Waarom de Joden de kanaries in de kolenmijn zijn

J. P. Golbert 15 juli, 2015

DEEL TWEE: DE HEBREEUWSE BIJBEL EN OPSTAND IN EUROPA

Deel 1

De eerste vertaling van de Bijbel in een Europese volkstaal, de "Wycliffe Bijbel", kwam in Engeland in de late 14e eeuw vanuit de Katholieke Bijbel. Dat was voordat de boekdrukkunst was uitgevonden. Elk exemplaar moest met de hand worden geschreven, en dat overal in Europa werd krachtig onderdrukt.

Ondanks dat, zodra de mensen de Bijbel konden lezen, of een aantal van hen, legde het lezen de kiem voor een echte revolutie, met name in Engeland. Uit de Wycliffe Bijbel kwam rond 1382 de "Lollards" voort, een politieke en religieuze beweging die groeide en zich verspreidde ondanks de zeer vastberaden pogingen om het te onderdrukken. Het was van belangrijke invloed op Jan Hus en zijn Reformatie in Bohemen, aldus historicus Francisco Gil-White.

"Waarom is er antisemitisme?

".... Er is hier geweest, en het is er nog steeds, zo veel antisemitisme in het westen omdat het jodendom de oorspronkelijke massabeweging is van het politieke links. Het is de oorspronkelijke beweging van een progressieve politiek, met de prediking van vrijheid, rechtvaardigheid, gelijkheid, ethiek en mededogen. Dit is precies waarom de westerse heersende klassen altijd de Joden hebben vervolgd en de gewone heidenen leerde hen te haten, terwijl de gewone mensen van de Joden leerden dat zij het recht hebben om te leven in vrijheid en gelijkheid. Zodra dit wordt begrepen, zal de geschiedenis van het westen met haar eindeloze opeenvolging van anti-Joodse moordpartijen, voor de eerste keer zinvol zijn. [1]

Hus werd verbrand op de brandstapel als een ketter en de Hussitische beweging werd krachtig onderdrukt, maar zijn invloed verspreide zich, met inbegrip van de noodzaak om de Bijbel voor iedereen beschikbaar te maken in de volkstaal.

De Wycliffe vertaling werd ongeveer 150 jaar later gevolgd door de Tyndale Bijbelvertaling vanuit oorspronkelijke bronnen als het Hebreeuws, Aramees en Grieks. Tyndale werd geëxecuteerd in België als een ketter. Ongeveer twee jaar later brak Hendrik de Achtste met de kerk van Rome en richtte zijn eigen kerk, de Church of England op. Hij had een officiële Bijbel nodig voor zijn nieuwe kerk en nam de vertaling van Tyndale, die hij vervolgens in grote aantallen liet drukken. Deze publicatie en verspreiding wettigde volledig de Bijbelstudie in Engeland. De revolutie versnelde zich en de rangen van de protestantse fundamentalistische puriteinen dijde uit jaar na jaar, ondanks dat de puriteinse aanbidding werd verboden op straffe van de dood.

In minder dan 100 jaar waren er radicale, fundamentalistische protestantse groepen, zoals de Diggers en de Levelers, die de legitimiteit van de adel en, natuurlijk, het goddelijk recht van koningen, allemaal gebaseerd op de gemeenschappelijke oorsprong van de mensheid, verwierpen ("wanneer Adam ploegde en Eva spon, wie was toen de heerser?"), en ook de puriteinen, ze weigerden het onderscheid in aanspraak tussen edelmannen en de gewone burger. Dat is waarom de bekende vormen als u [thee], gij [thou] en uw [thine], evenals gij zijt en gij dunkt, verdwenen uit de Engelse taal vóór het einde van de 17e eeuw. Iedereen werd aangesproken als "u" [you] op de wijze van een edelman, met inbegrip van mannen en vrouwen, kinderen, slaven en de honden en katten en paarden en muildieren.

Rond diezelfde tijd dat de vertaling van Tyndale uitkwam, vertaalde Maarten Luther de Bijbel in het Duits. Daaruit kwam misschien wel de enige boerenopstand in de Duitse geschiedenis voort. De boeren geloofden ten onrechte dat Luther een sociale verandering wilde [2]. Luther wilde geen sociale verandering, maar zoals de boeren correct hadden waargenomen, God wilde een sociale verandering.

De Amerikaanse revolutie is vol met retoriek en doctrine die afkomstig is uit de Hebreeuwse Schrift; met het beeld van Amerika als een herhaling van de Israëlische intrede in hun land, dat een eiland van vrijheid was, omgeven door een zee van brutale tirannie. De Atlantische Oceaan werd openlijk vergeleken met de rivier de Jordaan, die Israël gescheiden hield van de achterlijke wereld van tirannie. De Bijbel van Genève, met commentaren van Knox en Calvijn en andere protestantse beroemdheden, moest overal worden gezien, en de kolonies werden overspoeld met pamfletten en traktaten over de "Hebreeuwse regering", en hoe het moest worden toegepast op de kolonies. Mensen hebben vertrouwd op het onderwerp van een Hebreeuwse regering. Universiteiten die zich in die periode vestigden hebben tot op deze dag, Hebreeuwse slogans op hun zegels staan, omdat zij de Hebreeuwse Bijbel in het oorspronkelijke Hebreeuws en Aramees leerden. (Sommige, waaronder een deel van het boek van Daniel, zijn in het Aramees.) De "klassieke talen" in die tijd waren Hebreeuws, Aramees, Latijn en Grieks.

Het begrip van de mens "door zijn Schepper begiftigd met bepaalde onvervreemdbare rechten" komt voort uit de Joodse Schrift, zeker niet uit de Griekse of Romeinse politieke filosofie. In de Liberty Bell staat een citaat geschreven van Joodse geschriften (Leviticus 25:10). "Verkondig vrijheid in het gehele Land aan alle bewoners daarvan." Onmogelijk is zo'n citaat te vinden in Plato's Republiek.

Professor Gil-White gaat verder en verklaart categorisch dat, met terug te gaan naar de eerste botsing van de Griekse en Joodse beschavingen ongeveer 2500 jaar geleden, alle begrippen van het humanisme, alle leerstellingen van de heiligheid van het menselijk leven, van gelijkheid, van vrijheid als een ideale staat van de samenleving en de plicht van de koning om te voeden en de rechten te beschermen en het welzijn van de massa's, die hebben hun oorsprong in de joodse bronnen en in de joodse denkers. [3]

Tirannen zijn dit zich overweldigend bewust geweest, en met enkele uitzonderingen zoals Henry VIII, hebben ze getracht om de Joden te denigreren en te demoniseren, deze Joodse bronnen en Joodse gedachten, om op deze wijze de Joodse invloed te ontwortelen uit zijn cultuur. De manier om dit te bereiken was voor de tirannen moeilijk om te leren. Er was vallen en opstaan.

Titus verwoestte de tempel in Jeruzalem en slachtte de helft van de Joden in het land af en voerde vele anderen in slavernij, en verbande ze naar alle delen van het Romeinse rijk. Dat werkte echter niet. De Joodse gemeenschappen in Europa reageerden met het inzamelen van geld om hen zo veel mogelijk uit de slavernij vrij te kopen door de oprichting van Joodse gemeenschappen in plaatsen zoals het Rijnland, Pannonia (Hongarije) en Dacia (Roemenië), onder andere. Het probleem van de joodse opstand verspreidde zich alleen maar, en wijzigde de destabiliserende invloed van de Joden.

Bekering tot het jodendom vierde hoogtij in alle sociale klassen overal in het rijk. Slaven waren opgewonden door de gedachte dat slaven konden beschikken over rechten, dat God zorg had over slaven en wilde dat ze vrij zouden zijn. De armen en ellendigen werden geplaatst onder Gods geboden van zorg voor de zwakste leden van de samenleving. De adelklassen waren hongerig naar diepere en meer inhoudelijke noties van de spirituele dimensie van de mens dan de oude mythologie gebood. Titus' eigen neef, Onkelos, bekeerde zich en werd een groot geleerde van de Thora, aan wie we dank zijn verschuldigd voor de gezaghebbende vertaling van de eerste vijf boeken in de Hebreeuwse Bijbel uit het Aramaees, de destijds gesproken taal van het Joodse volk. Het is ongebruikelijk tot op deze dag om een Hebreeuwse druk te vinden van de vijf boeken van Mozes zonder de Onkelos vertaling.

Tweeënzestig jaar nadat Titus Jeruzalem verwoestte en de Joden afslachtte of de meeste verbande, kwamen de Joden in Judea opnieuw in opstand, geleid door een man bekend als Bar Kochba. De oorlog was een wanhopige en bittere strijd gedurende vier jaar, en nadat de Romeinen hadden gewonnen, pleegden ze een nieuwe volkerenmoord. Bovendien gaf keizer Hadrianus ook orders om de bossen te verbranden, de boomgaarden te ontwortelen en zout in te ploegen in het land, Jeruzalem hernoemde hij tot Aelia Capitolina en het land tot Syrië Palaestina, "zodat aan de naam van Judea van de rebellen niet meer zou worden gedacht." Dezelfde behandeling had Carthago volkomen weggevaagd, maar vaagde niet de Joden weg.

Binnen twee honderd jaar had Rome opnieuw een probleem met de Joden, hoewel de genocide doorlopend was geweest. Het maakte niet uit hoeveel rabbijnen en Torahgeleerden de Romeinen doodden, of hoe veel Joden zij kruisigden of verzonden naar de leeuwen in het Colosseum, bekering tot het Jodendom was weer welig aan het tieren in alle sociale klassen van de Romeinse samenleving, zodat keizer Constantine vreesde dat het rijk door de bekeringen verloren zou gaan aan de Joden.

Noten:

[1] Ik ben erkentelijk voor deze informatie van de historicus Prof. Francisco Gil-White. Zijn boek, De kern van de wereldgeschiedenis, die vroeger online stond, ondergaat een herziening. Hij zal weer online komen.

[2] Opnieuw ben ik Professor Gil-White erkentelijk voor deze informatie.

[3] Zie bijvoorbeeld de discussie van Spinoza in het volgende deel.

Deel 1

Bron: Why the Jews Are the Canary in the Coal Mine