Erdogan & Co.: Slecht nieuws voor jihadisten

door Burak Bekdil - 18 juni 2015

Turkije's recente verkiezingen betekenen o.a. dat de dromen van Erdogan-Davutoglu&Co van een nieuw Midden-Oosten, gebouwd op een strikt pan-islamitisch ummah bevolking (islamitische gemeenschap) en dienstbaar aan een opperheerschappij van het Turkse rijk, voor nog onbekende tijd voorbij zijn.

Toen meer dan 55 miljoen Turken op 7 juni stemden, hebben ze niet alleen gestemd om president Recep Tayyip Erdogan te verhinderen in de slechter-dan-Putinesque bevoegdheden die hij al lang had voor de campagne; ze zeiden ook een democratisch "Nee" tegen zijn islamitische ambities op buitenlands beleid.

Erdogan zal in de komende jaren waarschijnlijk te veel afgeleid zijn door de eigen inspanningen van het herstellen van zijn totalitaire bewind, dan om de energie te hebben om alle ambities op te bouwen van het Moslim Broederschap/Hamas-type wat hij lijkt te verlangen: in een neo-Ottomaans/Turks leiderschap in het Midden-Oosten.

In zijn campagne voor de 7 juni parlementsverkiezingen vroeg Erdogan de Turken om hem genoeg zetels te geven om de grondwet te herschrijven op een zodanige wijze dat hij officieel de sterke man de uitvoerende president van Turkije zou kunnen worden. De Turken gaven hem 71 zetels minder dan hij nodig had voor een grondwetswijziging, en 108 minder die hij nodig had tot het direct wijzigen van het Turkse volmacht. De Rechtvaardigheid en Ontwikkeling Partij (AKP) die Erdogan opgericht heeft en waardoor hij comfortabel over Turkije regeerde sinds 2002, is voor het eerst in een parlementaire minderheid gebracht. De AKP is gedwongen om te onderhandelen met de oppositiepartijen om een ​motie van vertrouwen in het parlement te kunnen leiden.

Op een buitengewoon moment als dit, hebben de AKP en Erdogan en de geplaagde premier Ahmet Davutoglu niet de tijd of energie om de geschiedenis van het Midden-Oosten te herschrijven ten behoeve van een opstanding van het Turkse rijk.

Het resultaat van Turkse verkiezing van 2015 moet een niet zo bescheiden bijdrage hebben geleverd aan het alcoholgebruik in Turkije, en ook privé, wat ook een meer dan bescheiden bijdrage gaf aan het champagneverbruik in verschillende islamitische hoofdsteden, waaronder Damascus, Teheran en Caïro.

Een verzwakt Erdogan-Davutoglu&Co is wel slecht nieuws voor de jihadisten die strijden tegen het regime van de Syrische president Bashar al-Assad. Het is slecht nieuws voor de Moslim Broederschap in Egypte en hun ideologische nabestaanden in de buurlanden. Het is in het algemeen slecht nieuws voor de politieke islam en zijn volgelingen. Het is slecht nieuws, ook voor Hamas.

Met andere woorden: Erdogan-Davutoglu&Co - in plaats van tijd, energie en middelen te besteden aan de wederopbouw van het Midden-Oosten, samen met de "post-modernistische" islamistische (de getemde islamisten, niet de "slechte") en de neo-Ottomaanse lijnen - zal nu een existentiële binnenlandse politieke oorlog moeten strijden. De bureaucratie, met name de militaire, en binnen het ministerie van Buitenlandse Zaken, zal waarschijnlijk minder behoefte hebben op een gehoorzame rol van ja-knikkers in de beleidsvorming.

Dit alles zal goed zijn voor Turkije, zijn westerse vrienden en zijn opgehitste buren.

Er zijn al tekenen van scheuren in het buitenlandse politieke denken binnen de AKP. Een nieuwe boekuitgave zegt: Twaalf jaar met Abdullah Gul werd geschreven door Ahmet Sever, de perschef-adviseur van Erdogan's voorganger als president.

Het boek werd gedrukt nadat het was "doorgelicht" door de voormalige president Gul, Erdogans kameraad in de strijd, die naar verwachting een comeback zal maken in de Turkse politiek.

Gul is de mede-oprichter van de AKP, samen met Erdogan. In 2007 werd hij verkozen tot president nadat de toenmalige premier Erdogan hem genomineerd had. Vergeleken met de gepassioneerde Erdogan, is Gul, in zijn retoriek, een gematigde islamistische.

In een interview met de Turkse dagelijks krant, Hurriyet, zei Sever:

"Gul gaf geen goedkeuring aan het buitenlandse beleid van Turkije in het algemeen en in bijzonder aan haar beleid over Syrië en Egypte. Hij geloofde dat toen premier Erdogan en daarna Minister van Buitenlandse Zaken Davutoglu te ver gingen door zich meer te gedragen als de minister-president en minister van buitenlandse zaken van Syrië en Egypte dan van Turkije. Hij geloofde dat dit tegen de nationale belangen van Turkije inging. Hij [Gul] zei dat ook persoonlijk tegen Davutoglu."

Turkije's recente verkiezingen betekenen o.a. dat de dromen van Erdogan-Davutoglu&Co van een nieuw Midden-Oosten, gebouwd op een strikt pan-islamitisch ummah bevolking (islamitische gemeenschap) en dienstbaar aan een opperheerschappij van het Turkse rijk, voor nog onbekende tijd voorbij zijn.

Er is een kans dat de heren Erdogan en Davutoglu zo worden afgeleid door het overleven in de politiek, en te weinig tijd en energie hebben in het 'fine-tunen' van een ambitieus buitenlands beleid gericht op het bevorderen van de politieke islam.

Burak Bekdil, gevestigd in Ankara, is een Turkse columnist voor de Hürriyet Daily en een medewerker aan het Middle East Forum.

Bron: Erdogan & Co.: Bad News for Jihadists