Er is geen diplomatieke oplossing

De tijd is voor Israël gekomen om de beperkingen af te werpen van het blijven vasthouden aan een politiek correct beleid, dat duidelijk schadelijk is voor het voortbestaan. Het moet beginnen met te vechten voor het voortbestaan.

Yoel Meltzer | 25 januari 2015

Met de snelnaderende Israëlische verkiezingen is het een nabij gelegen zekerheid, gebaseerd op historische precedenten dat we binnenkort de gemengde binnenlandse en internationale stemmen opnieuw horen die de nadruk leggen op het starten van onderhandelingen met de Arabieren als de volgende regering wordt gevormd.

Nog steeds en gebaseerd op een al 20 jaar gebroken record dat nooit lijkt te stoppen, zullen we nogmaals te horen krijgen dat in het licht van de groeiende onzekerheid in de regio een doorbraak nodig is in de besprekingen met de Arabieren en dat het essentieel voor het voortbestaan van de Joodse staat.

Daarom, om te voorkomen dat onnodig middelen worden besteed aan weer een volgende poging om het twee-staten-spoor te bevorderen dat allang publiekelijk is verklaard als 'De keizer', ook wel bekend als de tweestatenoplossing, 'heeft geen kleren aan.' Met andere woorden, er is geen diplomatieke oplossing.

Dit is geen extremistisch of rechts standpunt; het is gewoon wat het is. Het is ook niet goed, en het is niet slecht; nogmaals, het is gewoon wat het is.

Bovendien is de reden dat er geen diplomatieke oplossing komt tussen Joden en Arabieren ten westen van de rivier Jordaan, dat het in de kern van het meer dan 100-jarige conflict, geen landgeschil is. Hoewel veel mensen vasthouden aan het vereenvoudigde verhaal, is het tegenovergestelde waar, en dientengevolge wordt herhaaldelijk door hen gesuggereerd dat het land moet worden verdeeld om de twee strijdende partijen tegemoet te komen, maar de waarheid is, dat als het zo eenvoudig was, dan zou deze netelige kwestie al jaren geleden zijn opgelost.

Wat meer is, het probleem vloeit voort uit een onvermogen of onwil in een te grote en oneerlijke confrontatie met de waarheid, misschien uit angst voor het kijken in de afgrond. Toch, voor iedereen die serieus de regio analyseert moet het glashelder zijn dat de grote Arabisch/islamitische wereld nooit een soevereine Joodse staat in haar midden zal accepteren. Anders te denken is verwant aan steken van je hoofd in het zand.

Bovendien, als iemand rekening heeft gehouden met het feit dat gedurende eeuwen de hele regio onder een soort van islamitische controle stond, dan is het heel begrijpelijk dat elke niet-islamitische soevereine entiteit nooit in dit deel van de wereld zal worden aanvaard. In de woorden van Mordechai Nisan, een voormalig docent in de Midden-Oostenstudies aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem: "Mohammedanisme verwerpt een Joodse soevereiniteit, Arabisme verwerpt het zionisme."

Dit is de waarheid, hoe moeilijk hoe ook mag klinken, dit moet worden geïnternaliseerd als Israël wil blijven overleven. Dus onszelf toestaan om intellectueel ontkleed te worden door de valse veronderstellingen die poneren dat het conflict in wezen een land geschil is, en dit te omarmen als het strategisch gebrekkige paradigma van land voor vrede, is een gevaarlijke en irrationele oefening die uiteindelijk zal leiden tot de ondergang van Israël.

Na al het bovenstaande gezegd te hebben, betekent dit niet dat het impliceert dat er geen goede intenties bij Arabieren of moslims zijn in de lokale regio of in de grotere wereld. Natuurlijk zijn die er. Desondanks en ondanks wat hun werkelijke numerieke grootte zou kunnen zijn, als individuen en als een groep ze hebben geen invloed op de angstaanjagende trends die nu door het Midden-Oosten vegen en door andere delen van de wereld.

Hoewel het klopt ook dat niemand zeker weet hoeveel Arabieren en moslims in de directe regio of in de grotere wereld daadwerkelijk daden van terreur plegen of hoeveel rustige mensen deze handelingen ondersteunen, aan het eind van de dag is het deze groep, ongeacht de werkelijke grootte, en niet de nuchtere groep als bovengenoemd, die de gebeurtenissen in Azië en Afrika beïnvloeden en die Europa en andere westerse landen doodsbenauwd maken.

Om deze reden is de eindeloze discussie zinloos over of deze jihadistische vorm van islam al dan niet een authentieke vorm van islam is of een verstoring van de ware islam. Het is wat het is, en het heeft een enorme impact op de wereld.

Dus iedereen die opzettelijk probeert deze harde realiteit te witwassen, met het tegelijkertijd rechtvaardigen van de Arabische grieven tegen Israël, teneinde hen te dwingen tot de oprichting van een Arabische staat in Judea en Samaria, die zal ongetwijfeld worden gebruikt als een lanceerplatform voor de poging tot vernietiging van Israël en zal bijgevolg een existentiële bedreiging vormen voor het voortbestaan van de staat Israël, en is ofwel dom of antisemitisch, of beide.

Evenzo, als Israël onderdanig blijft aan het Oslo pad van concessies aan de Arabieren in de blinde hoop dat dit op een of andere manier uiteindelijk tot vrede zal leiden, die is onverantwoordelijk de geschiedenis en de realiteit aan het negeren. In het aangezicht van de jihad, en dat is echt wat Israël ziet, is capitulatie een daad van zelfmoord.

Vandaar dat Israël wakker moet worden en snel van richting veranderen, in plaats van te blijven zitten als de spreekwoordelijke kikker in de sudderende pot met water. Omgezet in actie, moet Israël tot slot verklaren dat het Oslo-proces van nul en generlei waarde is en dat het concept van land voor vrede niet langer een optie is.

Bovendien moet Israël duidelijk maken dat het zijn bedoeling is de huidige situatie te handhaven, aangezien sommige kwesties gewoon niet kunnen worden opgelost of van richting moeten veranderen, en beginnen te werken naar de voorkeursoptie van een eenzijdig uitbreiding van Israëlische soevereiniteit over Judea en Samaria.

De tijd is voor Israël gekomen om de beperkingen te verwerpen van het vasthouden aan een politiek correct beleid, dat duidelijk schadelijk is voor zijn voortbestaan en beginnen om te vechten voor zijn voortbestaan. Deze verandering van richting zal echter alleen komen nadat Israël eindelijk beseft dat ten westen van de Jordaan-rivier er geen diplomatieke oplossing met de Arabieren mogelijk is.

Yoel Meltzer is freelance schrijver, woonachtig in Jeruzalem. Hij kan worden gecontacteerd http://yoelmeltzer.com .

Bron: There is no diplomatic solution - Israel Opinion, Ynetnews