Wat Frankrijk en Europa zouden kunnen leren

door Bassam Tawil | 15 november 2015

Eerder dit jaar was Frankrijk een van de acht landen die een Palestijnse resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties steunden, waarin werd opgeroepen tot een volledige Israëlische terugtrekking naar de pre-1967 lijnen aan het eind van 2017.

Deze stemming betekende dat Frankrijk de oprichting steunde van een onafhankelijke Palestijnse staat, die waarschijnlijk zal worden geregeerd door hetzelfde type mensen dat vrijdag in Frankrijk de meest gruwelijke terreuraanslagen sinds de Tweede Wereldoorlog uitvoerde.

Vandaag de dag weet elk Palestijns kind dat in het beste geval een toekomstige Palestijnse staat zal worden geregeerd door Hamas en de Islamitische Jihad, en in het ergste geval door de Islamitische Staat en haar bondgenoten. Heeft iemand in Europa bedacht dat het Palestijnse volk niet zou willen leven onder het bewind van een van die groepen, net zomin als de Europeanen dat zouden willen?

Frankrijk en de rest van de EU-landen hebben lang tegen hun eigen belangen in het Midden-Oosten in gewerkt. Door het voortdurend onderschrijven van het pro-Palestijnse en anti-Israëlische beleid was Frankrijk er uiteraard naar op zoek om de Arabische en islamitische landen te sussen. Frankrijk lijkt ervan overtuigd te zijn dat een dergelijk beleid de moslimterroristen ervan zal weerhouden om Franse onderdanen en Franse belangen tot doelwit te nemen. Dat is waarschijnlijk de reden waarom de Fransen de katastrofale fout hebben gemaakt te geloven dat het beleid van toegeven in de richting van Arabieren en moslims de islamistische terroristen ervan zou overtuigen om weg te blijven uit Frankrijk. De Fransen verkeren nu in het grote gevaar dat ze ten onrechte zouden geloven dat de aanslagen van 13 november hebben plaatsgevonden, omdat Frankrijk de islamitische terroristen niet genoeggesust heeft.

Helaas, de twee eerdere terreuraanslagen die plaatsvonden in Parijs dit jaar - tegen Charlie Hebdo, de satirische krant, en de Joodse supermarkt HyperCacher - slaagden er niet in de Fransen ervan te overtuigen dat het beleid van toegeven jegens Arabieren en moslims niet alleen waardeloos is, maar ook gevaarlijk.

In plaats van te leren van deze eerdere fouten en door nieuw beleid aan te breken ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict in het algemeen, en de extremistische islam in het bijzonder, hebben de Fransen hun strategie van verzoening voortgezet, zelfs na de aanvallen op Charlie Hebdo en de HyperCacher supermarkt.

Zeer recent nog uitte Frankrijk zijn steun voor het EU-plan om producten vanuit de Israëlische nederzettingen te etiketteren, ongetwijfeld met de gedachte dat een dergelijke stap de moslimterroristen blij zou maken met de Fransen. Maar zoals de terreuraanslagen van afgelopen vrijdag lieten zien, zijn de Islamitische Staat en haar aanhangers niet bijzonder onder de indruk van anti-Israëlische bewegingen.

Moslimterroristen hebben geen zorg over de nederzettingen. Voor hen is dat een triviaal probleem in vergelijking met hun voornaamste doel en droom: de waarheid om alle ongelovigen te doden en de oprichting van een islamitische rijk. De islamitische terroristen die moorden plegen op Joden in Israël en in andere delen van de wereld, streven er ook naar om ieder te doden, die geldt als vriend van de westerse waarden in het algemeen. Dit omvat vooral christenen - maar ook hen die jammer genoeg nog steeds in het Midden-Oosten leven, evenals de mensen die in Frankrijk en andere westerse landen wonen.

De reden dat moslimextremisten Israël willen vernietigen is niet vanwege de nederzettingen of checkpoints. Ze willen Israël vernietigen omdat ze geloven dat de Joden niet het recht hebben om in het Midden-Oosten te zijn, hoe dan ook. En ze willen Europa vernietigen omdat ze geloven dat christenen - en iedereen - geen recht hebben om iets anders te zijn dan moslim. Dat is ook de reden waarom moslims niet bijzonder geïnteresseerd lijken te zijn in het besluit van de EU om producten uit de Israëlische nederzettingen te labelen. Het is vermeldenswaardig dat de beslissing om Israëlische producten te labelen niet eens een Arabisch of islamitisch initiatief was.

De beslissing van de EU om producten van Israëlische nederzettingen te boycotten heeft een volledig verkeerde boodschap gestuurd naar de vijanden van Israël en de vijanden van de westerse waarden. Deze vijanden van het Westen zien het besluit om producten te labelen als slechts een eerste stap in de richting van het labelen van alles uit Israël, als zijnde een "illegale nederzetting". Het is geen verrassing dat de eersten die die beslissing vierden Hamas en de Islamitische Jihad waren.

Wat Frankrijk en andere westerse landen niet begrijpen, is dat de concessies en gebaren verkeerd worden geïnterpreteerd door terroristen, namelijk als tekenen van zwakheid, die juist uitnodigen tot meer geweld. Als de terroristen zien dat de druk werkt, moet verhogen van de druk nog beter werken!

De Europese boycots worden door de mensen hier gezien als niets anders dan cynische en harteloze pogingen om een ​​stelend leiderschap te behagen ten koste van de mensen. De boycots worden hier gezien als niets anders dan de Palestijnse bevolking in de greep houden van haar corrupte leiderschap en daarbij de aanmoeidging aan ons om een andere kijk op de extremisten te krijgen - de enige aangeboden keuze.

Wat de Europeanen zouden hebben moeten leren, is dat de aanvallen in Parijs datgene zijn waar wij met ons allen hier - moslims, christenen en Joden - al tientallen jaren mee leven.

De afgelopen 22 jaar, met alle territoriale concessies en gebaren van goede wil door Israël, hebben slechts geleid tot een toegenomen terrorisme tegen Israël, met inbegrip van ons Arabieren. Veel Palestijnen zagen ten onrechte de Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook in 2005 als slechts een aftocht en een teken van zwakte. Alsof het schieten op Joden hen Gaza deed verlaten - zoals het leek - maar ze bleven schieten op de Joden. Het resultaat was dat Hamas bij het verdrijven van de Joden uit de Gazastrook zijn kans nam met raketten en zelfmoordaanslagen, en het kwam snel aan de macht.

Op dezelfde wijze ging het verder: elke keer als Israël Palestijnse gevangenen vrijliet (waaronder tientallen met bloed aan hun handen) als een gebaar naar de Palestijnse president Mahmoud Abbas en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry, dan beschouwden de Palestijnen het gebaar als een voldoen aan hun eisen. Dus de volgende stap was om het geweld te verhogen en dan nog meer te vragen. De Palestijnen zagen de terugtrekking van Israël uit Zuid-Libanon en Gaza, en de vrijlating van Palestijnse gevangenen niet als een teken dat Israël geïnteresseerd was in vrede en rust, maar als een beloning voor hun terrorisme.

Twee maanden geleden, nam Frankrijk een nieuwe stap om de Arabieren en moslims te sussen. Deze keer stemden de Fransen voor het hijsen van een Palestijnse vlag bij het VN-hoofdkwartier. "Deze vlag is een krachtig symbool, een sprankje hoop voor de Palestijnen," zei de Franse VN-ambassadeur François Delattre. Nogmaals, de Fransen dachten blijkbaar dat de stemming voldoende zou zijn voor de Arabieren en de moslims en de terroristen om hen ervan te overtuigen dat Frankrijk aan hun kant stond in de strijd tegen Israël.

Frankrijk - en Europa - met hun gebrekkige beleid ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict begonnen niet in de afgelopen twee jaar of zo. Vier jaar geleden al stemde Frankrijk voor het toekennen aan de Palestijnen van een volwaardig lidmaatschap van het Educational Scientific and Cultural Organization (UNESCO) van de Verenigde Naties. Vorige maand heeft de leiding van de Palestijnse Autoriteit tevergeefs geprobeerd om de UNESCO te gebruiken om een resolutie te laten passeren om de Westelijke Muur tot een heilige plaats voor slechts moslims verklaren. De resolutie werd op het laatste moment veranderd in een veroordeling van Israël, maar in plaats van zich te verzetten tegen de resolutie, koos een in verlegen gebracht Frankrijk ervoor om zich te onthouden. UNESCO stemde er echter wel voor dat twee oude Joodse erfgoed-symbolen uit de bijbelse tijd, Rachels Graf en de Grot van de Patriarchen, voortaan bekend zouden staan als islamitisch erfgoed. In dezelfde week werd een andere Bijbelse plek, Jozefs Graf, in brand gestoken (voor de tweede keer, de eerste keer was in 2000) door mensen wiens regering, de Palestijnse Autoriteit, hadden afgesproken om het te beschermen.

In de afgelopen weken hebben de Palestijnen een nieuwe golf van terrorisme uitgevoerd tegen Israëliërs. Deze keer wilden de Palestijnen met geweren, messen, stenen en auto's zo veel mogelijk Joden vermoorden. Maar we hebben nog steeds geen echte veroordeling van dit Palestijnse terrorisme gehoord vanuit Frankrijk, Europa of van wie dan ook.

We hebben ook niet gehoord dat Frankrijk of andere EU-landen eisten dat president Mahmoud Abbas de terreuraanslagen tegen Israëli's zou veroordelen. De meeste Franse media en journalisten hebben zelfs geweigerd om zelfs maar te verwijzen naar de Palestijnse aanvallers als terroristen - ondanks dat veel van de terroristen aangesloten zijn bij de twee Palestijnse groepen die dezelfde ideologie delen, de Islamitische Staat, Hamas en de Islamitische Jihad.

Door niet de daders van de terreuraanslagen tegen Israëli's te veroordelen en te benoemen voor wat ze zijn - meedogenloze moordenaars en terroristen - verstuurden Frankrijk en de westerse landen opnieuw de verkeerde boodschap naar de islamisten, namelijk dat het doden van Joden geen daad van terrorisme is.

Wat deze landen zich niet realiseren is dat de terroristen die Joden aanvallen, er ook naar streven Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië te vernietigen en, natuurlijk ook de "Grote Satan" (de Verenigde Staten). Deze landen moeten er elke dag aan herinnerd worden dat het uiteindelijke doel van de islamitische terroristen is om alle niet-moslims te onderwerpen aan de islam of te doden. Soms hebben de terroristen niet eens het geduld om deze keuze aan de "ongelovigen" aan te bieden, en ze doden hen maar gewoon als ze naar een concert of voetbalwedstrijd kijken.

Nu blijft de vraag of de Fransen wakker zullen worden en beseffen dat de radicale islam in oorlog is met de "ongelovigen" en met al degenen die weigeren om de dictaten van de Islamitische Staat en andere islamitische extremisten te accepteren. Dit is een oorlog die Israël nu al meer dan twee decennia vecht, maar helaas met weinig steun - en meestal met een giftige weerstand vanuit landen in Europa, waaronder Frankrijk.

De Fransen en de Europeanen zouden er goed aan doen om te begrijpen dat er geen verschil is tussen een jonge Palestijn die een mes neemt om Joden te vermoorden, en een terrorist van de Islamitische Staat die tientallen onschuldige mensen in Parijs vermoordt. Zodra de Fransen en andere Europeanen deze realiteit gaan begrijpen, zal het voor hen veel gemakkelijker zijn om deel te nemen aan de strijd tegen het islamitische terrorisme.

Bassam Tawil is geleerde in Midden-Oosten zaken.

Vertaling W.J.Jongman en H.Sleijster

© 2015 Gatestone Instituut. Alle rechten voorbehouden. Niets wat deel uitmaakt van de Gatestone-website of van de inhoud ervan, mag worden verveelvoudigd, gekopieerd of gewijzigd zonder de voorafgaande schriftelijke toestemming van Gatestone Institute.

Bron: What France and Europe Might Learn