De geheime etnische zuivering van de Palestijnen

door Khaled Abu Toameh - 10 augustus 2015

Het is geen geheim dat de meeste Arabische landen reeds lang hun Palestijnse broeders mishandelen door hen te onderwerpen aan een reeks van Apartheidsachtige discriminerende wetten en regelgeving die hen vaak de basisrechten ontnemen.

In landen als Irak, Libanon, Jordanië, Egypte en Syrië, zijn de Palestijnen behandeld als tweede- en derdeklas burgers, een feit dat veel van hen ertoe heeft gedwongen een beter leven te zoeken in de Verenigde Staten, Canada, Australië en verschillende Europese landen. Als gevolg hiervan zijn veel Palestijnen vandaag de dag niet welkom in hun land van herkomst en andere Arabische landen.

De toestand van de Palestijnen in de Arabische landen begon zich te verslechteren na de Iraakse invasie van Koeweit in augustus 1990. De Palestijnen waren de eersten die Saddam Hussein "feliciteerden" met zijn invasie in Koeweit, een land dat de PLO voorzag van tientallen miljoenen dollars aan financiële steun per jaar. Maar velen ontvluchtten toen Koeweit, weg van de anarchie en wetteloosheid die er heerste na de Iraakse invasie.

Toen Koeweit werd bevrijd in het jaar daarop door de door de VS geleide coalitie, werden zo'n 200.000 Palestijnen verdreven uit dit olierijke emiraat als vergelding voor de ondersteuning van Saddam Hoesseins invasie. Een extra 150.000 Palestijnen hadden Koeweit al verlaten vóór de door de VS geleide coalitieoorlog. Ze hadden het vermoeden dat een nieuwe inval in het verschiet zou liggen, en waren bezorgd over wat hen te wachten zou staan als Koeweit werd bevrijd.

Het merendeel van de Palestijnen dat Koeweit vrijwillig heeft verlaten, of werd verdreven, vestigde zich dan in Jordanië.

De Palestijnen in Irak betalen nu ook een zware prijs. Sinds 2003 is het aantal Palestijnen er gedaald van 25.000 naar 6.000. Palestijnse activisten zeggen dat de Irakezen een campagne van etnische zuivering voeren tegen de Palestijnse bevolking van het land. De activisten zeggen ook dat sinds de val van het regime van Saddam Hoessein, de sjiitische milities in Irak de Palestijnse bevolking systematisch aanvallen en intimideren gedurende het afgelopen decennium, waardoor velen vluchtten.

De sjiieten, zo zeggen ze, zijn tegen de aanwezigheid in hun land van niet-Iraakse soennieten, met inbegrip van de Palestijnen - met name in de hoofdstad Bagdad.

Bovendien zeggen ze dat veel soennieten in Irak die tegen Saddam Hussein waren, een oorlog voeren tegen de Palestijnen, als vergelding voor hun steun voor hem.

Thamer Meshainesh, hoofd van de Liga voor de Palestijnen in Irak, werd een paar dagen geleden geciteerd toen hij zei dat de Palestijnen werden geconfronteerd met "ongekende schendingen" en "toenemende aanvallen." Hij waarschuwde dat de Palestijnen in Irak het doelwit werden van diverse milities als onderdeel van een systematisch beleid om hen uit het land te verdrijven.

Abu al-Walid, een Palestijnse onderzoeker die het lot van de Palestijnen in Irak al meerdere jaren onderzoekt, wees erop dat 19.000 van de 25.000 Palestijnen in Irak het land al is ontvlucht. Hij merkte ook op dat de Palestijnen dagelijks het doelwit waren onder het mom van betrokkenheid bij het terrorisme.

Volgens de onderzoeker zijn veel Palestijnen gevangen genomen door sjiitische milities in Irak, en zijn gruwelijk gemarteld en gedwongen om hun vermeende betrokkenheid bij terrorisme te "bekennen".

Meshainesh en Abu al-Walid beschuldigden de Palestijnse Autoriteit (PA) ervan om niet de Palestijnen in Irak te willen helpen. Ze zeiden dat de enige inspanning van de PA in dit verband beperkt is tot wat "lege retoriek".

De Palestijnen in Irak betalen de prijs voor hun inmenging in de interne aangelegenheden van het land. Dit is wat er ook gebeurde met de Palestijnen in Syrië, Libanon en Libië. Palestijnen merken dat ze vaak worden betrokken, zowel direct als indirect, in de rivaliteit die er is in de Arabische landen. Als het vuur hen bereikt, beginnen ze om hulp te schreeuwen, zoals nu het geval is in Irak.

Maar wat het meest interessante is, is de complete onverschilligheid door de internationale mensenrechtenorganisaties, de media en de Palestijnse Autoriteit in de richting van de mishandeling van Palestijnen in Arabische landen.

De PA, waarvan de leiders druk bezig zijn met het dagelijks aanzetten tegen Israël, heeft geen tijd om zorg te hebben over de mensen in de Arabische wereld. PA-leiders zeggen dat ze de "oorlogsmisdaden" willen aanklagen tegen Israël bij het Internationaal Strafhof omdat het vorig jaar in oorlog was met Hamas en de bouw in nederzettingen op de Westoever blijft voortzetten.

Echter, als het gaat om etnische zuiveringen en martelingen van Palestijnen in de Arabische landen zoals Irak, Syrië en Libanon, kiest de leiding van de Palestijnse Autoriteit ervoor om de andere kant op te kijken.

Ook de internationale media lijken te zijn vergeten dat er tienduizenden Palestijnen zijn in verschillende Arabische landen. De enige Palestijnen die de westerse journalisten kennen en er zorg over hebben, die wonen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook.

Internationale journalisten hebben geen zorg over Palestijnen in de Arabische wereld, want dat is geen verhaal dat kan worden toegeschreven aan Israël. De Arabische doden of de martelingen van een Arabier is geen item dat waard is om te publiceren in een grote krant in de VS, Canada of Groot-Brittannië. Maar wanneer een Palestijn in de Westelijke Jordaanoever een klacht heeft tegen de Israëlische autoriteiten of Joodse kolonisten, dan verspillen de westerse journalisten geen tijd en haasten ze zich naar de plek om deze "grote ontwikkeling" te verslaan.

De etnische zuivering van de Palestijnen in Irak is geen vreemd verschijnsel in de Arabische wereld. Tienduizenden Palestijnen zijn gevlucht uit Syrië in de afgelopen jaren. De meesten zijn naar Libanon en Jordanië gegaan, waar de autoriteiten hun uiterste best doen om ervoor te zorgen dat de Palestijnse vluchtelingen weten dat ze niet welkom zijn. Palestijnse activisten schatten dat in een paar jaar vanaf nu, er geen Palestijnen meer in Irak of Syrië zullen zijn.

De VN en andere internationale organen hebben uiteraard niets gehoord over de etnische zuivering van de Palestijnen in de Arabische wereld. Ook zij zijn zo geobsedeerd met Israël, dat ze liever niets horen over het lijden van de Palestijnen onder de Arabische regimes.

Niet alleen de Arabische landen verachten de Palestijnen, ze willen ook dat deze alleen het probleem zijn van Israël. Dat is de reden waarom, sinds 1948, de Arabische regeringen hebben geweigerd om de Palestijnen toe te staan zich permanent te vestigen in hun land en gelijke burgers te worden. Het zijn deze Arabische landen die niet alleen de Palestijnen hun fundamentele rechten ontnemen, maar hen ook nog doden en martelen en onderwerpen aan een etnische zuivering. En dit gebeurt allemaal terwijl de wereldleiders en overheden hun kop in het zand blijven steken en met een beschuldigende vinger wijzen naar Israël.

Bron: The Secret Ethnic Cleansing of Palestinians