Wat is Chrislam?

2 maart 2015 | door Richard Mather

Jarenlang hebben een aantal conservatieve christelijke evangelicals gewaarschuwd voor een nieuwe (en ketterse) doctrine genaamd Chrislam die, zoals de naam al suggereert, een hybride is van het christendom en de islam. Op het eerste gezicht lijkt het idee eerder belachelijk dan alarmerend. Maar er zijn steeds meer aanwijzingen dat er echt een soort verderfelijke samenwerking plaatsvindt tussen bepaalde christenen en moslims. En dat is geen goed nieuws voor de Joden.

Chrislam is strikt genomen een syncretistische religie van Nigeriaanse afkomst die het mohammedanisme en christendom combineert. Opgericht in de jaren zeventig, erkennen de volgelingen van Chrislam zowel de Bijbel als de Koran als zijnde heilige teksten. In de strikte zin was de religie zeer lokaal en met slechts rond de 1500 leden. Maar in de afgelopen jaren werkt de fusie van het christendom en de islam uit op een grotere schaal in het westen, met name in de Verenigde Staten waar verschillende bruggen worden gebouw tussen de twee godsdiensten.

Door het strippen van het Joodse uit de Bijbel, neutraliseren de chrislamisten de profetische betekenis van het Joodse volk en het Land van Israël.

Christenen en moslims voor vrede (CAMP) is een organisatie die zich wijdt aan het ontdekken van gemeenschappelijke gronden tussen de twee godsdiensten door een verkenning van de Koran en de Bijbel. Gevestigd in Californië, wordt dit kamp geleid door Dr. William Baker, de voormalige voorzitter van de Neonazistische Populistische Partij. In 2002 werd Baker ontslagen uit de Crystal Cathedral Ministeries toen zijn antisemitische neigingen en banden met het rechtsextremisme waren blootgelegd door de media. CAMP streeft uiteraard niet naar een vreedzame samenwerking met het Joodse volk.

In 2007 werd een open brief, getiteld "Een gemeenschappelijk woord tussen ons en u", gepubliceerd door een groep van islamitische leiders. Het opende met de zin: "Moslims en christenen maken samen ruim de helft uit van de wereldbevolking. Zonder vrede en rechtvaardigheid tussen deze twee religieuze gemeenschappen kan er geen zinvolle vrede zijn in de wereld." Een groot aantal christenen hebben positief gereageerd op die verklaring.

De meest bekende reactie, genoemd "Heb God en uw naaste lief" werd geschreven door vier academici van de Universiteit van Yale. In de reactie waren opgenomen de regels: "Voordat we u 'de hand schudden' in antwoord op uw brief, vragen wij vergeving aan de Al-barmhartig Ene en aan de islamitische gemeenschap over de hele wereld."

In 2009 sprak Rick Warren, de bekende evangelische auteur en pastor van Saddleback Church in Lake Forest, 8.000 moslims toe op een nationale conventie in Washington D.C. De conventie werd georganiseerd door de Islamitische Society of North America, die de kampioen is van terroristische organisaties en extremistische literatuur verspreidt. Sindsdien is Warren betrokken geweest bij een initiatief genoemd de Koninklijke Weg, in een partnerschap met een aantal Californische moskeeën, met daarbij de instelling van een aantal beginselen waarin de gedeelde beginselen van de islam en het christendom, met inbegrip van de verklaring dat beide religies dezelfde God aanbidden.

In het jaar 2009 kwam ook de publicatie van het beruchte Kairos Palestina Document, met als ondertitel "een moment van waarheid: een woord van geloof, hoop en liefde vanuit het hart van het Palestijnse lijden." Het Kairos-document, dat kan worden gevonden op de website van de Wereldraad van kerken, spreekt namens christelijke en islamitische Arabieren, die blijkbaar een geschiedenis delen "diep geworteld" in een historisch en "natuurlijke recht" op het land.

In tegenstelling daarmee wordt Israël beschouwd als een buitenaardse entiteit die alleen maar bestaat omwille van een westerse schuld over de Holocaust. Het document prijst de eerste intifada, verwijzend daarnaar als een "vreedzame strijd". Terrorisme wordt verontschuldigd, hoewel niet precies gesanctioneerd, op grond van het feit dat Israël uiteindelijk verantwoordelijk is voor de Palestijnse daden van geweld tegen joodse burgers.

Ondertussen hebben een aantal christenen met inbegrip van de anti-semitische Anglicaanse dominee Stephen Sizer, de Presbyteriaanse schrijver Gary Burge (die kritiek geuit heeft op het joodse "territoriale wereldbeeld") en Professor Donald Wagner, deelgenomen aan evenementen die gesponsord worden door de Bridges of Faith (een evangelische christian-moslim dialoog groep) en de Muslim World Islamic Call Society, die tot voor kort werd gefinancierd door het inmiddels ter ziele gegane Gaddafi-regime in Libië.

Op de website van Bridges of Faith stelt de dialoog-groep dat het "uitziet naar een dag waarop we onze beraadslagingen openbaar kunnen maken door de publicatie van documenten, openen van vergaderingen en media-campagnes met het verspreiden van de boodschap van tolerantie en gemeenschappelijkheid van waarden aan een bredere gemeenschap van de grass-roots [gewone mensen] groepen, evenals een bredere gemeenschap van interreligieuze dialoog." Het is hoogst onwaarschijnlijk dat "de boodschap van tolerantie" zich uitstrekt tot het Joodse volk en de staat Israël.

Natuurlijk, de achtergrond van Chrislam is het verwijderen uit de Bijbel van de Judaïsche matrix. Door het strippen van de Bijbel hiervan neutraliseren de chrislamisten de profetische betekenis van het Joodse volk en het Land van Israël. De theologische onderbouwing van Chrislam is een andere versie van de vervangingstheologie waarin de Joden ook geen profetische relevantie meer hebben.

Toen de Palestijnse leider Yasser Arafat zijn eerste optreden deed met Kerstmis in Bethlehem in 1995, heeft hij de christelijke geboorte genoemd door te roepen: "Glorie aan God in de hoge en vrede op aarde, voor mensen van welbehagen." Waarop de menigte reageerde: "In geest en bloed zullen we u verlossen, o Palestina!"

Bethlehem heeft uiteraard een bijzondere plaats gehouden in Arafats hart. Niet omdat hij een speciale liefde had voor Jezus en het christendom, maar omdat het een politiek verzamelpunt was. Bethlehem, was volgens Arafat de "bakermat van de eerste Palestijnse christen, Jezus Christus."

Arafats verwijzing naar de Geboortekerk is uiteraard een truc om moslims en christelijke Arabieren tegen Israël te verenigen. Op zichzelf is dit spectaculair, maar wanneer het geplaatst wordt in de bredere context van de islamitische vervangingstheologie, is het (mis)gebruik van Jezus sinister. Arafat verkondigde niet alleen dat Jezus een Palestijn is, maar "onze Heer de Messias", wat voor een moslim een verrassende verklaring is om te maken. Verwijzen naar Jezus als Heer is om afbreuk te doen aan het strikte monotheïsme van zijn geloof, en een ernstige zonde, genaamd: afvallig.

De toe-eigening van de kruisiging door de moslim-Palestijnen in hun oorlog tegen Israël is om in verwarring te brengen. Het beeld van de gekruisigde Palestijn, Jezus, is een gemeenschappelijk propaganda motief. Terwijl de Koran zegt dat Jezus naar aan het kruis was opgehangen, maar naar de hemel ging. Dus niet alleen plegen de moslims een handeling van afval door te verwijzen naar Jezus als "onze Heer", ze weerleggen zelfs hun eigen heilige schrift door te beweren dat Jezus een gekruisigde Palestijn was.

Op andere momenten wordt Jezus aangeduid als een Shahid, een heilige martelaar van de islam, die niet nog bestond op het moment van de kruisiging. Arafat heeft vaak verwezen naar Jezus als de eerste Palestijnse martelaar, wat historisch gezien onjuist is en in strijd met de islamitische traditie. Er zijn geen verwijzingen naar Jezus als een Shahid in de islamitische werken, en het is onmogelijk voor Jezus naar voren te komen als een martelaar, aangezien hij niet stierf aan het kruis, wat de mening van de Koran is.

Net zo goed als het een ketterse versie is van zowel het christendom als de islam, betekent de Chrislam een gevaar voor het Joodse volk.

Van alle anti-Israël discussies die er vandaag bestaan, is Chrislam misschien wel een van de meest verontrustende. Verontrustend, omdat het de Judaïsering wil wegnemen van zowel Jezus en de Bijbel, en omdat het de joodse identiteit en geschiedenis wil neutraliseren. Bovendien is het opmerkelijk dat na de Holocaust de verzoening tussen Joden en christenen nu wordt ondermijnd door de opkomende samenwerking tussen de linkse evangelicals en jihadi-moslims, beide met een onsmakelijk houding ten opzichte van Joden en Israël.

Ironisch genoeg zal de Chrislam zichzelf volledig verslaan. Als God niet langer zijn verbond met het Joodse volk en het Land van Israël eert, dan storten ookde grondslagen van het christendom en islam ineen.

Een God die van gedachten verandert over de mensen van het verbond, d.w.z. de Joden, is dan niet langer de God van Abraham, Mozes, Jezus (die wij kennen uit de Bijbel, editor) en zelfs niet van Mohammed.

Bron: What is Chrislam? - Op-Eds - Arutz Sheva