Oorlog om Wilders
31 maart 2014 - door Bruce Bawer
Het is interessant om te zien hoe men in het buitenland aankijkt tegen de affaire Wilders en de Marokkanen.
Na eerst de gebeurtenissen te hebben vermeld van alle commotie die ons wel bekend is, gaat het artikel als volgt verder:
Wilders weigerde zich te verontschuldigen: "Ik heb niets verkeerd gezegd, alleen wat de meeste mensen denken." Hij heeft niet opgeroepen, hield hij vol, tot totale deportatie: hij heeft gesproken over de immigratie te beperken, en een vrijwillige repatriëring te ondersteunen en om criminelen met een dubbele nationaliteit terug te sturen naar Marokko. Punt.
Er zijn een aantal dingen te zeggen over Wilders commentaar. Allereerst, ja, het was onverstandig. Hij klonk als onverdraaglijk. Ik denk niet dat hij een onverdraaglijk iemand is. Maar dat maakt niet uit. In Nederland wacht elk lid van de politiek, de media en het academische establishment er voortdurend op dat Wilders iets zal te zeggen wat ze kunnen aangrijpen als vermeend bewijs van zijn onverdraagzaamheid. Hij gaf hen die brandstof. Dat was jammer.
Aan de andere kant waren Pim Fortuyn en Ayaan Hirsi Ali al veel voorzichtiger over hoe ze zich in deze zaken uit te drukken hebben - maar op de lange termijn maakte het niet veel verschil. Hun vijanden hebben nog steeds manieren gevonden om hen te demoniseren – nog steeds een woord hier en een woord daar gevonden, en daaraan een 'air' geven als voorbeelden van hun verachtelijke intolerantie. Wanneer je vijanden hebt die zo fungeren, zul je tot zinken worden gebracht. Pim Fortuyn belandde bij de doden. Ayaan eindigde met te worden verdreven uit het land (wat natuurlijk het beste leek te zijn dat haar gebeurde).
Aan de andere kant van het spectrum was Theo van Gogh opzettelijk beledigend, roepend moslims "geitenfuckers" en dergelijke. Maar hij was een prominent schrijver en omroep- en filmmaker, geen politicus, en als dergelijke retoriek hem niet weg kreeg uit het openbare fora, was het deels omdat hij oneerbiedig was over vrijwel alles en iedereen - wat zijn beeld was, hij was zo. Hij was een professionele polemicus, hij kon wegkomen met het gebruik van taal waarvoor andere media-figuren hun baan zouden verliezen, omdat de meeste mensen begrepen dat een deel van zijn daad 'over-the-top' was met het pesten van aanhangers van een totalitaire geloof. Verre van onverdraaglijk, was hij ook een man die niet graag de westerse vrijheden bedreigd zag, en de rechten van vrouwen en Joden en homo's en anderen met voeten getreden worden.
Hij eindigde in ieder geval ook met vermoord te worden.
Wat dan met Wilders? Als politicus kan hij niet zich veroorloven zich te uiten op de kleurrijke manier zoals Van Gogh dat deed. Maar op 19 maart ging hij over de lijn, in de ogen van velen, en hij betaalde er voor. Dat is politiek. Met name in de tijd van Facebook en Twitter.
Maar laten we dit nooit vergeten. Aankomend november zal Wilders gedurende 10 jaar onder een constant gewapende bescherming hebben geleefd, beroofd van zijn vrijheid – dankzij de bedreigingen voor zijn leven door Mohammed Bouyeri, de Marokkaans moordenaar van Theo van Gogh. Wilders is berecht in zijn eigen zogenaamd democratisch land voor het uitspreken van zijn gedachten over de islam. Vanwege zijn opvattingen over islam, hij is verbannen uit bepaalde andere westerse landen, ondanks zijn positie als gekozen lid van het Nederlandse Parlement. Hij werd aangeklaagd - voor een grote som geld schadevergoeding - door een radicale imam die beweerde dat zijn gevoelens waren gekwetst door Wilders film Fitna over het systematisch misbruik in de islam van vrouwen. Hij was zelfs het onderwerp van een verzoek om uitlevering door het Koninkrijk van Jordanië, die wilde hem berechten voor de kapitale misdaad van godslastering onder de sharia-wetgeving.
Is het zo moeilijk te begrijpen dat Wilders, die onder meer dagelijkse druk staat dan enig mens in Europa, niet op elk moment wanneer hij spreekt over mensen die zich al jarenlang serieus toegewijd hebben hem te doden, zichzelf kan weerhouden om weg te glijden in retoriek die niet perfect gevoelig is?
Het gebeurde slechts een dag of zo vóórdat Wilders "minder Marokkanen" uitriep wat de internationale krantenkoppen haalde, dat een Nederlandse islamitische rapper Hozny een videoclip uitgaf die een man vertoonde die leek op de Nederlandse politicus Geert Wilders en die wordt ontvoerd door gewapende mannen en gebracht naar Hozny, die hem doet knielen voor een islamitische vlag. Aan het einde van het lied, dat de tekst laat zien "Je bent alleen levend omdat Allah het toestaat", wordt Wilders geëxecuteerd.
In tegenstelling tot Wilders vraag om "minder Marokkanen", heeft deze video geen wereldwijde aandacht gekregen. Blijkbaar was dit niet zo aanvallend.
De harde feiten: niet zo lang geleden was Nederland een goed idyllisch klein land. Nu is er een nachtmerrie in de maak. Bijna iedereen erkent dit nu. Maar waarom komt er die nachtmerrie in de maak? Wees voorzichtig om die vraag te beantwoorden, of u zult spijt krijgen. Ja, een meerderheid van de jonge Nederlandse Marokkanen hebben een strafregister - maar als je deze ruwe waarheid klakkeloos uitspreekt, zonder het te verbergen in de gebruikelijke eufemismen en kwalificaties en geruststellingen, zul je worden gebrandmerkt als dweper. Ja, veel Nederlandse moslims zijn naar Syrië gegaan als Jihad-strijders. En een opiniepeiling vorig jaar onder Nederlandse moslims toonde aan dat bijna driekwart van hen zulke mensen als helden beschouwt. Maar nogmaals, als je ervoor kiest om dit feit te communiceren naar anderen, zou je er goed aan doen er buitengewoon voorzichtig mee te zijn hoe je erover gaat spreken. Zet je voet maar iets verkeerd, en plotseling zul je niet meer een goede mede-criticaster zijn over de slechteriken - je zult een racist zijn. En bij je tweede misstap zullen de legers je aan de kaak stellen en hun eigen rechtschapenheid demonstreren, door wat relevant en belangrijk is, de radicaal grimmige feiten over dit onderwerp, uit het geheugen te laten wegvallen en zinloos te verkondigen: "We zijn allen Marokkanen!"
"We zijn allen Marokkanen!" Dit soort onzin is nu gemeengoed. Onlangs hebben in Zweden, nadat één of andere kerel werd beschuldigd van het wegtrekken van een de doek die een Moslimvrouw het hoofd bedekte, niet-islamitische vrouwen in het hele land steun uitgesproken voor het vermeende slachtoffer door foto's te tweeten van zichzelf in sluiers: kijk naar ons, wij houden van islam! Drie jaar geleden snelden in Noorwegen, nadat een gek tientallen Labor Party jeugdleden afgeslacht heeft omdat hij naar verluidt tegen de islamitische immigratie was, politici en koninklijke leden naar de moskeeën om hun solidariteit te verklaren met de moslims: Kijk, wij zijn geen islamofobe massamoordenaar! En nu een Nederlandse politicus een minder ideaal geformuleerde opmerking uitspreekt over Marokkanen verliezen duizenden van zijn landgenoten geen tijd om te zeggen: "Wij zijn allen Marokkanen!" Het is de ultieme multiculturele dwang: te bewijzen dat men niet racistisch is - en te beweren dat iemand anders het wel is. En daarmee de echte, ongemakkelijke en moeilijke kwesties te vervangen door een vals punt, een non-issue, een kwestie van BS ['bull shit'], waarmee de multiculturelen genieten van een heerlijk gevoel van zelf-gerechtigheid.
In een toespraak op 22 maart heeft Wilders in detail uitgelegd wat hij bedoelde met de "minder Marokkanen" uitspraak. Zijn partijprogramma roept op tot "een aanpak in drie fasen" voor het islamitische immigratievraagstuk: "beperken van immigratie uit islamitische landen, met inbegrip van Marokko"; "het bevorderen van hernieuwde re-emigratie" naar islamitische landen; en het "uitzetten van gestrafte Marokkanen door hun Nederlandse paspoorten in te trekken als ze een dubbele nationaliteit hebben - en de meeste hebben die - en hen terugzenden naar het land van hun tweede nationaliteit." In antwoord op de vraag "Waarom verwijs ik naar de Marokkanen in het bijzonder?", zei Wilders dat hij dat gedaan had "omdat Marokkanen aan de top van de lijst staan van oververtegenwoordiging in de criminaliteit en welzijnsafhankelijkheid zijn. Van de Marokkaanse jongeren, jonger dan 23, is meer dan 60% bekend bij de politie en in het rechtssysteem. Marokkanen zijn 22 keer vaker schuldig aan gewelddadige criminaliteit zoals beroving en overvallen. Ze hebben zeven keer meer kans op sociale ondersteuning. Dit zijn feiten die ik niet heb bedacht, maar dit zijn feiten die ik bekend zal maken. Of anders had ik net zo goed niet in de politiek kunnen gaan. Ik ging in de politiek om dingen als dit te laten zien, en oplossingen voor te stellen. "
En dat is de basislijn. Uw typische politici op hoog Europees niveau - neem, oh, Jens Stoltenberg, de onlangs onttroonde premier van Noorwegen, die net benoemd is tot hoofd van de NAVO (met fundamentele grondwaarden waarvoor hij nooit enig enthousiasme heeft getoond) – ging duidelijk niet de politiek in om de harde waarheden onder ogen te zien of zijn leven in dienst te stellen voor vrijheid, maar wel zo dat hij uiteindelijk zou kunnen eindigen als, nou ja, als hoofd van de NAVO, of als een naar de top geschoten jet-setter bij de VN of de EU of de Wereldbank. Ja, Wilders struikelde met zijn zin over "minder Marokkanen", maar in een Europese landschap vol met lege-pakken-politici, die niet echt ergens voor staan, behalve voor hun eigen carrière, met hun aanpak van de islam en immigratie die zijn te kwalificeren als gemakkelijke multiculturele mantra's, en wier enige bekwaamheid het is dat ze nooit zullen beledigen (juist omdat ze de onderwerpen die het meest van belang zijn wegstoppen). Wilders is een werkelijkheid: een moedige, onzelfzuchtige man die vastbesloten is om het schip van staat door de woelige wateren naar een veilige haven te sturen. De Nederlanders zouden dwazen zijn om hem overboord te gooien.