De EU financiert het Palestijnse radicalisme

19 mei 2015 - door Joseph Puder

De krant The Guardian meldde (13 mei 2015): "Een groep belangrijke voormalige Europese leiders en diplomaten heeft opgeroepen tot een dringende herziening van het EU-beleid inzake de kwestie van de Palestijnse staat, en deze groep heeft erop aangedrongen dat Israël verantwoordelijk moet worden gehouden voor haar acties in de 'bezette' gebieden."

Hypocrisie is door het Webster-woordenboek gedefinieerd als kwakzalverij, kwade trouw, fanatisme, schijnvertoning, lippendienst, en nog meer voorbeelden. Elk van deze woorden beschrijft treffend het gedrag van de Europese Unie (EU) in zijn omgang met Israël. Een ander woord kan nog worden toegevoegd aan de lijst: misleiding.

Met de onbetwistbare steun van de EU voor de radicale Palestijnse niet-gouvernementele organisaties (NGO's) en de Palestijnse Autoriteit (PA), moedigt men de Palestijnse weigering aan om tot een redelijke en vreedzame regeling met Israël te komen. Terwijl de EU druk uitoefent op de opeenvolgende Israëlische regeringen over vredesonderhandelingen met de Palestijnen, heeft de EU consequent de NGO's gefinancierd die werken aan het delegitimeren van Israël via campagnes van boycots, desinvesteringen en sancties (BDS). Een "industrie van leugens" die is vervaardigd door de Palestijnen en geaccepteerd door de media en de academische wereld van de EU als 'waarheden', en die ze op grote schaal verspreiden onder de mensen in de Europese "straat". BDS is gewoon een vorm van politieke oorlogsvoering die de taal van mensenrechten en het internationale recht exploiteert om de vernietiging van Israël te bevorderen als de natie-staat van het Joodse volk.

Het zou lachwekkend zijn als het niet zo waar was, dat de Europeanen, die zichzelf zien als de leidende kracht van progressiviteit in de wereld, deze intolerante islamitische Palestijns-Arabische organisaties ondersteunen. De Palestijnse regimes (Hamas of de PA) zijn in strijd met de geest van het progressivisme, met hun onderdrukking van minderheden, de discriminatie van niet-moslims en niet-Arabieren, vervolging van homoseksuelen en lesbiennes, onderdrukking van vrouwen, ontkenning van de vrijheid van meningsuiting, en een consistent misbruik van de mensenrechten, en het onderdrukken van de vrijheid van godsdienst in zowel Gaza als de Westelijke Jordaanoever. Bovendien ondersteunen de PA en Hamas, met financiële steun van de Europese en Amerikaanse NGO's en overheden, een educatief systeem dat de kinderen leert om hun Joodse buren te haten, en leert dat in de komende tijd de Joden in "Palestina" (Israël) zullen worden uitgeroeid. De EU heeft deze opruiing en onverdraagzaamheid jegens Israël, joden, christenen, Amerikanen en Europeanen genegeerd, wat op zo grote schaal voorkomt in het PA onderwijs, de media en moskeeën.

Terwijl de Europeanen publiekelijk elke uiting van discriminatie verwerpen, met inbegrip van antisemitisme, en terwijl het officiële beleid van de EU is dat ze zich verzetten tegen BDS, voldoen de EU-lidstaten wel aan deze notoire antisemitische beweging. Volgens de BDS-website (20 oktober 2014): "De Israëlische luchtmacht is verwijderd van de lijst van de strijdkrachten die deelnemen aan de multinationale militaire oefeningen op het Italiaanse eiland Sardinië na een campagne van anti-oorlog activisten "

Volgens het 'Investigative Project on Terrorism' (18 juli 2014) heeft de EU "voor zeven jaar lang de reguliere salarissen betaalt aan Palestijnse terroristen die hun tijd uitzitten in Israëlische gevangenissen voor moord." De manier waarop het werkt is simpel: hoe meer Joden de terrorist vermoordde, hoe harder de straf; en hoe harder de straf, hoe hoger het loon. Het is een weerzinwekkend systeem: het belonen van de Joden-moordenaars voor de levens die zij hebben genomen, en het betalen van financiële beloningen voor het terrorisme. "

Professor Gerald Steinberg, hoofd van de in Jeruzalem gevestigde NGO Monitor, zei: "De zeer onevenredig financiering van de EU voor de NGO's door het 'Europese Instrument voor Democratie en Mensenrechten' (EIDHR), met de toewijzing van meer dan 11 miljoen euro aan deze NGO's in Israël en de Palestijnse Autoriteit, en met het vertegenwoordigen van 57 % van de financiering door EIDHR welke is gericht op het Midden-Oosten, terwijl projecten in Syrië, Irak, Iran, Oman, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten grotendeels genegeerd worden in dergelijke EU-kaders."

De Nederlandse overheid financiert de Electronische Intifada, wiens woordvoerder en leider Ali Abunimah een sterke tegenstander is van de tweestatenoplossing en het idee van een eenstaatoplossing bevordert, een idee dat de meesten in de EU afwijzen, en niet te vergeten alle Israëliërs. De eenstaatoplossing is gewoon een formule voor de vernietiging van de Joodse staat.

De regeringen van Zweden en Nederland steunen ook de in Ramallah (PA hoofdstad) gevestigde NGO, Al-Haq. Al-Haq beweert een internationale mensenrechtenorganisatie te zijn, en is een actieve voorstander van de BDS-campagne tegen Israël, en pleit voor het Palestijnse "recht op terugkeer", een ander code-woord voor de vernietiging van de Joodse staat. De NDC (NGO Development Center), ook een in Ramallah gevestigde stichting, is actief met politieke actie die de financiering van de BDS campagnes doet, en eveneens de "recht van terugkeer" beweging omvat. Het schenkt miljoenen dollars aan de Palestijnse en Israëlische anti-Israëlische NGO's. De NDC ontvangt de financiering vanuit de Wereldbank, Frankrijk en een aantal EU-lidstaten.

Zweden is een belangrijke financier van anti-Israëlische NGO's, met inbegrip van Sabeel, een in Jeruzalem gevestigde Arabisch-christelijke groep, die nauw samenwerkt met belangrijke protestantse groepen in Europa en de VS, en die ervan houdt om "Jezus' lijden gelijk te stellen met dat van de Palestijnen." In 2008 heeft Zweden een belangrijke bijdrage gegeven aan het "Sabeel's Nakba Memory-programma". Zweden is ook een van belangrijkste supporters van het Palestijnse Centrum voor Mensenrechten (PCHR), dat eveneens steun ontvangt van het EU-instrument (EIDHR) voor een bedrag van 293.225 euro in 2005. PCGR is een leider in de "lawfare" strategie - die brandstof vormt in het conflict en de universele rechtspraak exploiteert van het Internationale Hof van Justitie om zaken aan te spannen tegen Israëlische functionarissen voor vermeende "oorlogsmisdaden" en "misdaden tegen de menselijkheid".

Een extra EU-instrument voor de verdeling van de middelen aan NGO's is het Partnerschap voor de Vrede (PfP), dat actief is in het kader van het Euro-mediterrane partnerschap. Het heeft contracten met NGO's in Israël, Jordanië en de Palestijnse Autoriteit, met een budget van 5-10 miljoen euro, volgens de NGO-Monitor. De ogenschijnlijke missie van het PfP is "Zorg voor een solide basis op het maatschappelijke niveau van de samenleving voor een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten door het versterken en verhogen van de directe burgermaatschappij in relatie en samenwerking op basis van gelijkheid en wederkerigheid tussen Palestijnen/Arabieren en Israëli's, waaronder de Arabisch-Palestijnse minderheid in Israël." EU-financiering van NGO's uit de "Palestijnse minderheid in Israël" omvat groepen zoals Adalah en Mossawa, die de Palestijnse politieke agenda ondersteunen, waaronder die van de "eenstaatoplossing", wat schadelijk is voor de vrede en in strijd met de EU-claim van de ondersteuning voor vrede.

Of het nu door een verzuim of in opdracht komt, het gebrek aan transparantie en verantwoording van de financiering door de EU aan die NGO's die betrokken zijn bij het Arabisch-Israëlische conflict is zorgwekkend. Om het probleem op te lossen, zou de EU bezorgdheid moeten hebben over de rol van de individuele, politieke en ideologische verdraaiing en hun vooroordelen in de beslissingen over een EU-financiering van NGO's die betrokken zijn in het Arabisch-Israëlische conflict en dit aan te pakken.

Beter nog, als de EU oprecht was over het bereiken van vrede en een overeenkomst tussen Israël en de Palestijnen, dan zou de PA-overheid als voorwaarde voor het ontvangen van fondsen, moeten verlangen naar een onmiddellijke beëindiging van dit vicieuze aanzetten tot geweld tegen Israël en de Joden, zoals dat de Palestijnse samenleving doordrenkt. In plaats van het toewijzen van middelen aan radicale NGO's die een tweestatenoplossing ondermijnen, evenals ook de Joodse staat, zou de EU financiering moeten geven aan NGO's die niet-partijgebonden en niet-ideologisch zijn, en deze moeten volgen en helpen bij het bevorderen van de mensenrechten, en de vrijheid van godsdienst en de democratische ontwikkeling in de door de PA gecontroleerde gebieden, waar het zo hard nodig is.

Bron: EU Funds Palestinian Radicalism