën met een dubbele verwijzing konden pas als zodanig worden geïdentificeerd, nadat de eerste komst reeds had plaatsgevonden. Dat is omdat ze op een zodanige wijze werden geschreven dat het onmogelijk was om vooraf te zeggen dat de eerste komst van de Heer slechts gedeeltelijk zou voldoen aan deze profetie. Vaak schakelen de schrijvers over van de eerste komst naar de tweede komst in het midden van een zin, zonder iets als een leesteken om de lezer te waarschuwen.
In deze studie wil ik enkele gedachten hierover delen, waarom ik geloof dat God ze op deze manier geschreven heeft. Maar eerst zijn hier een paar voorbeelden van deze dubbele verwijzing in de profetie, zodat u zelf kunt zien hoe knap zij waren geschreven.
"Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op Zijn schouder. En men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst." (Jesaja 9:6).
Toen de Heer Jesaja deze profetie liet opschrijven, 750 jaar voordat het een feit was, zou niemand bij het lezen ervan hebben kunnen weten dat wanneer de Messias kwam, Hij slechts een gedeelte ervan zou vervullen. Het kind is geboren en de zoon werd gegeven, maar de regering is nooit op zijn schouders geweest in Israël, naar wie Hij was gezonden. Ook is Hij nooit genoemd met de namen die Jesaja aan hem toeschreef.
"En u, Bethlehem- Efratha, al bent u klein om te zijn onder de duizenden van Juda, uit u zal Mij voortkomen Die een Heerser zal zijn in Israël. Zijn oorsprongen zijn van oudsher, van eeuwige dagen af." (Micha 5:2)
Deze profetie roept om een leider van Israël, dat hij in Bethlehem geboren zal worden, maar geeft geen indicatie dat er 2000 jaar zitten tussen de geboorte, zijn opvoering tot de troon van Israël. Toen de Parthische priesters, die Wijzen genoemd worden, aangekomen zijn in Jeruzalem, vroegen ze: "Waar is de geboren Koning van de Joden?" (Matt. 2:1).
Koning Herodes vroeg de Joodse leiders waar de Messias zou worden geboren, en zij gebruikten deze profetie om te bevestigen dat Hij zou worden geboren in Bethlehem (Matt. 2:4-6). De Wijzen haastten zich in het geloof dat ze een jongen koning zouden gaan zalven die zou opgroeien om over Israël te heersen. Op zijn beurt heeft Herodes alle jonge jongens in Bethlehem gedood, in een mislukte poging om iets te elimineren wat hij zag als een bedreiging voor zijn heerschappij. Maar terwijl de komende koning wel was geboren, heeft Hij nog niet zijn plaats op de troon van Israël ingenomen.
Het geheim onthuld
30 jaar later was het Jezus zelf die het feit onthulde dat er meer met deze profetieën aan de hand was dan op het eerste gezicht. Staande in de synagoge van Nazareth, aan het begin van zijn bediening, vroeg Hij om de rol van Jesaja, en Hij las wat wij nu kennen als Jesaja 61:1-2.
"De Geest van de Heere is op Mij, omdat Hij Mij gezalfd heeft; Hij heeft Mij gezonden om aan armen het Evangelie te verkondigen, om te genezen die gebroken van hart zijn, om aan gevangenen vrijlating te prediken en aan blinden het gezichtsvermogen, om verslagenen weg te zenden in vrijheid, om het jaar van het welbehagen van de Heere te prediken." (Lucas 4:18-19).
Toen zei Hij dat Hij de vervulling was van die Schriftplaats die Hij net had gelezen. Als we dit vergelijken met wat Jesaja 61:1-2 eigenlijk zegt, blijkt dat Hij al voor het einde van vers 2 is gestopt, met het weglaten van de zinsnede "en de dag van wraak van onze God."
Zonder de kennis van Lucas 4:18-19 zou de lezing van Jesaja 61:1-2 ons tot de conclusie leiden, dat de dag van wraak, wat we nu een eindtijdoordeel noemen, zou gaan plaatsvinden direct nadat de Heer het goede nieuws had gebracht van de vrijlating van de gevangenen, het gezicht geven aan de verblinden, en het verkondigde van het jaar van de 's Heren welbehagen. Door te stoppen waar Hij dat deed, na gezegd te hebben dat Hij de vervulling was, gaf Hij aan dat Hij niet was gekomen om te voldoen aan dat deel dat Hij niet had gelezen. Er zou een scheiding in de tijd zijn tussen het jaar van 's Heren welbehagen en de dag van Zijn wraak.
Er zijn verschillende andere dubbele verwijzingen in de profetieën die wij - die al over de eerste komst weten - kunnen ontdekken. Misschien is de meest voor de hand liggende wel die van Daniel 9:24-27, met de 70-weken-profetie, waar je, als je niet wist dat er 2000 jaar zouden zijn verstreken sinds de vervulling van de eerste 69 weken van deze profetie (Daniel 9:24-26), en een eventuele vervulling van de 70e week gedeelte (Daniel 9:27), dan zou u dat niet enkel door het te lezen kunnen zeggen, want er is zelfs geen hint over een kloof tussen de weken in de tekst.
Waarom zei U het niet zo?
Ons doel is niet om deze profetieën uit te leggen. De vraag die wij willen beantwoorden is, waarom verborg God dit aspect van een dubbele verwijzing in de Messiaanse Profetie zo volledig, dat het pas na het feit kon worden ontdekt? Wetende het einde vanaf het begin, wist Hij dat Jezus de profetieën die spraken van Zijn komst slechts gedeeltelijk ging vervullen, dus waarom zei Hij dat dan niet en presenteerde ze op deze manier?
Sommigen zeggen dat Hij het deed om de aanwijzingen 'verborgen' weer te geven aan de kerk, waarvan Hij altijd wist, over onze tijd en plaats in de geschiedenis zonder tevoren Israël te alarmeren over dit feit.
Maar als gevolg van enkele recente studies heb ik geconcludeerd dat God de profetieën op deze manier heeft geschreven, omdat Israël gewoon eraan kon voldoen op de manier waarop ze werden geschreven. Generaties lang had Israël ze gelezen en ze zo geïnterpreteerd dat het betekende dat de Messias een keer komen zou en als Hij dat deed Hij alle profetieën die geschreven zijn over Hem zou vervullen. In feite zou het onmogelijk zijn geweest voor hen om het op een andere manier te interpreteren.
In de tijd voorafgaand aan de eerste komst, geloofde Israël dat als de Messias kwam, Hij hun vijanden zou overwinnen en hun Koninkrijk herstellen, want dat is wat deze profetieën zeiden dat Hij dit zou doen. In feite vroegen, zelfs na drie jaar met Jezus, de discipelen Hem nog steeds of de tijd rijp was voor Hem om het Koninkrijk van Israël te herstellen (Handelingen 1:6). Dit zegt ons dat Jezus in al zijn tijd met hen, nooit een langere periode van tijd heeft genoemd waarin Israël terzijde zou worden gezet, terwijl Hij zijn aandacht zou gaan besteden aan de andere volken.
Tussen haakjes, ik denk dat zijn ongewoon vage antwoord op hun vraag een hint is dat het herstel van het Koninkrijk van Israël op dat moment nog steeds een mogelijkheid was. Ze hadden Hem net een perfecte gelegenheid gepresenteerd om alles duidelijk uit te leggen en zich beter voor te bereiden voor de komende jaren. Maar in plaats daarvan liet hij hen in het ongewisse. "Het komt u niet toe de tijden of gelegenheden te weten die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft" (Handelingen 1:7). Wat voor mij aangeeft dat het aanbod van het Koninkrijk aan Israël nog steeds open lag.
Ze wisten zeker niet dat Israël opzij was gezet ten gunste van de andere volken, tot 20 jaar later toen Jakobus hen dit vertelde (Handelingen 15:13-18) en zelfs toen wisten zij nog niet voor hoe lang het zou duren. Jakobus heeft alleen gezegd dat wanneer de Heer een volk voor zichzelf uit de heidenen had genomen (uitgenomen), Hij weer terug zou keren naar Israël. Met andere woorden, Hij zou zijn focus op Israël hervatten na het opnemen van de Gemeente.
Het kon op die manier gebeurd zijn
De dubbele-verwijzing-profetieën werden geschreven op een manier die een totale vervulling mogelijk zou hebben gemaakt op het moment van de eerste komst. Had Israël Jezus aanvaard als het Lam van God die de zonden van de wereld wegneemt, en Hem laten sterven voor hen, dan konden de zes doelstellingen die door de engel in Daniel 9:24 zijn vastgelegd, voldaan worden binnen de voorgeschreven 490 jaar.
"Zeventig weken zijn er bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtreding te beëindigen, de zonden te verzegelen, de ongerechtigheid te verzoenen, om een eeuwige gerechtigheid tot stand te brengen, om visioen en profeet te verzegelen, en om de Heiligheid van heiligheden (plaats) te zalven" (Daniel 9:24).
Zittend op zijn hemelse troon verordende God dat zes dingen voor het volk van Daniel (Israël) en de heilige stad (Jeruzalem) zouden worden bereikt tijdens een bepaalde periode van 490 jaar.
We moeten beseffen dat in het Hebreeuws deze dingen een beetje anders lezen. Letterlijk, God heeft vastgesteld:
1. te beperken of te bedwingen de transgressie (ook vertaald als opstand)
2. te verzegelen hun zonden (alsof ze in een verzegelde container zitten)
3. verzoening te doen (teruggave) over hun ongerechtigheid
4. hen te brengen in een toestand van eeuwigdurende gerechtigheid
5. te verzegelen (hetzelfde woord als #2) visioen en profetie
6. te zalven (wijden) de meest heilige plaats (heiligdom)
In gewone taal: God zou een einde maken aan hun opstand tegen Hem, hun zonden wegnemen door het betalen van de straf die zij had opgelopen, de mensen te brengen in een toestand van eeuwigdurende gerechtigheid, het vervullen van de resterende profetieën en de tempel te zalven. Dit moest worden bereikt door hun Messias (Jezus), omdat niemand anders dit kon doen. Hadden ze Hem aanvaard als hun Verlosser, dan zou hun opstand tegen God zijn beëindigd. Hun zonden zouden allemaal zijn vergeven, en de volledige straf was betaald voor hen. Zij zouden een staat van eeuwige gerechtigheid zijn aangegaan, hun profetieën zouden zijn vervuld en de herbouwde Tempel zou zijn gewijd. Hier moet worden opgemerkt dat hoewel het lijkt te zijn dat het was aanvaard door Hem, God nooit woonde in de 2e tempel, noch was daarin de ark van het verbond en het verzoendeksel ooit aanwezig.
Laat er geen misverstand over bestaan. Jezus moest sterven, zodat deze 6 beloften konden uitkomen. Niemand anders in de hemelen of op aarde kon dit volbrengen. We kunnen alleen maar voorstellen hoe verschillende dingen zouden zijn geweest als ze hun Messias hadden aanvaard en Hem lieten sterven voor hun zonden, zodat Hij ze in de eeuwige gerechtigheid kon brengen met zijn herrijzenis.
Het teken van de profeet Jona
En hoewel de religieuze leiders uit alle macht hebben gevochten met Jezus gedurende zijn bediening, gaf Hij hen een kans door het aanbieden van het duidelijkste en meest overtuigende teken dat mogelijk was. Hij beloofde dat wanneer zij hem ter dood gebracht hadden Hij terug tot leven zou komen drie dagen later (Matt. 12:38-40). Omdat ze niet wilden weten of Hij deze belofte na dat feit vervulde, was Hij vastbesloten om te wachten op hen dat ze zouden erkennen dat Hij het was. Ik denk dat dit de reden is waarom hij nog 40 dagen daar verbleef na de opstanding.
Ook al waren er meer dan 500 getuigen, die getuigen waren en Hem hebben gezien na de opstanding (1 Kor. 15:6), is er geen aanwijzing dat er een officieel onderzoek werd uitgevoerd om dit te bevestigen, dat Hij zijn belofte om terug te keren uit de doden had vervuld. Ten slotte verliet Hij hen, maar alleen totdat zij hun schuld toegeven (Hosea 5:15). Zodra ze dit doen Hij hen zal vergeven (Joel 3:21) en hun Koninkrijk herstellen, zoals Hij het altijd heeft bedoeld om te doen.
In de tussentijd werd de Gemeente geboren, in de kloof tussen deze profetieën. Niet als een alternatieve vervulling, zoals de vervangingstheologen ons willen doen geloven, maar als een parallel-pad. Toen de tijd voor Israël stopte, begon die voor de Gemeente, en wanneer het eindigt voor de Gemeente, zal het opnieuw beginnen voor Israël.
Dit is wat de Heer zegt:
"Als de hemel hierboven ooit opgemeten zou kunnen worden en de fundamenten van de aarde beneden onderzocht zouden kunnen worden, dan zou ook Ik heel het nageslacht van Israël verwerpen, om alles wat zij gedaan hebben, spreekt de HEERE" (Jeremia 31:37)
Je kunt al bijna de voetstappen van de Messias horen.