Waarom Ezechiël 38 zal voorafgaan aan Daniel 9
3 juni 2015 - door Jack Kelley
"Zeventig weken zijn er bepaald over uw volk en uw heilige stad, om de overtreding te beëindigen, de zonden te verzegelen, de ongerechtigheid te verzoenen, om een eeuwige gerechtigheid tot stand te brengen, om visioen en profeet te verzegelen, en om de Heiligheid van heiligheden te zalven.
U moet weten en begrijpen: vanaf de tijd dat het woord uitgaat om te laten terugkeren en om Jeruzalem te herbouwen tot op Messias, de Vorst, verstrijken er zeven weken en tweeënzestig weken. Plein en gracht zullen opnieuw gebouwd worden, maar wel in benauwde tijden" (Daniel 9:24-25).
Dispensationalisten geloven, met goede reden, dat er een "zeven" is overgebleven voor het afhandelen van de belofte die de engel Gabriel aan Daniel doorgaf tegen het einde van de Babylonische ballingschap. We kennen uit de Bijbel profetieën zoals Daniels 70 weken, waarbij elke week staat voor 7 jaar. 69 van deze weken (7 plus 62) waren verstreken toen de Messias zichzelf als hun Koning presenteerde aan Israël op de enige dag in zijn leven die op onze kalender bekend is als Palmzondag.
In de profetie staan de 69 weken gelijk aan 483 jaar (69 x 7). Dit is de exacte tijd die was verstreken sinds Artaxerxes Longimonus zijn decreet had afgegeven en Nehemia toestemming gaf om te beginnen met het herstel van Jeruzalem (Nehemia 2:1-10). (De stad was verwoest toen Nebukadnessar met zijn leger Juda veroverde en het volk gevangen naar Babylon voerde.) Daniels profetie werd vervuld tot in het kleinste detail, maar Israël faalde om dit te beseffen en dat markeerde het begin van het einde voor hen (Lukas 19:41-44).
"Na de tweeënzestig weken zal de Messias uitgeroeid worden, maar het zal niet voor Hemzelf zijn. Een volk van een vorst, een volk dat komen zal, zal de stad en het heiligdom te gronde richten. Het einde ervan zal zijn in de overstromende vloed en tot het einde toe zal er oorlog zijn, verwoestingen waartoe vast besloten is." (Daniel 9:26).
Het Hebreeuwse woord voor Gezalfde is Messias. Vier dagen nadat hij zichzelf aan hen voorgesteld had als hun koning, hebben ze Hem geëxecuteerd, dat is wat het Hebreeuwse woord vertaald als "uitgeroeid" betekent. Niets van wat de engel Gabriel had beloofd aan Maria (Lukas 1:32-33) was uitgekomen. Drie dagen daarna stond Hij weer op, en vervulde Hij het teken dat hij had beloofd aan de religieuze leiders om zijn geloofwaardigheid te bewijzen, het teken van de profeet Jona (Matt. 12:39-40). Hij gaf hen 40 dagen om te erkennen wat de meest dramatische vervulling van een profetisch teken was in de geschiedenis van de mensheid om Hem te accepteren als hun Messias, en toen ze dat niet deden, is Hij opgevaren naar de hemel, om te voldoen aan een andere profetie in het proces.
"Ik ga en keer terug naar Mijn woonplaats, totdat zij zich schuldig weten en Mijn aangezicht zoeken. In hun benauwdheid zullen zij Mij ernstig zoeken." (Hosea 5:15)
Ongeveer 38 jaar daarna hebben de Romeinse/Syrische legers de stad en het heiligdom verwoest, en praktisch was het bestaan van de natie Israël opgehouden. Maar een paar jaar voordat dit gebeurde, waren de Joodse leiders van de christelijke beweging genaamd de kerk al verdeeld over de kwestie of andere volken die het christendom binnenkwamen zich eerst onder de wet moesten stellen. Met andere woorden, moest een heiden eerst een Jood worden, voordat hij een christen werd? De onuitgesproken vraag die daarachter loerde was zelfs nog storender voor hen, want als dat niet zo was, wat zou er worden van Israël?" Ze hadden geleerd dat de enige weg naar God via Israël ging. Was dit gewijzigd?
De Raad in Jeruzalem
Zij allen kwamen samen in Jeruzalem, waar Jakobus, de stiefbroer en het hoofd van de kerk in Jeruzalem, het op rij zette. Israël wordt tijdelijk terzijde gesteld, zo vertelde hij hen, terwijl de Heer zorgt dat Hij uit de andere volken een volk voor zichzelf zal nemen. Daarna zal Hij Israël herstellen en het restant van de mensheid de kans geven om Hem te zoeken (Handelingen 15:13-18). Andere volken zouden zich daarom niet moeten bekeren tot het Judaïsme om christen te worden.
Het Griekse woord vertaald door "nemen" in Handelingen 15:14 is het wegvoeren van iemands eigen doel, en wat vertaald is als "uit" betekent te verwijderen vanuit een bepaalde tijd en plaats. Voordat Israël zal worden hersteld in gemeenschap met Hem, zal de Heer een volk voor zichzelf nemen vanuit de tijd en plaats van de heidenen. Jakobus gaf een beschrijving van de opname van de Gemeente en zegt dat die zal voorafgaan aan de 70e Week van Daniel.
Paulus, die op deze vergadering was, bevestigde dit door te zeggen dat Israël gedeeltelijk verblind was, totdat het volledige getal van de andere volken is gekomen. Daarna zal Israël worden gered (Romeinen 11:25). Dit is een ander getuigenis dat de opname van de Gemeente zal voorafgaan aan Israëls herstel en verlossing. Vanuit deze twee profetieën begrijpen we dat Israëls afwijzing van de Messias niet het einde betekende van het Oude Verbond. Het onderbrak slechts de duur van de 490 jaar met een korte 7 jaar van zijn toegewezen tijd. Nadat de kerk is verdwenen, moet deze zeven jaar worden voltooid.
"Hij zal voor velen het verbond versterken, één week lang. Halverwege de week zal Hij slachtoffer en graanoffer doen ophouden. Over de gruwelijke vleugel zal een verwoester zijn, zelfs tot aan de voleinding, die, vast besloten, uitgegoten zal worden over de verwoeste." (Daniel 9:27)
De laatste zeven jaar zal beginnen met een verbond dat wordt ondertekend door de "heerser die komt", zoals vermeld in Daniel 9:26. Gabriel zei dat deze leider zal komen uit de mensen die de stad en het heiligdom zouden vernietigen na de executie van de Messias. In het midden van deze laatste zeven jaar zal hij een eind maken aan de offers en offergaven door het opzetten van de gruwel van verwoesting, wat ook de aftrap is van de 3½ jaar durende Grote Verdrukking (Matt. 24:15-21).
Voeg dit alles samen en u kunt beginnen te zien waarom ik denk dat de opname van de Gemeente zal voorafgaan aan het begin van Daniels nog ontbrekende 70e week. Volgens deze profetieën moet de Gemeente weg zijn gegaan voordat Israël kan terugkeren naar zijn verbondsrelatie met de Heer.
En dat is niet alles
Maar mijn belangrijkste doel om dit alles te zien, is om met u het antwoord te vinden op een andere zeer belangrijke vraag, en dat is: Welke gebeurtenis zal er plotseling toe leiden dat Israël, momenteel een overwegend seculiere natie, officieel hun Oude Verbondsrelatie met God zal herstellen? De studie van de menselijke natuur vertelt ons dat, terwijl mensen meestal geleidelijk wegvallen uit de buurt van hun overtuigingen, ze niet op dezelfde manier terugkomen. Meestal moet er een externe verandering of gebeurtenis plaatsvinden, vaak een catastrofale ramp in de natuur, om hen terug te brengen. En zo zal het ook voor Israël gaan.
En vergeet niet, het moet een terugkeer zijn naar het Oude Verbond, omdat ze zeven jaar tekort hadden in de tijd die God hen beloofde om het te voltooien. En de eerste helft van die uiteindelijke zeven jaar omvat ook het offer en de gaven, een eis van de Oude Verbond-aanbidding. Als het de opname van de kerk was die hun aandacht kreeg, zouden ze gemotiveerd zijn om een Nieuwe Verbondsrelatie in te voeren in plaats van terug te keren naar het Oude Verbond. Iets anders moet gebeuren om hen terug te voeren. En dat zal gebeuren.
Een onverwachte gebeurtenis die het voortbestaan van Israël zal bedreigen is bepaald en zal binnenkort plaatsvinden en God zal het gebruiken zodat de hele natie terugkomt naar Hem, wat de vervreemding van 2000 jaar beëindigen. Deze gebeurtenis zal niet een langdurig iets zijn dat ervoor zorgt dat ze langzaam zullen concluderen dat ze verdoemd zijn en ze op hun knieën vallen met een wanhopig pleidooi voor hulp. Eerder zal het iets zijn dat is georkestreerd en uitgevoerd door God zelf voor het specifieke doel van het openen van hun geestelijke ogen sinds die eerste Palmzondag toen ze verblind werden. Het gebeurt zo snel dat ze het zelf niet beseffen, totdat het allemaal voorbij is.
God zal een coalitie van vijandelijke strijdkrachten samenbrengen om Israël aan te vallen zonder waarschuwing. Ze zullen in dergelijke aantallen komen dat het zal lijken alsof een wolk het land heeft bedekt, en als zij dat doen, zal Hij hen treffen met een stortvloed van regen, hagelstenen en brandende zwavel om hen te decimeren. Dan zal hij verwarring zaaien in hun gelederen, waardoor ze elkaar uitschakelen. Als het voorbij is zullen er zo veel dode lichamen liggen dat het zeven maanden duurt voordat Israël ze allemaal heeft begraven.
Natuurlijk is de gebeurtenis waarnaar ik verwijs de slag van Ezechiël 38-39. Vier keer in Ezechiëls profetie over deze strijd is Gods doel duidelijk gemaakt. Ezechiël 38:23, 39:7, 39:22, vertelt ons rechtlijnig Zijn doel. En dat is om Zijn grootheid en heiligheid te tonen aan Israël en de Naties, zodat Israël weet dat Hij de Heer is, hun God. Dit is de gbeurtenis die de oorzaak is van Israëls nationale verzoening met God en de start van de resterende zeven jaar van het Oude Verbond.
Vandaag lijkt er een groeiende wens te zijn onder sommigen in Israël voor een tempel. Maar als je tussen de regels door leest, zie je dat het een nationalistische beweging is, geen spirituele. Voorstanders hopen dat een tempel hun recht zal onderstrepen op het land, door het tonen van hun historische aanwezigheid daar. Maar deze beweging is in geen geval een weerspiegeling van de nationale geest. De meeste mensen beseffen het gevaar in zulk een ding.
Maar na de slag van Ezechiël 38 zal de vraag naar een tempel een geestelijke beweging zijn, die de grote meerderheid van de mensen in Israël zal vertegenwoordigen. Ze zullen willen aanbidden de God die ze hebben herontdekt en die een Oude Verbondsaanbidding vereist met een tempel. Het zal niet alleen een monument van hun verleden zijn, maar een noodzaak voor hun toekomst. En met de grote overwinning die God hen net zal hebben overhandigd, wie zal dit durven te ontkennen? Zelfs de komende wereldleider zal lijken op te komen voor hun zaak met de handhaving van een verbond waarmee ze hun tempel kunnen bouwen. Voor Israël zal het lijken alsof de vrede eindelijk is gekomen.
Nog een keer
Triest om te zeggen, dat zelfs na een zo grote overwinning in de slag van Ezechiël 38 het niet zal leiden tot een permanente vrede voor Israël. Zij zullen ontdekken dat ze zijn misleid door deze man, waarvan ze dachten dat het hun kampioen was, en die de slechtste periode van vervolging zal bewerkstelligen die het Joodse volk ooit zal kennen. En dit keer terwijl de buitenlandse volken zijn gemobiliseerd tegen hen, en het niet alleen een regionale coalitie is. Zacharia 12:3 zegt dat alle naties van de wereld tegen Israël zullen optrekken. Ditmaal zal Israël van tevoren weten wat hun lot waarschijnlijk zal worden en zich uitstrekken naar God voor hulp (Hosea 6:1-2).
Ditmaal zal God niet gebruik maken van de gewone wapens met zijn handtekening, regen, hagel, aardbevingen en vuur, die hij uit de verte kan afleveren. Noch zal Hij verwarring zaaien in de geest van de vijand om de nederlaag te laten lijden. Deze keer zal Hij de lucht vullen met de legers uit de hemel, met zijn eigen Zoon aan het hoofd en de Zoon zal hen allen doden met slechts een enkel woord van zijn mond. Deze keer besteden ze niet meerdere maanden aan het begraven van de doden, omdat God grote zwermen van vogels roept voor het verslinden van de karkassen (Openb. 19:11-21).
Deze keer zal het anders zijn omdat het niet alleen de Vader is die zij zullen erkennen. Ditmaal zal het ook de Zoon zijn (Zacharia 12:10). De verzoening zal tot slot worden voltooid en het tijdperk van het Koninkrijk der Hemelen zal beginnen. U kunt bijna de voetstappen van de Messias horen.